မေန႔က တဏွာသည္ ခႏၶာငါးပါးက လာတယ္လို႔ ေျပာခဲ့တယ္။ တဏွာသည္ ခႏၶာငါးပါးကလာတယ္ဆုိေတာ့ ခႏၶာငါးပါးမွန္း သိရင္လဲ တဏွာ မလာပါဘူး။ ခႏၶာငါးပါးရယ္လုိ႔ မသိလုိ႔သာ လာျခင္းျဖစ္တယ္။ ဒါျဖင့္ ကုိယ့္ခႏၶာခင္လို႔ တဏွာလာတာ၊ သားသမီးခင္လို႔၊ ေဆြမ်ိဳးခင္လို႔၊ စီးပြားခင္လုိ႔ တဏွာလာတာ။ ခႏၶာငါးပါးကလာတဲ့ တဏွာပဲ။ ဒီခႏၶာငါးပါးရဲ႕ အျပစ္ကိုမသိေတာ့ တဏွာလာတယ္။
ဘယ္ႏွယ္ေၾကာင့္ ခႏၶာငါးပါး ခင္ၾကတာလဲဆုိေတာ့ အားကုိးရလိမ့္မယ္၊ ကုိးစားရလိမ့္မယ္ထင္လုိ႔ ခင္တာ။ ခင္ေတာ့ ခင္တာက တဏွာ၊ တဏွာက တစ္ဆင့္ ဥပါဒါန္၊ ဥပါဒါန္ကတစ္ဆင့္ ကံဘက္လည္သြားတယ္။ လည္ခ်င္လုိ႔လည္တာလားဆိုရင္ လက္သည္ရွာေတာ့ ခႏၶာခင္လို႔ လည္တာ။ ဒီေတာ့ ခႏၶာခင္ရင္ ေသပြဲေတြ အထပ္ထပ္၀င္ရလိမ့္မယ္ဆုိတာ စက္၀ုိင္းအရ ရွင္းေနတယ္။ ကံကဟုိဘက္ ဇာတိ ဇရာမရဏေတြ တစ္ဘ၀လဲမက အထပ္ထပ္ ေသပြဲေတြ၀င္ရလိမ့္ဦးမယ္။ မိမိခႏၶာ ခင္ရင္လဲ ေသပြဲ၀င္ရသလို သူတစ္ပါးခႏၶာ ခင္ရင္လဲ ေသပြဲ၀င္ရမယ္။ ပစၥည္းခႏၶာေတြ ခင္ရင္လဲ ေသပြဲ၀င္ရမွာပဲ။ ဒါျဖင့္ အဖန္ဖန္ေသပြဲေတြ၀င္ေနၾကရတာဟာ ကံမေကာင္း အေၾကာင္းမသင့္လို႔မဟုတ္ဘူး၊ ခႏၶာခင္လုိ႔ ျဖစ္ေနၾကရတယ္ဆုိတာ ေပၚလာတယ္။ ခႏၶာက (၂)အကြက္၊ ခင္တာက (၃)အကြက္၊ ေသပြဲ၀င္တာက (၄)အကြက္ ဒီအတုိင္း သံုးခုစပ္သြားတယ္။
ဒါျဖင့္ ခႏၶာကုိ ၀ိပႆနာ႐ႈလုိ႔ သမုဒယေသသြားရင္ ခႏၶာမခင္လို႔ ေသပြဲမ၀င္ရေတာ့ဘူး။ ခႏၶာမခင္ေတာ့ ေသပြဲမ၀င္ရဘူး။ ခႏၶာခင္ရင္ေတာ့ ေသပြဲ၀င္ရလိမ့္မယ္။ ခႏၶာခင္လုိ႔ေသပြဲ၀င္ေတာ့ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ သံုးခ်က္ စပ္သြားတယ္။ (၂)နဲ႔(၃) စပ္တယ္၊ (၃)နဲ႔(၄)စပ္တယ္။ (၂-၃-၄) စပ္သြားတယ္။ ခႏၶာခင္ရင္ေတာ့ မေသတဲ့ပုဂၢိဳလ္မရွိဘူး။ အဖန္ဖန္ ေသေလသမွ် ဒီခင္မႈတစ္လံုးက ႏွိပ္စက္တာပဲ။ ဘုရားတစ္ဆူနဲ႔ တစ္ဆူၾကားမွာ (၄)ရက္တက္၊ (၄)ရက္ဆင္းရွိတဲ့ေတာင္ႀကီးေလာက္ ပုဂၢိဳလ္တစ္ေယာက္ရဲ႕ အ႐ုိးေတြ ပံုတယ္ဆုိတာ ခင္တစ္လံုးက သတ္လို႔။ ဒါေၾကာင့္ တဏွာသည္ ေသေအာင္သတ္တတ္တဲ့ တရားလုိ႔ဆုိတာ ျငင္းလို႔မရပါဘူး။ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ေဒသနာနဲ႔ ၾကည့္လုိက္ေတာ့ (၂)နဲ႔(၃)စပ္၊ (၃)နဲ႔(၄) စပ္လုိ႔ ေသပြဲ၀င္ရတယ္။ (၂)နဲ႔(၃)ကို ခႏၶာခင္တဲ့ တဏွာက စပ္တယ္။ တဏွာကေနၿပီး (၃)နဲ႔(၄)ဆက္သြားေတာ့ ကမၼဘ၀နဲ႔ ဇာတိစပ္သြားတယ္။ စပ္ေတာ့ ဇရာမရဏဆုိတာ ေပၚလာတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ခႏၶာခင္ ေသပြဲ၀င္ၾကရတာ။ (၂)နံပါတ္က ခင္စရာ၊ (၃)နံပါတ္က ခင္တာ။ (၄)နံပါတ္က ေသတာ။ ဒီလုိဆက္သြားတယ္။
ခႏၶာမခင္ေတာ့ ေသပြဲလြတ္တယ္။ ေသပြဲလြတ္တဲ့အလုပ္လုပ္ဖို႔ ေ၀ဒနာသံုးပါး ခႏၶာထဲမွာ ေပၚရင္ ျဖစ္ပ်က္႐ႈလုိက္။ ျဖစ္ပ်က္႐ႈလုိက္ေတာ့ (၂)(၃)အစပ္ၾကားမွာ မဂ္၀င္တယ္။ မဂ္၀င္ေတာ့ ခင္တာ မလာေတာ့ဘူး။ ခႏၶာခင္တဲ့တဏွာမလာေတာ့ အေသလြတ္တယ္။ ျဖစ္ပ်က္႐ႈေနလုိ႔ရွိရင္ ခႏၶာမခင္ေတာ့ ေသပြဲမ၀င္ရဘူး။ (၂)နဲ႔ (၃)မကူးလုိ႔ ေသပြဲလြတ္တာ။ ဘာေၾကာင့္ မကူးတာလဲဆိုရင္ ၾကားမွာ မဂ္၀င္လုိက္လို႔။ မဂ္၀င္ေတာ့ ခႏၶာမခင္ေတာ့ဘူး။ ႐ႈေနတဲ့ ျဖစ္ပ်က္က ခႏၶာ၊ မခင္တာက မဂ္။ ခႏၶာမခင္ေတာ့ ဒီဘက္က ေသစရာမလာေတာ့ဘူး။ အနာဂတ္ဘ၀ရယ္လုိ႔ ေပၚစရာမရွိေတာ့ အနာဂတ္ ေသစရာမရွိေတာ့ဘူး။ ပစၥဳပၸန္တစ္ခါေသၿပီးေနာက္ ေသစရာမရွိေတာ့ဘူး။
ဒီခႏၶာႀကီးကို အသုဘပဲ၊ အနိစၥပဲလို႔ သိရင္ မဂ္ဉာဏ္လာပါတယ္။ မဂ္ဉာဏ္လာရင္ (၃)နံပါတ္ မကူးေတာ့ဘူး။ ဒီေတာ့ (၄)ဒုကၡေတြ႔ဖုိ႔ မရွိေတာ့ဘူး။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ ခႏၶာမခင္တဲ့ မဂ္ေပၚလုိ႔။ ဒီခႏၶာႀကီးက အဆိပ္နဲ႔ ေရာထားတဲ့ အရက္နဲ႔တူတယ္တဲ့။ ေသာက္မိရင္ မူးလဲမူးမယ္၊ ေသလဲ ေသမယ္။ တဏွာနဲ႔ ခင္တယ္ဆုိတာ ေသာက္မိတာပဲ။ ေသာက္မိေတာ့ ေသပြဲ၀င္ရတယ္။ မေသာက္ဘူးဆုိၿပီး ဘယ္ေ၀ဒနာလာလာ ျဖစ္ပ်က္႐ႈ။ စိတ္လာလဲ ျဖစ္ပ်က္႐ႈ။ ျဖစ္ပ်က္႐ႈလုိက္ေတာ့ မခင္ေတာ့ဘူး။ အဆိပ္နဲ႔ေရာထားတဲ့အရက္ကုိ ေရွာင္လုိက္တယ္။ အဆိပ္နဲ႔ေရာထားတဲ့ အရက္က ခႏၶာႀကီးနဲ႔ တူတယ္။ ေသာက္တဲ့သူနဲ႔ ပုထုဇဥ္မုိက္နဲ႔တူတယ္။ မုိက္ေတာ့ မေသာက္သင့္တာ ေသာက္လို႔ ေသရတယ္။ ဒါျဖင့္ ေသခ်င္လုိ႔ ေသရတာမဟုတ္ဘူး၊ မုိက္လုိ႔ ေသရတာသာ ျဖစ္တယ္။ မိုက္ေတာ့ တဏွာနဲ႔ ခင္တယ္။ ခင္ေတာ့ ဥပါဒါန္ ကံ ဇာတိ ဇရာမရဏဆုိတဲ့ ေသပြဲေတြကေျပးလုိ႔မလြတ္ေတာ့ဘူး။ ေသာက္တဲ့ပုဂၢိဳလ္ ေသတယ္၊ ခင္တဲ့ပုဂၢိဳလ္ေသတယ္။ မခင္တဲ့နည္းကေတာ့ ေ၀ဒနာေပၚရင္ ေ၀ဒနာ ျဖစ္ပ်က္႐ႈေပး။ စိတ္ေတြ႕ရင္လဲ စိတ္ျဖစ္ပ်က္႐ႈေပး။ စိတ္႐ႈေတာ့ စိတ္က ျဖစ္ပ်က္၊ ႐ႈတာက မဂ္၊ မေသာက္ျဖစ္ေတာ့ဘူး။ မေသာက္ျဖစ္ေတာ့ (၂) (၃)မစပ္ေတာ့ဘူး။ (၃) (၄)လဲ မလာေတာ့ဘူး။
ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ကေတာ့ ဘုရားေဟာလဲ ရွိေနတာပဲ၊ ဘုရားမေဟာလဲ ရွိေနတာပဲ။ ဘုရားက အရွိကို အရွိအတုိင္း ေဖာ္ျပတာသာျဖစ္တယ္။ ဒါျဖင့္ အဆိပ္နဲ႔ေရာထားတဲ့အရက္ကို သိလုိ႔ ေရွာင္လုိက္မယ္ဆုိရင္ ေသပြဲက လြတ္သြားတယ္။ အုိပြဲ နာပြဲ ေသပြဲ အကုန္လြတ္တယ္။ ေရွာင္တာသည္ ၀ိပႆနာ႐ႈေနတာ။ ခႏၶာငါးပါးထဲက ေ၀ဒနာႀကိဳက္ရင္ ေ၀ဒနာ႐ႈ၊ ဖႆႀကိဳက္ရင္ ဖႆ႐ႈ၊ စိတ္ႀကိဳက္ရင္ စိတ္႐ႈ။ ဒီလုိ႐ႈေတာ့ ဒီတရားေတြက ျဖစ္ပ်က္၊ ႐ႈတာက မဂ္။ အစပ္ကိုျဖတ္လုိက္ေတာ့ (၃)မဆက္ေတာ့ဘူး။ (၃)မဆက္ရင္ (၄)မလာေတာ့ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ခႏၶာငါးပါးကို အဆိပ္နဲ႔ေရာထားတဲ့ အရက္ရယ္လို႔ ေသေသခ်ာခ်ာ သိေအာင္လုပ္ရမယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ အဆိပ္နဲ႔ေရာထားတဲ့ အရက္ ေသာက္လုိ႔ရွိရင္ မူးလဲမူးတယ္၊ ေသလဲ ေသတယ္။ ဒီမွာလဲ သားသမီးကုိခင္တဲ့ တဏွာ လာလုိ႔ရွိရင္ ႐ုပ္နာမ္ဒုကၡသစၥာ အကုန္ေပ်ာက္ေတာ့ မူးသြားတယ္။ ႐ုပ္နာမ္ ဒုကၡသစၥာ မေပၚဘဲ ခင္စရာ မင္စရာ အားကုိးစရာသာ ေပၚေနေတာ့တယ္။ မူးသြားေတာ့ ခင္မိ မင္မိ ၾကင္နာမိသြားတယ္။ မူးတဲ့ပုဂၢိဳလ္ ေသာက္မိေတာ့ ေသပြဲ၀င္ရတယ္။ မေသာက္မိတဲ့ပုဂၢိဳလ္ ေသပြဲမ၀င္ရဘူး။ ဒါျဖင့္ ဒီခႏၶာႀကီးကို အနိစၥေတာ ဒုကၡေတာ ေရာဂေတာ လုိ႔႐ႈေပးပါ။ ျဖစ္ပ်က္႐ႈေပးပါ။ ႐ႈလုိ႔ရွိရင္ မဂ္ေပၚတယ္။ မဂ္ေပၚလုိ႔ တဏွာမလာေတာ့ မေသာက္ျဖစ္ေတာ့ဘူး။ မေသာက္ျဖစ္ရင္ ေသပြဲလြတ္တယ္။ ဒါျဖင့္ ျဖစ္ပ်က္အလုပ္ဟာ အေသလြတ္တရားပဲ။ အုိေသလြတ္တဲ့တရား။ အိုေသလြတ္ရာကုိ နိဗၺာန္လုိ႔ေခၚတယ္။ ဇာတိလြတ္ရာ၊ ကံလြတ္ရာ၊ ဥပါဒါန္လြတ္ရာ၊ တဏွာလြတ္ရာဟာလဲ နိဗၺာန္ပါပဲ။ အားလံုးဟာ နိဗၺာန္ခ်ည္းျဖစ္သြားတယ္။ (၂) နဲ႔ (၃) အစပ္ေနရာမွာ မဂ္ေပၚလုိ႔ရွိရင္ အားလံုးဟာ နိဗၺာန္ပဲ ျဖစ္သြားေတာ့တယ္။
ေဒါက္တာအရွင္ပါရမီ
No comments:
Post a Comment
Without insight meditation, it is incomplete to be a Buddhist.