သစၥာေလးပါးမသိတာ အ၀ိဇၨာတဲ့ (ဒုေကၡ အဉာဏံ ဒုကၡသမုဒေယ အဉာဏံ ဒုကၡနိေရာေဓ အဉာဏံ ဒုကၡနိေရာဓာဂါမိနီပဋိပဒါယ အဉာဏံ)။ ေဟာဒီ အ၀ိဇၨာ မခ်ဳပ္သေရြ႕ အ၀ိဇၨာပစၥယာ သခၤါရာ လာမယ္။ အ၀ိဇၨာပစၥယာ သခၤါရာ-ဆိုတာ သမုဒယသစၥာ။ သခၤါရပစၥယာ ၀ိညာဏံေရာက္ေတာ့ ဒုကၡသစၥာ။ အ၀ိဇၨာ မခ်ဳပ္ေသးသမွ်ေတာ့ ၀ိညာဏံဆုိတဲ့ ဒုကၡသစၥာ လာေနမွာပဲ။ ဒါေၾကာင့္ အ၀ိဇၨာခ်ဳပ္ဖို႔ အေရးႀကီးပါတယ္။ အ၀ိဇၨာခ်ဳပ္ရင္ သမုဒယခ်ဳပ္တယ္၊ သမုဒယခ်ဳပ္ရင္ ၀ိညာဏ္ခ်ဳပ္တယ္။ ဒုကၡသစၥာခ်ဳပ္တာပါပဲ။ အျပန္အားျဖင့္ အ၀ိဇၨာ သမုဒယသစၥာ မခ်ဳပ္ရင္ ၀ိညာဏ္ နာမ္႐ုပ္အစရွိတဲ့ ဒုကၡသစၥာ မခ်ဳပ္ပါဘူး။
အခုလက္ရွိဘ၀ဟာ အကြက္(၂)ထဲမွာေရာက္ေနပါတယ္။ သစၥာအားျဖင့္ ဒုကၡသစၥာေပါ့။ နာမွ က်င္မွ ကုိက္မွ ခဲမွ ဖ်ားမွ နာမွ အုိမွ ေသမွ ဒုကၡသစၥာလို႔ထင္ေနၾကေပမယ့္ တကယ္ေတာ့ ေဟာဒီအကြက္(၂)ထဲ ေရာက္တဲ့အခ်ိန္က စၿပီး ဒုကၡသစၥာရလာခဲ့တာပါ။ ၀ိညာဏ္ဆုိတာ ပဋိသေႏၶ၀ိညာဏ္၊ ဇာတိဒုကၡပါပဲ။ စေရာက္တဲ့အခ်ိန္ကစၿပီး ဒုကၡသစၥာ၊ ဒီဘက္ဆက္လုိက္ေတာ့လဲ နာမ္႐ုပ္ သဠာယတန ဖႆ ေ၀ဒနာ အားလံုး ဒုကၡသစၥာေတြခ်ည္းပဲ။ ဒီဒုကၡသစၥာေတြဟာ အလုိလုိလာတာလားဆုိေတာ့ ေရွးဘ၀က မသိလို႔ ျပဳခ်င္သလုိျပဳတဲ့ သခၤါရေၾကာင့္ လာတာ။
ဒီမွာ အေရးႀကီးတာက ဒီဒုကၡသစၥာထဲက သမုဒယသစၥာထပ္မေပၚဖို႔ပါပဲ။ အ၀ိဇၨာ သခၤါရျပန္မေပၚဖို႔အေရးႀကီးပါတယ္။ ျပန္ေပၚရင္ ဒုကၡသစၥာ လာဦးမွာပဲ။ ရ ထားတာက ဒုကၡသစၥာ။ ေန႔တုိင္း အလုပ္အကုိင္ေတြနဲ႔ လုပ္ကုိင္ေနၾကရတဲ့အခါက်ေတာ့ ဒီခႏၶာငါးပါးထဲက အ၀ိဇၨာ သခၤါရ တဏွာ အစရွိတဲ့ သမုဒယေတြ ထပ္မံေပါက္ဖြားေနတာ။ (၂)ထဲကေန (၃)နံပါတ္ ေပၚေနတာ။ (၃)ေပၚရင္ (၄)နံပါတ္က ေရွာင္လႊဲလုိ႔မရေတာ့ဘူး။ ေရွာင္လႊဲလို႔မရေတာ့ ဇာတိ ဇရာ မရဏဆုိတဲ့ ပဋိသေႏၶေနရတဲ့ပြဲ အုိပြဲ နာပြဲ ေသပြဲေတြ ဒုကၡသစၥာေတြ ျပန္လာမယ္။ (၃)က သမုဒယသစၥာ၊ (၄)က ဒုကၡသစၥာ။ (၄)ထဲက သမုဒယေတြထပ္ေပါက္ဖြားဦးမယ္ဆုိရင္ (၅) ဒုကၡသစၥာေတြလာဦးမွာပဲ။ ဒီအတုိင္းပဲ အ၀ိုင္းေပၚ အ၀ုိင္းထပ္ေျပးေနတဲ့ ဘ၀က မလြတ္ေတာ့ဘူး။ ဒီသံသရာအ၀ုိင္းႀကီး ဘယ္ေလာက္အထိ ေျပးခဲ့ရသလဲဆိုရင္ မေရတြက္ႏုိင္ေအာင္ အထပ္ထပ္ေျပးခဲ့ရတယ္။ ေဘးထြက္သြားတယ္ဆုိတာမရွိဘဲ ဒီအထဲပဲ လွည့္ေျပးေနခဲ့ရတာပဲ။ ဆီဆံုႏြားလုိ ျဖစ္ေနတယ္။ တစ္ေန႔လံုးသြားလဲ ဒီထမ္းပိုးနဲ႔ ဒီလမ္းေပၚပဲ ေလွ်ာက္ေနရတယ္။ ေနာက္ေန႔လဲ ဒီထမ္းပိုးနဲ႔ ဒီလမ္းေပၚမွာပဲတဲ့။ ဒီအတုိင္းပါပဲ၊ သံသရာဆုိတာ အ၀ုိင္းေျပးေျပးေနရတာ။ ဘယ္တုန္းကမွ ထြက္ေပါက္မေတြ႔ခဲ့ပါဘူး။ သမုဒယနဲ႔ ဒုကၡပဲ လွည့္ေနခဲ့တယ္။ သမုဒယက မီး၊ ဒုကၡက ေလာင္စာ၊ မီးနဲ႔ေလာင္စာပဲ လွည့္ေနခဲ့တယ္။ မီးျဖစ္လုိက္ ေလာင္စာျဖစ္လုိက္။ ထြက္လမ္းေတြ႕ေအာင္မရွာႏုိင္သေရြ႕ ေနျခင္းဆုိးနဲ႔ ေသျခင္းဆုိးပဲ ထပ္ေနမယ္။ ေနျခင္းဆုိးကေနၿပီး ေသျခင္းဆုိးျဖစ္လိုက္ ေသျခင္းဆုိးကေန ေနျခင္းဆုိးျဖစ္လိုက္နဲ႔ ဒီအဆုိးႏွစ္ခုနဲ႔သာ လွည့္ေနၾကရလိမ့္မယ္။
ဇရာမရဏလက္သည္ကုိ ေနာက္ဆုတ္ ျပန္ၾကည့္ၿပီး ရွာလုိက္ရင္ အ၀ိဇၨာပဲ သြားေတြ႔ရမယ္။ ဒါျဖင့္ အဖန္ဖန္ အုိတာ အဖန္ဖန္ေသတာ ဘယ္သူ႔လက္ခ်က္ေၾကာင့္လဲ ဆုိရင္ အ၀ိဇၨာလက္ခ်က္ေၾကာင့္။ ဒီအ၀ိဇၨာ မခ်ဳပ္သေရြ႕ အုိေသဟာ ကုိယ္ပုိင္ပစၥည္းပဲ ျဖစ္ေနမယ္။ အုိေသဟာ အ၀ိဇၨာရွိတဲ့ပုဂၢဳိလ္ရဲ႕ ကုိယ္ပုိင္ပစၥည္းပါပဲ။ အ၀ိဇၨာမခ်ဳပ္သေရြ႕ အုိေသ ဟာ ဆုမေတာင္းဘဲနဲ႔ ျပည့္ေနတယ္။ အုိလုိက္ ေသလုိက္ဟာ အ၀ိဇၨာလက္ခ်က္ေၾကာင့္၊ ပူလုိက္ေဆြးလုိက္ဟာလဲ အ၀ိဇၨာလက္ခ်က္ေၾကာင့္ပဲ။ အ၀ိဇၨာမခ်ဳပ္သေရြ႕ အလည္ဇာတ္လဲ မသိမ္း၊ အေသဇာတ္လဲမသိမ္း၊ အပူဇာတ္လဲမသိမ္းဘူး။ ဒါျဖင့္ ဒီအ၀ိဇၨာသာ ခ်ဳပ္ရင္ သမုဒယသစၥာခ်ဳပ္တယ္။ သမုုဒယသစၥာခ်ဳပ္ရင္ ဒီဘက္က ဒုကၡသစၥာလဲ ခ်ဳပ္တယ္။ တတိယအကြက္ သမုဒယသစၥာလဲ မေပါက္ဖြားေတာ့ဘူး။ ဇာတိ ဇရာမရဏဒုကၡသစၥာလဲ မလာေတာ့ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ မအုိရာ မနာရာ မေသရာနိဗၺာန္ကုိ အ၀ိဇၨာခ်ဳပ္မွ၊ အ၀ိဇၨာက ၀ိဇၨာျဖစ္မွ ရမယ္လုိ႔မွတ္လုိက္။ အ၀ိဇၨာက ၀ိဇၨာျဖစ္လုိ႔ရွိရင္ ဒီစက္၀ုိင္း အစက သိမ္းၿပီ။
ေဒါက္တာအရွင္ပါရမီ
No comments:
Post a Comment
Without insight meditation, it is incomplete to be a Buddhist.