၀ိပႆနာ ဘယ္လုိမ်ား႐ႈရပါမလဲဆုိရင္ေတာ့ ခႏၶာဉာဏ္လွည့္လိုက္ပါ။ ခႏၶာဉာဏ္လွည့္ဆုိတာ ခႏၶာက ေ၀ဒနာ ထူးထူးျခားျခားေပၚတဲ့သူဆုိရင္ ေ၀ဒနာဘက္ကိုလွည့္လုိက္ေပါ့။ စိတ္ထူးထူးျခားျခားေပၚတဲ့သူဆုိရင္ စိတ္ဘက္လွည့္လိုက္ေပါ့။ ဉာဏ္ဆုိတာ သစၥာသိတဲ့ဉာဏ္။ သစၥာသိတဲ့ဉာဏ္ဆုိတဲ့ မဂ္ေရေသာက္လုိက္ရင္ သံသရာစက္ကုိ လည္ေစတတ္တဲ့ ကိေလသာေတြ ပါးပါးသြားတယ္။ ကုိယ္ႀကိဳက္ရာကုိယ္႐ႈလို႔ ေ၀ဒနာျဖစ္ပ်က္ေတြဆံုး၊ စိတ္ျဖစ္ပ်က္ေတြဆံုး၊ ႐ုပ္ျဖစ္ပ်က္ေတြဆံုးသြားရင္ မဂၢင္ရွစ္ပါး ျပည့္တဲ့ မဂၢသစၥာအစစ္ေပၚလာတယ္။ တစ္မဂ္ေပၚရင္ ေသာတာပန္၊ ေနာက္တစ္မဂ္ေပၚရင္ သကဒါဂါမ္၊ ေနာက္တစ္မဂ္ထပ္ေပၚေတာ့ အနာဂါမ္၊ ေနာက္တစ္မဂ္ထပ္ေပၚေတာ့ ရဟႏၲာျဖစ္တယ္။ ေနာက္ခႏၶာႀကီး မလာႏုိင္ေတာ့ဘူး။ ရဟႏၲာပုဂၢိဳလ္ စုတိစိတ္က်ေတာ့ ဒုကၡေတြ အကုန္သိမ္းသြားတယ္။ ေလးမဂ္ရလုိ႔ ရဟႏၲာျဖစ္၊ စုတိစိတ္က် ပရိနိဗၺာန္စံေတာ့ ဇာတိဒုကၡ၊ ဇရာဒုကၡ၊ ဗ်ာဓိဒုကၡ၊ ေသာက ပရိေဒ၀ ဒုကၡေဒါမနႆ ဥပါယာသေတြ အကုန္ခ်ဳပ္သြားတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ရဟႏၲာပုဂၢိဳလ္ ပရိနိဗၺာန္စံတာသည္ ဒုကၡသိမ္းသြားတာပဲလုိ႔ မွတ္ရမယ္။ ပုထုဇဥ္ေတြ ေသၾကတဲ့အခါက်ေတာ့ ဒုကၡဆက္သြားတယ္။ ဒုကၡသိမ္းတဲ့ပုဂၢိဳလ္နဲ႔ ဒုကၡဆက္တဲ့ပုဂၢိဳလ္ ျခားနားသြားေအာင္ မဂ္က လုပ္ေပးလုိက္တာ။
ရဟႏၲာပုဂၢိဳလ္သည္ စုတိစိတ္က်ၿပီးတဲ့ေနာက္ ေနာင္ခႏၶာ ေနာင္ဇာတိေတြမရေတာ့ဘဲ ဒုကၡသိမ္းလို႔ ဒုကၡၿငိမ္းသြားတယ္။ ပုထုဇဥ္မ်ားစုတိစိတ္က်ၿပီးရင္ေတာ့ ဒုကၡ၀န္ထုပ္တစ္ခုကိုခ်ၿပီး ခႏၶာဒုကၡ၀န္ထုပ္တစ္ခါေျပာင္းထမ္းရတယ္။ ဒုကၡ၀န္ ေျပာင္းထမ္းတာပဲ။ အေသဒုကၡၿပီး အေနဒုကၡအသစ္ျပန္ယူလုိက္တာသာျဖစ္တယ္။ ရဟႏၲာမ်ားမွာ အေသဒုကၡၿပီးတာနဲ႔ အေနဒုကၡ မယူေတာ့ဘူး။ သူ႔ဒုကၡေတြ ဒီမွာတင္ ထားပစ္ခဲ့ၿပီး ေနာက္ဒုကၡေတြ အကုန္သိမ္းသြားတယ္လုိ႔မွတ္လိုက္စမ္းပါ။ ရဟႏၲာပုဂၢိဳလ္သည္ ဒုကၡခ်ဳပ္ၿငိမ္း႐ုပ္သိမ္းတဲ့ပုဂၢိဳလ္၊ ပုဂၢိဳလ္ထူး ပုဂၢိဳလ္ျမတ္ပဲ။ ဒီလုိ ဒုကၡေတြ သိမ္းသြားတာကို နိဗၺာန္လုိ႔ေခၚတယ္။ အေသဒုကၡေတြ သိမ္းၿပီး အေနဒုကၡေတြ မလာတာဟာ နိဗၺာန္ပဲ။
ဒီဘ၀ရဲ႕ ေနာက္ဆံုးပိတ္ ဒုကၡဟာ အေသဒုကၡပဲ။ ပုထုဇဥ္မ်ားမွာ အေသဒုကၡၿပီးေတာ့ ပဋိသေႏၶေနရတဲ့ဒုကၡဆက္တယ္၊ သုဂတိေရာက္တဲ့ ဒုကၡနဲ႔လဲ ဆက္တယ္၊ ဒုဂၢတိ အပါယ္ေရာက္တဲ့ဒုကၡနဲ႔လဲ ဆက္တယ္၊ ဒုကၡၿပီး ဒုကၡနဲ႔ ျပန္ဆက္ေနတယ္။ ရဟႏၲာပုဂၢိဳလ္ ေသၿပီးေနာက္ ဘယ္ၾကြသြားသလဲ မေမးနဲ႔၊ ၾကြသြားတယ္ဆုိရင္ သႆတဒိ႒ိ၊ ဘယ္မွမၾကြဘူးဆုိရင္လဲ ဥေစၦဒဒိ႒ိ၊ နိဗၺာန္ၾကြသြားတယ္ဆုိျပန္ေတာ့လဲ သႆတဒိ႒ိပဲ။ ၾကြသြားတယ္ဆုိတာ ပုဂိၢဳလ္သံပါေနတယ္။ စုတိၿပီးတာနဲ႔ ဒုကၡေတြ သိမ္းသြားတာသာျဖစ္တယ္။ ၾကြတာ မၾကြတာ မပါပါဘူး။ ရဟႏၲာပုဂၢိဳလ္စုတိၿပီးေနာက္ ဘယ္ၾကြသြားလဲဆုိရင္ ဒုကၡသိမ္းသြားတယ္လို႔သာ မွတ္လုိက္ပါ။ သူ႔ဒုကၡေတြ သူ႔မဂ္ဉာဏ္နဲ႔ သူသိမ္းသြားတာသာျဖစ္တယ္။ ရဟႏၲာပုဂၢိဳလ္ စုတိစိတ္က်ေတာ့ ျပတ္သြားသလားဆုိရင္လဲ ဒုကၡသိမ္းသြားတာသာျဖစ္တယ္။ ရဟႏၲာေသရင္ ဒုကၡခပ္သိမ္း ၿငိမ္းတဲ့ နိဗၺာန္သေဘာ ေရာက္သြားတယ္။ ဒုကၡသေဘာမွ သုခသေဘာသို႔ သက္ေရာက္သြားတာ၊ ဒုကၡခ်ဳပ္၍ သုခေပၚလာတာကို နိဗၺာန္လုိ႔ ေခၚတယ္။ ပုထုဇဥ္ကေတာ့ ဒီဘ၀ အေသဒုကၡၿပီး အေနဒုကၡနဲ႔ ျပန္ဆက္တယ္။ ဒါျဖင့္ ရဟႏၲာက ဒုကၡသိမ္းတဲ့ပုဂၢိဳလ္၊ ပုထုဇဥ္က ဒုကၡဆက္တဲ့ပုဂၢိဳလ္လုိ႔ မွတ္လုိက္ပါ။ ဒါေၾကာင့္ မဂ္ဉာဏ္ ဖိုလ္ဉာဏ္ရေအာင္လုပ္ေနၾကတာဟာ ဒုကၡသိမ္းခ်င္လုိ႔၊ ဒုကၡသိမ္းရာ နိဗၺာန္ကုိရခ်င္ လုိခ်င္လုိ႔ လုပ္ေနၾကတာလုိ႔ နားလည္ရမယ္။
ေဒါက္တာအရွင္ပါရမီ
No comments:
Post a Comment
Without insight meditation, it is incomplete to be a Buddhist.