မေန႔က ေျပာခဲ့တဲ့ သခၤါရဒုကၡအျမင္ေလးဟာ မဂ္ရဲ႕ေရွ႕ေျပးအျမင္ (ပုေရစာရိကာ ၀ိပႆနာသမၼာဒိ႒ိ)တဲ့။ ေလာကုတၱရာမဂ္ ကပ္ေနတဲ့ အျမင္။ ဒီအျမင္ရၿပီး ေသရင္ ေနာက္ဘ၀ နတ္ျပည္ေရာက္ၿပီး နတ္ျပည္ေရာက္မွန္းမသိခင္ မဂ္ကအရင္ေပၚမယ္။ ဘုရားပြင့္မယ္ဆုိရင္လဲ ဒီအျမင္ရွိၿပီးသာပုဂၢိဳလ္ဟာ ဘုရားဉာဏ္ထဲ ထင္လာမယ္။ ဒါေၾကာင့္ သခၤါရဒုကၡျမင္ေအာင္ ၾကည့္ဖို႔ အေရးႀကီးပါတယ္။ သခၤါရဒုကၡျမင္ရင္ ဘုရားပြင့္ခ်ိန္နဲ႔ႀကံဳရင္လဲ အရင္အခၽြတ္ခံရမယ္။ ဘုရားမရွိတဲ့ သာသနာတြင္းေရာက္ေနရင္လဲ သခၤါရဒုကၡကေန ဆက္အားထုတ္ေတာ့ သခၤါရဒုကၡျမင္တဲ့ မဂ္ၿပီးေတာ့ နိဗၺာန္ျမင္တဲ့ မဂ္လာတာပဲ။ သခၤါရဒုကၡျမင္တဲ့ သမၼာဒိ႒ိၿပီးေတာ့ နိဗၺာန္ျမင္တဲ့ သမၼာဒိ႒ိလာတယ္။ သမၼာဒိ႒ိနဲ႔ မဂ္ဟာ အတူတူပဲ။ သခၤါရဒုကၡျမင္တဲ့ဉာဏ္သည္ ေနာက္လာမယ့္ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ ျဖတ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ သခၤါရဒုကၡကို တစ္ခ်က္ျမင္ျမင္ ႏွစ္ခ်င္ျမင္ျမင္ မ်ားမ်ားျမင္ေလ ေကာင္းေလပဲ။ ျမင္ေအာင္သာလုပ္ပါ။ မ်ားမ်ားျမင္ေနၿပီဆုိရင္ေတာ့ ေလာကုတၱရာမဂ္လာေတာ့မလုိ႔သာ မွတ္ေပေတာ့။
သခၤါရဒုကၡျမင္တဲ့သမၼာဒိ႒ိသည္ ေလာကုတၱရာမဂ္၏ ေရွ႕ေျပးသမၼာဒိ႒ိ။ ဒါျဖင့္ သခၤါရဒုကၡေတြ ဟုိေနရာမွာျဖစ္လုိက္ ပ်က္လုိက္၊ ဒီေနရာမွာ ျဖစ္လုိက္ပ်က္လုိက္၊ ေ၀ဒနာ႐ႈလဲ ျဖစ္ပ်က္ပဲေတြ႕၊ စိတ္႐ႈလဲ ျဖစ္ပ်က္ပဲေတြ႕ သခၤါရဒုကၡေတြ ေတြ႕ရဖန္ မ်ားလွပါၿပီလို႔ ကုိယ္႐ႈတဲ့ ဉာဏ္ထဲမွာ ထင္လာရင္ေတာ့ သခၤါရဒုကၡၿပီးလုိ႔ ရွိရင္ အသခၤါတသုခ ကူးေတာ့မယ္။ ဒါျဖင့္ သခၤါရဒုကၡ ဆံုးေအာင္လုိက္၊ သခၤါရဒုကၡေတြ႕သမွ် သခၤါရဒုကၡပဲ ဆုိခ်င္ဆို ျဖစ္ပ်က္ပဲဆုိခ်င္ဆုိ ဒီလုိ႐ႈသြားလုိ႔ရွိရင္ သခၤါရဒုကၡဆံုးသြားလိမ့္မယ္။ သခၤါရဒုကၡဆံုးသြားလို႔ရွိရင္ ေရွ႕ေျပးသမၼာဒိ႒ိကိစၥ ကုန္ၿပီ။ သူလဲ ကုန္ေရာ မဂ္သမၼာဒိ႒ိလာတာပဲ။ မဂ္သမၼာဒိ႒ိက အသခၤတသုခနဲ႔ သြားေတြ႕တယ္။ အသခၤတဆုိတာ နိဗၺာန္၊ ဘယ္သူမွမျပဳျပင္ဘူး။ သုခဆိုတာ ခ်မ္းသာတာ။ သခၤါရဒုကၡကုိ ရွာျဖစ္ေအာင္ ရွာမွသာလွ်င္ သခၤါရဒုကၡျမင္တဲ့ ၀ိပႆာနာမဂ္လာၿပီး အသခၤတသုချမင္တဲ့ ေလာကုတၱရာမဂ္ လာလိမ့္မယ္လုိ႔ မွတ္ရမယ္။ ဒါျဖင့္ နိဗၺာန္ဟာ သခၤါရဒုကၡေတြ႔ရင္ အနီးေလးပဲ၊ မဂ္ဉာဏ္ရဖုိ႔လဲ အနီးေလးပဲလို႔သာ မွတ္လုိက္ပါ။ သခၤါရဒုကၡျမင္တဲ့ သမၼာဒိ႒ိၿပီးလုိ႔ရွိရင္ အသခၤတသုခဆိုတဲ့ နိဗၺာန္ျမင္တဲ့ သမၼာဒိ႒ိလာတယ္။ သခၤါရဒုကၡမေတြ႕ေသးရင္ေတာ့ ဘယ္လုိပင္ ဆုေတာင္းေနေသာ္လဲ နိဗၺာန္နဲ႔ကေတာ့ ေ၀းေနဆဲပါပဲ။ သခၤါရဒုကၡေတြ႕မွသာလွ်င္ အသခၤတသုခကူးမွာျဖစ္တယ္။ သခၤါရဒုကၡျမင္တာက ၀ိပႆနာ၊ အသခၤတသုချမင္တာက မဂ္ဉာဏ္။ ၀ိပႆနာဉာဏ္နဲ႔ ေလာကုတၱရာမဂ္ဉာဏ္ အကူးအဆက္ျပတာပဲ။
သခၤါရဒုကၡမ်ားမ်ားေတြ႕ၿပီဆုိရင္ေတာ့ အပါယ္တံခါးပိတ္ေတာ့မယ္၊ ေသာတာပန္တည္ေတာ့မယ္လို႔သာ မွတ္ေပေတာ့။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိရင္ ပုေရစာရိကာ ၀ိပႆနာ သမၼာဒိ႒ိ၊ မဂၢသမၼာဒိ႒ိ ဆိုၿပီး သမၼာဒိ႒ိႏွစ္မ်ိဳးျပတယ္။ ပုေရစာရိကာ သမၼာဒိ႒ိ ဆုိတာ ေရွးဦးစြာက်င့္ရမယ့္ သမၼာဒိ႒ိ၊ မဂၢသမၼာဒိ႒ိဆုိတာ ေရွ႕ပုိင္းက ပုေရစာရိကာ ၀ိပႆနာသမၼာဒိ႒ိ က်င့္ၿပီးမွ ေပၚလာမယ့္သမၼာဒိ႒ိ။ ေရွ႕ေျပးသမၼာဒိ႒ိဆံုးတဲ့အခါက်ရင္ ေသာတာပတၱိမဂ္ သမၼာဒိ႒ိ။ ေသာတာပတၱိမဂ္ဟာ သမၼာဒိ႒ိပဲ။ မဂ္လို႔ေခၚေခၚ သမၼာဒိ႒ိလုိ႔ ေခၚေခၚ အတူတူပဲ။ သခၤါရဒုကၡျမင္တဲ့ သမၼာဒိ႒ိၿပီးရင္ မဂ္သမၼာဒိ႒ိလာတယ္လုိ႔သာ မွတ္ထားလုိက္။ ကုိယ့္သႏၲာန္မွာ ျဖစ္ပ်က္ဟာ သခၤါရဒုကၡပဲ။ အဲဒါျမင္ေအာင္ၾကည့္လုိ႔ရွိရင္ ေရွ႕ေျပးသမၼာဒိ႒ိ ေသခ်ာၿပီ။ ေနာက္က ေလာကုတၱရာမဂ္သမၼာဒိ႒ိ လုိက္႐ံုပဲရွိေတာ့တယ္။ ေအာ္ နိဗၺာန္ဟာ အနီးေလးပါလားဆုိတာ ကုိယ္တုိင္လုပ္ၾကည့္ရင္ ကုိယ့္ဉာဏ္က ေျပာပါလိမ့္မယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕က ငါက ဉာဏ္ေလးတယ္၊ ရမွာမဟုတ္ဘူးတဲ့။ ဉာဏ္ဘယ္ေလာက္ေလးေလး ယားတာေလးေတာ့ သိႏုိင္ပါတယ္။ နာတာေလး ၀မ္းသာတာေလးေလာက္ေတာ့ သိႏုိင္ပါတယ္။ ၀မ္းသာတာေလးဟာလဲ ၀မ္းသာၿပီး ေပ်ာက္သြားတာပဲ။ ေနာက္ကေန ဉာဏ္နဲ႔ေစာင့္ၾကည့္လုိက္လုိ႔ရွိရင္ ၀မ္းသာတဲ့ ေသာမနႆေ၀ဒနာေလးဟာလဲ ျဖစ္ၿပီး ပ်က္သြားတာပဲ။ ၀မ္းသာလဲ ေနာက္က သမၼာဒိ႒ိလုိက္ေပး၊ ၀မ္းနဲလဲ လုိက္ေပး။ ၀မ္းသာလဲ သမၼာဒိ႒ိလုိက္ဆိုတာ ေသာမနႆေ၀ဒနာ ျဖစ္ပ်က္ျမင္ေအာင္ ၾကည့္လို႔ေျပာတာ။ ၀မ္းနဲလဲ သမၼာဒိ႒ိလုိက္ဆုိတာ ေဒါမနႆေ၀ဒနာ ျဖစ္ပ်က္ျမင္ေအာင္ ၾကည့္ခုိင္းတာ။ ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ေဒါမနႆေ၀ဒနာမေတြ႕ေတာ့ဘဲ ျဖစ္ပ်က္ပဲေတြ႕ရေတာ့တယ္။ အဲဒါ သခၤါရဒုကၡေတြ႕တာပဲ။ ၀မ္းသာတာ ၀မ္းနဲတာေလာက္ေတာ့ သိၾကပါတယ္။ ၀မ္းသာတာေပၚရင္ ရွိေသးလား မရွိေတာ့ဘူးလားၾကည့္လုိက္။ ၾကည့္ေတာ့ မရွိတာေတြ႕တယ္။ ေတြ႕ေတာ့ သခၤါရဒုကၡေလး ပ်က္စီးသြားတာ ကုိယ္ေတြ႕ျဖစ္လာတာပဲ။
ပုေရစာရိကာ ၀ိပႆနာသမၼာဒိ႒ိ၊ မဂၢသမၼာဒိ႒ိတဲ့။ ပေရစာရိကာ ၀ိပႆနာ သမၼာဒိ႒ိ ေရွ႕ေျပးသမၼာဒိ႒ိက သခၤါရတရားေတြကို သံုးသပ္တာပဲ (၀ိပႆနာသမၼာဒိ႒ိ ေတဘူမကသခၤါေရ အနိစၥာဒိ၀ေသန ပရိ၀ီမံသတိ)။ သံုးသပ္တယ္ဆုိတာ စာလုိေျပာတာ။ ကုိယ့္သႏၲာန္မွာေပၚတဲ့ သခၤါရဒုကၡကုိ ျဖစ္ပ်က္ျမင္တာပဲ။ ဒါျဖင့္ ျဖစ္ပ်က္ျမင္ၿပီးရင္ ေလာကုတၱရာမဂ္သမၼာဒိ႒ိ လုိက္လိမ့္မယ္။ သခၤါရဒုကၡအားထုတ္တဲ့ပုဂၢိဳလ္သည္ သခၤါရဒုကၡ မျမင္ဘဲ ျဖစ္သြားလိမ့္မယ္တဲ့။ အားထုတ္ေနရင္းနဲ႔ မျမင္ဘဲ ျဖစ္သြားလိမ့္မယ္။ မျမင္တာက အ၀ိဇၨာ၀င္တာမဟုတ္ဘူး၊ ႐ႈရင္းနဲ႔ေပ်ာက္သြားတာ။ ႐ႈရင္းနဲ႔ ေပ်ာက္သြားေတာ့ သခၤါရဒုကၡဆံုးသြားတယ္ (မဂၢသမၼာဒိ႒ိ ပန ပရိ၀ီမံသနပရိေယာသာေန)။ ဆံုးသြားေတာ့ မဂၢသမၼာဒိ႒ိလာတယ္။ ဒီမွာ ေသာတာပန္တည္တာာ။ သခၤါရဒုကၡျမင္တဲ့ သမၼာဒိ႒ိၿပီးလုိ႔ရွိရင္ အျခားမရွိဘဲ မဂ္သမၼာဒိ႒ိ တစ္ခါတည္းလာတယ္။ သခၤါရဒုကၡဆံုတဲ့အခ်ိန္ မဂ္သမၼာဒိ႒ိေပၚတယ္။ ရွင္းေအာင္ေျပာရရင္ ျဖစ္ပ်က္ဆံုးသြားရင္ မဂ္ဉာဏ္ေပၚတာပဲ။
ေဒါက္တာအရွင္ပါရမီ
No comments:
Post a Comment
Without insight meditation, it is incomplete to be a Buddhist.