ပဋိစၥသမုပၸါဒ္နားမလည္ရင္ ဒိ႒ိလဲျဖစ္တယ္၊ ၀ိစိကိစၧာလဲျဖစ္တယ္။ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္နားလည္မွ ဒိ႒ိ ၀ိစိကိစၧာကြာတယ္။ ကြာၿပီးမွ အနိစၥ ဒုကၡ အနတၱ ျဖစ္ပ်က္အားထုတ္ရမယ္။ ဒါေၾကာင့္ အနိစၥ ဒုကၡ အနတၱအားမထုတ္ခင္ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္နားလည္ေအာင္ အရင္လုပ္ထားရမယ္။ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္နားလည္မွ ကိုယ့္ခႏၶာျဖစ္ေၾကာင္း ကုိယ့္ခႏၶာ့ျဖစ္စဥ္ကုိသိမယ္။ နားမလည္ရင္ မသိဘူး။ မသိေတာ့ ခႏၶာအေပၚမွာ သံသယ၀ိစိကိစၧာတုိ႔ ဒိ႒ိတို႔ ကပ္လာမယ္။ ကပ္လ်က္သာ အားထုတ္မယ္ဆုိရင္ အခ်ီးအႏွီးပဲျဖစ္လိမ့္မယ္။
ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ဆုိတာ ကုိယ့္ခႏၶာျဖစ္ေၾကာင္းနဲ႔ ကိုယ့္ခႏၶာ့ျဖစ္စဥ္လို႔မွတ္ထားလုိက္ပါ။ ျဖစ္ေၾကာင္းဆုိတာက အတိတ္ကအေၾကာင္း၊ ျဖစ္စဥ္ဆုိတာက ဒီအထဲမွာ ေယာက္်ား မိန္းမမပါ၊ ႐ုပ္နာမ္ေတြသာ တစ္ခုၿပီးတစ္ခု အစဥ္တန္းၿပီးေတာ့ ျဖစ္ေနတာ။ ဘယ္သူ႔ေၾကာင့္ ခႏၶာငါးပါးေပၚလာရလဲဆုိတာကို သိရတဲ့အေၾကာင္းဟာ ျဖစ္ေၾကာင္းပါပဲ။ ျဖစ္စဥ္ဆုိတာက ကုိယ့္ခႏၶာႀကီးဟာ ေယာက္်ားေတြ မိန္းမေတြျဖစ္ေနတာမဟုတ္၊ ၀ိညာဏ္ နာမ္႐ုပ္ သဠာယတန ဖႆ ေ၀ဒနာေတြျဖစ္ေနတာလို႔သိေတာ့ ျဖစ္စဥ္ကုိသိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ျဖစ္ေၾကာင္းနဲ႔ ျဖစ္စဥ္ တစ္ျခားစီလို႔ မွတ္လုိက္ပါ။ ျဖစ္ေၾကာင္းနဲ႔ ျဖစ္စဥ္ကုိမသိဘဲ ေ၀ဒနာ အနိစၥ၊ ႐ုပ္အနိစၥ၊ စိတ္အနိစၥလို႔ သိေနေသာ္လဲ ႐ႈရင္းနဲ႔ သံသယ၀ိစိကိစၧာ ၀င္လာတယ္။ ႐ႈရင္းပဲ ဒိ႒ိ၀င္လာတယ္။ ဒိ႒ိ ၀ိစိကိစၧာ၀င္လာကတည္းက မဂ္ဖုိလ္တားတဲ့တရား၊ အစဆံုးမဂ္ကုိ တားတဲ့တရားပဲ။ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္နားမလည္ရင္ေတာ့ ဒိ႒ိ၊ ၀ိစိကိစၧာ လာေတာ့မွာေသခ်ာတယ္။ ငါ ဘယ္ကလာခဲ့ပါလိမ့္မလဲဆုိေတာ့ ၀ိစိကိစၧာ၊ အခုငါဟာ ဘယ္လုိငါပါလိမ့္မလဲဆုိေတာ့လဲ ၀ိစိကိစၧာပဲ၊ ေရွ႕ ငါ ဘာမ်ားျဖစ္ရဦးမလဲဆိုေတာ့လဲ ၀ိစိကိစၧာပဲ။ ကုိယ့္ဟာကိုယ္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္မခ်ႏုိင္တာဟူသေရြ႕ ၀ိစိကိစၧာလို႔မွတ္လုိက္။
႐ုပ္ေတြ နာမ္ေတြေပၚေနတာကိုပဲ ငါစားခ်င္တယ္၊ ငါ၀တ္ခ်င္တယ္၊ ငါအိပ္ခ်င္တယ္၊ ငါသြားခ်င္တယ္၊ ငါလာခ်င္တယ္ဆုိၿပီး ႐ုပ္နာမ္ေတြကို ငါစြဲလုပ္လုိက္ေတာ့ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္အစဥ္အေပၚမွာ ဒိ႒ိ၀င္ကပ္တယ္။ ဒါဟာ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္အစဥ္ကုိ နားမလည္လုိ႔ပဲ။ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္အေၾကာင္း ကုိယ့္ခႏၶာျဖစ္ေၾကာင္းနားမလည္ရင္ ၀ိစိကိစၧာ၀င္တယ္၊ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္အစဥ္ ကုိယ့္ခႏၶာ့ျဖစ္စဥ္ကုိ နားမလည္လုိ႔ ပုဂၢိဳလ္ သတၱ၀ါ ငါသူတစ္ပါးထင္ရင္ ဒိ႒ိ၀င္တယ္။
သာ၀တၳိျပည္မွာ အရွင္သာရိပုတၱရာမေထရ္ျမတ္ႀကီးက အရွင္မဟာကႆပမေထရ္ျမတ္ႀကီးကို ေမးတာေလးေတြ ဒီမွာ ဆက္စပ္ေနတယ္။ အရွင္သာရိပုတၱရာက `အရွင္ဘုရား သတၱ၀ါေသရင္ ျဖစ္ေသးသလား`တဲ့။ ေမးေတာ့ အရွင္မဟာကႆမေထရ္က `ဒီအေမးမ်ိဳးကုိ ဘုရားက မေျဖေကာင္းဘူးလို႔မိန္႔ေတာ္မူပါတယ္´လို႔ ေျဖေတာ္မူတယ္။ သတၱ၀ါေသရင္ ျဖစ္ေသးသလားဆုိတာ မေျဖေကာင္းတဲ့အေမးပဲတဲ့။ ေျဖရင္ ေျဖသေလာက္လြဲမယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆိုေတာ့ သတၱ၀ါမရွိလို႔။ စက္၀ုိင္းမွာ အတိတ္က အ၀ိဇၨာ သခၤါရနဲ႔ ျပဳခဲ့လို႔ ေသသည္၏အျခားမဲ့၌ ၀ိညာဏ္ နာမ္႐ုပ္ သဠာယတန ဖႆ ေ၀ဒနာဆိုတဲ့ ခႏၶာငါးပါးေပၚတယ္။ သတၱ၀ါဆုိတာ မပါဘူး။ ဒါျဖင့္ အေၾကာင္းဘက္ကလဲ သတၱ၀ါ ေသတယ္ဆုိတာမရွိ၊ အ၀ိဇၨာ သခၤါရပဲရွိတယ္။ အက်ိဳးဘက္ကလဲ သတၱ၀ါျဖစ္စရာမရွိ၊ ၀ိညာဏ္ နာမ္႐ုပ္ သဠာယတန ဖႆ ေ၀ဒနာပဲရွိတယ္။ အေၾကာင္းထဲမွာလဲ သတၱ၀ါမပါ အက်ိဳးထဲမွာလဲ သတၱ၀ါမပါလို႔ မေျဖေကာင္းတဲ့အေမးလုိ႔မွတ္လုိက္။ ေလာကေ၀ါဟာရအရ သံုးေနၾကေပမယ့္ သတၱ၀ါဆိုတာ မရွိ၊ ဘယ္သြားျဖစ္တယ္ဆုိတဲ့ ျဖစ္စရာေနရာလဲမရွိပါဘဲနဲ႔ သတၱ၀ါေသရင္ ျဖစ္ေသးတယ္ဆိုတာ သႆတဒိ႒ိအယူပဲ။ ဒါေၾကာင့္ သတၱ၀ါေသရင္ ျဖစ္ေသးသလားဆုိရင္ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ေဒသနာေတာ္အရ ေျဖစရာမရွိဘူး။ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္သေဘာေပါက္ေတာ့ မေမးေကာင္းတာ ေမးလို႔ ေျဖစရာမရွိဘူးဆုိတာ ရွင္းသြားတယ္။ ဒီေနရာမွာ အရွင္သာရိပုတၱရာမေထရ္က မသိလုိ႔ ေမးတာမဟုတ္ဘူး၊ ေနာင္လာေနာက္သားေတြ သိရေအာင္လုိ႔ သိလ်က္နဲ႔ေမးတာ။ ဒီအေမးမ်ိဳးကုိ မေျဖေကာင္းဘူးလို႔ ဘုရားကလဲ ေဟာထားၿပီးသား။ သတၱ၀ါဆိုတာမရွိေတာ့ ေသစရာလဲ မရွိ၊ ျဖစ္စရာလဲ မရွိဘူး။ ဒီဘက္က ႐ုပ္နာမ္ခ်ဳပ္သြားရင္ ဒီဘက္မွာ ႐ုပ္နာမ္ေပၚတယ္။ အတိတ္က ႐ုပ္နာမ္ခ်ဳပ္ေတာ့ ပစၥဳပၸန္မွာ ႐ုပ္နာမ္ေပၚတာပဲ။ ပစၥဳပၸန္႐ုပ္နာမ္ခ်ဳပ္ေတာ့လဲ အနာဂတ္႐ုပ္နာမ္ပဲ ေပၚမယ္၊ သတၱ၀ါဆုိတာ ပါကုိမပါဘူး။ ေသစရာသတၱ၀ါလဲမရွိ ေသတတ္တဲ့ သတၱ၀ါလဲမရွိ ျဖစ္တတ္တဲ့ သတၱ၀ါလဲမရွိဘူး။ အခု႐ုပ္နာမ္ခ်ဳပ္သြားေတာ့ ေနာက္႐ုပ္နာမ္အသစ္ေပၚတာပဲ ရွိတယ္။ ဇာတိ ဇရာမရဏဆိုတာ နာမ္႐ုပ္ေတြပါပဲ။ ဒါျဖင့္ မေျဖေကာင္းတဲ့ ပုစၧာမွန္းလဲသိလို႔ မေျဖဘဲသာေနရမယ္ဆုိတာလဲ သိပါၿပီ။ မေျဖေကာင္းတဲ့အေမးကို မေျဖျခင္းဟာ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္အေပၚမွာလဲ အသိဉာဏ္ရွိ၊ ခႏၶာ့ျဖစ္စဥ္အေပၚမွာလဲ အသိဉာဏ္ရွိလို႔။ ဒီလုိသိတဲ့အသိဉာဏ္သည္ နာမ္႐ုပ္သိတဲ့ နာမ႐ူပပရိေစၧဒဉာဏ္၊ အေၾကာင္းအက်ိဳးဆက္တာကုိသိတဲ့ ပစၥယပရိဂၢဟဉာဏ္။ ဒီဉာဏ္ႏွစ္ဉာဏ္ရသြားတယ္။ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္နားလည္ရင္ ဒီဉာဏ္ႏွစ္ဉာဏ္ရတယ္။ မဂ္ဉာဏ္ရဲ႕ အေျခခံဉာဏ္ေတြ ရလုိက္တာပဲ။
ေဒါက္တာအရွင္ပါရမီ
No comments:
Post a Comment
Without insight meditation, it is incomplete to be a Buddhist.