ဘုရားက သတၱ၀ါေတြရဲ႕ အစကုိသာမသိတာ၊ ခႏၶာအစကေတာ့ အ၀ိဇၨာ သခၤါရပါပဲတဲ့။ စက္၀ုိင္းကုိၾကည့္ သိႏုိင္ပါတယ္။ သစၥာမသိတာက အ၀ိဇၨာ။ သစၥာမသိဘူးဆိုရင္ ဘံုဘ၀ေတာင့္တတဲ့ ကုသိုလ္ သခၤါရေတြလုပ္ေတာ့ ဒီဘက္မွာ ၀ိညာဏ္ နာမ္ရုပ္ သဠာယတန ဖႆ ေ၀ဒနာ ခႏၶာငါးပါးရတယ္။ ဒါဟာ ဒုကၡသစၥာတရားပဲ။ ဒါေပမယ့္ အ၀ိဇၨာက ဖံုးထားေတာ့ ဒီဒုကၡသစၥာကို လွမ္းမျမင္ဘူး။ မျမင္ဘဲ ကုသုိလ္လုပ္ ဆုေတာင္းလုိက္ေတာ့ ဒီဘက္ ခႏၶာငါးပါး ဒုကၡသစၥာတရားေပၚလာတယ္။ မသိတဲ့ပုဂၢိဳလ္လွဴတာ တန္းတာဟာ ဒုကၡသစၥာရတယ္တဲ့။ ဘံုဘ၀ဟာ ဒုကၡသစၥာပဲ။ ေဟာဒီဒုကၡသစၥာရမယ္လို႔ အ၀ိဇၨာက ေရွးဘ၀က မသိခဲ့ဘူး။ မသိတဲ့အတုိင္းလုပ္ေတာ့ ဒီဘက္ ဒုကၡသစၥာနဲ႔ အေၾကာင္း အက်ိဳးလာစပ္တယ္။ အက်ိဳးရလဒ္က ဘာပါလိမ့္မလဲဆုိေတာ့ ဒုကၡသစၥာ ခႏၶာငါးပါးပဲ။
၀ိပရိဏာမလကၡဏံ ဒုကၡသစၥံ- ေဖာက္ျပန္တာ ဒုကၡသစၥာတဲ့။ ေ၀ဒနာၾကည့္လုိက္ေတာ့လဲ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးသြားတာပဲ။ ဖႆၾကည့္လုိက္- ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးသြားတာပဲ။ မနာယတနဆုိတဲ့ စိတ္ကုိၾကည့္လုိက္- ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးသြားတာပဲ။ ဒီလုိ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတာေတြပဲ ေတြ႕ရတယ္။ ဒုကၡသစၥာဆုိတာ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတာခ်ည္းပဲ။ ဒီလုိေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတာေတြကို ၾကည့္လုိက္ေတာ့ မၿမဲဘူးဆုိတာ ေပၚလာတယ္။ အစုိးမရဘူးဆုိတာ၊ ငါမဟုတ္ ငါ့ဥစၥာမဟုတ္ဆုိတာ ေပၚလာတယ္။ ျဖစ္လုိက္ ပ်က္လိုက္နဲ႔ ေတာင္းပန္လို႔မရ၊ တားလုိ႔ ဆီးလုိ႔လဲ မရလို႔ သူ႔ကုိ ဒုကၡသစၥာလုိ႔ေခၚတာ။ ခႏၶာမွာ ျဖစ္ပ်က္ပဲရွိတာကေတာ့ ေသခ်ာေနၿပီ။ ျဖစ္ပ်က္ဆုိတာ အနိစၥ ဒုကၡ အနတၱတရားေတြပါပဲ။ မသိတဲ့ပုဂၢိဳလ္လွဴလုိက္တန္းလုိက္တာဟာ အနိစၥ ဒုကၡ အနတၱ- မပုိင္တာေတြ ျပန္ရတယ္။ ဒီခႏၶာကုိယ္ႀကီးဟာ အနိစၥခႏၶာကိုယ္ႀကီး၊ ဒုကၡခႏၶာကုိယ္ႀကီး၊ အနတၱခႏၶာကုိယ္ႀကီး။ အေၾကာင္းေၾကာင့္ရထားတဲ့ အက်ိဳးတရားခႏၶာကုိယ္ႀကီးပါပဲ။
အေၾကာင္းတရားက သမုဒယသစၥာ၊ အက်ိဳးတရားက ဒုကၡသစၥာ။ အေၾကာင္းကလဲ အနတၱပဲ အက်ိဳးကလဲ အနတၱပဲ။ ေဟာဒီခႏၶာႀကီးဟာ အေၾကာင္းကိုက အနတၱျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အက်ိဳးကလဲ အနတၱပဲတဲ့။ အ၀ိဇၨာသခၤါရတို႔က အနတၱမုိ႔ သူတို႔ေၾကာင့္ ျဖစ္လာတဲ့ ခႏၶာကုိယ္ႀကီးကလဲ အနတၱ။ အနတၱတရားက ျပဳလုပ္လုိ႔ ေပၚလာတဲ့ အနတၱတရားပဲ။ ဥပမာအားျဖင့္ အေမအေဖဆုိတာ ေသတတ္တဲ့ အမ်ိဳးျဖစ္ေတာ့ သူကေမြးတဲ့သားသမီးေတြလဲ ေသတတ္တဲ့အမ်ိဳးထဲထည့္ရတာပါပဲ။ မိဘကိုက ေသမ်ိဳးျဖစ္ေနေတာ့ သားသမီးက်မွ မေသခ်င္ဘူးဆိုလို႔ မရသလုိ အ၀ိဇၨာ သခၤါရတုိ႔ကမွ အနိစၥ ဒုကၡ အနတၱေတြျဖစ္ေနပါလ်က္ သူတုိ႔ေၾကာင့္ျဖစ္တဲ့ ၀ိညာဏ္ နာမ္႐ုပ္ သဠာယတန ဖႆ ေ၀ဒနာ ခႏၶာငါးပါးက်မွ ၿမဲခ်င္ပါတယ္ဆုိလုိ႔ မရပါဘူး။ အားလံုးဟာ အနိစၥ ဒုကၡ အနတၱေတြခ်ည္းပဲ။ ခႏၶာကုိယ္ႀကီးဟာ အနတၱခႏၶာႀကီးဆုိေတာ့ အားကုိးထုိက္တဲ့ ခႏၶာႀကီး မဟုတ္တာေတာ့ ေသခ်ာေနၿပီ။ ခႏၶာကိုယ္ဟာ ေသေသခ်ာခ်ာၾကည့္လုိက္ေတာ့ မ်က္စိမြဲမယ္၊ အားအင္ဗလေတြ ခ်ိဳ႕တဲ့လာမယ္၊ ဆံျဖဴလာမယ္၊ သြားက်ိဳးလာမယ္။ ကုိယ္ျဖစ္ခ်င္တဲ့သေဘာ ဘာတစ္ခုမွမပါဘူး။ သူျဖစ္ခ်င္တဲ့သေဘာအတုိင္း ျဖစ္ေနတာပဲ။ ဉာဏ္နဲ႔ၾကည့္လုိက္ေတာ့လဲ တျဖတ္ျဖတ္နဲ႔ အနတၱသေဘာတရားေတြကိုသာေတြ႕ရမယ္။ အားကုိးခံႏုိင္ရဲ႕လားဆုိေတာ့ အေၾကာင္းကုိက အနတၱမုိ႔ အက်ိဳးခႏၶာႀကီးဟာလဲ အနတၱပဲတဲ့။ အေၾကာင္းကလဲ ျဖစ္ၿပီးပ်က္ အနတၱပဲ။ သူေၾကာင့္ျဖစ္တဲ့ အက်ိဳးတရားေတြကလဲ ျဖစ္ၿပီးပ်က္ အနတၱပဲ။ ေၾသာ္- ျဖစ္ပ်က္ကေမြးေတာ့ ျဖစ္ပ်က္ပဲရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးက သေဗၺ ဓမၼာ အနတၱာ-လို႔ ေဟာထားတာ။ ခႏၶာကုိယ္ထဲရွိတဲ့ တရားေတြအားလံုးဟာ အနတၱေတြပဲတဲ့။ ဒီလုိနားလည္ထားေတာ့ ထိတ္လန္႔ေၾကာက္ရြံ႕မႈ ကင္းတယ္။ အနတၱအေၾကာင္းေၾကာင့္ ျဖစ္တဲ့ အနတၱအက်ိဳးေပၚတယ္လုိ႔ နားလည္ထားတဲ့အတြက္ ခႏၶာအုိလုိ႔ ပ်က္ေသာ္လဲ ေၾကာက္လန႔္ျခင္းကင္းတယ္။ သူ႔သေဘာအတုိင္း သူေဆာင္ေနတယ္လို႔ ႏွလံုးသြင္းႏုိင္လာတယ္။
ေ၀ဒနာဟာလဲ အနတၱပဲ။ ဘာလုိ႔လဲဆုိရင္ သူ႔ကိုျဖစ္ေစတဲ့အေၾကာင္းကိုက အနတၱမို႔ သူလဲအနတၱာသာျဖစ္ရတယ္။ အေၾကာင္း သခၤါရကိုက အနတၱမို႔ အက်ိဳးျဖစ္တဲ့ ၀ိညာဏ္ နာမ္႐ုပ္ သဠာယတန ဖႆ ေ၀ဒနာ အားလံုးဟာ အနတၱပဲ။ ဒါျဖင့္ အေမအေဖ အနတၱမုိ႔ သားသမီးေတြလဲ အနတၱ၊ သူတို႔က ဆက္ေမြးတာေတြသည္လဲ အနတၱျဖစ္ရတယ္။ ဒီပဋိစၥသမုပၸါဒ္တစ္ခုလံုးဟာ သေဗၺဓမၼာ အနတၱာေတြခ်ည္းပဲ၊ တစ္ျခား ဘာမွ မပါဘူး။
ဒီခႏၶာကုိယ္ႀကီးဟာ အတိတ္တုန္းကလဲ အနတၱပဲ အခုလဲ အနတၱပဲဆုိတာ ရွင္းၿပီ။ ေ၀ဒနာၾကည့္လုိက္လဲ အနတၱ၊ စိတ္ၾကည့္လုိက္လဲ အနတၱ။ အေၾကာင္း အနတၱမို႔ အက်ိဳးအနတၱျဖစ္ရတယ္ဆုိတာ နားမလည္လုိ႔ရွိရင္ျဖင့္ တရားအားထုတ္တဲ့အခါ ဘယ္လုိေၾကာင့္ အနတၱျဖစ္ရပါလိမ့္မလဲဆုိတဲ့ သံသယ၀ိစိကိစၧာလာတယ္။ အကုန္လံုးဟာ အနတၱဆုိရင္ ဘာသြားအားကုိးရပါ့မလဲဆုိၿပီး အားကိုး ရွာရေတာ့မယ္။ အနတၱထဲ အားကုိးစရာရွာရင္ေတာ့လြဲေတာ့မယ္။ တကယ္တမ္းအားကုိးရမွာက အနတၱျမင္တဲ့ဉာဏ္။ ဒီဉာဏ္ကုိ အားကုိးမွသာလွ်င္ အမွန္ျဖစ္ေတာ့မယ္။ ဒီဉာဏ္အားကုိးဖို႔အတြက္ကလဲ ထိထိေရာက္ေရာက္ အားကုိးတဲ့အဆင့္ေရာက္ဖုိ႔ အရင္ဆံုး ဒုကၡဆုိတာ ကုိယ္လုပ္ ကုိယ္ခံရတယ္လို႔ ဆုိတဲ့ သႆတအယူလဲ ရွင္းထားရမယ္။ သူလုပ္သမွ် ကုိယ္ခံရတာပဲဆုိတဲ့ ဥေစၧဒအယူလဲ ရွင္းထားရမယ္။ ကုိယ္ေရာသူပါလုပ္သမွ် ကုိယ္ပဲခံရတာပဲဆုိတဲ့ ဧကစၥသႆတအယူလဲရွင္းထားရမယ္။ သူ႔အလုိလုိျဖစ္တာပဲဆုိတဲ့ အေဟတုကအယူလဲရွင္းထားရမယ္။ ခႏၶာအရွိ ျဖစ္ပ်က္ဒုကၡသစၥာဆုိတာလဲ သိထားရမယ္။ ဒီအေျခခံေလးေတြ ပုိင္ၿပီဆုိရင္ေတာ့ ျဖစ္ပ်က္ျမင္ေအာင္လုပ္တဲ့အလုပ္ကို လုပ္ပါေတာ့။
ေဒါက္တာအရွင္ပါရမီ
No comments:
Post a Comment
Without insight meditation, it is incomplete to be a Buddhist.