ေ၀ဒနာပစၥယာ တဏွာ-၌ တဏွာ-အရ တဏွာ(၆)မ်ိဳး ရွိတယ္လုိ႔ မေန႔ကေျပာခဲ့တယ္။ ဒီမွာ ရွင္းလင္းျပရမယ္ဆုိရင္ မ်က္စိနဲ႔ အဆင္းနဲ႔တုိက္ေတာ့ ျမင္စိတ္ေပၚတယ္။ ဒီသံုးခုေပါင္းဆံုမိျခင္းက ဖႆ၊ အဆင္းကုိ ခံစားတာက ေ၀ဒနာ။ ခံစားရတဲ့ အဆင္းကို လုိခ်င္ ႏွစ္သက္ တပ္မက္ ခင္မင္တာက တဏွာ။ ဒီတဏွာကုိ ႐ူပတဏွာလုိ႔ေခၚတယ္။ ထုိ႔အတူ ခံစားလုိက္မိတဲ့ အသံကုိတပ္မက္တာက သဒၵတဏွာ၊ ခံစားလုိက္မိတဲ့ အန႔ံကုိ တပ္မက္တာက ဂႏၶတဏွာ၊ ခံစားလုိက္မိတဲ့ အရသာကုိ တပ္မက္တာက ရသတဏွာ၊ ခံစားလုိက္မိတဲ့ အေတြ႔အထိကုိ တပ္မက္တာက ေဖာ႒ဗၺတဏွာ၊ ခံစားလုိက္မိတဲ့ အေတြး (ဓမၼာ႐ံု)ကုိ တပ္မက္တာက ဓမၼတဏွာလို႔ တဏွာ (၆)မ်ိဳးျဖစ္လာျခင္းျဖစ္တယ္။ အက်ဥ္းခ်ဳပ္ေျပာလုိက္ေတာ့ ေ၀ဒနာေၾကာင့္ တဏွာျဖစ္တာပါပဲ။
ေနာက္ေၾကာင္း ျပန္ၾကည့္ရင္ အာယတနေၾကာင့္ ဖႆျဖစ္တယ္၊ ဖႆေၾကာင့္ ေ၀ဒနာျဖစ္တယ္ဆုိတာ ေတြ႔ရမယ္။ ဒီျဖစ္စဥ္ကုိ တားလုိ႔ မရပါဘူး။ ဘယ္လုိအဓိပၸါယ္လဲဆုိရင္ မ်က္စိ အဆင္းတုိက္ရင္ ျမင္စိတ္ေပၚတယ္၊ ဒီသံုးခုေပါင္းဆံုမိျခင္းေၾကာင့္ ဖႆေပၚရတယ္။ ဖႆေနာက္က ေ၀ဒနာမေပၚပါနဲ႔ ေျပာလုိ႔ မရေတာ့ဘူး။ ဒီျဖစ္စဥ္ကုိ မျဖစ္ပါနဲ႔လုိ႔ မည္သည့္တန္ခုိးရွင္မွ တားလုိ႔မရပါဘူး၊ ျဖတ္လုိ႔လဲ မရပါဘူး။ ျဖတ္ခ်င္ရင္ ေ၀ဒနာေနာက္ကေန ျဖတ္မွ ရပါတယ္။ ေ၀ဒနာေနာက္က မဂ္၀င္ေပးလုိက္မွ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္လည္လမ္းကေန ထြက္လမ္းေရာက္မွာျဖစ္ပါတယ္။ မဂ္နဲ႔ မျဖတ္ဘဲ ဒီအတုိင္းသာ ေနမယ္ဆုိရင္ေတာ့ တဏွာကုိလဲ မလာပါနဲ႔ေျပာလုိ႔ မရပါဘူး။ ေ၀ဒနာကုိ အာ႐ံုခံစားမႈအလုိက္ (၅)မ်ိဳး ရွိတယ္ဆုိတာ အထက္တုန္းက ေျပာထားခဲ့ပါတယ္။ သုခ ဒုကၡ ေသာမနႆ ေဒါမနႆ ဥေပကၡာေပါ့။ ဒီ(၅)မ်ိဳးကုိ တူရာေပါင္းလုိက္ရင္ ေသာမနႆကုိ သုခထဲေပါင္း (သုခ + ေသာမနႆ = သုခ)၊ ေဒါမနႆကို ဒုကၡထဲေပါင္း (ဒုကၡ + ေဒါမနႆ = ဒုကၡ) လုိက္ေတာ့ (၅)မ်ိဳးက (၃)မ်ိဳးသာ က်န္ေတာ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေ၀ဒနာကို ရံခါ (၅)မ်ိဳးေတြ႔ရပါလိမ့္မယ္။ ရံခါ (၃)မ်ိဳးလုိ႔ ေဟာထားတာေတြ႔ရပါလိမ့္မယ္။
ေ၀ဒနာေနာက္က တဏွာလုိက္တယ္ဆုိရာမွာ သာမန္လုိက္႐ုိးလုိက္စဥ္အရ သုခေ၀ဒနာေနာက္က တဏွာလုိက္တယ္ (သုခေ၀ဒနာပစၥယာ တဏွာ)။ ဒုကၡေ၀ဒနာေနာက္က ေဒါသလုိက္တယ္ (ဒုကၡေ၀ဒနာပစၥယာ ေဒါေသာ)။ ဥေပကၡာေ၀ဒနာေနာက္က ေမာဟလုိက္တယ္ (ဥေပကၡာေ၀ဒနာပစၥယာ ေမာေဟာ)။ သုခေနာက္က တဏွာလုိက္ေတာ့ ေ၀ဒနာပစၥယာ တဏွာဆုိၿပီး စက္၀ုိင္း အလယ္ကေန လွည့္သြားတယ္။ ဒုကၡေနာက္က ေဒါသလုိက္ေတာ့ ေသာက ပရိေဒ၀ ဒုကၡ ေဒါမနႆ ဥပါယာသ၊ ဒီတရားေတြဟာ အာသေ၀ါတရားေတြေၾကာင့္ျဖစ္ရေတာ့ အာသ၀သမုဒယာ အ၀ိဇၨာသမုဒေယာ- အာသ၀ေၾကာင့္ အ၀ိဇၨာျပန္ျဖစ္၊ အ၀ိဇၨာေၾကာင့္ သခၤါရျဖစ္ဆုိၿပီး ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ အဆံုးကေနျပန္ပတ္တယ္။ ဥေပကၡာေၾကာင့္ အ၀ိဇၨာျဖစ္ေတာ့ အ၀ိဇၨာပစၥယာ သခၤါရာ- ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ အစက ျပန္ပတ္တယ္။ ေ၀ဒနာေနာက္မွာ မဂ္မ၀င္သေရြ႕ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ဟာ လည္ၿမဲလည္ေနမယ္။ အလည္ရပ္သြားမွာမဟုတ္ပါဘူး။
အခု ေ၀ဒနာပစၥယာ တဏွာမွာ ေ၀ဒနာေနာက္က တဏွာခ်ည္းလုိက္ေနတယ္ဆုိေတာ့ သုခေနာက္က တဏွာလုိက္တယ္ဆုိတာ ထင္ရွားပါတယ္။ ေကာင္းတဲ့ေ၀ဒနာကို သာယာတပ္မက္တာ ရွင္းပါတယ္။ သို႔ေသာ္ ဒုကၡေနာက္က တဏွာ၊ ဥေပကၡာေနာက္က တဏွာ ဘယ္လုိလုိက္ႏုိင္ပါ့မလဲလုိ႔ ေစာဒကတက္ဖြယ္ရာရွိပါတယ္။ ၀ိသုဒၶိမဂ္မွာ ဖြင့္ျပထားတာက ဒုကၡေ၀ဒနာျဖစ္ေတာ့ သုခေ၀ဒနာကုိ ေတာင့္တတယ္တဲ့။ ဆင္းရဲဒုကၡေရာက္ေနခ်ိန္မွာ ခ်မ္းသာခ်င္စိတ္ေလးေပၚလာတာဟာ သုခေ၀ဒနာကို ေတာင့္တတာပါပဲ။ သုခေ၀ဒနာကို ရခ်င္တဲ့ ေတာင့္တတဲ့ တဏွာေလးေပၚလာတယ္။ ဒုကၡေ၀ဒနာကို တပ္မက္တာေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ အဲဒီဒုကၡေ၀ဒနာကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး ဒုကၡေ၀ဒနာကင္းတဲ့ သုခေ၀ဒနာကို ရခ်င္တဲ့ တဏွာျဖစ္လာတာ။ သြယ္၀ုိက္ေသာနည္းနဲ႔ တဏွာကို ျဖစ္ေစတာ။ ဥေပကၡာေ၀ဒနာကေတာ့ ေအးခ်မ္းတဲ့သေဘာရွိတယ္။ ဒီေတာ့ ဒီေအးခ်မ္းတဲ့သေဘာရွိတဲ့ ဥေပကၡာေ၀ဒနာကုိ သာယာတပ္မက္တဲ့ တဏွာ ေပၚလာတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေ၀ဒနာေနာက္က တဏွာလာတယ္လုိ႔ စက္၀ုိင္းမွာ ျပထားတာ။ ေ၀ဒနာ(၃)မ်ိဳးလံုးေနာက္က တဏွာလာႏုိင္တယ္ဆုိတာ သိေစခ်င္တာပါပဲ။ ဒါျဖင့္ ေ၀ဒနာကိုမွ ျဖစ္ပ်က္မ႐ႈရင္ တဏွာ က်ိန္းေသလာမယ္ဆုိတာ မွတ္ထားလုိက္ပါ။
အကြက္(၂)မွာရွိတဲ့ တရား(၅)ပါးကုိ ယခုလက္ရွိခႏၶာ (၅)ပါးလုိ႔ အရင္က ေျပာခဲ့ၿပီးပါၿပီ။ အဘိဓမၼာနည္းအရ ႐ူပကၡႏၶာ၊ ေ၀ဒနာကၡႏၶာ၊ သညာကၡႏၶာ၊ သခၤါရကၡႏၶာ၊ ၀ိညာဏကၡႏၶာေပါ့။ ေ၀ဒနာပစၥယာ တဏွာ-လုိ႔ အဓိကေျပာထားေသာ္လဲ အကြက္(၂)ေနာက္က တဏွာလာတယ္ဆုိတာကုိလဲ သေဘာေပါက္ထားဖုိ႔လိုပါလိမ့္မယ္။ ဒါမွမဟုတ္ အကြက္(၃)မွာ ရွိတဲ့ တဏွာ ဥပါဒါန္တို႔သည္ ကိေလသာျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္ ခႏၶာငါးပါးေၾကာင့္ ကိေလသာေပၚတယ္လုိ႔ နားလည္ထားရပါမယ္။ ဒါေၾကာင့္သာလွ်င္ စိတ္ကို မ႐ႈရင္လဲ ကိေလသာလာတာပဲ။ စိတ္ဆုိတာ ၀ိညာဏကၡႏၶာ။ ႐ုပ္မ႐ႈရင္လဲ ကိေလသာလာတာပဲ။ ႐ုပ္ဆုိတာ ႐ူပကၡႏၶာ။ ေ၀ဒနာ သညာ သခၤါရတုိ႔ကုိ မ႐ႈရင္လဲ ကိေလသာ လာတာပဲ။ သူတို႔ကုိလဲ ေ၀ဒနာကၡႏၶာ၊ သညာကၡႏၶာ၊ သခၤါရကၡႏၶာလို႔ အသီးသီး မွတ္ရမယ္။ ဒီခႏၶာငါးပါးကုိ သတိပ႒ာန္နဲ႔ ပုိင္းလုိက္ေတာ့-
၁။ ႐ူပကၡႏၶာက ကာယာႏုပႆနာသတိပ႒ာန္
၂။ ေ၀ဒနာကၡႏၶာက ေ၀ဒနာႏုပႆနာသတိပ႒ာန္
၃။ သညာကၡႏၶာ သခၤါရကၡႏၶာႏွစ္ပါးက ဓမၼာႏုပႆနာသတိပ႒ာန္
၄။ ၀ိညာဏကၡႏၶာက စိတၱာႏုပႆနာသတိပ႒ာန္လို႔ သတိပ႒ာန္အားျဖင့္ (၄)ပါးပဲ ရွိပါတယ္။ ခႏၶာ(၅)ပါးကို သတိပ႒ာန္(၄)ပါးနဲ႔ ႐ႈရမွာျဖစ္ပါတယ္။ သတိပ႒ာန္(၄)ပါး တစ္ပါးပါးနဲ႔ (သတိပ႒ာနဘာ၀နာ) ျဖစ္ပ်က္ျမင္ေအာင္ ႐ႈႏုိင္မယ္ဆုိရင္ ခႏၶာ(၅)ပါး တစ္ပါးပါးကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး ေနာက္က ကိေလသာ လာခြင့္မရွိေတာ့ပါဘူး။ ခႏၶာငါးပါးထဲက ကိေလသာတရားေတြ ထပ္မံေပါက္ဖြားခြင့္မရွိေတာ့ေအာင္ မဂ္နဲ႔ ျဖတ္ေပးလုိက္တာနဲ႔ အကြက္(၃)တရားေတြ ေပၚလာခြင့္မရွိေတာ့ဘူး။ ဒီအကြက္(၃)တရားေတြ ေပၚခြင့္မရွိေအာင္ ခႏၶာ(၅)ပါး အ႐ႈခံတရားတုိ႔ကုိ ၀ိပႆနာ႐ႈေပးရျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေ၀ဒနာ႐ႈရင္လဲ ေ၀ဒနာေနာက္မွာ မဂ္၀င္လာသျဖင့္ ကိေလသာေပၚခြင့္မရွိ၊ ထို႔အတူ ႐ုပ္႐ႈရင္လဲ ႐ုပ္ေနာက္မွာ မဂ္၀င္လာသျဖင့္ ကိေလသာေပၚခြင့္မရွိ၊ စိတ္႐ႈရင္လဲ စိတ္ေနာက္မွာ မဂ္၀င္လာသျဖင့္ ကိေလသာေပၚခြင့္မရွိ၊ ဓမၼ- သစၥာ႐ႈရင္လဲ ဓမၼေနာက္မွာ မဂ္၀င္လာသျဖင့္ ကိေလသာေပၚခြင့္မရွိ။ ဒါဟာ စက္၀ုိင္းအကြက္ (၂)ေနာက္က (၃)တရားေတြ မေပၚေအာင္လုပ္တဲ့နည္းပါပဲ။ ဒါကို ပဋိစၥသမုပၸါဒ္မွာေတာ့ သာမန္အားျဖင့္ ေ၀ဒနာပစၥယာ တဏွာ-လုိ႔သာ ေဟာေတာ္မူထားျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ စင္စစ္မွာ ခႏၶာ(၅)ပါးေၾကာင့္ ကိေလသာေပၚတယ္လုိ႔ ၿခံဳငံုမိေအာင္နားလည္ထားရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ခႏၶာ(၅)ပါးေနာက္က ကိေလသာ မလုိက္ေအာင္ ခႏၶာ(၅)ပါး တစ္ပါးပါးကို ျဖစ္ပ်က္႐ႈေပးျခင္းျဖင့္ ခႏၶာ(၅)ပါးထဲက ႐ႈလုိက္တဲ့ခႏၶာက ျဖစ္ပ်က္၊ ျဖစ္ပ်က္က ဒုကၡသစၥာ။ ႐ႈတဲ့ဉာဏ္ေလးက မဂၢသစၥာ။ မဂၢသစၥာ- မဂ္၀င္လာသျဖင့္ ပံုမွန္လာေနက်ျဖစ္တဲ့ ကိေလသာ လာခြင့္မရွိေတာ့။ ေ၀ဒနာႏွင့္ တဏွာအစပ္ျဖတ္ေပးလုိက္ျခင္းဆုိရာမွာ ခႏၶာႏွင့္ ကိေလသာမဆက္ေအာင္၊ အကြက္(၂)ႏွင့္ (၃) မကူးေအာင္ ျဖတ္ေပးလုိက္ျခင္းျဖစ္တယ္လုိ႔ လႊမ္းၿခံဳနားလည္ထားမွ ေ၀ဒနာေနာက္ကသာမက စိတ္၊ ႐ုပ္၊ ဓမၼတုိ႔ေနာက္ကလဲ တဏွာမလုိက္ေအာင္၊ ကိေလသာမလုိက္ေအာင္ ျဖတ္ေပးေနရျခင္းအဓိပၸါယ္ကုိ သေဘာေပါက္ႏုိင္မွာျဖစ္ပါတယ္။
ေဒါက္တာအရွင္ပါရမီ
No comments:
Post a Comment
Without insight meditation, it is incomplete to be a Buddhist.