မူလႏွစ္ျဖာ
အပုိင္း (ဂ)
မေန႔က စက္၀ုိင္းႀကီးကုိ ေရွ႕စက္ ေနာက္စက္ ႏွစ္ပုိင္း ခြဲျပခဲ့တယ္။ ေရွ႕စက္ရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္က အ၀ိဇၨာ၊ ေနာက္စက္ရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္က တဏွာေပါ့။ စက္ႏွစ္စက္ရဲ႕ ႏွစ္ဌာနမွာ အသီးသီး တစ္ခုစီရပ္တည္ေနၾကတဲ့အတြက္ လကၤာ ေနာက္ပုိင္းမွာ `ႏွစ္ရပ္မူလ´ လုိ႔ စပ္ဆုိထားတာေတြ႕ရမယ္။ တစ္နည္းအားျဖင့္ ေရွ႕စက္မွာ အ၀ိဇၨာဦးေဆာင္လုိ႔ မူလႏွစ္ျဖာအရ အ၀ိဇၨာကုိေရွ႕ထား၊ ေနာက္စက္မွာ တဏွာဦးေဆာင္လို႔ ႏွစ္ရပ္မူလအရ တဏွာကို ေရွ႕ထားတယ္လို႔ ယူဆၾကတယ္။ လုိရင္းကေတာ့ အတူတူပါပဲ။
ေရွ႕စက္နဲ႔ ေနာက္စက္ႏွစ္ခု ေပါင္းလုိက္ေတာ့ အ၀ုိင္းႀကီးျဖစ္သြားလုိ႔ `စက္၀ုိင္း´လုိ႔ေခၚတယ္။ တစ္နည္းအားျဖင့္ စက္ႏွစ္ခု ဆက္လိုက္ေတာ့ အ၀ုိင္းႀကီးျဖစ္သြားလုိ႔ `ဆက္၀ုိင္း´လုိ႔လဲ ေခၚႏုိင္သလုိ စက္ႏွစ္ခုစပ္လုိက္တဲ့အခါ အ၀ုိင္းႀကီးျဖစ္သြားေတာ့ `စပ္၀ုိင္း´လုိ႔လဲ ေခၚႏုိင္တယ္။ ဒါျဖင့္ ေရွ႕စက္ကုိ ဘယ္သူေတြအတြက္ေဟာတာလဲဆုိရင္ ဒိ႒ိစ႐ုိက္သမားေတြအတြက္ေဟာတယ္။ ဘာအတြက္ ေဟာလဲဆိုရင္ ဥေစၧဒဒိ႒ိကုိ ပယ္ဖုိ႔အတြက္ေဟာတယ္။ ေနာက္စက္ကုိ ဘယ္လုိလူေတြအတြက္ ေဟာတာလဲဆုိရင္ တဏွာစ႐ုိက္သမားေတြအတြက္ေဟာတယ္။ ဘာအတြက္ ေဟာတာလဲဆိုရင္ သႆတဒိ႒ိကုိ ပယ္ဖုိ႔ေဟာတယ္လို႔ မွတ္ထားပါ။
စက္၀ုိင္းႀကီးကုိ ေလးပိုင္းပုိင္းလုိက္ေတာ့ အကြက္(၄)ကြက္ေပၚလာတယ္။ အဲဒီမွာ အမွတ္(၁)အကြက္က အ၀ိဇၨာနဲ႔ သခၤါရ။ အ၀ိဇၨာက သစၥာ(၄)ပါးကို မသိတာ။ ခႏၶာ ငါးပါးကို ဆင္းရဲျခင္း ဒုကၡသစၥာလို႔ မသိတာ၊ ဒုကၡသစၥာရျခင္းရဲ႕အေၾကာင္းတဏွာ သမုဒယသစၥာကို မသိတာ၊ ဒုကၡခ်ဳပ္ရာ နိေရာဓသစၥာကုိမသိတာ၊ ဒုကၡခ်ဳပ္ရာ နိဗၺာန္သို႔ေရာက္ေၾကာင္း အက်င့္မဂၢသစၥာကုိမသိတာ။ ဒီလုိမသိေတာ့ ခႏၶာ ရတာ ေကာင္းတယ္လို႔အမွတ္မွားၿပီး ဒိ႒ိ၀င္ တဏွာနဲ႔ ေနာင္ဘ၀ ေနာင္ခႏၶာကုိေတာင့္တ၊ ကုသုိလ္ေတြလုပ္ေတာ့ သခၤါရဆုိတာ ျဖစ္လာတာေပါ့။ ဒါနဲ႔ ကုိယ္လုိခ်င္တဲ့ လူ႔ဘ၀ လူ႔ခႏၶာႀကီး ရလာေရာ။ အမွတ္ (၂) အကြက္က ၀ိညာဏ္၊ နာမ္႐ုပ္၊ သဠာယတန၊ ဖႆ၊ ေ၀ဒနာ ဆိုတဲ့ ခႏၶာငါးပါးတရားေတြ ျဖစ္ေပၚလာေတာ့တာပါပဲ။ ဒါဆို ခႏၶာငါးပါး ျဖစ္ေပၚလာရျခင္းရဲ႕အေၾကာင္းဟာ အ၀ိဇၨာဦးစီးၿပီးလုပ္တဲ့ သခၤါရဆုိတာ ထင္ရွားၿပီ။ အကြက္အေနနဲ႔ ေျပာရင္ (၁)အကြက္ေၾကာင့္ (၂)အကြက္ ခႏၶာငါးပါးရတယ္။ အေၾကာင္းေၾကာင့္ အက်ိဳးျဖစ္တယ္ဆုိတာ ဉာဏ္ရွင္းေတာ့ ဒိ႒ိေသတယ္။ အသိနဲ႔ ေသတာ။ အေၾကာင္းထဲမွာလဲ ပုဂၢိဳလ္မပါ၊ အက်ိဳးထဲမွာလဲ ပုဂၢိဳလ္မပါ။ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ငါ၊ သူတစ္ပါး၊ ပုဂၢိဳလ္၊ လူ၊ နတ္လုိ႔ ထင္ခဲ့တာေတြ ေပ်ာက္ ခႏၶာငါးပါး ႐ုပ္နာမ္တရားပဲလုိ႔ အမွန္အရွိကုိ သိေတာ့ သမၼာဒိ႒ိျဖစ္လာတယ္။
အ၀ိဇၨာ သခၤါရသည္ ကာလအေနျဖင့္ၾကည့္ေတာ့ အတိတ္ကာလ။ ၿပီးခဲ့ၿပီ။ အရင္ဘ၀ အရင္ခႏၶာမွာျဖစ္ခဲ့တဲ့တရားေတြ။ ဒါေပမယ့္ ျဖစ္ၿပီး ပ်က္၊ ဒီဘက္ဘယ္လုိမွ မဆက္ေတာ့ဘူလားဆုိေတာ့ ဒီလုိလဲ မဟုတ္ဘူး။ ျဖစ္ပ်က္ၿပီး ျပတ္မသြားဘူး၊ ဒီဘက္ကို အေၾကာင္းအျဖစ္နဲ႔ လာပံ့ပုိးေတာ့ ဒီဘ၀ ခႏၶာငါးပါးရလာတယ္။ အတိတ္အေၾကာင္းေၾကာင့္ ပစၥဳပၸန္မွာ အက်ိဳးလာေပၚတယ္လို႔ သိလုိက္တဲ့အခါ ေအာ္ အရင္ဘ၀ ႐ုပ္နာမ္ဟာ ျဖစ္ပ်က္ၿပီး ျပတ္သြားတယ္ထင္ခဲ့ေပမယ့္ မျပတ္ဘူး။ ဒီဘက္ဘ၀မွာ ၀ိညာဏ္အျဖစ္နဲ႔ အက်ိဳးလာေပၚပါလားဆုိတဲ့ အသိက အျပတ္လို႔ ယူတဲ့ ဥေစၧဒဒိ႒ိကုိ ပယ္လုိက္တာျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေရွ႕စက္ကုိ ဥေစၧဒဒိ႒ိသမားေတြအတြက္ ေဟာတယ္လုိ႔ ေစာေစာကေျပာခဲ့တာ။ တစ္ဆက္တည္း အေၾကာင္းထဲမွာ ဉာဏ္ရွင္းေတာ့ ၀ိစိကိစၧာ စင္တယ္။ ဘယ္လုိစင္တာလဲ ဆုိရင္ အ၀ိဇၨာ သခၤါရေၾကာင့္ ခႏၶာရလာတယ္လို႔သာ လက္ခံလိုက္ရင္ သိၾကား ျဗဟၼာ ဘုရားလာဖန္ဆင္းတာလားဆုိတဲ့ သံသယ ၀ိစိကိစၧာ အလုိလုိေသတယ္။ ဒီေတာ့ ေဖာ္ျမဴလာေလး မွတ္လုိက္ေပါ့။ (အေၾကာင္းအေပၚမွာ ဉာဏ္ရွင္းရင္ ၀ိစိကိစၧာစင္၊ အေၾကာင္း အက်ိဳးအေပၚမွာ ဉာဏ္ရွင္းရင္ ဒိ႒ိစင္)။
ေနာက္စက္မွာ တဏွာဦးေဆာင္ေနတယ္။ ဒီဘ၀ ဒီခႏၶာကုိ သံုးသပ္ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ႐ုပ္နဲ႔ နာမ္ပဲ။ တစ္စကၠန္႔ေလးမွ် တည္ၿမဲေနတာမဟုတ္တဲ့ ႐ုပ္နဲ႔နာမ္။ ျဖစ္လုိက္ ပ်က္လုိက္နဲ႔ တစ္ဘ၀လံုး ျဖစ္ပ်က္လု႔ိအားရေတာ့ ေနာက္ဆံုး ေသရာေညာင္ေစာင္း ေလ်ာင္းၾကရတာခ်ည္းပဲ။ ဒီဘ၀ ဒီခႏၶာကုိ စက္၀ုိင္းမွာ ခ်ၾကည့္ေတာ့ ဘယ္အကြက္မွာ ရွိမလဲဆုိရင္ (၂)အကြက္ထဲမွာ။ ဒီ (၂)အကြက္ထဲမွာ ေပၚတဲ့ ခႏၶာငါးပါးေတြကို မ႐ႈမပြား ဒီအတုိင္းထားမယ္ဆုိရင္ သူ႔အလုိလုိ (၃)အကြက္က လာပါလိမ့္မယ္။ ေပၚလွည့္ပါ ေခၚေနစရာမလုိသလုိ မေပၚပါနဲ႔လို႔လဲ တားလုိ႔မရဘူး။ ဒီအကြက္ (၂)နဲ႔ (၃) အစပ္ကုိ အျပတ္မျဖတ္ႏုိင္သေရြ႕ လုပ္သမွ်ေတြဟာ ကံေတြ ေျမာက္ေနဦးမွာပဲ။ လက္ရွိ ႐ုပ္နာမ္ခႏၶာႀကီးဟာ တစ္ေန႔ေန႔ ပ်က္ၿပိဳေသဆံုးသြားရမွာပဲလို႔ သိျမင္ခံယူထားတဲ့အခါမွာ ကိုယ့္လက္ရွိခႏၶာကုိ တည္ၿမဲမယ္လုိ႔ထင္ထားတဲ့ အယူအဆ ထင္ျမင္ခ်က္ေတြ ေပ်ာက္ဆံုးသြားေတာ့တယ္။ ၿမဲမယ္ထင္ရတဲ့ သႆတအယူေတြ လံုး၀အားကုိးလို႔မရေတာ့ဘူးဆုိတာ သိလာရမယ္။ ၿမဲမယ္လုိ႔ ယူဆရတဲ့ ခႏၶာႀကီးက ျဖစ္လုိက္ ပ်က္လုိက္နဲ႔ တစ္စက္ကေလးမွ မၿမဲတာကုိ ျပေနတာ အေသအခ်ာ ဉာဏ္နဲ႔ ၾကည့္ရင္ သိႏုိင္ပါတယ္။ ဒီဘ၀ ဒီမွ်နဲ႔ ၿပီးေရာလားဆိုေတာ့ ေနာက္ဘ၀ ေနာက္ဇာတိက ေစာင့္ေနတယ္။ ခႏၶာျပတ္ေၾကြ ေသဆံုးလို႔ အကြက္(၃) လမ္းဆံုးရင္ ေနာက္ အကြက္(၄)ဆက္ရမယ္လို႔ သိတဲ့အခါက်ေတာ့ အထူးသျဖင့္ လက္ရွိခႏၶာကို ၿမဲမယ္ထင္ျမင္ေနတဲ့ သႆတဒိ႒ိ အလုိလုိ စင္သြားတယ္။ လက္ရွိခႏၶာ ၿမဲတယ္ဆုိရင္ ေသစရာမလုိဘူး၊ မၿမဲလို႔သာ ေသရတာပါလားလုိ႔ အသိ၀င္လုိက္ရင္ သႆတအယူ အလုိလို စင္တယ္။ ၿမဲေနရင္ ပ်က္စရာမလို မၿမဲလို႔သာ ပ်က္ရတယ္ဆုိတာ နားလည္လုိက္ပါ။ ဒါေၾကာင့္ ေနာက္စက္က သႆတဒိ႒ိစင္ေရးအတြက္ေဟာတယ္လို႔ ေစာေစာကေျပာခဲ့တယ္။ အကြက္(၄)ဆက္ရမယ္ဆုိတာ သိေတာ့ အျပတ္အယူ ဥေစၧဒဒိ႒ိလဲ စင္သြားတာပါပဲ။
ဒီေတာ့ ေရွ႕စက္ဦးေဆာင္ေနတာက အ၀ိဇၨာ၊ တဏွာက ေနာက္လုိက္။ ေနာက္စက္ဦးေဆာင္ေနတာက တဏွာ၊ အ၀ိဇၨာက ေနာက္လုိက္။ သူတုိ႔က တကယ္ေတာ့ ခြဲျခားလုိ႔မရဘူး။ တစ္ခုျဖစ္ရင္ ႏွစ္ခုလံုးျဖစ္တာ (သဟဇာတ)။ ဒီလုိ စိတ္တူ ကုိယ္တူ ပူးေပါင္းၿပီး သံသရာ အေနၾကာေရးအတြက္ ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္ၾကတဲ့ အေၾကာင္းရင္းမူလတရား ႏွစ္ပါးျဖစ္လုိ႔ သူတုိ႔ကို စက္၀ုိင္းႀကီးရဲ႕ အလယ္တဲ့တဲ့ ဗဟုိ ၀င္႐ုိးတပ္တဲ့ေနရာမွာ မုိးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးက ထည့္ ျပထားတာျဖစ္ပါတယ္။
(ဆက္ရန္…)
No comments:
Post a Comment
Without insight meditation, it is incomplete to be a Buddhist.