ေသလွ်င္ သပိတ္သြတ္လြတ္ေအာင္

အရင္ေန႔က ဒိ႒ိ၀ိပၸလႅာသတရားေလးပါးကို ေျပာခဲ့ပါ၏။ ဒိ႒ိ၀ိပၸလႅာသႏွင့္ သကၠာယဒိ႒ိသည္ အတူတူပင္ျဖစ္၏။ ခႏၶာငါးပါး ငါထင္ သူထင္ ေယာက်္်ားထင္ မိန္းမထင္ ပုဂၢိဳလ္ သတၱ၀ါထင္ျမင္ေနျခင္းပင္ျဖစ္၏။ ရံခါ အတၱဒိ႒ိဟုလည္း ေခၚေလ့ရွိ၏။ မိစၦာဒိ႒ိဟုလည္း ရံခါ ျပင္းထန္စြာသံုးေလ့ရွိေသး၏။ စင္စစ္မွာ ဒိ႒ိမွန္သမွ်သည္ အမွတ္မွား အသိမွား အယူမွားေၾကာင့္သာ ျဖစ္ရျခင္းျဖစ္၏။

ထုိဒိ႒ိကုိ ပထမ အသိျဖင့္ျဖဳတ္၊ ဒုတိယအပြားျဖင့္ျဖဳတ္၊ တတိယအပယ္ျဖင့္ျဖဳတ္လုိက္ႏုိင္လွ်င္ အပါယ္ေလးပါ တံခါးပိတ္ၿပီျဖစ္၏။ ပယ္ျပဳတ္ျပဳတ္လွ်င္ေတာ့ “ေသေတာင္ ဆြမ္းမသြပ္နဲ႔ေတာ့”ဟု မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး မိန္႔ေတာ္မူ၏။ မွန္ပါ၏။ ဒိ႒ိတန္းလန္းႏွင့္ေသသြားလွ်င္ လားရာဂတိ စိတ္မခ်ရေသာေၾကာင့္သာ ဆြမ္းသြတ္ၾကရျခင္းျဖစ္၏။ သက္ေပ်ာက္ဆြမ္း၊ ရက္လည္ လလည္ ႏွစ္လည္ဆြမ္းမ်ား သြပ္ေနၾကရျခင္းျဖစ္၏။ ဒိ႒ိျပဳတ္လွ်င္မူ ဂတိၿမဲသြားၿပီျဖစ္သျဖင့္ ဆြမ္းသြပ္ရန္ပင္ မလုိအပ္ေတာ့။

ေသခါနီး လားရာဂတိလြဲမွာေၾကာက္စရာအေကာင္းဆံုးျဖစ္၏။ ငရဲ တိရစၦာန္ ၿပိတၱာ အသူရကာယ္ အပါယ္ေလးဘံု ေရာက္မည့္ေဘးႀကီးသည္ အဆိုးဆံုး ဒုဂၢတိေဘးႀကီးျဖစ္၏။ ထုိဂတိဆုိးႀကီးကလြတ္ေအာင္ သကၠာယဒိ႒ိကို လွ်င္ျမန္စြာျဖဳတ္ရ၏။ သကၠာယဒိ႒ိရွိေနလွ်င္ ဂတိ မၿမဲ၊ ေရာက္ခ်င္ရာေရာက္ ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္မည္သာျဖစ္၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ “ပရမ္းပတာက်ရတဲ့ေဘး”ဟု မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး မိန္႔ေလ့ရွိ၏။ ပရမ္းပတာေဘးကလြတ္ေရး ကၽြတ္ေရးအတြက္ အဓိကေသာ့ခ်က္မွာလည္း ဒိ႒ိျပဳတ္ေရးပင္ ျဖစ္ပါ၏။ “သကၠာယျဖစ္တဲ့ခႏၶာငါးပါးကို ငါ သူတစ္ပါး မဟုတ္ေၾကာင္း၊ ျဖစ္ၿပီးပ်က္ေနတဲ့ အနိစၥျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဒါကိုရွင္းရွင္းလင္းလင္းေျပာလို႔ ခင္ဗ်ားတို႔ကလဲ ရွင္းရွင္းလင္းလင္းသိ၊ ခႏၶာထဲၾကည့္လုိက္ျပန္လဲ ရွင္းရွင္းလင္းလင္းျမင္၊ ဤကဲ့သို႔ျမင္ရင္ျဖင့္ ဒကာဒကာမတို႔ မွတ္လုိက္တာေပါ့၊ ဒုိ႔သကၠာယဒိ႒ိျပဳတ္ၿပီ (မွန္လွပါဘုရား)။ ရွင္းပလား (ရွင္းပါၿပီဘုရား)။ သကၠာယဒိ႒ိျပဳတ္ၿပီလုိ႔ စိတ္ထဲမွာ ေအာက္ေမ့ပါ (မွန္ပါ့)။ အဲဒီလုိျပဳတ္ၿပီးသကာလ ေနတဲ့ပုဂၢိဳလ္က်ေတာ့ ငါေသရင္ ဆြမ္းမသြတ္နဲ႔ေဟ့၊ အပါယ္ေလးပါး လြတ္ၿပီ (မွန္ပါ့)” မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ တရားေတာ္ေကာက္ႏုတ္ခ်က္ျဖစ္၏။

ခႏၶာငါးပါးသည္ သကၠာယျဖစ္၏။ ျဖစ္ပ်က္အနိစၥတရားသာ ျဖစ္၏။ ထုိခႏၶာငါးပါးကို ျဖစ္ပ်က္အနိစၥဟု မျမင္ဘဲ ငါ သူထင္ေနျခင္းသည္ ဒိ႒ိျဖစ္၏။ သကၠာယကို စြဲ၍ေပၚလာေသာေၾကာင့္၊ သကၠာယေၾကာင့္ေပၚလာေသာဒိ႒ိျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သကၠာယဒိ႒ိဟု ဆုိရ၏။ ထုိသို႔ ရွင္းလင္းစြာသိထားၿပီး ခႏၶာကုိယ္ကုိ ဉာဏ္ျဖင့္ ၾကည့္လုိက္လွ်င္ ငါလည္းမဟုတ္၊ သူလည္းမဟုတ္၊ ျဖစ္ျခင္းပ်က္ျခင္းသာဟုတ္၏ဟု ေတြ႔ရမည္ျဖစ္၏။ အဟုတ္ရွိကုိ ဉာဏ္တြင္ မိလုိက္လွ်င္ သကၠာယဒိ႒ိျပဳတ္၏။ သကၠာယဒိ႒ိက သမၼာဒိ႒ိအျဖစ္သို႔ ေျပာင္းသြားေတာ့၏။ ခႏၶာငါးပါး ျဖစ္ပ်က္ျမင္၍ သမၼာဒိ႒ိအျဖစ္ ေျပာင္းသြားျခင္းျဖစ္၏။ ျဖစ္ပ်က္ျမင္ျခင္းျဖင့္ မဂၢင္ငါးပါးေပၚလာေတာ့၏။ မဂၢင္ငါးပါးေပၚလာသည္ႏွင့္ မိမိသႏၲာန္တြင္ တစ္သံသရာလံုးက စုိးမုိးျခယ္လွယ္လာခဲ့ေသာ သကၠာယဒိ႒ိ ေနခြင့္မရွိ။ ထြက္ေျပးရေလေတာ့၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ သမၼာဒိ႒ိျဖစ္ေရး မဂ္ေပၚေရးအတြက္ အနိစၥကုိ အနိစၥဟု မွန္မွန္ကန္ကန္သိဖုိ႔လုိ၏။ ထုိ႔အတူ ဒုကၡကို ဒုကၡ၊ အနတၱကို အနတၱ၊ အသုဘကို အသုဘဟု မွန္မွန္ကန္ကန္ ဉာဏ္ျဖင့္သိဖုိ႔လုိ၏။ ထုိအခါ ငါလည္းမဟုတ္ သူလည္းမဟုတ္ ျဖစ္ပ်က္အနိစၥသာဟုတ္၏ဟု ကုိယ္တုိင္သိျမင္လာမည္ျဖစ္၏။ ထုိအသိသည္ သကၠာယဒိ႒ိကုိ ျပဳတ္ေစေသာ အသိပင္ျဖစ္ပါ၏။ “ထုိကဲ့သုိ႔သိေသာေၾကာင့္ ဘုန္းႀကီးတုိ႔ ဒကာဒကာမေတြမွာ ငရဲမ်ိဳးေစ့ ၀မ္းထဲမွာမရွိေတာ့ဘူး၊ (မွန္ပါ့)။ သေဘာက်ပလား (က်ပါၿပီဘုရား)။ ဒါျဖင့္ ငရဲမ်ိဳးေစ့မွ ၀မ္းထဲမရွိတဲ့ပုဂၢိဳလ္ဟာ ငါေသရင္ အပါယ္ေလးပါး ငရဲမ်ား သြားရဦးမွာလား-လုိ႔ သံသယရွိဖုိ႔လိုေသးသလား (မလုိပါဘုရား)” ဟု မုိးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး ေဟာေတာ္မူခဲ့၏။

“အပါယ္သြားေလသမွ် သကၠာယဒိ႒ိက” ဟုပင္ မုိးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးက ဆုိ႐ိုးျပဳေတာ္မူခဲ့၏။ သကၠာယဒိ႒ိရွိေနသမွ် အရာရာ ငါပိုင္စီးခ်င္စိတ္ေပၚေနမည္သာျဖစ္၏။ သကၠာယဒိ႒ိဦးစီးလာၿပီဆုိလွ်င္ ဖခင္ကုိသတ္ဖုိ႔လည္း ၀န္မေလး၊ အဇာတသတ္သည္ ထီးနန္းကို ငါပုိင္စီးခ်င္စိတ္ေၾကာင့္ ဖခင္ရင္းခ်ာကုိပင္ မညႇာမတာ သတ္ရဲျဖတ္ရဲလုပ္ခဲ့သည္မွာ အထင္အရွားပင္ျဖစ္၏။ သကၠာယဒိ႒ိမျပဳတ္သေရြ႕ ငါေကာင္းစားေရးအတြက္ ကံႀကီးငါးပါး က်ဴးလြန္ရသည္ကိုပင္ ၀န္မေလးေတာ့။ တစ္ႏုိင္ငံလံုးကုိ ငါ့ဟာျဖစ္ခ်င္သည္မွာလည္း သကၠာဒိ႒ိေၾကာင့္ပင္ျဖစ္သကဲ့သုိ႔ တစ္ကမၻာလံုး ငါ့ဟာျဖစ္ေရးအတြက္ စစ္ပြဲေတြ ဆင္ႏႊဲေနၾကသည္မွာလည္း သကၠာယဒိ႒ိေၾကာင့္ပင္ျဖစ္၏။ အရွိ႐ုပ္နာမ္ကို ငါထင္လ်က္ ငါစားဖုိ႔ ငါ့မိသားစုစားဖို႔ ငါအဆင္ေျပဖုိ႔ စသည္ျဖင့္ ငါကိုေရွ႕တန္းတင္လ်က္ ခုိးေသာ္လည္းခုိးၾက၏၊ လုေသာ္လည္း လုၾက၏၊ လိမ္ေသာ္လည္း လိမ္ၾက၏။ သတ္ေသာ္လည္း သတ္ၾက၏။ ငါေရွ႕တန္းတင္မႈေၾကာင့္ မေကာင္းမႈေပါင္းစံု လြန္က်ဴးလ်က္ရွိၾက၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ အကုသုိလ္မွန္သမွ်၊ မတရားမႈမွန္သမွ်၊ မတရားသျဖင့္ရွာမွီးမႈ အသက္ေမြးမႈမွန္သမွ် သကၠာယဒိ႒ိေၾကာင့္သာ ျဖစ္ရ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ မုိးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးက “သူ (သကၠာယဒိ႒ိ) တစ္ခုရွိရင္ မလုပ္ႏုိင္တဲ့အကုသုိလ္ရယ္လုိ႔မရွိဘူး” ဟုထိမိစြာမိန္႔ေတာ္မူခဲ့ပါ၏။ အပါယ္ေရာက္ေၾကာင္းအကုသုိလ္ ဟူသေရြ႔႕ သကၠာယဒိ႒ိေၾကာင့္သာ ျဖစ္ရ၏။ ထုိသကၠာယဒိ႒ိကို ျဖဳတ္လိုက္လွ်င္ အပါယ္ေရာက္ေၾကာင္း အကုသုိလ္မွန္သမွ် အကုန္ျပဳတ္သြားသျဖင့္ အပါယ္ေဘးမွ ကင္းလြတ္ရျခင္းျဖစ္၏။

သကၠာယဒိ႒ိသည္ ခႏၶာငါးပါးကုိ အနိစၥဟု မသိေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ရ၏။ အနိစၥဟု သိျခင္းသည္ သမၼာဒိ႒ိျဖစ္၏။ ႐ုပ္ေပၚေပၚ၊ ေ၀ဒနာေပၚေပၚ၊ စိတ္ေပၚေပၚ ၾကည့္လုိက္၍ ျဖစ္ပ်က္ျမင္လွ်င္ အနိစၥပင္ျဖစ္ေတာ့၏။ ျဖစ္ျခင္းသည္လည္းငါမဟုတ္၊ ပ်က္ျခင္းသည္လည္း ငါမဟုတ္၊ အနိစၥသာဟုတ္၏၊ ဓမၼသာဟုတ္၏၊ ပုဂၢိဳလ္သတၱ၀ါမဟုတ္၊ ေယာက္်ားမိန္းမ မဟုတ္ဟု အ႐ႈဉာဏ္တြင္ ျမင္ေနလွ်င္ သမၼာဒိ႒ိျဖစ္ေန၏။ သမၼာဒိ႒ိဦးေဆာင္သည့္ မဂၢင္ငါးပါး ေပၚေနပါ၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ သမၼာဒိ႒ိေပၚခုိက္ သကၠာယဒိ႒ိ မေနႏုိင္။ သကၠာယဒိ႒ိကင္းလ်က္ သမၼာဒိ႒ိျဖင့္ ေသလွ်င္ သကၠာယဒိ႒ိျပဳတ္ခုိက္ေသျခင္းျဖစ္၍ သမၼာဒိ႒ိႏွင့္ ေသျခင္းျဖစ္၍ မဂ္ႏွင့္ေသျခင္းျဖစ္၍ ငါေသလွ်င္ သပိတ္မသြတ္ႏွင့္ဟု ရဲရဲတင္းတင္းမွာႏုိင္ၿပီသာ ျဖစ္၏။ ေသာတာပန္ျဖစ္သည္အထိ အားထုတ္ႏုိင္လွ်င္ေတာ့ သကၠာယဒိ႒ိသည္ ျပန္မေပၚေသာအားျဖင့္ ျပဳတ္သြားမည္သာျဖစ္ပါ၏။

သကၠာယဒိ႒ိ ျပန္မေပၚေသာအားျဖင့္ ျပဳတ္ေရးအတြက္ အလုပ္လုပ္နည္းကုိ မုိးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး သင္ေပးထားသည့္အတုိင္း ေျပာျပလုိပါ၏- “ဒီခႏၶာငါးပါးထဲက တစ္ပါးပါးကို ေ၀ဒနာႀကိဳက္ရင္ ေ၀ဒနာ႐ႈေပါ့၊ (မွန္ပါ့)။ စိတ္ႀကိဳက္ရင္ (စိတ္႐ႈရမွာပါ)။ ႐ုပ္ႀကိဳက္ရင္ (႐ုပ္႐ႈရပါမယ္)။ သစၥာႀကိဳက္ရင္ (သစၥာ႐ႈရပါမယ္)။ သစၥာ႐ႈ၊ ႐ႈေတာ့ ျဖစ္ပ်က္ေတြ႔ဖုိ႔ပဲ (မွန္ပါ့ဘုရား)။ ႀကိဳက္တာ႐ႈ ဒကာဒကာမတုိ႔ ဘာေတြ႔ရမလဲ (ျဖစ္ပ်က္ေတြ႔ရပါမယ္)။ ျဖစ္ပ်က္ပဲ ေတြ႔ရမယ္ဆုိတာ ဧကန္မွတ္ထား (မွန္ပါ့ဘုရား)”။

ယင္းသုိ႔႐ႈရင္းမွာပင္ ျဖစ္ပ်က္ေတြမုန္း၊ ကုိယ့္အေသကိုယ္ ျပန္ၾကည့္ေနရတာ မုန္းၿပီး ခႏၶာငါးပါး ျဖစ္ပ်က္အားလံုးဆံုးသြားသည့္အခါ ျဖစ္ပ်က္အဆံုးမွာ နိဗၺာန္ေပၚလာေတာ့၏။ ထိုအခါ ႐ႈေနသည့္ဉာဏ္သည္ မဂ္ဉာဏ္၊ ဖုိလ္ဉာဏ္၊ ပစၥေ၀ကၡဏာဉာဏ္ျဖစ္သြားေတာ့၏။ မဂ္ဉာဏ္ကလည္း နိဗၺာန္ျမင္သကဲ့သုိ႔ ဖုိလ္ဉာဏ္၊ ပစၥေ၀ကၡဏာဉာဏ္တုိ႔သည္လည္း နိဗၺာန္ကုိပင္ ျမင္သည့္ဉာဏ္မ်ားျဖစ္ၾက၏။ နိဗၺာန္ျမင္သည္ကိုပင္ နိဗၺာန္ မ်က္ေမွာက္ျပဳသည္ဟု ဆုိ၏။ ကိုယ္တုိင္႐ႈသည့္ဉာဏ္ျဖင့္ျမင္၍ ခႏၶာထဲမွာ ႐ုပ္လည္းမေတြ႔ နာမ္လည္းမေတြ႔ ျဖစ္ပ်က္အနိစၥတရားမွန္သမွ် မေတြ႔ရေတာ့ဘဲ ျဖစ္ဒုကၡ ပ်က္ဒုကၡမွန္သမွ် ဆံုးသြားသည့္အခါ ေသာတာပန္တည္သည္ဟု ဆုိရ၏။ “ငါအပါယ္သြားမယ္ မသြားဘူးဆုိတာ ဒကာဒကာမတို႔ ကုိယ့္ဉာဏ္နဲ႔ကုိယ္ စစ္ၾကည့္ပါ (မွန္ပါ့)။ ကုိယ့္ဉာဏ္နဲ႔ကုိယ္ စစ္ၾကည့္ေတာ့ ခႏၶာႀကီး ၾကည့္လုိက္ကတည္းက ျဖစ္မႈ ပ်က္မႈေလးေတြ ေတြ႔ေနၿပီး ၎ျဖစ္မႈပ်က္မႈကေလးေတြေတြ႔ မုန္းေနၿပီး ျဖစ္မႈ ပ်က္မႈကေလးေတြပဲ ဆံုးသြားၿပီဆုိေတာ့ ျဖစ္မႈပ်က္မႈအဆံုးဟာ နိဗၺာန္ပဲ (မွန္ပါဘုရား)” ဟုဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးက နိဗၺာန္ျမင္သည့္ ဉာဏ္ရရွိပံုကုိ ရွင္းလင္းစြာ မိန္႔ေတာ္မူထားပါ၏။ ထုိဉာဏ္သည္ပင္ ေသာတာပန္တည္သည့္ဉာဏ္ျဖစ္၏။ ေသာတာပန္သည္ နိဗၺာန္ကို တိုက္႐ုိက္ျမင္ခြင့္ရွိေသာ ပထမအဆင့္ပုဂၢိဳလ္ ျဖစ္၏။ အပါယ္သုိ႔ မေရာက္ႏုိင္ေတာ့ေသာပုဂၢိဳလ္ျဖစ္၏။ ေသလွ်င္ သပိတ္သြတ္စရာမလုိ၊ သုဂတိၿမဲေသာ ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္၏။

ေဒါက္တာအရွင္ပါရမီ