အပုိင္း (က)
မေန႔က အက်ိဳးေပးပံု အစီအစဥ္ကုိ သတ္မွတ္ျပတဲ့ ကံ(၄)မ်ဳိးအေၾကာင္း ေဆြးေႏြးခဲ့တယ္။ အဓိကအားျဖင့္ ေသၿပီး ေနာက္ဘ၀မွာ ဘယ္ကံမ်ိဳးက အရင္ အက်ိဳးေပးသလဲဆုိတာ သတ္မွတ္ျပတဲ့ ကံေတြပါပဲ။ ဒီေန႔ေတာ့ ေဆာင္ရြက္ပံု ကိစၥအလုိက္ ကံ(၄)မ်ိဳးကုိ ခြဲျခားနားလည္ေအာင္ ရွင္းျပေပးမယ္။ ဇနကကံ၊ ဥပတၳမၻကကံ၊ ဥပပီဠကကံ၊ ဥပဃာတကကံဆုိၿပီး (၄)မ်ိဳးရွိတယ္။
(၁) ဇနကကံ - ပဋိသေႏၶအခုိက္ျဖစ္ေစ၊ ပ၀တၱိအခါ၌ျဖစ္ေစ အက်ိဳးကို ျဖစ္ေစတဲ့ကံ။ ပဋိသေႏၶအခုိက္ဆုိတာကေတာ့ တစ္ဘ၀ရဲ႕အစဆံုး ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ စိတ္ကေလးပါပဲ။ အဲဒီစိတ္ရဲ႕ ေနာက္မွာေပၚတဲ့စိတ္ကစၿပီး ေသဆံုးတဲ့ စုတိစိတ္အထိကို ပ၀တၱိအခါလုိ႔ ေခၚပါတယ္။
ပဋိသေႏၶအခုိက္အတန္႔မွာ အက်ိဳးေပးတယ္ဆုိတာက ေရွးေရွးဘ၀ေတြက ျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့ ကုသုိလ္ကံ အကုသိုလ္ကံေတြေၾကာင့္ အပါယ္ဘံုသားဘ၀၊ လူ႔ဘ၀၊ နတ္ဘ၀၊ ျဗဟၼာဘ၀ေတြမွာ အစဆံုး ပဋိသေႏၶစိတ္ကေလး ျဖစ္ေပၚလာတာကိုေျပာပါတယ္။ စိတ္သာမက ႐ုပ္ရွိတဲ့ဘံုေတြမွာ ႐ုပ္ေတြပါ အတူပူးတြဲျဖစ္ေပၚလာတယ္။ ဒါကုိပဲ ပဋိသေႏၶက်ိဳးေပးတယ္လို႔ ဆုိပါတယ္။ လူျဖစ္တယ္၊ နတ္ျဖစ္တယ္၊ ျဗဟၼာျဖစ္တယ္၊ ေခြး၊ ႏြား၊ တေစၧ၊ သရဲ စတဲ့ အပါယ္ဘံုသားေတြျဖစ္တယ္ ဆုိတာ သူျပဳခဲ့တဲ့ ကံအတုိင္းပဲ ျဖစ္ေနၾကရတာပဲ။ အဲလုိမ်ိဳးျဖစ္ရတာဟာ ပထမအမ်ိဳးအစား ဇနကကံေၾကာင့္လုိ႔မွတ္လုိက္ပါ။ အဲဒီကံဟာ အရင္ဘ၀က ျပဳခဲ့တဲ့ ဂ႐ုကံလဲ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္။ အာသႏၷကံလဲ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္။ အာစိဏၰကံလဲ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္။ ကဋတၱာကံလဲ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္ေပါ့။ မေန႔ကေျပာခဲ့တဲ့ ဒီကံ(၄)မ်ိဳးအနက္ တစ္မ်ိဳးမ်ိဳးက ဒီဘက္ဘ၀ကို လွမ္းအက်ိဳးေပးလုိက္ၿပီဆုိရင္ အဲဒီ လွမ္းအက်ိဳးေပးလုိက္တဲ့ကံကိုပဲ ကိစၥပုိင္းဆုိင္ရာကံအေနနဲ႔ ပုိင္းျခားၾကည့္လုိက္ေတာ့ ဇနကကံအျဖစ္ ေတြ႕ရတယ္။ ပဋိသေႏၶက်ိဳးကို ေပးတဲ့ ဇနကကံေပါ့။
ပ၀တၱိအခါဆိုတာက တစ္ဘ၀တာလို႔ ၿခံဳငံုေျပာလုိ႔လဲ ရပါတယ္။ ပဋိသေႏၶအခုိက္အတန္႔ဆုိတာ စကၠန္႔ပိုင္းေတာင္ ၾကာလုိက္တာမဟုတ္ပါဘူး။ ဒီအတုိင္းပဲ ေသဆံုးတဲ့ စုတိစိတ္ဆိုတာလဲ စကၠန္႔ပုိင္းအတြင္းမွာပဲ ရွိတယ္။ က်န္တဲ့ အခ်ိန္ကာလေတြအားလံုးကုိ ပ၀တၱိအခါလို႔ေခၚလိုက္တာပါ။ ပ၀တၱိအခါမွာ အက်ိဳးေပးတယ္ဆိုတာက ကုိယ္အဂၤါ စံုလင္ျခင္း၊ မစံုလင္ျခင္း၊ ဉာဏ္ေကာင္းျခင္း၊ မေကာင္းျခင္း၊ ႐ုပ္ဆုိးျခင္း၊ ႐ုပ္လွျခင္း၊ ခ်မ္းသာတဲ့ အသုိင္းအ၀ုိင္းမွာ ျဖစ္ရျခင္း၊ ဆင္းရဲတဲ့ အသုိင္းအ၀ုိင္းမွာ ျဖစ္ရျခင္း၊ က်န္းမာေရးေကာင္းျခင္း၊ မေကာင္းျခင္း၊ ဆင္းရဲျခင္း၊ ခ်မ္းသာျခင္း၊ အစားအေသာက္ ေပါျခင္း၊ အစားအေသာက္ရွားပါးျခင္း စသည္ျဖင့္ ေကာင္းက်ိဳး မေကာင္းက်ိဳးေတြကို ျဖစ္ေပၚေစတာဟာ ပ၀တၱိက်ိဳးကုိ ျဖစ္ေစတာပါပဲ။ ပ၀တၱိအခါမွာ အက်ိဳးေပးတဲ့ဲ ဒုတိယအမ်ိဳးအစား ဇနကကံလို႔ မွတ္လိုက္။
ယခုဘ၀မွာ ျမင္ရ၊ ၾကားရ၊ နံရ၊ စားရ၊ ေတြ႔ထိရတဲ့ ကိစၥေတြမွာ တုိက္ဆုိင္မႈေတြဟာ အတိတ္ဇနကကံရဲ႕ အက်ိဳးေပးေတြပါ။ ကုိယ္ျမင္ခ်င္တာ ျမင္ရ၊ ေတြ႔ခ်င္တာေတြ႕ရ၊ ကုိယ္သေဘာက်တဲ့သူနဲ႔ ေတြ႕ရတာဟာလဲ အတိတ္အေၾကာင္း မကင္းသလုိ ကုိယ္ မၾကည့္ခ်င္တာၾကည့္ရ၊ မျမင္ခ်င္တာျမင္ရ၊ မေတြ႕ခ်င္တာေတြ႕ရ၊ မေတြ႔ခ်င္တဲ့သူေတြနဲ႔ ေတြ႔ဆံုေပါင္းသင္းေနရတာဟာလဲ အတိတ္အေၾကာင္း မကင္းခဲ့ပါဘူး။ ကုိယ္က ဒီလူကုိ မေတြ႕ခ်င္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ ကုိယ္နဲ႔က အိမ္နီးခ်င္းျဖစ္ေနတယ္၊ သို႔မဟုတ္ တစ္႐ံုးတည္းျဖစ္ေနတယ္၊ သို႔မဟုတ္ သူသြားတဲ့လမ္းနဲ႔ ကုိယ္သြားတဲ့လမ္းက တူေနတယ္၊ သို႔မဟုတ္ ဇနီးေမာင္ႏွံျဖစ္ေနတယ္။ ဒါမ်ိဳးေတြဟာ ကုိယ္ေရွာင္လႊဲလုိ႔ မရဘူး။ မေတြ႔ခ်င္လဲ ေတြ႔ေနရမွာပဲ၊ မျမင္ခ်င္လဲ ျမင္ေနရမွာပဲ။ တစ္ခ်ိဳ႕ဆုိ မေပါင္းခ်င္ပဲနဲ႔ တစ္သက္လံုး ေပါင္းေဖာ္သြားရတဲ့ ဇနီးေမာင္ႏွံေတြေတာင္ ရွိတယ္။ အေၾကာင္းပါေတာ့ ေခါင္းမွာ ခ်ာခ်ာလည္ဆိုတာလုိေပါ့။ ေရွ႕တုိး ထမ္းပိုး ေနာက္ဆုတ္ေတာ့လဲ လွည္းထုတ္ ဆုိသလုိ ေရွ႕မတုိးသာ ေနာက္မဆုတ္သာေတာ့ မခ်စ္ေသာ္လဲ ေအာင့္ကာနမ္းေနၾကရတဲ့ စံုတြဲေတြ၊ ဒီလုိနဲ႔ ဘ၀မွာ မႏွစ္ၿမိဳ႕မႈေတြ ရင္၀ယ္ပုိက္ၿပီး ခါးစည္း ခံစားေနရတဲ့သူေတြလဲ ေလာကမွာ ဒုနဲ႔ေဒးပါပဲ။ တစ္ဖက္တစ္လမ္းကလည္း ကိုယ္ႏွစ္သက္တဲ့သူနဲ႔ တစ္သက္တာ ေပါင္းသင္းေနရတာ၊ ကုိယ္ျမတ္ႏုိးတဲ့သူနဲ႔ ေတြ႔ခြင့္ရေနတာ၊ ကုိယ္ျမင္ခ်င္တဲ့သူကို ျမင္ေနရတာ၊ ကုိယ္ၾကည့္ခ်င္တာေလးေတြ ၾကည့္ေနရတာေတြဟာ အတိတ္အေၾကာင္း မကင္းပါဘူး။
(ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္။)
No comments:
Post a Comment
Without insight meditation, it is incomplete to be a Buddhist.