၀ဋ္ကၽြတ္တဲ့အလွဴ (၂)

အုိပြဲၿပီးေတာ့ နာပြဲကို ႐ုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ ႏႊဲေနရတာဟာ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ အ၀ိဇၨာနိေရာဓာ သခၤါရနိေရာေဓာ ရွိပါလ်က္ မလုပ္ခဲ့ဘဲ အ၀ိဇၨာပစၥယာ သခၤါရာကုိသာ လုပ္ခဲ့တဲ့ မုိက္ျပစ္သင့္ေနတာ။ အ၀ိဇၨာနိေရာဓာ သခၤါရနိေရာေဓာ-မွာ တဒဂၤနိေရာေဓာလဲ ရွိတယ္၊ ၀ိကၡမ ၻ နနိေရာေဓာလဲ ရွိတယ္၊ သမုေစၧဒနိေရာေဓာလဲ ရွိတယ္။ တဒဂၤနိေရာဓ- တဒဂၤေလး အ၀ိဇၨာခ်ဳပ္ေအာင္ေတာင္ မလုပ္ခဲ့တဲ့အတြက္ နာပြဲႀကီးကုိ မႏႊဲခ်င္လဲ ႏႊဲရေတာ့မယ္။ နာပြဲႏႊဲရင္း ပက္လက္နဲ႔ပဲ ဒီခႏၶာႀကီးက ေသပြဲရွိရာ သြားေတာ့မယ္။ ဒီဗ်ာဓိခႏၶာႀကီးက မရဏရွိတဲ့ဘက္ ပက္လက္ေမ်ာရတယ္။ ေကြးေနရင္ ေကြးရင္းနဲ႔ ေမ်ာေနတယ္၊ ဘယ္ေမ်ာတာလဲဆိုေတာ့ ေသပြဲရွိရာ ေမ်ာေနတာ။ ေသပြဲႀကီးတုိးေတာ့ ဇနီးခင္ပြန္းနဲ႔ကြဲ၊ သားသမီးေတြနဲ႔ကြဲ၊ ကုိယ္ရွာထားတဲ့ စီးပြားေတြနဲ႔ကြဲ၊ မိတ္ေဆြေတြနဲ႔ ကြဲရတဲ့ ကြဲေဘးႀကီးဆုိက္ေတာ့တာပဲ။ မေသခင္ ကံ ကမၼနိမိတ္ ဂတိနိမိတ္ေတြထင္လုိ႔ ေခြးနက္ႀကီး၊ ေတာႀကီး ေတာင္ႀကီး ေခ်ာက္ကမ္းပါးႀကီးေတြ၊ ငရဲမီး ငရဲသားေတြျမင္ေနရေတာ့ ငါသြားရမယ့္ေနရာပါလားဆုိၿပီး ေၾကာက္လန္႔ အားငယ္ မ်က္ရည္စက္လက္က်ရတဲ့ပြဲ။ ေနျခင္းဆုိးခဲ့လုိ႔ ေသျခင္းဆုိးရတာပါလားဆုိၿပီး ယူက်ံဳးမရ ျဖစ္ရတဲ့ပြဲ။ ဒါေတြ ကံမေကာင္း အေၾကာင္းမသင့္လို႔လားဆုိေတာ့ ကိုယ့္ဟာကုိယ္ အတိတ္က မရ ရေအာင္ ယူခဲ့လုိ႔။ အ၀ိဇၨာပစၥယာ သခၤါရာ- ကုိယ္တုိင္လုပ္ခဲ့တာပဲ။ ကုိယ္တုိင္လုပ္ခဲ့လို႔ အက်ိဳးဆက္ေတြ ကိုယ္တုိင္ခံေနရတာ။ ဒီလုိမ်ိဳး ေသေဘးဆုိးႀကီးလဲ ေၾကာက္လုိ႔လွဴဒါန္းပါ၏လို႔ ဉာဏ္ေျပာင္းလုိက္ေတာ့ ေသပြဲေၾကာက္တဲ့အလွဴျဖစ္သြားတယ္။ ေသပြဲက ဒုကၡသစၥာ၊ ေၾကာက္တာက မဂၢသစၥာ။

ဒီခႏၶာႀကီးဟာ ပဋိသေႏၶေနၿပီးကတည္းက အုိတဲ့ဘက္ကို ေျပးေနတာ။ အုိရာကေန နာဘက္ကိုေျပး၊ နာရာကေန ေသတဲ့ဘက္ကိုေျပးေနတဲ့ခႏၶာႀကီး။ ၀ိပႆနာမဂ္ဉာဏ္ ျဖစ္ေအာင္မလုပ္ဘဲ လွဴလုိက္မယ္ဆုိရင္ ပဋိသေႏၶဘက္ ျပန္လွည့္တယ္။ လာခဲ့တာက ပဋိသေႏၶတစ္ပတ္၊ ျပန္လွည့္တာက ပဋိသေႏၶတစ္ပတ္။ တစ္ခါ ပဋိသေႏၶေနေတာ့ အုိရျပန္တယ္၊ နာရျပန္တယ္၊ ေသရျပန္တယ္။ ဒီအတုိင္းပဲ ပတ္ေျပးေနတာ။ ဒါဟာ သံသရာပဲ။ ဇာတိေပၚကေန ဇရာေျပး၊ ဇရာေပၚကေန ဗ်ာဓိေျပး၊ ဗ်ာဓိေပၚကေန မရဏေျပး၊ မရဏေရာက္ေတာ့ ေသာကပရိေဒ၀ေတြနဲ႔ ပူေလာင္ၿပီး ဇာတိဘက္ ျပန္လွည့္တယ္။ ဒီလည္ေနတဲ့သံသရာႀကီးက ဒုကၡသစၥာျမင္တဲ့ မဂ္မ၀င္သေရြ႕ အလည္မရပ္ေတာ့ဘူး။ ဒီလုိ လည္ေနရတဲ့သံသရာႀကီးကို ရြံျခင္း မုန္းျခင္း ပ်င္းရိျခင္း ၿငီးေငြ႕ျခင္း ရွိသည္ျဖစ္ပါ၍ လွဴဒါန္းပါ၏လုိ႔ ဉာဏ္ေျပာင္းလုိက္ေတာ့ သံသရာေၾကာက္တဲ့အလွဴျဖစ္သြားတယ္။ သံသရာက ဒုကၡသစၥာ၊ ေၾကာက္တာက မဂၢသစၥာ။

ဒါနျပဳေတာ့ ဒါနက လူခ်မ္းသာ နတ္ခ်မ္းသာ နိဗၺာန္ခ်မ္းသာ သံုးမ်ိဳးေပးႏုိင္တယ္။ သူေပးတာကို မေရြးဘဲ မ်က္စိမွိတ္ယူလုိက္ရင္ေတာ့ လူခ်မ္းသာ ဒုကၡသစၥာရမယ္။ နတ္ခ်မ္းသာ ဒုကၡသစၥာရမယ္။ ဒါမွမဟုတ္ လူခ်မ္းသာ နတ္ခ်မ္းသာပဲ ေရြးယူမယ္ဆုိရင္ ဒုကၡသစၥာပဲ ရမယ္။ နိဗၺာန္ခ်မ္းသာမရႏုိင္ဘူး။ ဒါနက သံသရာရွည္တယ္ဆုိတာ အေရြးမတတ္လို႔ ရွည္တာ။ ခ်မ္းသာသံုးမ်ိဳးလံုးေတာ့ ေပးတာပဲ၊ ဒါေပမယ့္ ေရွ႕ႏွစ္မ်ိဳးကိုပဲ ေရြးယူေနၾကေတာ့ ဒုကၡသစၥာကိုပဲ ရေနတယ္။ သုခသစၥာျဖစ္တဲ့ နိဗၺာန္ကို မေရြးမိၾကဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဒါနကသံသရာရွည္တာမဟုတ္ဘူး၊ အေရြးမတတ္လို႔ သံသရာရွည္တယ္လုိ႔သာ မွတ္ထားလုိက္။ ဒီေတာ့ ဒုကၡသစၥာအက်ိဳးေပးကို ေရြးယူတဲ့ဒါနမ်ိဳး မျဖစ္ဘဲ နိဗၺာန္အက်ိဳးေပးကိုပဲ ေရြးယူတဲ့ဒါနမ်ိဳးျဖစ္ေအာင္ မအုိမေသ အၿမဲေနတဲ့ နိဗၺာန္ကုိ ရည္မွန္းၿပီးလွဴဒါန္းရမယ္။ ကုိယ့္ခႏၶာကုိယ္ၾကည့္လုိ႔ ဒုကၡသစၥာကုိ ျမင္တဲ့ မဂ္ဉာဏ္နဲ႔ ဒုကၡ၀ဋ္ကုိ ရြံလုိ႔ မုန္းလို႔ လွဴတဲ့အလွဴျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားၿပီးလွဴလုိက္ပါ။ ဒါဆုိရင္ ဒုကၡ၀ဋ္က ဒုကၡသစၥာ၊ မုန္းတာက မဂၢသစၥာ။ ဒါဟာ ၀ဋ္ကၽြတ္တဲ့အလွဴပါပဲ။

ေဒါက္တာအရွင္ပါရမီ