မ်က္စိနဲ႔ အဆင္းနဲ႔တုိက္လုိ႔ ျမင္စိတ္ကေလး ေပၚတယ္။ ဒီျမင္စိတ္ကေလးဟာလဲ ဒုကၡသစၥာေလးေပၚလာတာပဲ။ သဠာယတနေလးေပၚလာတာပဲ။ ၾကားစိတ္ေပၚလဲ ဒုကၡသစၥာပဲ။ နံစိတ္ေပၚတုိင္းလဲ ဒုကၡသစၥာပဲ။ ဒုကၡမွတစ္ပါး ဘာမွမရွိဘူးလို႔ ပုိင္ပုိင္ႏုိင္ႏုိင္သိတာက ကိစၥဉာဏ္။
ဒုကၡသစၥာသည္ တဏွာေယာက္်ား လက္သမား၏ ဆုိး၀ါးယုတ္မာ ျပဳျပင္ရာကုိ ရံခါမေသြ အၿမဲခံေနရတဲ့သေဘာ။ အရင္ဘ၀က တဏွာလုပ္လုိက္လို႔ ဒုကၡေရာက္တာ။ အ၀ိဇၨာနဲ႔ တဏွာေပါင္းၿပီးေတာ့ ဒုကၡေရာက္ေအာင္လုပ္လုိက္တာ။ ျမင္စိတ္ကုိေျပာၾကပါစို႔။ တဏွာေယာက္်ား လက္သမား၏ ဆုိး၀ါးယုတ္မာ ႏွိပ္စက္တာကုိ ရံခါမေသြ အၿမဲခံေနရေသာ ျမင္စိိတ္။ တဏွာျပဳျပင္သလုိခံေနရေသာေၾကာင့္ သူသည္ ဒုကၡသစၥာ (သခၤတေ႒ာ)။ ေရွ႕အတိတ္ဘ၀က တဏွာစီ္မံသလုိ ခံရတာ။ ကုသလ၀ိပါက္ စကၡဳ၀ိညာဏ္က ျမင္စိတ္ေပၚဆိုေပၚလုိက္၊ အကုသလ၀ိပါက္စကၡဳ၀ိညာဏ္က ျမင္စိတ္ေပၚဆုိ ေပၚလိုက္၊ တဏွာစီမံသလို ကံစီမံသလိုေပၚေနတာ။ ေပၚတာမွန္သမွ်ဟာလဲ ခႏၶာ၊ ဒုကၡသစၥာမွတစ္ပါး အျခားမရွိဘူး။ ဒါျဖင့္ ျမင္စိတ္ကေလးဟာ တဏွာစီမံတဲ့ကိစၥပဲ။ ဒီတဏွာစီမံတဲ့ျမင္စိတ္ကေလးဟာ ျဖစ္ၿပီး ပ်က္သြားေတာ့ ကုိယ့္သေဘာ တစ္ခုမွမပါဘူး၊ သူ႔သေဘာအတိုင္း ျဖစ္ပ်က္ၿပီး ဒုကၡေရာက္သြားတာပဲ။ ဒီေတာ့ တဏွာစီမံသလိုခံေနရတာက ျမင္စိတ္ရဲ႕ ကိစၥ၊ အဲဒီကိစၥကိုလွမ္းၿပီး သိလုိက္တာက ဉာဏ္။ ေပါင္းလိုက္ေတာ့ ကိစၥဉာဏ္။ ဒါျဖင့္ ျမင္စိိတ္ကေလးေပၚတုိင္း ျဖစ္ပ်က္႐ႈၿပီးေနတာဟာ တစ္ျခားမဟုတ္ဘူး၊ ကိစၥဉာဏ္ပဲ။ သူက သူ႔ကိစၥသူေျပာသြားပါလိမ့္မယ္။ ဒီကေန ဉာဏ္နဲ႔သာလုိက္ၾကည့္ေပးလုိက္ပါ။ ဒါျဖင့္ ကိစၥက ဒုကၡသစၥာ၊ ဉာဏ္က မဂၢသစၥာ။ ဒီမ်ိဳးေစ့မ်ိဳး ေနာင္မလုိခ်င္ေတာ့တာက သမုဒယခ်ဳပ္တာ။ သမုဒယခ်ဳပ္ေတာ့ ဥပါဒါန္ခ်ဳပ္ ကံခ်ဳပ္ ဇာတိဇရာမရဏေတြလဲ ခ်ဳပ္ေရာ။ ဒါျဖင့္ ကိစၥဉာဏ္တစ္ခုတည္းက ေလးခ်က္ၿပီးသြားတယ္။ ဇာတိဇရာမရဏေတြ ခ်ဳပ္သြားေတာ့ မလာတာက နိေရာဓေပါ့။
ကိစၥဉာဏ္တစ္ခုတည္း ေလးခ်က္ၿပီးသြားတယ္။ သူ၏ျမင္စိတ္ကိစၥကုိလဲ ဒုကၡသစၥာလို႔ သိလုိက္တယ္။ သိတဲ့ဉာဏ္က မဂၢသစၥာေပၚလာတာ။ သမုဒယသစၥာကလဲ ေသထိုက္လို႔ ေသသြားတယ္။ ေနာက္က နိေရာဓသစၥာေပၚတယ္။ ဒီလို တစ္ခ်က္႐ႈလုိက္တာနဲ႔ သစၥာေလးခ်က္ တစ္ၿပိဳင္နက္ေပၚလာတာဟာ ကိစၥဉာဏ္။ ဒါေၾကာင့္ ကိစၥတစ္ခု ပုိင္ပုိင္ႏုိင္ႏုိင္သိလုိက္ရင္ သမုဒယေရ ေသပါေတာ့လုိ႔ဆုိေနစရာမလုိေတာ့သလို နိေရာဓေရ ၾကြခဲ့ပါလုိ႔လဲ လွမ္းေခၚေနစရာမလုိေတာ့ဘူး။ ဒါျဖင့္ ကိစၥနဲ႔ ဉာဏ္နဲ႔သာ တြဲမိဖို႔ အေရးအႀကီးဆံုးျဖစ္တယ္။ ကိစၥနဲ႔ဉာဏ္နဲ႔သာ တြဲမိေအာင္လုပ္ပါ၊ သမုဒယေသတာလဲ ဒီထဲပါသြားတယ္။ နိေရာဓေပၚလာတာလဲ ဒီအထဲပါသြားတယ္။ တစ္ခုတည္းလုပ္လိုက္တာနဲ႔ အကုန္ၿပီးသြားတယ္။ ဒါ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္မသိေသာ္လဲ အလုပ္ကသိတယ္။ အလုပ္မွာ အကုန္ပါသြားတယ္။
No comments:
Post a Comment
Without insight meditation, it is incomplete to be a Buddhist.