ဉာဏ္သံုးဉာဏ္ဆိုတာ သစၥဉာဏ္ ကိစၥဉာဏ္ ကတဉာဏ္တို႔ပါပဲ၊ အရင္ကလဲ ေျပာၿပီးပါၿပီ။ ဒီတစ္ခါ အက်ယ္ထပ္ေျပာမယ္။ သစၥဉာဏ္ဆုိတာ ေအာက္တန္းဉာဏ္။ ကိစၥဉာဏ္ဆုိတာ အလတ္စားဉာဏ္။ ကတဉာဏ္ဆုိတာ ျမတ္ဆံုးဉာဏ္လုိ႔ မွတ္ရမယ္။ သစၥဉာဏ္ဆုိတာ သစၥာသိဖုိ႔ဉာဏ္။ ကိစၥဉာဏ္ဆုိတာက သူ႔ကုိပုိင္းျခားသိရမယ္၊ သူ႔ကုိပယ္ရမယ္၊ သူ႔ကုိ မ်က္ေမွာက္ျပဳရမယ္၊ သူ႔ကုိပြားမ်ားရမယ္လုိ႔ သိတဲ့ဉာဏ္။ ကတဉာဏ္ဆုိတာက ပုိင္းျခား၍လဲ သိၿပီးၿပီ၊ ပယ္လဲပယ္ၿပီးၿပီ၊ မ်က္ေမွာက္လဲ ျပဳၿပီးၿပီ၊ ပြားလဲပြားၿပီးၿပီလုိ႔ သိတဲ့ဉာဏ္။
ပုိနားလည္ေအာင္ေျပာရမယ္ဆုိရင္ သစၥဉာဏ္ဆုိတာ ခႏၶာကုိယ္ ဉာဏ္စုိက္ၾကည့္လိုက္တဲ့အခါ ႐ုပ္ေတြ ေ၀ဒနာေတြ စိတ္ေတြ ေပၚတာ ေတြ႔ရမယ္။ ဒီေပၚတဲ့အထဲ ေလာဘမွတစ္ပါး ဘယ္စိတ္ေပၚေနေန ေပၚသေရြ႕သည္ ဒုကၡသစၥာပဲလို႔ သိေနရမယ္။ ဒါဟာ သစၥာသိတာပဲ။ ကိစၥဉာဏ္နဲ႔ သစၥာသိတာမဟုတ္ေသးဘူး၊ သစၥဉာဏ္နဲ႔ သစၥာသိတာပဲ ရွိေသးတယ္။ သစၥဉာဏ္နဲ႔ အသိေလးခ်က္ျပည့္ေအာင္ သိရမွာ။ ဥပမာ ခႏၶာထဲမွာ ႐ုပ္ေတြေပၚတယ္။ ပူတဲ့ေအးတဲ့႐ုပ္ေတြ၊ ေတာင့္တဲ့တင္းတဲ့႐ုပ္ေတြ၊ လႈပ္တဲ့ၿငိမ္တဲ့႐ုပ္ေတြေပၚရင္ ဒုကၡသစၥာပဲလုိ႔သိရမယ္။ အိပ္ခ်င္တဲ့စိတ္၊ သြားခ်င္လာခ်င္တဲ့စိတ္၊ ေျပာခ်င္ဆုိခ်င္တဲ့စိတ္ေတြေပၚရင္လဲ ဒုကၡသစၥာပဲလို႔ သိေပးရမယ္။ အျဖစ္ အပ်က္ေတြ မထည့္နဲ႔ဦး။ ဒုကၡသစၥာေတြပဲလို႔ ေပၚတုိင္းေပၚတုိင္း သိေနရင္ ဒုကၡသစၥာသိတဲ့ သစၥဉာဏ္ပဲ။ ထမင္းဆာတယ္၊ ေရဆာတယ္ဆုိပါစို႔၊ စားခ်င္တဲ့ တဏွာ၊ ေသာက္ခ်င္တဲ့ တဏွာေလး လာတယ္။ သူလာလုိ႔ရွိရင္လဲ သမုဒယသစၥာေလးေပၚလာတယ္လုိ႔ ဖမ္းယူလုိက္။ သူလာတုန္းသိလုိက္တာ သစၥဉာဏ္ပဲ။ သမုဒယသစၥာသိတဲ့ သစၥဉာဏ္။ အၿမဲလာေနတာမဟုတ္ဘူး၊ ရံခါ အေၾကာင္းတုိက္ဆုိင္မွလာတာ။ လာရင္ လာတုန္းသိေအာင္လုပ္ မိေအာင္ဖမ္း။ သမုဒယသစၥာသိမယ္။ သမုဒယသစၥာဟာလဲ ခ်ဳပ္သြားေတာ့ တဏွာနိေရာေဓာ နိဗၺာနံ- တဏွာခ်ဳပ္ရင္နိဗၺာန္ပဲ။ တဏွာေလးမရွိတာ မရွိမွန္းသိလုိက္တဲ့အခါက်ေတာ့ တဏွာခ်ဳပ္တာ နိဗၺာန္ပဲလို႔ နိေရာဓသစၥာသိလုိက္တယ္။ တကယ္ပြားျမားမႈနဲ႔ သိတာမဟုတ္ေသးဘူး၊ သစၥဉာဏ္နဲ႔သိတာ။ တဏွာေလးခ်ဳပ္သြားေတာ့ ခႏၶာထဲ တဏွာေလာဘေလး အခုမရွိေတာ့ဘူးလို႔ သိတဲ့ဉာဏ္ေလးဟာ နိေရာဓသစၥာသိတဲ့ ဉာဏ္။ ႐ုပ္နာမ္ဓမၼေတြအေပၚမွာ ႀကံလံုး စည္လံုး ျမင္လံုးေလးေတြရလာေတာ့ အခုေပၚတဲ့ ဉာဏ္ေလးေတြဟာ မဂၢသစၥာပဲ၊ ဉာဏ္ေလး ေပၚလာတုိင္း ေပၚလာတုိင္း ဒါမဂၢသစၥာပဲလို႔ သိေပးတာဟာ မဂၢသစၥာသိတဲ့ သစၥဉာဏ္။
အသိေလးခ်က္ျပည့္သြားၿပီ။ ဒါဟာ သာမညသိပဲ။ ဒုကၡေပၚလုိ႔ ဒုကၡသိ၊ သမုဒယေပၚလုိ႔ သမုဒယသိ၊ သမုဒယခ်ဳပ္လို႔ နိေရာဓသိ၊ သမုဒယ ခ်ဳပ္ေၾကာင္းဉာဏ္ေပၚလုိ႔ သိ။ နည္းရလုိ႔ ႐ႈလုိက္ရင္ ဉာဏ္ကေလးေပၚလာေတာ့ ဒီဉာဏ္ေလးဟာ မဂၢသစၥာေလးေပၚတာပဲလုိ႔ ကုိယ္တိုင္သိလုိက္ေတာ့ မဂၢသစၥာသိတဲ့ သစၥဉာဏ္ျဖစ္တယ္ (ဧတၳ ဣဒံ ဒုကၡံ၊ ဣဒံ ဒုကၡသမုဒယံ၊ ဣဒံ ဒုကၡနိေရာဓံ၊ ဣဒံ ဒုကၡနိေရာဓဂါမိနီ ပဋိပဒါတိ ဉာဏံ သစၥဉာဏံနာမ - ပဋိသမၻိဒါမဂၢအ႒ကထာ)။ ေလးပါးစလံုး အလွည့္က်နဲ႔ ေပၚလာတာ။ ဒါက ဒုကၡ၊ ဒါက အခုေပၚတဲ့ သမုဒယ၊ အခုခ်ဳပ္သြားတာက နိေရာဓ၊ ဒါကေလး သိလုိက္တာက မဂၢ။ ဒါဟာ သိတဲ့ ဉာဏ္ပဲရွိေသးတယ္။ ေပၚတုိင္းေပၚတုိင္း သိလုိက္တဲ့ဉာဏ္ကေလးျဖစ္လုိ႔ သစၥဉာဏ္လုိ႔ေခၚတယ္။ ေပၚတုိင္းေပၚတုိင္း ဒုကၡေတြေပၚလာလဲ ဒုကၡေတြပဲလုိ႔ သိလုိက္တယ္။ သမုဒယေပၚလဲ သမုဒယသစၥာပဲလုိ႔ သိလုိက္တယ္။ သမုဒယေလးခ်ဳပ္သြားေတာ့လဲ ဒါ နိေရာဓပဲလို႔သိလုိက္တယ္။ နိဗၺာန္ဆုိတဲ့ နိေရာဓဟာ သမုဒယတဏွာ ေလာဘေလး ခ်ဳပ္သြားတာပဲလို႔ သိလိုက္တဲ့ အသိေလးက်ေတာ့ မဂၢသစၥာကုိ သိလုိက္တယ္။ ဒီလုိ ေလးပါးလံုးကုိ သိတဲ့အခါက်ရင္ ဒီလိုသိတဲ့ဉာဏ္ကုိ သစၥဉာဏ္လုိ႔ေခၚတယ္။ ဒါဟာ သစၥဉာဏ္ရဲ႕ အစိတ္အစိတ္ သိပံုပဲ။ အရင္က အေပါင္းသိပံုေလာက္ပဲ ေျပာခဲ့တယ္။
ခႏၶာထဲမွာ ႐ုပ္ေပၚလာလာ နာမ္ေပၚလာလာ ဒုကၡသစၥာေပၚလာတယ္လုိ႔ ႏွလံုးသြင္းလုိက္။ ေလာဘတဏွာေပၚလာရင္ေတာ့ သမုဒယသစၥာေပၚလာတယ္လုိ႔ ႏွလံုးသြင္းလုိက္။ ေလာဘေလး ခ်ဳပ္သြားျပန္ေတာ့လဲ ဒါနိေရာဓသစၥာေပၚလာတာပဲလို႔ ႏွလံုးသြင္းလုိက္။ ခ်ဳပ္သြားတာကို သိတာေလးက မဂၢသစၥာေလး ေပၚတာပဲလို႔ႏွလံုးသြင္းလုိက္။ ဒါျဖင့္ ခႏၶာထဲ ေပၚတုိင္းေပၚတုိင္း ဤကား ဒုကၡ၊ ဤကား သမုဒယ၊ ဤကား နိေရာဓ၊ ဤကား မဂၢလို႔ သိတာသည္ သစၥဉာဏ္ပဲ။ ဒီဉာဏ္သည္ ေအာက္တန္းဉာဏ္ပဲရွိေသးတယ္။
ျဖစ္ပ်က္႐ႈေတာ့ ျဖစ္ပ်က္တာေလး ျမင္ရင္ ျဖစ္ပ်က္က ဒုကၡသစၥာ၊ ျမင္တာက မဂၢသစၥာ၊ မဂၢသစၥာလာလို႔ ေသသြားတဲ့တဏွာက သမုဒယသစၥာ၊ သူေသတဲ့အခါက်ေတာ့ ေနာက္ဒုကၡခႏၶာေတြမလာတာက နိေရာဓသစၥာ။ ဒီလုိေလးသိတဲ့ ဉာဏ္ဟာ သစၥဉာဏ္ပဲ။ အာဠာရတုိ႔ ဥဒကတုိ႔မွာ ဒီသစၥဉာဏ္ေလးေတာင္ ရမသြားၾကရွာဘူး။ ကမၻာရွစ္ေသာင္း ေလးေထာင္ ဒုကၡသစၥာနဲ႔ ေနသြားၾကရရွာတယ္။ ဘုရားရွင္က ေဟာလိုက္ရင္ တစ္ခ်က္တည္းနဲ႔ သိႏုိင္တဲ့ တိဟိတ္စ်ာန္ရပုဂၢိဳလ္ေတြပဲ။ အေသဦးသြားလို႔ သစၥဉာဏ္ေလာက္ေတာင္ ရမသြားၾကဘဲ အ႐ံႈးႀကီး ႐ံႈးသြားၾကရွာတယ္။ မေရတြက္ႏုိင္ေလာက္ေအာင္ နစ္နာသြားၾကရွာတယ္။ ကမၻာရွစ္ေသာင္းေလးေထာင္ၿပီးရင္လဲ သူတုိ႔ ေရာက္ခ်င္ရာေရာက္ဦးမယ္။ ေနာက္ဘုရားေတြ ပြင့္ေသာ္လဲ သူတုိ႔က အပါယ္ဘံုမွာ ျဖစ္ေနမယ္။ တိရစၧာန္ျဖစ္ေနမယ္။ ပစၥႏၲရာဇ္ေရာက္ေနမယ္ဆုိရင္ ဘုရားနဲ႔ မေတြ႔ႏုိင္ေတာ့ဘူး။ လြဲဖုိ႔ရာနဲ႔ ႀကံဳဖို႔ရာ လြဲဖုိ႔ရာကပဲ မ်ားေနတယ္။ လြဲဖို႔မ်ားေနေတာ့ ဒုကၡ၀ဋ္က ကၽြတ္ဖို႔ မလြယ္ေတာ့ဘူး။
ဒါျဖင့္ ဒီလုိမလြဲရေအာင္ ခႏၶာထဲမွာေပၚလာသေရြ႕ ေလာဘမွတစ္ပါး က်န္တဲ့႐ုပ္ေတြ ေ၀ဒနာေတြ သညာေတြ စိတ္ေတြ ေပၚလာရင္ ဒုကၡသစၥာလို႔ႏွလံုးသြင္းလိုက္။ ဒုကၡသစၥာေပၚလုိ႔ ဒုကၡသစၥာသိတာ သစၥဉာဏ္ပဲ။ စားခ်င္ေသာက္ခ်င္စိတ္ စသည့္တဏွာေလာဘေလးေပၚလာေတာ့ သမုဒယသစၥာေလး ေပၚတယ္လို႔ႏွလံုးသြင္းလိုက္၊ သမုဒယသစၥာေပၚလို႔ သမုဒယသစၥာသိတာ သစၥဉာဏ္ပဲ။ ၀ိပႆနာ႐ႈတဲ့အဆင့္မဟုတ္ေသးဘူး။ ေပၚလို႔ သိေနတာပဲရွိေသးတာ။ ေလာဘေလးခ်ဳပ္သြားေတာ့ ေလာဘတဏွာခ်ဳပ္တာ နိဗၺာန္ေခၚတဲ့ နိေရာဓသစၥာေပၚတာပဲလို႔ ႏွလံုးသြင္းလိုက္။ နိေရာဓသစၥာေပၚလုိ႔ နိေရာဓသစၥာသိတာ သစၥဉာဏ္ပဲ။ မွန္းဆၿပီးသိတာပဲ ရွိေသးတာ။ တကယ္ျမင္တဲ့အဆင့္မေရာက္ေသးဘူး။ တကယ္ျမင္တဲ့အဆင့္က ကတဉာဏ္က်မွ ေရာက္မွာ။ ေပၚတုိင္းေပၚတုိင္း ဒုကၡေပၚလဲသိ၊ သမုဒယေပၚလဲသိ၊ ဒုကၡခ်ဳပ္သြားတာလဲသိ၊ ဒီလုိသိတဲ့ သိဉာဏ္ေလးက မဂၢသစၥာပဲလို႔ ႏွလံုးသြင္းလုိက္။ မဂၢသစၥာေပၚလုိ႔ မဂၢသစၥာသိတာ သစၥဉာဏ္ပဲ။ ေလးခုစလံုးေပၚတုိင္း သိေနတာကုိ သစၥဉာဏ္လုိ႔ေခၚတယ္။ အရွင္ေကာ႑ညဟာ ဒီလုိ ထူးထူးျခားျခားသိတာ။
ေပၚတုိင္းေပၚတုိင္း ဒုကၡေပၚ ဒုကၡသိ၊ သမုဒယေပၚ သမုဒယသိ၊ သမုဒယခ်ဳပ္ရင္ ခ်ဳပ္တယ္လုိ႔သိ၊ သိလံုးေလးကုိေတာ့ မဂၢသစၥာလုိ႔သိ။ ဒီလုိသိတဲ့ဉာဏ္ကို သစၥဉာဏ္လို႔ မွတ္လုိက္ပါ။ ဒီလုိသိတဲ့ဉာဏ္ေလးမွ မေပၚဘဲနဲ႔ေသသြားရင္ေတာ့ သစၥာမသိဘဲနဲ႔ ေသသြားတာပဲ။ သစၥာမသိဘဲနဲ႔ ေသသြားေတာ့ အ၀ိဇၨာ ဒုေကၡ အဉာဏံ- အ၀ိဇၨာနဲ႔ ေသသြားတာ။ အ၀ိဇၨာနဲ႔ေသသြားရင္ အ၀ိဇၨာ ပစၥယာ သခၤါရာ- သူ႔လမ္းအတုိင္းသြားလိမ့္မယ္။ သြားေတာ့ အဆံုးမွာ ဒုကၡကၡႏၶႆ သမုဒေယာ ေဟာတိ- ဒုကၡတံုးဒုကၡခဲႀကီးနဲ႔ ေတြ႕ရေတာ့မယ္။ ဒါဟာ သစၥာမသိဘဲေသတဲ့သူရဲ႕ ကိုယ္ပုိင္ပစၥည္းေတြ ျဖစ္သြားတယ္။ သစၥာမသိေတာ့ ကန္းတာပဲ။ ဒါျဖင့္ အကန္းေသ ေသသြားတာ။ ဒါေၾကာင့္ ဘုရားရွင္က မဟာဇာနိေယာ၀တ- ႐ံႈးၿပီလုိ႔ ညည္းေတာ္မူတာ။ ေသလဲေသရေသး ကန္းလဲကန္း ႐ံႈးလဲ႐ံႈးရရွာတယ္။ ဒီလို သစၥာမသိဘဲ ေသရတဲ့အျဖစ္ဟာ ေတာ္ေတာ္နစ္နာတယ္ဆုိတာ ေပၚေလာက္ပါၿပီ။ ေပၚတုိင္း ေပၚတုိင္း တရားေတြကုိ သစၥာအျဖစ္ သိတဲ့ဉာဏ္ကုိ သစၥဉာဏ္လုိ႔မွတ္လိုက္ပါ။
ကိစၥဉာဏ္ဆုိတာ ခႏၶာထဲမွာ ႐ုပ္ကေလးတစ္ခုျဖစ္ေစ၊ စိတ္ကေလးတစ္ခုျဖစ္ေစ ေပၚလာတယ္။ ေပၚလာတဲ့အခါ ဒီတရားေလးဟာ ျဖစ္လဲျဖစ္တယ္၊ ပ်က္လဲပ်က္တယ္လုိ႔ ႏွစ္ခုသိရမယ္။ ျဖစ္လဲျဖစ္တယ္၊ ပ်က္လဲပ်က္တယ္လုိ႔သိေတာ့ အျဖစ္အပ်က္မွတစ္ပါး ဒုကၡမရွိပါလားဆုိတာေပၚလာတယ္။ ျဖစ္ပ်က္ကို ပုိင္ပိုင္ႏုိင္ႏုိင္ ဒုကၡပဲလို႔သိတာကို ကိစၥဉာဏ္လို႔ေခၚတယ္။ ျဖစ္ပ်က္ဟာ ဘာမွမေရာဘူး၊ ဒုကၡျဖစ္၍ ဒုကၡပ်က္တာပဲ။ ဘယ္တရားလာလာ ဒုကၡျဖစ္၍ ဒုကၡပ်က္တာပဲလို႔ ပိုင္ပိုင္ႏုိင္ႏုိင္သိတာသည္ ပရိေညယ်နဲ႔သိတာ၊ ပိုင္းျခားသိတာ။ ဒါျဖင့္ ခႏၶာမွာ ေ၀ဒနာေလးေပၚေတာ့ ျဖစ္တာလဲ ဒုကၡ၊ ပ်က္တာလဲ ဒုကၡ။ ဒုကၡမွတစ္ပါး ခႏၶာထဲ ေပၚစရာမရွိပါလားလို႔ သိတာဟာ ကိစၥဉာဏ္ပါပဲ။
ခႏၶာမွာ ဒုကၡကိစၥပဲရွိတာမို႔ ဒုကၡကိစၥ အကုန္သိတာ။ ခႏၶာက ဒုကၡကိစၥကို ျပတယ္၊ ဓမၼကျပတာ။ ဒီကိစၥရွိတာကို ဒီကိစၥရွိတယ္လုိ႔ သိလုိက္တဲ့ဉာဏ္က ကိစၥဉာဏ္။ ဒါျဖင့္ ကိစၥကတစ္ျခား၊ သိတဲ့ဉာဏ္က တစ္ျခား။ ျဖစ္မႈကိစၥ ပ်က္မႈကိစၥက ဒုကၡသစၥာ။ ဒီကိစၥမွတစ္ပါး ဘာကိစၥမွမရွိဘူးလို႔ သိတာက ဉာဏ္။ ျဖစ္မႈကိစၥ ပ်က္မႈကိစၥက ႐ႈစရာ အာ႐ံု၊ အ႐ႈခံပဲ။ အဲဒီကိစၥကို ဉာဏ္နဲ႔ေ၀ဖန္လုိက္တဲ့အခါ ဒီကိစၥႏွစ္ခုမွတစ္ပါး ဘာမွမရွိဘူးလို႔ ပိုင္ပုိင္ႏုိင္ႏုိင္သိတာက ကိစၥဉာဏ္ပါပဲ။ ကိစၥဉာဏ္ဟာ အလုပ္စခန္းလို႔လဲ မွတ္ထားလိုက္ပါ။ သစၥဉာဏ္က သညာသိ။ ကိစၥဉာဏ္က ပုိင္ပိုင္ႏုိင္ႏုိင္သိ၊ ပိုင္းပုိင္းျခားျခားသိတာ။ ခႏၶာမွာ ဘာေလး ေပၚလာေပၚလာ ျဖစ္တာလဲ ဒုကၡ၊ ပ်က္တာလဲ ဒုကၡ။ ခႏၶာထဲေပၚသေရြ႕ ဒုကၡမွတစ္ပါး အျခားမေပၚဘူးလို႔ ဉာဏ္ထဲမွာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်လုိက္တာ ကိစၥဉာဏ္။ ဒုကၡခ်ည္းေပၚတယ္လုိ႔ေျပာေတာ့ ခႏၶာက ဒုကၡ။ ခႏၶာက သူ႔ကိစၥသူေျပာေနတာ။ ႐ႈပြားလုိက္ေတာ့ ခႏၶာ့ကိစၥက ဒါပဲလို႔ဆုိတဲ့အသိ၀င္လာတယ္။ ခႏၶာမွာရွိတာက ကိစၥ၊ အဲဒီအရွိကိုသိတာက ဉာဏ္။ ေပါင္းလုိက္ေတာ့ ကိစၥဉာဏ္။ ၀ိပႆနာ႐ႈေနတယ္ဆုိတာ ကိစၥဉာဏ္ေတြလုပ္ေနတယ္လုိ႔ နားလည္လိုက္ပါ။ ေ၀ဒနာေပၚရင္ ဒုကၡကိစၥ၊ သညာေပၚရင္ ဒုကၡကိစၥ၊ စိတ္ကေလးေပၚရင္ ဒုကၡကိစၥ။ ဒါျဖင့္ ဒုကၡေရာက္ဖုိ႔ကိစၥက သူ႔အလုပ္ပဲ။ ဒုကၡေရာက္တဲ့ကိစၥကုိ ဉာဏ္လွည့္လုိက္မိတဲ့အခါက်ေတာ့ ကိစၥနဲ႔ဉာဏ္နဲ႔ေပါင္း၊ ကိစၥဉာဏ္ျဖစ္သြားတယ္။ ခႏၶာက သူ႔ကိစၥသူေဆာင္ရြက္ေနတာပဲ၊ ဒါေပမယ့္ ကုိယ္က ဉာဏ္မလွည့္မိလုိ႔ရွိရင္ ဉာဏ္နဲ႔မတြဲမိလုိ႔ရွိရင္ ကိစၥသာျဖစ္၍ ဉာဏ္မရလုိက္ဘူး။ ဒါျဖင့္ ကိစၥနဲ႔ဉာဏ္နဲ႔မခြဲဘဲ တြဲျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားလိုက္ပါ။ ကိစၥဉာဏ္ရပါလိမ့္မယ္။
ခႏၶာရဲ႕ပင္ကုိယ္က သစၥဉာဏ္နဲ႔ ဒုကၡေတြခ်ည္းပဲလုိ႔သိထားတယ္။ သူကထြက္လာတဲ့ကိစၥကလဲ ဒုကၡကိစၥေတြပဲ လာမယ္ဆုိတာ ေျမႀကီးလက္ခတ္မလြဲပါပဲ။ ဒုကၡသစၥာထဲက ေပၚလာတာမွန္သမွ် ဒုကၡပဲ ျဖစ္မွာပဲ။ ဒုကၡက ဒုကၡကိစၥျပတယ္၊ သူ႔ဘက္ ဉာဏ္လွည့္လိုက္ေတာ့ သူ႔ကိစၥကို ကုိယ္တုိင္သိတယ္။ ေပါင္းလုိက္ရင္ ကိစၥဉာဏ္ေပါ့။ ဒါျဖင့္ ၀ိပႆနာလုပ္တယ္ဆုိတာ ေဟာဒီ ကိစၥဉာဏ္ျဖစ္ေအာင္လုပ္ေနတာပါပဲ။ ကိစၥဉာဏ္ကုိသာ ပြားျမားအားထုတ္ပါ၊ ကတဉာဏ္ဆုိတာ အလုိလုိေပၚလာလိမ့္မယ္။ ကတဉာဏ္ေပၚရင္ မဂၢင္ရွစ္ပါးျပည့္လုိ႔ မဂ္အစစ္ျဖစ္သြားၿပီလုိ႔သာမွတ္လုိက္ေတာ့။
ေဒါက္တာအရွင္ပါရမီ
No comments:
Post a Comment
Without insight meditation, it is incomplete to be a Buddhist.