ေတြးမိသမွ်
စာသင္သားဘ၀နဲ႔ေနလာခဲ့သည္မွာ ႏွစ္ေပါင္း (၄၀) ေက်ာ္လာခဲ့ပါၿပီ။ အခုထိလဲ သင္လုိ႔အားရသည္မရွိေသး။ ဘယ္ေတာ့မွမ်ား သင္လို႔ ၿပီးပါ့မလဲလို႔ေတြးေနမိတယ္။ (၄၀)ေက်ာ္မွ ပညာသင္လုိ႔မၿပီးေသးဘူးဆုိရင္ ပညာသင္ၿပီးတဲ့အခ်ိန္မွာ အလုပ္စလုပ္ပါက ႏွစ္ေပါင္း မည္မွ်အထိသာ လုပ္ႏုိင္ေတာ့ပါမည္နည္း။ သာသနာအက်ိဳးျပဳ၊ လူသားအက်ိဳးျပဳလုပ္ငန္းေတြ လုပ္ဖို႔အခ်ိန္ေတြ အခ်ိန္ပိုင္းေလာက္သာက်န္ေတာ့သည္။ စာသင္ရင္းနဲ႔လမ္းဆံုးရေတာ့မွာလားလုိ႔ ကုိယ့္ကုိယ္ကို ျပန္ေမးခြန္းထုတ္ၾကည့္ေနမိသည္။ အေျဖဟူ၍ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ထြက္မလာခဲ့။ သို႔ေသာ္ စာသင္ေနခ်င္စိတ္က ဆက္လက္ရွင္သန္ေနဆဲျဖစ္သည္။ ဤအ႐ႈပ္အေထြး အေတြးစေတြၾကားထဲမွ ဆံုးျဖတ္ခ်က္တစ္ခုခ်လုိက္မိသည္။ ငါသည္ စာလဲသင္ အလုပ္လဲလုပ္မည္ဟူ၍ျဖစ္၏။ ထုိဆံုးျဖတ္ခ်က္အတုိင္းပင္ ရိပ္သာဖြင့္၍တရားျပ၊ တရားလဲေဟာ၊ သင္တန္းေတြလဲဖြင့္၊ လူမႈကူညီေရးလုပ္ငန္းေတြလဲ တစ္ဖက္တစ္လမ္းက လုပ္၊ စာကိုလဲ အခ်ိန္ရသေလာက္သင္ယူ၊ စာေရး၊ စာဖတ္ စသည္ အကုန္ ႏုိင္သေလာက္ မနားတမ္း ဆက္လက္လုပ္ေဆာင္ေနမိပါေတာ့သည္။ Dr. V. Parami