ကုိယ့္သႏၲာန္မွာ ၾကားစိတ္ကေလးေပၚတယ္ဆုိရင္ ဒုကၡသစၥာေလး ေပၚတာပဲလို႔ နားထဲ ဉာဏ္ထည့္ၿပီး ႐ႈလုိက္ပါ။ ဒါျဖင့္ ၾကားစိတ္က ဒုကၡသစၥာ၊ သိတာက မဂၢသစၥာ။ ဒီမဂၢသစၥာမလာရင္ တဏွာ ဥပါဒါန္ ကံလာမယ္။ ကံလာရင္ ဟုိဘက္ ဇာတိ ဇရာမရဏလာမယ္။ တဏွာ ဥပါဒါန္က ကိေလသ ၀ဋ္၊ ကံက ကမၼ၀ဋ္၊ ဇာတိ ဇရာမရဏေတြက ၀ိပါက၀ဋ္။ မဂၢသစၥာသာ လာမယ္ဆုိရင္ ဒီ၀ဋ္သံုးပါးကၽြတ္တယ္။ ဒီ၀ဋ္ေတြက ကုိယ့္သႏၲာန္မွာ ျဖစ္ေနတာ။ ဘုရားထံသြားၿပီး ဆုေတာင္း ဘုရားကိုျဖတ္ေပးပါ ခုိင္းေနလုိ႔ မရဘူး။ သစၥာသိတဲ့ ကုိယ့္၀ိဇၨာမဂၢင္နဲ႔ ကုိယ့္ဟာကုိယ္ ျဖတ္မွ ျပတ္မယ္။ ၾကားစိတ္ေလးက ဒုကၡသစၥာ၊ သိတာေလးက မဂၢသစၥာ၊ ၀ိဇၨာမဂၢပဲ။ ၀ိဇၨာဆုိလုိ႔ရွိရင္ အ၀ိဇၨာနိေရာဓာ သခၤါရနိေရာေဓာလဲျဖစ္၊ ၀ိညာဏနိေရာေဓာလဲျဖစ္၊ ဒုကၡကၡႏၶႆနိေရာေဓာလဲ ျဖစ္တယ္။ ဒါျဖင့္ ကုိယ့္ကုိ ကယ္တင္ႏုိင္တဲ့သူဟာ သစၥာသိတဲ့ဉာဏ္ပဲဆုိတာ ေကာက္ခ်က္ခ်လိုက္ပါ။ သစၥာသိၿပီဆုိရင္ေတာ့ လာမယ့္ဒုကၡေတြလဲ ခ်ဳပ္၊ ေရွးကမိုက္ထားတဲ့ မုိက္ေၾကြးဒုကၡေတြလဲ ခ်ဳပ္တယ္။ ေရွ႕ေနာက္ျဖတ္တာ။ အတိတ္ကံေတြလဲ ျဖတ္၊ အနာဂတ္ကံေတြလဲ ျဖတ္တယ္။
ၾကားစိတ္ေလး ျဖစ္ပ်က္မဂ္ကိုက္ေအာင္လုပ္လုိက္ေတာ့ ေနာက္က တဏွာ ဥပါဒါန္ ကံေတြ မလာေတာ့ဘူး။ ကံမလာေတာ့ အနာဂတ္ခႏၶာေတြ မလာေတာ့ဘူး။ ကံမလာရင္ ခႏၶာမလာတဲ့အတြက္ ခႏၶာမေပၚေတာ့တဲ့အတြက္ အတိတ္ကံေတြ လုိက္အက်ိဳးေပးခြင့္ မရွိေတာ့ဘူး။ အတိတ္ကံေတြက ခႏၶာရွိမွ အက်ိဳးေပးလုိ႔ရတာေလ။ ပစၥဳပၸန္ကံလဲ မေပၚလုိ႔ အနာဂတ္ခႏၶာမလုပ္ေတာ့ဘူး။ ခႏၶာေပၚမွ ကံကလုိက္အက်ိဳးေပးႏုိင္တယ္၊ ခႏၶာမေပၚေတာ့ အက်ိဳးေပးလုိ႔မရေတာ့ဘူး။ ဒါျဖင့္ မဂ္သည္ အတိတ္ကံေတြလဲ ျဖတ္ ပစၥဳပၸန္ကံေတြလဲ ျဖတ္တယ္။ ဒီကံေတြက အက်ိဳးေပးရင္လဲ ဒုကၡသစၥာပဲလာမွာ။ ဒါျဖင့္ သစၥာသိတဲ့ ဉာဏ္က အတိတ္ကံကအက်ိဳးေပးမယ့္ ဒုကၡသစၥာကိုလဲ ျဖတ္တယ္။ ေနာင္လာမယ့္ကံေတြလဲ သစၥာသိရင္ မေပၚေတာ့ဘူး။ ယခုလုိ မဂ္ကျဖတ္လုိက္ၿပီဆုိရင္ အတိတ္ကံေတြလဲ ေၾကာက္စရာမလုိေတာ့သလို ယခုဘ၀ကံေတြကိုလဲ ေၾကာက္စရာမလုိေတာ့ဘူး။ ကံေၾကာင့္ ခႏၶာျဖစ္၊ ခႏၶာရွိလို႔ရတဲ့ ဒုကၡသစၥာေတြ အကုန္သိမ္းတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒုကၡကုန္ခ်င္ရင္ သစၥာသိေအာင္လုပ္မႈမွတစ္ပါး အျခားမရွိဘူး။ သစၥာမသိရင္ အ၀ိဇၨာ၊ သစၥာသိမွ ၀ိဇၨာျဖစ္တယ္။ ၾကားစိတ္ေပၚလဲ သိ၊ ဒုကၡသစၥာလုိ႔႐ႈ၊ ပြား။ နံစိတ္ေပၚလဲ ဒုကၡသစၥာ၊ စားစိတ္ေပၚလဲ ဒုကၡသစၥာ၊ ယားစိတ္ ယံစိတ္ေပၚလဲ ဒုကၡသစၥာလုိ႔သာ ပြားေနလုိက္ပါ။ ပြားလုိက္ေတာ့ မဂ္က အတိတ္ကံေတြကုိလဲ ျဖတ္ ပစၥဳပၸန္ကံေတြကိုေရာ လာခြင့္မေပးေတာ့ဘူး။ အတိတ္၀ဋ္ေၾကြးေတြလဲ ေျပ၊ ၀ဋ္သစ္ေတြလဲ မလာေတာ့ဘူး။ ၀ဋ္ကၽြတ္သြားတာ။ ကုိယ့္ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ေၾကာင့္ ကုိယ့္၀ဋ္ျဖစ္ေနတာ၊ ကိုယ့္ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ကိုမွ ကုိယ့္မဂ္ဉာဏ္နဲ႔ မျဖတ္ဘဲနဲ႔ ၀ဋ္က မကၽြတ္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ၀ဋ္ကၽြတ္ခ်င္ရင္ နိဗၺာန္ေရာက္ခ်င္ရင္ ကုိယ့္ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ကုိ ကုိယ္တိုင္ျဖတ္ရပါလိမ့္မယ္။ သစၥာသိေအာင္ လုပ္ရမယ္။
ဒါျဖင့္ ကိုယ့္သႏၲာန္ လာသမွ် စိတ္ကုိ ႐ႈ။ ႐ွဴစိတ္ေလး လာလဲ ႐ႈ၊ ႐ိႈက္စိတ္ေလး လာလဲ ႐ႈ၊ စားခ်င္စိတ္ေလးလာလဲ ႐ႈ၊ အိပ္ခ်င္စိတ္ေလးလာလဲ ႐ႈ။ လာသမွ်စိတ္ အကုန္ ဒုကၡသစၥာခ်ည္းပဲလုိ႔သာ ႐ႈေပးလုိက္ပါ။ ႐ႈတုိင္း ႐ႈတိုင္း အ႐ႈခံရတာက ဒုကၡသစၥာ၊ ႐ႈဉာဏ္က မဂၢသစၥာ။ ဒီလုိ႐ႈလုိက္ေတာ့ အတိတ္ကံေတြလဲ ျပတ္၊ ပစၥဳပၸန္ကံေတြလဲ မလာေတာ့ဘူး။ အတိတ္ကံျပတ္တာလဲ မဂ္ေၾကာင့္ပဲ။ ပစၥဳပၸန္ကံျပတ္တာလဲ မဂ္ေၾကာင့္ပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ မဂ္သည္သာ အားကုိးအားထားရာအစစ္ ဧကန္ျဖစ္တယ္လို႔ မွတ္လုိက္ပါ။
ေဒါက္တာအရွင္ပါရမီ
No comments:
Post a Comment
Without insight meditation, it is incomplete to be a Buddhist.