ေပးကမ္းစြန္႔ၾကဲျခင္းကုိ ဒါနလုိ႔ေခၚပါတယ္။ ဒါနအမ်ုိဳးအစားမ်ားစြာရွိတဲ့အထဲက ေစတနာ သဒၵါတရားအေပၚမူတည္ျပီး ကြဲျပားသြားတဲ့ ဒါန(၃)မ်ဳိးအေၾကာင္း ေဖာ္ျပလုိက္ပါတယ္။ ထုိဒါန(၃)မ်ဳိးဟာ
(၁) ဒါနဒါသ(ကၽြန္ဒါန)
(၂) ဒါနသဟာယ(မိတ္ေဆြဒါန)
(၃) ဒါနပတိ(အရွင္သခင္ဒါန)ဆုိျပီးသုံးမ်ဳိးရွိပါတယ္။
(၁) ဒါနဒါသ(ကၽြန္ဒါန)ဆုိတာ တစ္ေယာက္ေသာသူသည္ မိမိကုိယ္တုိင္ေတာ့ ေကာင္းမြန္ေသာ အစာအဟာရ ဝတၳဳေတြကုိသုံးေဆာင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အလွဴခံပုဂၢိဳလ္ ကုိမူကား မိမိသုံးေဆာင္ေသာ အစာအာဟာရ ဝတၳဳေလာက္မေကာင္းေသာ (တနည္း) ယုတ္ည့့ံေသာ အစာအာဟာရဝတၳဳကုိေပးလွဴတယ္။ ထုိဒါနရွင္၏ ေစတနာသည္ ယုတ္ညံ့ေသာေၾကာင့္ ထုိဒါနကုိ ဒါနဒါသ (ကၽြန္ဒါန) လုိ႔ေခၚပါတယ္။ (ကုိယ္က ၾကက္သား ၀က္သား ခ်က္စားေသာ္လဲ ဆြမ္းခံၾကြေတာ္မူေသာ သံဃာေတာ္အရွင္သူျမတ္တုိ႔အား ခ်ဥ္ရည္ဟင္းေလာင္းလွဴျခင္းမ်ိဳး)။ ထုိယုတ္ည့ံေသာ ဒါနကံေၾကာင့္ ျဖစ္ေလရာဘဝတုိင္းမွာ ယုတ္ညံ့ေသာ အက်ိဳးကုိသာ ခံစားရပါတယ္။
(၂)။ ဒါနသဟာယ(မိတ္ေဆြဒါန)ဆုိတာ တစ္ေယာက္ေသာသူသည္ မိမိ သုံးေဆာင္ေသာအစာအာဟာရ ဝတၳဳႏွင့္ညီမ်ွေသာ အစာအာဟာရဝတၳဳကုိေပးလွဴျခင္းမ်ိဳးျဖစ္ပါတယ္။ ဆုိလုိတာက မိမိလည္း ၾကက္သား ဝက္သား စေသာ ေကာင္းေသာ အစာအာဟာရမ်ားကုိစားသုံးတယ္။ အလွဴခံပုဂၢဳိလ္ တုိ႔အားလည္း မိမိသုံးေဆာင္သည့္ဝတၳဳအတုိင္းေပးလွဴပါတယ္။ ထုိသူ၏ေစတနာသည္ ထပ္တူျဖစ္ေသာေၾကာင့္ မိတ္ေဆြဒါန(ဒါနသဟာယ) အေဆြခင္ပြန္းတုိ႔ကုိ ေကၽြးေမြးေသာဒါနလုိ႔ေခၚပါတယ္။ ကုိယ့္အိမ္မွာ ၾကက္သာဝက္သားဟင္း တုိ႔ကုိသုံးေဆာင္သကဲ့သုိ႔ အလွဴခံပုဂၢိဳလ္ ဆြမ္းခံၾကြသံဃာေတာ္တုိ႔ကုိလည္း ဝက္သားဟင္း ၾကက္သားဟင္းမ်ား ေလာင္းလွဴျခင္းမ်ိဳးပါပဲ။ ထုိသုိ႔ေသာ မိတ္ေဆြဒါန(ဒါနသယာယ)ေၾကာင့္ ျဖစ္ေလရာဘဝတုိင္းဝယ္ အလယ္အလတ္တန္းစားဝတၳဳတုိ႔ကုိရရွိခံစားသုံးေဆာင္ရပါတယ္၊ အလယ္အလတ္တန္းစား အက်ိဳးကို ခံစားရပပါတယ္။
(၃)။ ဒါနပတိ (အရွင္သခင္ဒါန) ဆုိတာက တစ္ေယာက္ေသာသူသည္ မိမိသုံးေဆာင္သည္ထက္ သာလြန္ မြန္ျမတ္ေသာ အစာအာဟာရ ဝတၳဳေပးလွဴပါတယ္။ ဆုိလုိတာက မိမိကမူ ေတာ္ရုံေလာက္ေသာ အစာအာဟာရဝတၳဳမ်ားကုိသုံးေဆာင္ျပီး အလွဴခံပုဂၢဳိလ္တုိ႔အား မိမိသုံးေဆာင္ေသာ အစာအာဟာရဝတၳဳထက္လြန္ျမတ္ေသာ ဝတၳဳမ်ားကုိေပးလွဴျခင္းျဖစ္သည္။(အနည္းငယ္ရွင္းဦးအံ့) မိမိကမူ ခ်ဥ္ရည္ဟင္း ငပိရည္ တုိ႔စရာေလာက္နဲ႔ တင္းတိမ္ေရာင့္ရဲျပီး အလွဴခံပုဂၢိဳလ္တုိ႔အား ဦးဦးဖ်ားဖ်ား မြန္ျမတ္ေသာ ေကာင္းမြန္ေသာ အစာအာဟာရမ်ားကုိ ေပးျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ဆြမ္းခံၾကြၾကေသာ အရပ္ေလးမ်က္ႏွာမွေရာက္လာၾကကုန္ေသာ အလွဴခံပုဂၢဳိလ္ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ားကုိ စားဦးစားဖ်ား ဆြမး္ေကာင္း ဟင္းေကာင္းေလာင္းလွဴျပီး မိမိကမူ ခ်ဥ္ရည္ဟင္း၊ ငပိရည္ေလာက္ႏွင့္တင္းတိမ္ေရာင္ရဲေနမယ္ဆုိရင္ ဒါနပတိ(အရွင္သခင္ဒါန)လုိ႔ေခၚပါတယ္။ ထုိသူ၏ေစတနာသည္ အထက္တန္းက်ေသာေၾကာင့္ဒါနပတိလုိ႔ေခၚေသာ အရွင္သခင္ ဒါနျဖစ္ရပါတယ္။ ထုိအရွင္သခင္ဒါန(ဒါနပတိ)ေစတနာကံေၾကာင့္ျဖစ္ေလရာဘဝတုိင္းမွာ ၾကီးက်ယ္ျမင့္ျမတ္ေသာ စည္းစိမ္ဥစၥာမ်ားကုိ ရရွိနိင္ပါတယ္။ အရွင္သခင္ဒါန၏အက်ဳိးၾကီးမားပုံကုိ သဂါထာဝဂၢသံယုတ္တြင္လာေသာ ေသရိမင္းၾကီး၏ဝတၳဳျဖင့္ နမူနာျပပါ့မယ္။
ေရွးအခါ ေသရိမည္ေသာ မင္းတစ္ပါးဟာ ဒါနကုိ အလြန္ျမတ္ႏုိးရွာတယ္။ ဒါန၏အက်ဳိးတရားၾကီးမားပုံကုိလည္းေဟာေျပာတတ္တယ္။ ထုိမင္းသည္ ေရာရုဝမည္ေသာ ျမဳိ႕ေတာ္၏ တံခါးေလးမ်က္ႏွာမွာ အလွဴမ႑ပ္ေတြေဆာက္လုပ္ျပီး လာသမ်ွေသာ ရဟန္း ပုဏၰား သူဆင္းရဲ ခရီးသြားဖုန္းေတာင္းယာစကာတုိ႔အား အလွဴဒါနကုိ အၾကီးအက်ယ္ေပးလွဴေလ့ရွိပါတယ္။ တစ္ေန႔ေတာ့ မင္းေမာင္းမေတြ မင္းၾကီးထံ ခ်ဥ္းကပ္ျပီး မိမိတို႔လည္း မင္းၾကီးကဲ့သုိ႔ အလွဴေပးပါရေစဟု ေတာင္းပန္ၾကသျဖင့္ မင္းၾကီးလည္း မင္းေမာင္းမတုိ႔အား ပထမတံခါးတြင္ အလွဴျပဳရန္ခြင့္ေပးလုိက္တယ္။ ထုိသတင္းကုိၾကားေတာ့ လက္ေအာက္ခံ မင္းငယ္တုိ႔က ေတာင္းပန္းျပန္ရာ ဒုတိယ တံခါးတြင္အလွဴျပဳရန္ ခြင့္ျပဳေပးရျပန္တယ္။ ထုိ႔အတူ ဗုိလ္ပါရဲမက္တုိ႔က ေတာင္းပန္ျပန္ေတာ့ တတိယ တံခါးကုိ ေပးရျပန္တယ္။ ထုိ႔ေနာက္ပုဏၰား သူၾကြယ္တုိ႔က ေတာင္းပန္ျပန္သျဖင့္ စတုတၳတံခါးကုိေပးရတယ္။ ထုိသုိအားျဖင့္ မင္းၾကီးမွာ လွဴရာဌာန ရွာမရေအာင္ ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ မင္းၾကီးက မင္းခ်င္းတုိ႔အားေခၚျပီး... အုိ...အခ်င္းတုိ႔ သင္တုိ႔သည္ အပျဖစ္ေသာ ဇနပုဒ္တုိ႔မွ ေကာက္ခံရရွိေသာ အခြန္ေတာ္ေတြအားလုံး နန္းေတာ္အတြင္းသုိ႔ မသြင္းပဲ တစ္ဝက္ကုိ အဲဒီအရပ္မွာပဲ ျပန္လည္ေပးလွဴၾကကုန္ေလာ့ဟု အမိန္႔ထုတ္ျပန္ေတာ္မူတယ္။ မင္းၾကီးက မြန္ျမတ္ေသာ (ဒါနပတိ) အလွဴတုိ႔ကုိ အႏွစ္ရွစ္ေသာင္းပတ္လုံး ျပဳစုလွဴဒါန္းျပီး စုေတေန ေသလြန္ေသာအခါ နတ္ဘုံတစ္ခုမွ နတ္ဘုံတစ္ခုသုိ႔ ကူးေျပာင္းခံစားျပီး ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရား ထင္ရွားပြင့္ေတာ္မူစဥ္ ေခမကမည္ေသာ နတ္သားျဖစ္ျပီး နတ္ဘုံနတ္နန္းမွာ နတ္အျဖစ္ျဖင့္ အၾကိမ္ေပါင္း ဘယ္ေလာက္ခံစားခဲ့ရတယ္ဆုိတာကုိေတာင္ မသိနုိင္ေလာက္ေအာင္မ်ားျပားပါတယ္။ ထုိအခါမွ သုံးေလာကထြဋ္ထား ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားက "အၾကင္သူသည္ သဒၶါေသာ စိတ္ျဖင့္ (အင္မတန္ထက္သန္ေသာ သဒၶါတရားျဖင့္)ေပးလွဴတယ္။ ထုိသူ၏ အက်ုိးကေတာ့ ယခုဘဝမွာေရာ တမလြန္ဘဝမွာပါ အစဥ္တစုိက္ လုိက္ပါေလတယ္။ ဒါေၾကာင့္ “ဝန္တုိျခင္းကုိ ေဖ်ာက္ျပီး အလွဴကုိေပးတတ္ၾကကုန္၏။ ကုသုိလ္ပုည ဟူသမ်ွသည္ တမလြန္ေလာကမွာ သတၱဝါတုိ႔၏ မွီရာ တည္ရာ အားထားရာ ျဖစ္၏”လုိ႔ေဟာေတာ္မူပါတယ္။ ထုိေဒသနာေတာ္ကုိ ေထာက္ခံေသာအားျဖင့္ ေခမကနတ္သားသည္ မိမိအေၾကာင္းကုိ ဘုရားရွင္အားေလ်ွာက္ထားလာတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အားလုံးေသာ ဗုဒၶဘာသာ ျမန္မာလူမ်ုိးမ်ားဟာ အက်ဳိးတရားၾကီးမားေသာ ဒါနပတိ(အရွင္သခင္ဒါန) မ်ဳိးျဖစ္ေအာင္ မြန္ျမတ္ထက္သန္ေသာ ေစတနာျဖင့္ စြန္႔ၾကဲေပးကမ္းလွဴဒါန္းသင့္ေၾကာင္းတုိက္တြန္းလုိက္ရပါတယ္။ အားလုံးကုိယ္စိတ္ႏွစ္ပါးက်န္းမာခ်မ္းသာပါေစစြာျဖင့္ သာသနာ့အက်ဳိး ဆထက္တပုိး ေဆာင္ရြက္နုိင္ၾကပါေစ။
အရွင္ဝိမလဝံသ
No comments:
Post a Comment
Without insight meditation, it is incomplete to be a Buddhist.