သစၥာသိမွ နိဗၺာန္ရ

ဘုရားရွင္ေဟာၾကားတဲ့တရားေတြထဲမွာ သစၥာသိဖုိ႔ဟာ အေရးအႀကီးဆံုးပဲလုိ႔ မွတ္လုိက္ပါ။ သစၥာမသိရင္ ေသာတာပန္လဲ မျဖစ္ဘူး၊ သကဒါဂါမ္၊ အနာဂါမ္၊ ရဟႏၲာ၊ ဘုရား ပေစၥကဗုဒၶါလဲ မျဖစ္ဘူး။ မျဖစ္ဘူးဆုိေတာ့ သစၥာမသိဘဲ နိဗၺာန္ ဘယ္သူမွမရဘူးတဲ့။ သစၥာထဲမွာမွ နိဗၺာန္ပါတယ္။ ဒုကၡခပ္သိမ္း ၿငိမ္းတဲ့ နိဗၺာန္၊ ကိေလသာသိမ္းတဲ့ နိဗၺာန္ကုိ သစၥာမသိသေရြ႕ မရဘူး။ သစၥာမသိတဲ့သူရဲ႕ သႏၲာန္မွာ နိဗၺာန္မရွိဘူးလုိ႔သာမွတ္လုိက္ပါ။ သစၥာမွ မသိရင္ နိဗၺာန္ မသိပါဘူးတဲ့။

နိဗၺာန္ဟာလဲ ခႏၶာနဲ႔ စပ္ၿပီးေတာ့ ေနတယ္ (ခႏၶပဋိဗဒၶေမ၀ နိဗၺာနံ)။ ခႏၶာနဲ႔ စပ္ေနေတာ့ ခႏၶာက ဒုကၡသစၥာ၊ ခႏၶာနဲ႔ စပ္ေနတာက နိေရာဓသစၥာ။ ဒီေတာ့ ခႏၶာဒုကၡသစၥာမွ မသိလုိ႔ရွိရင္လဲ ခႏၶာနဲ႔ စပ္ေနတဲ့ နိဗၺာန္ကို ေရာက္ႏုိင္စရာ အေၾကာင္းမရွိပါဘူး။ နိဗၺာန္ဟာ ခႏၶာနဲ႔ တစ္ျခားစီလုိ႔လဲ မယူပါနဲ႔ (အေည ခႏၶာ အညံ နိဗၺာနံ အေညာ ပုဂၢေလာတိ နေဟ၀ံ ၀တၱေဗၺ)လုိ႔ ကထာ၀တၳဳပါဠိေတာ္မွာ ဆုိပါတယ္။ သစၥာမသိတဲ့ပုဂၢိဳလ္ရဲ႕ သႏၲာန္မွာ နိဗၺာန္မရွိ၊ သစၥာသိမွ နိဗၺာန္ရွိတယ္။ နိဗၺာန္ ဘာနဲ႔စပ္ေနလဲဆုိရင္ ခႏၶာနဲ႔ စပ္ေနတယ္။ ခႏၶာနဲ႔ စပ္ေနသျဖင့္ ခႏၶာေတြ႕ေအာင္ရွာမွ နိဗၺာန္ေတြ႕မယ္။ ခႏၶာက ဒုကၡသစၥာဆုိေတာ့ ခႏၶာဒုကၡသစၥာ ေတြ႕ၿပီးမွ နိေရာဓသစၥာ ေတြ႕မယ္။ ဒုကၡသစၥာမေတြ႕ဘဲန႔ဲေတာ့ နိေရာဓသစၥာဆိုတဲ့ နိဗၺာန္ကုိ ဘယ္ေတာ့မွ ေတြ႕လိမ့္မယ္မဟုတ္ပါဘူး။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိရင္ သူတို႔က စပ္ေနလို႔ပါပဲ။ ခႏၶာ အရင္ေတြ႕ၿပီးမွ ခႏၶာခ်ဳပ္ၿငိမ္းတဲ့ နိဗၺာန္ကုိ ေတြ႔မယ္။ ဒါျဖင့္ နိဗၺာန္ရွာခ်င္ရင္ ခႏၶာ အရင္ေတြ႕ေအာင္ရွာပါ။ အုိေဘး နာေဘး ေသေဘး ေၾကာက္တဲ့သူေတြ အပါယ္ေဘးေၾကာက္တဲ့သူေတြ ဆင္းရဲဇာတ္သိမ္းခ်င္လုိ႔ရွိရင္ ခႏၶာေတြ႔မွ နိဗၺာန္ေတြ႔မယ္၊ နိဗၺာန္ေတြ႔မွ ဆင္းရဲဇာတ္သိမ္းမယ္။

ဆင္းရဲဇာတ္သိမ္းခ်င္ရင္ ေရွးဦးစြာ ဒုကၡသစၥာ ေတြ႕ေအာင္ရွာ။ ဒုကၡသစၥာက ခႏၶာ၊ အဲဒီဒုကၡသစၥာနဲ႔ တစ္စပ္တည္း စပ္ေနတာက နိေရာဓသစၥာ။ ဒါေၾကာင့္ ဒုကၡသစၥာ ေတြ႕ၿပီးၿပီဆုိလုိ႔ရွိရင္ေတာ့ အင္မတန္ခ်မ္းသာသြားပါလိမ့္မယ္တဲ့။ သစၥာမေတြ႕ဘဲ နိဗၺာန္ရဖုိ႔ဆုိတာကေတာ့ ဘုရားလဲ မတတ္ႏုိင္ဘူး။ ဘုရားကုိးကြယ္ဆည္းကပ္ေတာ့ သုဂတိပဲ ေရာက္မယ္။ သစၥာသိမွသာလွ်င္ နိဗၺာန္ရမယ္။ ဘုရားရွင္က ၀ကၠလိကုိ ဘုရားကုိးကြယ္မႈ လြန္ကဲလြန္းေနလို႔ သစၥာမသိမွာစုိးလုိ႔ ႏွင္လႊတ္ခဲ့တဲ့သာဓကရွိပါတယ္။ ဘုရားရွင္က ဥပမာအားျဖင့္ (၁၃)မိုင္ပတ္လည္ အနက္ကလဲ (၁၃)မိုင္ရွိတဲ့ေရကန္ႀကီးမွာ ေရအျပည့္ထည့္ၿပီး ျမက္ဖ်ားေလးနဲ႔ တစ္ခါတို႔ အျပင္ဘက္သြားခါခ်လုိက္၊ အဲဒီေရေတြကုိ သြားတုိ႔လုိက္ အျပင္သြားခါခ်လုိက္နဲ႔ ခုႏွစ္ႀကိမ္ခါလုိက္ပါတဲ့။ ခုႏွစ္ႀကိမ္ခါတဲ့ေရနဲ႔ ကန္တြင္းက ေရနဲ႔ ဘယ္ေရကမ်ားမလဲလုိ႔ေမးေတာ္မူေတာ့ ကန္ထဲကေရက ႏိႈင္းခ်ိန္လို႔မရေလာက္ေအာင္ မ်ားပါတယ္လို႔ ရဟန္းေတာ္မ်ားက ေျဖတယ္။ ဒီအတုိင္းပဲတဲ့။ သစၥာသိၿပီးရင္ေတာ့ ခုႏွစ္ႀကိမ္ခါခ်လုိက္တဲ့ ေရေလာက္ပဲ ဒုကၡ က်န္ေတာ့တယ္လို႔ ဘုရားရွင္ မိန္႔ေတာ္မူပါတယ္။ သစၥာမသိေသးရင္ေတာ့ ဒုကၡဟာ ေရကန္ထဲကေရေတြေလာက္ ရွိေနဦးမွာပဲ။

ငါ သစၥာမသိတုန္းက သူမ်ားပါးစပ္ဖ်ားမွာ ခႏၶာပ်က္ၿပီး လမ္းဆံုးရတယ္၊ အပါယ္ေလးပါးမွာ လမ္းဆံုးရ၊ ဖားျဖစ္ ငါးျဖစ္နဲ႔ သူမ်ားပါးစပ္ဖ်ားမွာ လမ္းဆံုးခဲ့ရတဲ့ဘ၀ေတြ သဗၺၫုတဉာဏ္နဲ႔ ေရတြက္တာေတာင္ မရဘူး။ ဒါဘာေၾကာင့္လဲဆုိရင္ သစၥာမသိလုိ႔တဲ့။ သစၥာသိလုိ႔ ေသာတာပန္တည္သြားေတာ့လဲ အျပင္ဘက္ခါခ်လုိက္တဲ့ ေရခုႏွစ္စက္ေလာက္ပဲ ဒုကၡ က်န္ပါေတာ့တယ္။ ကန္အတြင္းက ေရထုႀကီးေလာက္မ်ားတဲ့ ဒုကၡေတြ ကုန္သြားၿပီ။ ေကာင္းေရာင္းေကာင္း၀ယ္လုပ္ၿပီး သီလလံုၿခံဳေအာင္ ေစာင့္ထိန္းေနေပမယ့္ သီလျပစ္ေတာ့ လြတ္ပါတယ္၊ သစၥာမသိတဲ့ အ၀ိဇၨာအျပစ္က သင့္ေနတယ္။ အ၀ိဇၨာျပစ္သင့္ေတာ့ အ၀ိဇၨာပစၥယာ သခၤါရာ ကေန သခၤါရပစၥယာ ၀ိညာဏံ။ ေနာက္ပဋိသေႏၶဆက္သြားေတာ့ ပဋိသေႏၶဟာ ဒုကၡသစၥာပဲ။ အဲဒီဒုကၡေတြနဲ႔ေတာ့ သူမလြတ္ဘူး။ ဒါျဖင့္ အ၀ိဇၨာက ၀ိဇၨာျဖစ္မွ သစၥာသိမယ္လို႔ မွတ္လုိက္ပါ။ ဒါေၾကာင့္ ေကာင္းေရာင္းေကာင္း၀ယ္ေလးနဲ႔ မွန္မွန္ကန္ကန္ေလးေတာ့ေနတာပဲဆုိရင္ သူဟာ သီလနဲ႔ေတာ့ ဟုတ္ေနတယ္၊ သစၥာေတာ့ မရွိေသးဘူး။ အဲဒီသစၥာ မသိတာဟာ အ၀ိဇၨာပါပဲ။ ဒါျဖင့္ အ၀ိဇၨာပစၥယာ သခၤါရာ၊ သခၤါရပစၥယာ ၀ိညာဏံ ဟာ တစ္ေန႔ အႀကိမ္ေပါင္း မေရတြက္ႏုိင္ေအာင္ ျဖစ္ေနတယ္။ ဘာလိုေနတာလဲဆုိရင္ သစၥာသိမႈလိုေနတယ္။ သစၥာမသိတာ အ၀ိဇၨာပဲ။ အ၀ိဇၨာရွိရင္ အ၀ိဇၨာက သူ႔တင္ရပ္မေနဘဲ သခၤါရာအထိဆက္တယ္။ ေနာက္ သခၤါရပစၥယာ ၀ိညာဏံဘက္ဆက္သြားလုိက္ေတာ့ ဇာတိ ဇရာမရဏ ရလာတယ္။ အဆံုးသြားလုိက္ေတာ့ ဒုကၡကၡႏၶႆ သမုဒေယာ ေဟာတိ၊ ဒုကၡျဖစ္ေၾကာင္း သူလုပ္ေနတာ။ တစ္ေန႔ ဘယ္ႏွစ္ႀကိမ္လုပ္တာလဲဆုိေတာ့ မေရမတြက္ႏုိင္ေအာင္ လုပ္ေနတာ။ သစၥာသိမႈလံုး၀မပါေတာ့ ခႏၶာက ဘယ္လုိေျပာေနေန ဒုကၡသစၥာလို႔ မသိေတာ့ဘူး။ မသိေတာ့ အ၀ိဇၨာပစၥယာ သခၤါရာေပါင္း မေရမတြက္ႏုိင္ေအာင္ လုပ္ေနတယ္။ အပါယ္ေရာက္ဖုိ႔သာ ျပင္ေပေတာ့။ သီလတန္ခုိးေၾကာင့္ နတ္ျပည္ေရာက္၊ အ၀ိဇၨာတန္ခုိးေၾကာင့္ အပါယ္သြားဆုိေတာ့ လြတ္ေရး ကၽြတ္ေရးေတာ့ျဖင့္ မျမင္ပါဘူး။ သူေစာင့္တဲ့သီလနဲ႔ သူ႔မွာ ျဖစ္တဲ့အ၀ိဇၨာခ်န္ဆၾကည့္လုိက္ရင္ မညီမွ်တာကိုပဲ ေတြ႕ရမယ္။

ဒါျဖင့္ (၁၃)မိုင္ပတ္လည္ရွိတဲ့ ေရကန္ထဲကေရမႈန္ေတြေလာက္မ်ားတဲ့ ဒုကၡေတြ အ၀ိဇၨာက ၀ိဇၨာမျဖစ္သေရြ႕ အကုန္ရွိတယ္။ သစၥာမသိေသးသေရြ႕ အကုန္ရွိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သစၥာမသိတဲ့ ပုဂၢိဳလ္မွာ နိဗၺာန္မရွိဘူးလုိ႔သာ မွတ္လုိက္။ ေတာေဒယ်ပုဏၰားႀကီးဟာ ယေန႔ သူေ႒းႀကီးပဲ။ ေျမထဲမွာ ကုေဋေလးဆယ္ ျမႇဳပ္ႏုိင္တယ္။ ေန႔စဥ္သံုးဖို႔ ကုေဋေလးဆယ္ ပံုထားတယ္။ ေသေတာ့ ေနာက္ေန႔ ေခြးႀကီးျဖစ္သြားတယ္။ ဒါဘာေၾကာင့္ ဒီလုိျဖစ္ရတာပါလိမ့္မလဲဆုိရင္ သစၥာမသိလုိ႔ ျဖစ္ရတာ။ ေရွးကျပဳဘူးတဲ့ ကုသုိလ္အထူးပုေဗၺစကတပညတာနဲ႔ေတာ့ ျပည့္စံုလုိ႔ သူေ႒းႀကီးျဖစ္ပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ အေဟာင္းစား ျဖစ္သြားတယ္။ အသစ္ဒုကၡလြတ္ေရးကို သူမရရွာဘူး။

ေဒါက္တာအရွင္ပါရမီ