သစၥာသိနည္း လမ္းၫႊန္

သစၥာလို႔ ခဏခဏ ေျပာေနေတာ့ သစၥာက ဘာပါလိမ့္မလဲလို႔ ေတြးမေနပါနဲ႔၊ ခႏၶာငါးပါး တစ္ပါးပါးသည္ သစၥာပဲ။ အဲဒါ ဒုကၡသစၥာ။ ခႏၶာငါးပါး တစ္ပါးပါးကို ပုိင္ပုိင္ႏုိင္ႏုိင္သိလုိ႔ရွိရင္၊ ခႏၶာအေၾကာင္း ေကာင္းေကာင္းသိလုိ႔ ရွိရင္၊ ခႏၶာ့ျဖစ္ပံု ေကာင္းေကာင္းသိလုိ႔ရွိရင္၊ ခႏၶအေနအထားကို ေကာင္းေကာင္းသိလုိ႔ရွိရင္ သစၥာသိတာပါပဲ။ ယားတယ္ဆုိလုိ႔ရွိရင္ ယားလုိက္တာလို႔သိတာက ဒုကၡသစၥာသိတာမဟုတ္ဘူး။ သိေတာ့လဲ ယားလုိက္တာ စိတ္ပ်က္တာပဲဆုိေတာ့ ေဒါမနႆလုိက္ေနတယ္။ ယားလုိ႔ စိတ္ပ်က္တာ။ ကိုယ့္ေဆြမ်ိဳး ေပါက္ေဖာ္ေတြကို သနားလုိ႔ရွိရင္ အျခားအေမြမေပးနဲ႔၊ သစၥာသိဖုိ႔ အေမြကေလး တစ္လံုးသာေပးလုိက္၊ ဒါဆုိ သူတို႔ ဒုကၡကၽြတ္သြားလိမ့္မယ္တဲ့၊ အရွင္အာနႏၵာက မွာေတာ္မူတယ္။

သစၥာရွာရတာကေတာ့ လြယ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ စာကေရးတဲ့သစၥာကို မလိုခ်င္ပါနဲ႔၊ ခႏၶာက အခုေပၚ အခုေျပာတဲ့သစၥာကုိသာလိုခ်င္ပါ။ စာမွာပါသားပဲဆုိ႐ံုနဲ႔ နိဗၺာန္မေရာက္ဘူး။ စာသိက သညာ၊ ကုိယ့္ခႏၶာကုိယ္ထဲမွာ သိတာကမွ ပညာ။ သညာနဲ႔ ပညာ ကြာျခားပါတယ္။ သညာက ပဋိစၥသမုပၸါဒ္မျပတ္ဘူး၊ ပညာကမွ ျပတ္တယ္။ သညာက ဒုကၡကိုမျဖတ္ႏုိင္ဘူး၊ ပညာကမွ ျဖတ္ႏုိင္တယ္။ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ဆုိတာ ဒုကၡပဲ။ စာကို ေတာ္ေတာ္ေမႊေႏွာက္ထားတယ္လုိ႔ ေျပာေသာ္လဲ ခႏၶာမွာ ေမႊေႏွာက္တာမဟုတ္လို႔ မွတ္တမ္းထဲမွာပဲ ရွာေနတယ္လုိ႔မွတ္လုိက္ပါ။ မွတ္တမ္းထဲ ရွာလုိ႔ရွိရင္ျဖင့္ စာရင္းစာအုပ္ထဲမွာ ေငြမရွိသလုိပဲ၊ မေတြ႔ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ စာသမားကိုလဲ အားကုိးလုိ႔ မရေသးဘူး၊ ခႏၶာဉာဏ္ေရာက္ဖုိ႔လုိေသးတယ္။ ခႏၶာထဲမွာရွာမွ သစၥာေတြ႕မယ္။

နားထဲမွာ ၾကားစိတ္ကေလးေပၚတယ္။ ဒီၾကားစိတ္ကေလးကို သိၿပီး ၾကည့္လုိက္ပါ။ ၾကားစိတ္ကေလးကို ကိုယ့္ခႏၶာပဲလုိ႔မွတ္လုိက္၊ ၀ိညာဏကၡႏၶာပဲ။ ၾကားတုိင္းၾကားတုိင္း ၾကားစိတ္ကေလးဟာ နားထဲမွာေပၚတယ္။ ေပၚတုိင္း ေပၚတုိင္း ၀ိညာဏကၡႏၶာလုိ႔မွတ္။ ဒီ၀ိညာဏကၡႏၶာက အခုၾကားတဲ့ပုဂၢိဳလ္သႏၲာန္မွာ ေပၚတဲ့ ခႏၶာ၊ အျခားပုဂၢိဳလ္သႏၲာန္မွာ ေပၚတာမဟုတ္ဘူး။ ဒီေတာ့ ဒီခႏၶာေလးဟာ ၾကားတဲ့ပုဂၢိဳလ္ရဲ႕ ခႏၶာပဲလုိ႔ မွတ္လုိက္။ ဒီခႏၶာ ဒုကၡသစၥာ။ ဒါျဖင့္ ငါ့သႏၲာန္ ဒုကၡသစၥာေလး ေပၚၿပီလို႔ ဒီက စ သိလုိက္ပါ။ ဒီလုိေျပာလုိက္ေတာ့လဲ သစၥာဆုိတာ အခုၾကားတဲ့စိတ္ကေလး ေခၚတာပါလားဆုိတာ လြယ္လြယ္နဲ႔သိလိုက္ရတယ္။ ၾကားတဲ့စိတ္ေလးဟာ ၾကားၿပီးေတာ့ ခ်ဳပ္သြားတယ္။ သားေလးရဲ႕ ေခၚသံၾကားလုိက္ေတာ့ ေနာက္ထပ္ ၾကားစိတ္ေလး ျပန္ေပၚတယ္။ သူခ်ဳပ္သြားၿပီးေနာက္ သားေလး ငုိသံၾကားေတာ့ ေနာက္ၾကားစိတ္တစ္ခု ေပၚျပန္တယ္။ ငုိသံၾကားေတာ့ ကုိယ့္သားေလးငုိသံမုိ႔ သားေလးခင္တဲ့စိတ္နဲ႔ သြားခ်င္စိတ္ ေပၚလာတယ္။ ၾကားစိတ္ေလးမရွိေတာ့ဘူး၊ ခင္စိတ္ေလး ျဖစ္လာတယ္။ ဒီခင္စိတ္ေလးကလဲ ဘာသစၥာတုန္းဆုိေတာ့ ဒုကၡသစၥာပဲ။ သူလဲ ကုိယ့္သႏၲာန္မွာေပၚတဲ့ ၀ိညာဏကၡႏၶာပဲ။ ဒုကၡသစၥာ။ ၾကားေနတာေလးက ၾကား႐ံုသက္သက္ေလးလား စြဲစြဲလမ္းလမ္းလားဆုိေတာ့ စြဲစြဲလမ္းလမ္းဆုိတာ ျဖစ္လာတယ္။ တဏွာခ်ဳပ္ၿပီး ဥပါဒါန္ ေရာက္တယ္။ သူလဲ ဒုကၡသစၥာပဲ။ ခင္တဲ့စိတ္ကလဲ ဒုကၡသစၥာ၊ စြဲလမ္းတဲ့စိတ္ကလဲ ဒုကၡသစၥာပဲ။ ဒါျဖင့္ သြားဦးမွပဲဆုိၿပီး ႏႈတ္ကေျပာလုိက္ေတာ့ ေစတနာနဲ႔ေျပာလုိက္လုိ႔ ၀စီကံ ကမၼဘ၀ျဖစ္လာတယ္။ သူလဲ ဒုကၡသစၥာပဲ။ ဒုကၡသစၥာေတြခ်ည္း တန္းေနတယ္ဆုိတာ ေသခ်ာေနၿပီ။ ၾကားစိတ္ကလဲ ဒုကၡသစၥာ။ ၾကားလုိ႔ခင္တာ၊ စြဲလမ္းတာ၊ ႏႈတ္နဲ႔ေျပာဆုိတာေတြကလဲ ဒုကၡသစၥာ။ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ ေနာက္ဆံုးသြားၾကည့္လုိက္ေတာ့ ဒုကၡကၡႏၶႆ- ဒုကၡအစုႀကီးတဲ့။ ေရွ႕ကျဖစ္ခဲ့တာေတြမွန္သမွ် ဒုကၡအစုအေ၀းႀကီးပဲ။ ဒါေတြဟာ ဘုရားေဟာလုိ႔ သိရတယ္။ ရွိတာကေတာ့ ဒုကၡသစၥာပဲ။ ဘုရားက ေဖာ္ျပတာ၊ ရွိတာက ကိုယ့္သႏၲာန္မွာ ရွိတာ။ ဘုရားက ဒုကၡသစၥာေတြ တစ္ပံုႀကီးပဲလုိ႔ ေျပာျပတာ။ ဒါျဖင့္ ဒုကၡသစၥာေတြဟာ ႐ွား႐ွားပါးပါး ရွိတာမဟုတ္ဘူး၊ အမ်ားအျပား တစ္ပံုတစ္ပင္ႀကီး ရွိေနတာလုိ႔ သေဘာက်။ ဒုကၡသစၥာေတြ ေပါမ်ားၿပီးေနေသာ္လဲ မသိဘဲျဖစ္ေနတယ္။ ခႏၶာထဲမွာ သစၥာေတြကေတာ့ အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္။ သစၥာသိတဲ့ဉာဏ္ကေနာက္က မလုိက္ႏုိင္ေတာ့ တန္ဖုိးမရွိဘဲျဖစ္ေနတာ။ ဒါျဖင့္ သူ႔ဟာသူ ျဖစ္ေနတဲ့ ဒုကၡသစၥာေတြသာျဖစ္တယ္။ ကုိယ့္ဉာဏ္၀ေရာက္တဲ့ ဒုကၡသစၥာ မဟုတ္ဘူး။

ေရွးက ဒုကၡသစၥာ သိခဲ့ဘူးသလားဆုိရင္ မသိခဲ့ဘူးပါဘူး။ ေခြးကိုက္ခံရရင္ နာတာသိတယ္၊ စားမေကာင္းတာ သိတယ္၊ ဒါက ေဒါသသိသိတာ။ ဉာဏ္သိမဟုတ္ဘူး။ ဉာဏ္သိသိဖုိ႔က အေရးႀကီးတယ္။ ဉာဏ္သိကမွ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ ျဖတ္မွာ၊ ဒုကၡျဖတ္မွာ။ ဒါျဖင့္ ဉာဏ္သိနဲ႔ ဒုကၡျဖတ္နည္းေျပာရမယ္ဆုိရင္ သားေလးငိုသံၾကားလုိက္တယ္ဆုိပါစုိ႔။ ဒါဒုကၡသစၥာပဲ။ ၾကားစိတ္ေပၚရင္ ဒုကၡသစၥာေလးေပၚတယ္လို႔ ေနာက္က သိေပး။ ဒီၾကားစိတ္ေလးက အာ႐ံု ဒြါရတုိက္ဆုိင္လုိ႔ ေပၚတာ။ သူဟာ ေပၚၿပီးေတာ့ ပ်က္တာပဲ၊ ေမြးၿပီးေတာ့ ေသတာပဲ၊ အသုဘေပၚလာတယ္။ ဒုကၡသစၥာပဲ။ အစေပ်ာက္ေသသြားတဲ့ ၾကားစိတ္ေလး အသုဘ ဒုကၡသစၥာလို႔မွတ္လုိက္။ ဒီေတာ့ ၾကားစိတ္ေပၚရင္ ဒုကၡသစၥာေလးေပၚတာပဲလို႔ ေနာက္က ဉာဏ္နဲ႔သိေပး။ သူမ်ားၾကားစိတ္ ေသတာမဟုတ္ဘူး၊ ကုိယ့္ၾကားစိတ္ ကုိယ့္ခႏၶာ ေသေနတာ။ ကိုယ့္ခႏၶာ ဒုကၡေရာက္တာ။ ဘာခႏၶာလဲဆုိရင္ ၀ိညာဏကၡႏၶာေလး။ အေသကုိသိေတာ့ အသုဘကိုသိတယ္၊ ဒုကၡသစၥာလုိ႔လဲ သိတယ္။ ႏွစ္ခ်က္သိနဲ႔ သိတယ္။ ကုိယ့္သႏၲာန္မွာ ၾကားစိတ္ေလးသည္ ဒုကၡသစၥာပဲလုိ႔ ေနာက္ကေန သိလုိက္။ သိသည္ႏွင့္ တစ္ၿပိဳင္နက္ ၾကားလုိ႔ခင္တာ မလာေတာ့ဘူး။ ခင္လုိ႔စြဲလမ္းတာလဲ မလုိက္ေတာ့ဘူး။ စြဲလမ္းလုိ႔ ေျပာမယ္ဆုိမယ္ လုပ္မယ္ကုိင္မယ္ဆုိတဲ့ ကံေတြလဲ မလုိက္ေတာ့ဘူး။ ဒါျဖင့္ ကမၼဘ၀မွ မလုိက္ဘဲနဲ႔ ေသသည္၏အျခားမဲ့၌ ကမၼဘ၀ပစၥယာ ဇာတိလဲ မလုိက္ႏုိင္၊ ဇရာမရဏလဲ မလုိက္ႏုိင္၊ ေသာက ပရိေဒ၀လဲ မလုိက္ႏုိင္ေတာ့ဘူး။ ဒါျဖင့္ ဒုကၡကၡႏၶႆ နိေရာေဓာ ေဟာတိ- ဒုကၡအစုအပံုႀကီး ခ်ဳပ္ၿပီ။ မဂ္၀င္ၿပီး ၾကားစိတ္ ဒုကၡသစၥာလုိ႔ သိတာေလးက လာမယ့္ဒုကၡေတြ အကုန္ခ်ဳပ္ေအာင္လုပ္တယ္။ ဒါဟာ သစၥာသိလုိက္လုိ႔ ခ်ဳပ္သြားတာ။ သစၥာမသိရင္ေတာ့ ဒုကၡကၡႏၶႆ သမုဒေယာ ေဟာတိ- ဒုကၡေတြ စုၿပံဳလာမယ္။

အခုေတာ့ ၾကားစိတ္ဒုကၡသစၥာလို႔ ေနာက္က အသိလုိက္လုိက္ေတာ့ ဒုကၡေတြ အကုန္ခ်ဳပ္တယ္။ ဒါကို ဓမၼာႏုပႆနာသတိပ႒ာန္လုိ႔ေခၚတယ္။ ဓမၼာႏုပႆနာ သတိပ႒ာန္လုိ႔ဆုိေသာ္လဲ ျဖစ္ပ်က္ပါပဲ။ ၾကားစိတ္ေလးဟာ ျဖစ္ၿပီး ပ်က္သြားတယ္လုိ႔သိလုိက္တာ ျဖစ္ဒုကၡ ပ်က္ဒုကၡပဲ။ ျဖစ္လဲ ဒုကၡ၊ ပ်က္လဲ ဒုကၡ (သံခိေတၱန ပၪၥဳပါဒါနကၡႏၶာပိ ဒုကၡာ)။ ကုိယ့္သႏၲာန္မွာ ဘယ္ခႏၶာေပၚေပၚ ဒုကၡသစၥာတဲ့။ ေပၚလဲ ဒုကၡသစၥာ၊ ပ်က္လဲ ဒုကၡသစၥာ။ ၾကားစိတ္ေလးေပၚတဲ့အခါ ေပၚသည္ႏွင့္တစ္ၿပိဳင္နက္ ဒုကၡသစၥာပဲလို႔ ဉာဏ္နဲ႔ လွမ္းၿပီး႐ႈလုိက္ပါ။ ႐ႈလုိက္ေတာ့ ဒုကၡကၡႏၶႆ နိေရာေဓာ ေဟာတိ- ျဖစ္သြားတယ္။ ဒါဆို ကိုယ့္ဒုကၡ ကိုယ္ သိမ္းတတ္ၿပီေပါ့။ ၾကားစိတ္ေလး ဒုကၡသစၥာလုိ႔ သိလုိက္ေတာ့ ၾကားစိတ္က ဒုကၡသစၥာ၊ သိတာက ၀ိဇၨာ ဥဒပါဒိ၊ ၀ိဇၨာျဖစ္သြားၿပီ။ အာေလာေကာ ဥဒပါဒိ၊ ဉာဏံ ဥဒပါဒိ ျဖစ္သြားၿပီ။ ၀ိဇၨာဉာဏ္ ရသြားတာ။ ၀ိဇၨာဉာဏ္ရသြားေတာ့ ၾကားစိတ္ ျဖစ္ပ်က္ေလးက ဒုကၡသစၥာ၊ သိလုိက္တာေလးက မဂၢသစၥာ၊ ၀ိဇၨာမဂၢသစၥာေလး ျဖစ္သြားေတာ့ လာမယ့္ ဇာတိ ဇရာမရဏ ေသာကပရိေဒ၀ အကုန္ျဖတ္ပစ္လုိက္တယ္။ ဒုကၡကၡႏၶႆ နိေရာေဓာ ေဟာတိ- ျဖစ္သြားေရာတဲ့။ ၾကားစိတ္ဒုကၡသစၥာေလးကို သိေတာ့ သိတာေလးက ၀ိဇၨာမဂၢျဖစ္သြားၿပီး လာမယ့္ ဒုကၡေတြ အကုန္ခ်ဳပ္တယ္။

ေဒါက္တာအရွင္ပါရမီ