Mya Kyun Thar Mogok Meditation Centre

ပဋိစၥသမုပၸါဒ္သည္ ဘ၀ျဖစ္စဥ္ကုိ ေဖာ္ၫႊန္းထားျခင္းသာျဖစ္၏။ သုိ႔ျဖစ္၍ ဘ၀ျဖစ္စဥ္ကုိ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ႏွင့္ ယွဥ္ၾကည့္လုိက္လွ်င္ အတိတ္ဘ၀ ျဖစ္စဥ္ကုိလည္း ေတြ႔ရမည္ျဖစ္၏။ ယခု လက္ရွိဘ၀ျဖစ္စဥ္ကုိလည္း ေတြ႔ရမည္ျဖစ္၏။ အနာဂါတ္ဘ၀ျဖစ္စဥ္ကုိလည္းေတြ႔ရမည္ျဖစ္၏။ စက္၀ုိင္းအကြက္(၁)က အတိတ္ဘ၀၊ အကြက္(၂)ႏွင့္ (၃)က ပစၥဳပၸန္ဘ၀၊ အကြက္(၄)က အနာဂါတ္ဘ၀ျဖစ္သည္ဟု အက်ဥ္းအားျဖင့္ ေျပာႏုိင္ပါ၏။ ယင္းသုိ႔ ဘ၀အေနျဖင့္ သံုးပုိင္း ပုိင္းျပထားေသာ္လည္း ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ မျပတ္ေသးသူမွန္သမွ်အတြက္ ဘ၀ျဖစ္စဥ္ေတြကို ထပ္တူျပဳလုိက္လွ်င္ အတူတူသာ ျဖစ္ပါ၏။ (၁) အတိတ္ဘ၀ၾကည့္လုိက္လွ်င္လည္း အ၀ိဇၨာ သခၤါရသာရွိသကဲ့သုိ႔ ပစၥဳပၸန္ဘ၀၊ အနာဂတ္ဘ၀ေတြကုိၾကည့္လုိက္လွ်င္လည္း အ၀ိဇၨာ သခၤါရသာ ရွိေနမည္ျဖစ္၏။ သစၥာမသိေသးသေရြ႕ အ၀ိဇၨာေခါင္းေဆာင္ေနၿပီး သစၥာမသိသူ၏ လုပ္သမွ် ေျပာသမွ် ႀကံစည္သမွ်သည္ ကံသခၤါရသာ ျဖစ္ေနေတာ့၏။ (၂) အ၀ိဇၨာ သခၤါရမခ်ဳပ္ေသးသေရြ႕ ခႏၶာငါးပါးရရွိေနဦးမည္သာျဖစ္သျဖင့္ ၀ိညာဏ္ နာမ္႐ုပ္ သဠာယတန ဖႆ ေ၀ဒနာ တရားငါးခုေပၚေနမည္သာျဖစ္ၿပီး ေ၀ဒနာႏွင့္ တဏွာအကူးအဆက္ မျပတ္သမွ် တဏွာ ဥပါဒါန္ ကံတို႔လည္း ဆက္လက္ျဖစ္ေပၚေနဦးမည္သာျဖစ္၏။ သုိ႔ျဖစ္လွ်င္ အတိတ္ဘ၀ကလည္း ...

မိလိႏၵပဉႇာပါဠိ၊ နိဗၺာနလဘနပဉႇာ - မွာ မိလိႏၵမင္းႀကီးက အရွင္နဂသိန္ကုိ `အရွင္ဘုရား လူတုိင္းနိဗၺာန္ေရာက္ႏုိင္သလား´(ဘေႏၲ နာဂေသန သေဗၺ၀ လဘႏၲိ နိဗၺာနံ) လုိ႔ ေမးေတာ့ အရွင္နာဂသိန္ျပန္ေျဖတဲ့ အေျဖေလးေတြနဲ႔ ဆက္စပ္ေဆြးေႏြးခ်င္ပါတယ္။ အရွင္နာဂသိန္ေျဖေတာ္မူတာက `မင္းႀကီး- လူတုိင္းေတာ့ နိဗၺာန္မေရာက္ဘူး။ တရားက်င့္ေသာသူသည္ သိရမယ့္တရားကုိ ထုိးထြင္း၍ ပုိင္းျခား၍ သိမယ္၊ ပယ္ရမယ့္တရားကုိ ပယ္မယ္၊ ပြားရမယ့္တရားကို ပြားမယ္၊ မ်က္ေမွာက္ျပဳရမယ့္တရားကို မ်က္ေမွာက္ျပဳမယ္ဆုိရင္ ေရာက္ပါတယ္´တဲ့။ အရွင္နာဂသိန္က ဘာေျဖလုိက္တာလဲဆုိရင္ သစၥာေျဖလုိက္တာပါ။ ပိုင္းျခားသိရမွာက ဒုကၡသစၥာ၊ ပယ္ရမွာက သမုဒယသစၥာ၊ ပြားရမွာက မဂၢသစၥာ၊ မ်က္ေမွာက္ျပဳရမွာက နိေရာဓသစၥာ။ ဒီသစၥာေလးပါး ထုိးထြင္းသိတဲ့သူ နိဗၺာန္ေရာက္မယ္၊ မသိသူ နိဗၺာန္မေရာက္ဘူးလုိ႔ ေျဖေတာ္မူလုိက္တာပါပဲ။ သတိပ႒ာန္ေလးပါးထဲမွာ သစၥာဆုိက္ေအာင္ ႐ႈရတဲ့ သတိပ႒ာန္က ဓမၼာႏုပႆာနသတိပ႒ာန္ပါပဲ။ ဒိ႒ိစ႐ုိက္မ်ားၿပီး ဉာဏ္ထက္မယ္ဆုိရင္ ဓမၼာႏုပႆနာ ႐ႈဖုိ႔ အ႒ကထာဆရာ မိန္႔ေတာ္မူပါတယ္။ ခႏၶာငါးပါး ဘယ္ခႏၶာကုိ ႐ႈ႐ႈ သစၥာျမင္တုိင္း ဓမၼာႏုပႆနာျဖစ္တယ္။ သစၥာျမင္ေအာင္ ႐ႈဖုိ႔ အတြက္ လူတိုင္းသႏၲာန္မွာရွိတဲ့...

စိတၱာႏုပသႆနာ႐ႈဖုိ႔ မေန႔က ေျပာထားခဲ့ေတာ့ ဒီေန႔ ႐ႈပံုေလး နဲနဲဆက္ေျပာမွ သင့္ေတာ္မယ္။ ဒီေတာ့ ၀ိပႆနာ႐ႈတယ္ဆုိတာ ဉာဏ္နဲ႔ေစာင့္ၾကည့္တဲ့အလုပ္ျဖစ္ပါတယ္။ စိတၱာႏုပႆနာ႐ႈဖို႔အတြက္ ဘယ္စိတ္ေပၚေပၚ ေပၚခ်င္တဲ့စိတ္ ေပၚပါေစ။ ဉာဏ္နဲ႔သာ ေစာင့္ၾကည့္လုိက္ပါ။ ျမင္စိတ္၊ ၾကားစိတ္၊ နံစိတ္၊ စားစိတ္၊ ယားနာေကာင္းစိတ္၊ ေတြးေတာစိတ္၊ လုိခ်င္စိတ္ (ေလာဘ)၊ ျပစ္မွားစိတ္ (ေဒါသ)၊ မသိစိတ္ (ေမာဟ)၊ ကုသုိလ္ျပဳခ်င္စိတ္ (အေလာဘ)၊ ေမတၱာထားတဲ့စိတ္ (အေလာဘ)၊ ေလကုိသြင္းေသာစိတ္၊ ေလကိုထုတ္ေသာစိတ္ ဘယ္စိတ္လာလာ အကုန္ ဉာဏ္နဲ႔ေစာင့္ၾကည့္။ ၾကည့္လုိက္ေတာ့ မရွိေတာ့ဘူး။ ပ်က္သြားၿပီ။ ေပၚလာတာ သိတယ္၊ ၾကည့္လုိက္ေတာ့ မရွိ။ ေပၚတာသိလုိက္တာက အျဖစ္ကို သိတာ၊ မရွိတာသိလုိက္တာက အပ်က္သိတာ။ ေစာင့္ၾကည့္လုိက္ေတာ့ အျဖစ္နဲ႔ အပ်က္ ေတြ႕လုိက္တာပဲ။ ဒါကို မုိးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးက လြယ္လြယ္ေလးနဲ႔ မွတ္ႏုိင္ေအာင္ `ျဖစ္ပ်က္´လို႔ ေဟာေတာ္မူခဲ့တာပါ။ စိတ္တစ္ခုေပၚလာတယ္၊ ေစာင့္ၾကည့္လိုက္တယ္၊ အၾကည့္မခံဘူး။ ဒါေၾကာင့္ တကယ့္အရွိတရားက အၾကည့္မခံဘူး။ ၾကည့္လိုက္ရင္ မရွိေတာ့ဘူး။ ေနာက္တစ္စိတ္ေပၚ၊ ဉာဏ္နဲ႔ၾကည့္လုိက္၊ မရွိေတာ့ဘူး။ ၾကည့္လုိက္ေတာ့ မရွိတာဟာ ျဖစ္ၿပီး ပ်က္သြားတာပ...

ဒီေတာ့ ေရွ႕စက္ဦးေဆာင္ေနတာက အ၀ိဇၨာ၊ တဏွာက ေနာက္လုိက္။ ေနာက္စက္ဦးေဆာင္ေနတာက တဏွာ၊ အ၀ိဇၨာက ေနာက္လုိက္။ သူတုိ႔က တကယ္ေတာ့ ခြဲျခားလုိ႔မရဘူး။ တစ္ခုျဖစ္ရင္ ႏွစ္ခုလံုးျဖစ္တာ (သဟဇာတ)။ ဒီလုိ စိတ္တူ ကုိယ္တူ ပူးေပါင္းၿပီး သံသရာ အေနၾကာေရးအတြက္ ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္ၾကတဲ့ အေၾကာင္းရင္းမူလတရား ႏွစ္ပါးျဖစ္လုိ႔ သူတုိ႔ကို စက္၀ုိင္းႀကီးရဲ႕ အလယ္တဲ့တဲ့ ဗဟုိ ၀င္႐ုိးတပ္တဲ့ေနရာမွာ မုိးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးက ထည့္ ျပထားတာျဖစ္ပါတယ္။ မေန႔က ေရွ႕စက္ကုိ ဥေစၧဒဒိ႒ိပယ္ဖုိ႔၊ ေနာက္စက္ကုိ သႆတဒိ႒ိပယ္ဖုိ႔ ဘုရားေဟာေတာ္မူရင္း ျဖစ္ေၾကာင္းတင္ျပခဲ့တယ္။ ဒီေတာ့ တစ္ဆက္တည္း ဒိ႒ိဆုိတဲ့စကားလံုးနဲ႔ ဆက္စပ္လုိ႔ ထပ္မံရွင္းလင္းေပးဖုိ႔ လိုအပ္လ်က္ရွိေနတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ ဒိ႒ိက ဘယ္ႏွစ္မ်ိဳးရွိလဲ၊ ဘာေၾကာင့္ ဒိ႒ိကုိ ပယ္ဖုိ႔လုိအပ္သလဲ၊ ဒိ႒ိရွိျခင္းနဲ႔ မရွိျခင္းက ဘယ္ေလာက္ထူးျခားလဲ၊ ကုိယ့္သႏၲာန္မွာ ဘယ္ဒိ႒ိရွိေနတယ္ဆုိတာ ဘယ္လုိ အကဲခတ္ႏုိင္မလဲ စသည္ သိထားမွ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ကို ေလ့လာရက်ိဳး နပ္ပါလိမ့္မယ္။ ေရွးဦးစြာ ဒိ႒ိအမ်ိဳးအစားေတြနဲ႔ မိတ္ဆက္ေပးပါမယ္။ ဒိ႒ိ (၆၂)မ်ိဳးရွိတယ္ဆိုတာ ၾကားဖူးၾကမွာပါ။ ဒီ(၆၂)မ်ိဳးလံုးကုိ အခ်ိန္ကုန္ခံ ေလ့လာေနစရာမလုိပါဘူး။...

အ၀ိဇၨာသည္ အတိတ္အေၾကာင္းမူလ၊ တဏွာသည္ ပစၥဳပၸန္အေၾကာင္းမူလ လုိ႔ မွတ္လုိက္ပါ။ သံသရာမွာ အေနၾကာဖုိ႔ သူတို႔ႏွစ္ပါး တစ္လွည့္စီ ေခါင္းေဆာင္ေနၾကတာျဖစ္တယ္။ အတိတ္ဘ၀က အ၀ိဇၨာေခါင္းေဆာင္လုပ္ တဏွာက ေနာက္လုိက္၊ ပစၥဳပၸန္ဘ၀မွာ တဏွာက ေခါင္းေဆာင္လုပ္ အ၀ိဇၨာကေနာက္လုိက္၊ ဒီလိုနဲ႔ သံသရာကုိ မရွည္ ရွည္ေအာင္ ဆြဲဆန္႔တတ္တဲ့တရားႏွစ္ပါးဟာ အ၀ိဇၨာနဲ႔ တဏွာပါပဲ။ အ၀ိဇၨာဟာ အဘိဓမၼာအရွိတရားအေနနဲ႔ ေျပာရရင္ ေမာဟ။ မသိတာဟာ ေမာဟ၊ သုိ႔မဟုတ္ အ၀ိဇၨာ။ သစၥာေလးပါးကို မသိတာ အ၀ိဇၨာ။ သစၥာေလးပါးသိရင္ ၀ိဇၨာ။ ဒါက လုိရင္းေျပာတာ။ အတိအက်ေျပာရရင္ အ၀ိဇၨာရဲ႕ မသိျခင္း (၈)ခ်က္ရွိတယ္။ ၁။ ေရွ႕အစြန္းကုိလဲ မသိ (ပုဗၺႏၲ)၊ ၂။ ေနာက္အစြန္းကုိလဲ မသိ (အပရႏၲ)၊ ၃။ ေရွ႕အစြန္း ေနာက္အစြန္းႏွစ္ပါးကိုလဲ မသိ (ပုဗၺႏၲာပရႏၲ)၊ ၄။ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ကုိလဲ မသိ၊ ၅။ သစၥာေလးပါးကုိလဲ မသိ။ မွတ္ခ်က္။ ။ ေရွ႕(၄)ခ်က္နဲ႔ သစၥာေလးပါး မသိျခင္း (၄)ခ်က္ေပါင္း မသိ(၈)ခ်က္။ ေရွ႕အတိတ္က ဘယ္တရားေတြေၾကာင့္ ပစၥဳပၸန္ခႏၶာရလာတာလဲ ဆုိတာ မသိတာ ေရွ႕အစြန္း (ပုဗၺႏၲ) ကုိမသိတာပဲ။ ဘ၀နဲ႔ေျပာရရင္ ေရွ႕ဘ၀ကုိ မသိတာ။ စက္၀ုိင္းေထာက္ျပရမယ္ဆုိရင္ အကြက္နံပါတ္ (၁)ကို မသိတာ။ လာမယ့္ဘ၀၊ ေနာက္ဘ၀ကို မသ...

စက္၀ုိင္းအကြက္ နံပါတ္(၁)သည္ လက္ရွိခႏၶာျဖစ္ေၾကာင္း၊ အကြက္(၂)လက္ရွိခႏၶာျဖစ္က်ိဳးကို ျပထားျခင္းျဖစ္၏။ သုိ႔ျဖစ္လွ်င္ ပုဂၢိဳလ္ သတၱ၀ါ ေခၚဆုိေနၾကသည့္ ခႏၶာငါးပါးသည္ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာရေသာ အက်ိဳးပင္ျဖစ္၏။ အေၾကာင္းတရားတုိ႔တြင္ အ၀ိဇၨာသည္ ကိေလသာျဖစ္၍ ကိေလသ၀ဋ္၊ သခၤါရသည္ ကံျဖစ္၍ ကမၼ၀ဋ္ျဖစ္၏။ လက္ရွိခႏၶာငါးပါးသည္ ထုိ၀ဋ္ႏွစ္ပါးေၾကာင့္ျဖစ္ေပၚလာရေသာ အက်ိဳးတရားျဖစ္၍ ၀ိပါက၀ဋ္ျဖစ္၏။ ေဒသနာစဥ္အရ ကိေလသ၀ဋ္ေၾကာင့္ ကမၼ၀ဋ္ေပၚ၊ ကမၼ၀ဋ္ေၾကာင့္ ၀ိပါက၀ဋ္ေပၚလာရျခင္းျဖစ္သည္ဟု ၀ဋ္သံုးပါးအျမင္ျဖင့္လည္း သိထားရမည္ျဖစ္၏။ သစၥာဆုိက္သည့္အသိတရား မေပၚေသးသေရြ႕ အ၀ိဇၨာ ဦးစီးေနပါ၏။ အ၀ိဇၨာဦးစီးေနသေရြ႕ လုပ္သမွ် ကံျဖစ္ေန၏။ ကံျဖစ္ေနသေရြ႕ ကံ၏ အက်ိဳးတရားတုိ႔သည္လည္း ျဖစ္ေပၚလာမည္မွာ မလြဲဧကန္ျဖစ္၏။ ေခါင္းေဆာင္ကိေလသာသည္ အ၀ိဇၨာႏွင့္ တဏွာျဖစ္၏။ အတိတ္သံသရာတြင္ အ၀ိဇၨာက ေခါင္းေဆာင္ခဲ့ၿပီး ပစၥဳပၸန္သံသရာတြင္ တဏွာက ေခါင္းေဆာင္ေန၏။ အတိတ္တြင္ အ၀ိဇၨာက ေခါင္းေဆာင္၊ တဏွာက ေနာက္လုိက္ျဖစ္၏။ ပစၥဳပၸန္တြင္ တဏွာက ေခါင္းေဆာင္ အ၀ိဇၨာက ေနာက္လုိက္ျဖစ္၏။ သေဗၺ သခၤါရာ ဒုကၡာ- အရာရာတုိင္းသည္ ဒုကၡသာျဖစ္၏။ ျဖစ္သည့္တရားတိုင္း ပ်က္ရသည္သာ ျဖစ္ေ...

ဒိ႒ိနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အျမင္ေလးေတြကုိ မဇၥ်ိမပဏၰာသအ႒ကထာ၊ ဒီဃနခသုတ္အဖြင့္မွာ အ႒ကထာဆရာက သုံးသပ္ျပထားတာ ဒီေနရာမွာ တင္ျပခ်င္ပါတယ္။ အလြန္အင္မတန္ သိထားသင့္တဲ့ အခ်က္အလက္ေတြ ျဖစ္ေနလို႔ပါပဲ။ ဒိ႒ိ(၆၂)ပါးကုိ ေပါင္းေျပာလုိက္ရင္ သကၠာယဒိ႒ိ တစ္မ်ိဳးတည္းပဲ၊ လုိရင္း ခြဲေျပာလုိက္ရင္ သႆတဒိ႒ိနဲ႔ ဥေစၧဒဒိ႒ိ ဆိုၿပီး ႏွစ္မ်ိဳးျဖစ္လာတယ္တဲ့။ (သကၠာယဒိ႒ိ = သႆတဒိ႒ိ + ဥေစၧဒဒိ႒ိ)။ ဒီေဖာ္ျမဴလာအရ လူတုိင္းမွာ ဒိ႒ိကေတာ့ ရွိေနတာပဲ။ သကၠယဒိ႒ိကေတာ့ မူရင္းေပါ့။ အခ်ိဳ႕က သႆတဒိ႒ိဘက္အားသန္တယ္၊ အခ်ိဳ႕က ဥေစၧဒဒိ႒ိဘက္အားသန္တယ္။ ဒါကြာသြားမယ္။ အခ်ိဳ႕က်ေတာ့လဲ ႏွစ္မ်ိဳးလံုး တစ္လွည့္စီ ျဖစ္ေနတတ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ အယူတစ္ခု လက္လႊတ္ၿပီးမွ စြန္႔ၿပီးမွ အျခားအယူတစ္ခုကို လက္ခံႏုိင္ပါတယ္။ ႏွစ္မ်ိဳးလံုးကုိ တစ္ေယာက္ထဲက တစ္ခ်ိန္တည္း လက္ခံလုိ႔ေတာ့ မရပါဘူး (သႆတံ ဂေဟတြာ တမၸိ အပၸဟာယ ဥေစၧဒံ၀ါ ဧကစၥသႆတံ ၀ါ ဂေဟတံု န သကၠာ)။ သဘာ၀အားျဖင့္ သႆတသမားက အျပစ္ေတာ့ ေသးတယ္၊ နိဗၺာန္ရဖုိ႔က်ေတာ့ ေ၀းတယ္။ ဥေစၧဒသမားက အျပစ္ေတာ့ ႀကီးတယ္၊ နိဗၺာန္ရဖုိ႔က်ေတာ့ နီးတယ္တဲ့။ (သႆတ = ေသး + ေ၀း။ ဥေစၧဒ = ႀကီး + နီး) (သႆတဒႆနံ အပၸသာ၀ဇၨံ ဒႏၶ၀ိရာဂံ၊ ဥေစၧဒဒႆနံ မဟာသာ၀ဇၨံ ခိပၸ၀ိရာဂံ)။ ...

အနမတေဂၢါယံ ဘိကၡေ၀ သံသာေရာ- သံသရာ၏အစကို မသိႏုိင္ဟု ဘုရားရွင္ေဟာေတာ္မူခဲ့၏။ သတၱ၀ါတစ္ဦး၏ ခႏၶာ့ျဖစ္စဥ္ကို ေနာက္ျပန္ ျပန္ေတြးၾကည့္လုိက္မည္ဆုိပါက အရင္ဘ၀က လူျဖစ္ခဲ့သည္၊ ထုိ႔အရင္ဘ၀က နတ္ျဖစ္ခဲ့သည္၊ ထုိ႔အရင္ဘ၀က ေခြးျဖစ္ခဲ့သည္ စသည္ျဖင့္ မီးခုိးမဆံုး မုိးမဆံုး ျဖစ္ေနေလသျဖင့္ ဘုရားရွင္က ယင္းသို႔ မိန္႔ေတာ္မူျခင္းျဖစ္၏။ ဘုရားရွင္၏ အလြန္လွ်င္ျမန္ထက္ျမက္ေသာ သဗၺၫဳတဉာဏ္ေတာ္ျဖင့္ သတၱ၀ါတစ္ဦးတစ္ေယာက္၏ ဘ၀ျဖစ္စဥ္ကို ကုန္စဥ္ေအာင္ ျပန္ေတြးေတာ၍ ၾကည့္မည္ဆုိလွ်င္ပင္ ဘုရားရွင္ (၄၅)၀ါ သက္တမ္းကုန္သြားေသာ္မွ သတၱ၀ါတစ္ဦးတစ္ေယာက္၏ ဘ၀ျဖစ္ပံု ကႀကိဳးစံုကို ကုန္စဥ္ေအာင္ ျပန္လည္ၾကည့္႐ႈ၍ မၿပီးႏုိင္။ မေရမတြက္ႏုိင္လွေသာ သတၱ၀ါတို႔၏ အစကို မည္သုိ႔လွ်င္ ကုန္စဥ္ေအာင္ ျပန္လည္ၾကည့္႐ႈေပးႏုိင္ပါမည္နည္း။ ထုိမွ်ေလာက္ ဘ၀အသေခ်ၤ အေန အေသထပ္ခဲ့ရသျဖင့္ သံသရာ၏အစကို ဘုရားရွင္သည္ ရွာျပေတာ္မမူခဲ့ျခင္းျဖစ္၏။ ျပန္လည္ၾကည့္႐ႈျပေန၍လည္း မဂ္ဖုိလ္ရေရးအတြက္ အေထာက္အပံ့မျဖစ္။ ပင္ပန္း႐ံုသာရွိမည္ျဖစ္၏။ သုိ႔ေသာ္ ဓမၼ၏ အစကုိေတာ့ ဘုရားရွင္က ထုတ္ျပေတာ္မူခဲ့ပါ၏။ အ၀ိဇၨာ- သစၥာမသိမႈက စခဲ့သည္ဟု ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ေဒသနာေတာ္တြင္ အတိအလင္း ေဖာ္ျပေတာ္မူခဲ့၏။ သတၱ၀...

အရင္ေန႔က စက္၀ုိင္းအကြက္ နံပါတ္(၂)ကို သေဘာတရားပုိင္းဆုိင္ရာ ေဆြးေႏြးတင္ျပခဲ့ၿပီးျဖစ္ပါ၏။ လူ၊ နတ္၊ ျဗဟၼာ၊ အပါယ္ဘံုသား မည္သုိ႔ပင္ ကြဲျပားေနေစကာမူ ဓမၼသေဘာအရ ၾကည့္လွ်င္ အကြက္(၂)က တရားမ်ားသာ ျဖစ္စဥ္ကုိက္ ေတြ႔ရမည္ျဖစ္၏။ ခႏၶာအားျဖင့္ ငါးပါး အက်ဥ္းခ်ဳပ္ေတာ့ နာမ္ႏွင့္႐ုပ္သာ ရွိ၏။ အတိတ္ဘ၀က အ၀ိဇၨာ သခၤါရလက္ခ်က္ေၾကာင့္ ရရွိထားေသာ လက္ရွိပစၥဳပၸန္ခႏၶာပင္ ျဖစ္ပါ၏။ အ၀ိဇၨာသခၤါရသည္ အေၾကာင္း၊ လက္ရွိခႏၶာက အက်ိဳး- အေၾကာင္းေၾကာင့္ ရရွိေသာ အက်ိဳးတရားသာျဖစ္၏။ အေၾကာင္းဘက္တြင္လည္း ပုဂၢိဳလ္ သတၱ၀ါမပါ၊ အက်ိဳးဘက္တြင္လည္း ပုဂၢိဳလ္သတၱ၀ါမပါ၊ ဓမၼသေဘာသက္သက္ျဖစ္စဥ္ကုိ ေတြ႔ရမည္ျဖစ္၏။ ထုိဓမၼျဖစ္စဥ္ကုိ သေဘာေပါက္လွ်င္ လက္ရွိခႏၶာသည္ ဖန္ဆင္းရွင္တုိ႔က ဖန္ဆင္းလုိက္သည္ဟူေသာ ထင္ျမင္ခ်က္ေပ်ာက္ကြယ္သြားရ၏။ ပုဂၢိဳလ္စြဲ သကၠာယဒိ႒ိ အသိျဖင့္ ျပဳတ္သြားျခင္းျဖစ္၏။ ဖန္ဆင္းရွင္တစ္ဦးဦးက ဖန္ဆင္းလုိက္၍ ျဖစ္လာသည့္ ခႏၶာလား၊ သို႔မဟုတ္ မိဘႏွစ္ပါးတုိ႔၏ ေပါင္းဆံုမႈေၾကာင့္သာ ေပၚလာရသည့္ခႏၶာမ်ားျဖစ္ေလမလားဟူေသာ သံသယ ၀ိစိကိစၦာလည္း စင္သြားေတာ့၏။ ဤသည္ကုိ အေၾကာင္းတြင္ ဉာဏ္ရွင္းလွ်င္ ၀ိစိကိစၦာစင္-ဟု ဆုိ႐ုိးျပဳရ၏။ ခႏၶာျဖစ္ျခင္းအေၾကာင္း အျခား...

စက္၀ုိင္းအကြက္ နံပါတ္(၂)တြင္ ၀ိညာဏ္ နာမ္႐ုပ္ သဠာယတန ဖႆ ေ၀ဒနာဟု တရားငါးပါးရွိ၏။ ထုိတရားငါးပါးသည္ သူသူငါငါ သတၱ၀ါတို႔၏ လက္ရွိခႏၶာငါးပါးျဖစ္စဥ္ပင္ ျဖစ္၏။ အကြက္(၁)တြင္ရွိေသာ အ၀ိဇၨာ သခၤါရေၾကာင့္ျဖစ္ေပၚလာရေသာတရားအစုသာျဖစ္၏။ အကြက္(၁)က တရားမ်ားေၾကာင့္ အကြက္(၂)က တရားမ်ားေပၚလာရျခင္းျဖစ္သည္ဟု ဓမၼျဖစ္စဥ္အတုိင္း သိျမင္ထားမည္ဆုိလွ်င္ ဓမၼေၾကာင့္ ဓမၼျဖစ္ေနသည္ကို ရွင္းလင္းစြာ သေဘာေပါက္ထားသျဖင့္ ပုဂၢိဳလ္သတၱ၀ါ ေယာက္်ားမိန္းမ ျဖစ္စဥ္မဟုတ္သည္ကုိလည္း သိျမင္ႏုိင္မည္ျဖစ္၏။ သုိ႔ျဖစ္မူ ယခုလက္ရွိခႏၶာငါးပါးသည္ ပဋိသေႏၶ၀ိညာဏ္ကစခဲ့သျဖင့္ ထုိပဋိသေႏၶ၀ိညာဏ္သည္ ၀ိညာဏကၡႏၶာျဖစ္၏။ ထုိ႔ေနာက္ေပၚလာရေသာ စိတ္အစဥ္သည္ ပ၀တၱိ၀ိညာဏ္ျဖစ္၏။ ထုိပ၀တၱိ၀ိညာဏ္သည္လည္း ၀ိညာဏကၡႏၶာပင္ ျဖစ္၏။ နာမ္႐ုပ္တြင္ နာမ္အရ ေ၀ဒနာ သညာမွၾကြင္းေသာ ေစတသိက္(၅၀)သည္ သခၤါရကၡႏၶာျဖစ္၏။ ေစတနာေခါင္းေဆာင္သျဖင့္ ေစတနာကို အဦးျပဳ၍ သခၤါရကၡႏၶာဟု အမည္ေပးထားျခင္းျဖစ္၏။ ႐ုပ္သည္ ႐ူပကၡႏၶာျဖစ္၏။ မ်က္စိ အဆင္းတုိက္သျဖင့္ ေပၚလာသည့္ ျမင္စိတ္သည္ ပ၀တၱိ၀ိညာဏ္ပင္ျဖစ္သျဖင့္ ၀ိညာဏကၡႏၶာတြင္ ထည့္သြင္းရ၏။ ထုိ႔အတူ ၾကားစိတ္ နံစိတ္ စားစိတ္ ယားနာေကာင္းစိတ္ ေတြးေတာႀကံစည္စိတ္တုိ...

ဘ၀အသီသီးတြင္ မွတ္တုိင္ အသီးသီးရွိၾက၏။ အမ်ားဆုိင္မွတ္တုိင္အေနျဖင့္မူ ေလးခုရွိ၏။ ဇာတိ၊ ဇရာ၊ ဗ်ာဓိ၊ မရဏမွတ္တုိင္မ်ားျဖစ္၏။ ထိုမွတ္တိုင္ အသီးသီးကို မည္သူမဆုိ မျဖတ္ေက်ာ္၍ မရ။ ခႏၶာရထားလမ္းရွိမွတ္တိုင္မ်ားျဖစ္၍ ခႏၶာရထားသည္ ေနာက္ျပန္မဆုတ္ေသာအားျဖင့္ ထြက္လာခဲ့ရာ ခႏၶာရသူတုိင္း ထုိမွတ္တုိင္ေလးခုကုိ ျဖတ္ေက်ာ္သြားရ႐ုိး ဓမၼတာပင္ျဖစ္ပါ၏။ ဘ၀၏အစ ဇာတိကဟုဆုိရ၏။ ပစၥဳပၸန္ဘ၀၏အစျဖစ္ပါ၏။ ဇာတိသည္ အမိ၀မ္းေခါင္းတြင္ စိတ္ဆင္းရဲ ကုိယ္ဆင္းရဲျဖင့္ ကိန္းေအာင္တည္ေန ပဋိသေႏၶကာလပင္ျဖစ္၏။ ဇာတိသည္ ဒုကၡသစၥာသာျဖစ္၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဘ၀ကို ဒုကၡျဖင့္ စခဲ့သည္ဟုဆုိလွ်င္ မမွား။ သုိ႔ေသာ္ ပဋိသေႏၶေနရျခင္း၏ ဆင္းရဲဒုကၡအစုစုတုိ႔ကုိ အ၀ိဇၨာက ပိတ္ကာဖံုးလုိက္သျဖင့္ မသိႏုိင္ မျမင္ႏုိင္ေတာ့။ မသိသျဖင့္ ဇာတိပိ ဒုကၡံ-ဟု ဆုိျငားေသာ္လည္း လက္ခံႏုိင္ေလာက္သည္အထိ အသိတရားတို႔ ျဖစ္ေပၚမလာခဲ့။ ထုိဒုကၡသည္ ၿပီးဆံုးခဲ့ၿပီျဖစ္သျဖင့္ ျပန္မသိႏုိင္ေသာ္လည္း ဇာတိမွတ္တုိင္ကမူ ထြက္ခြါလာၾကရသည္သာ ျဖစ္၏။ ဇာတိမွတ္တုိင္ လြန္ျပန္ေတာ့ ေမြးဖြား၍ ႀကီးရင့္လာသည္ႏွင့္အမွ် ဇရာမွတ္တုိင္ရွည္ႀကီးကုိ ျဖတ္သန္းေနရျခင္းသာျဖစ္၏။ ဇရာသည္လည္း သုခမဖက္ ဒုကၡတရ...

၀ဋ္သံုးပါးဟူသည္ ကိေလသ၀ဋ္၊ ကမၼ၀ဋ္၊ ၀ိပါက၀ဋ္တုိ႔ျဖစ္၏။ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္စက္၀ုိင္းတြင္ အ၀ိဇၨာ၊ တဏွာ၊ ဥပါဒါန္(၃)ပါးကုိလည္းေကာင္း၊ သခၤါရ၊ ကမၼဘ၀(၂)ပါးကိုလည္းေကာင္း ႀကိဳးနီျဖင့္၀ုိင္းျပထား၏။ အ၀ိဇၨာ၊ တဏွာ၊ ဥပါဒါန္(၃)ပါးသည္ ကိေလသ၀ဋ္ျဖစ္၏။ သခၤါရႏွင့္ ကမၼဘ၀(၂)ပါးသည္ ကမၼ၀ဋ္ျဖစ္၏။ က်န္သည့္ ၀ိညာဏ္ နာမ္႐ုပ္ သဠာယတန ဖႆ ေ၀ဒနာ ဇာတိ ဇရာမရဏ ဥပပတၱိဘ၀ (၈)ပါးသည္ ၀ိပါက၀ဋ္ျဖစ္၏။ ၀ဋ္ဟူသည္ လည္ျခင္းဟု အဓိပၸါယ္ရ၏။ သံသရာကုိ ထုိ၀ဋ္သံုးပါးက လွည့္ေနသျဖင့္ လည္ေနရျခင္းသေဘာျဖစ္၏။ အ၀ိဇၨာႏွင့္ တဏွာေၾကာင့္ ခႏၶာရရွိခဲ့ပံုကို မေန႔က ေျပာခဲ့၏။ ထိုအ၀ိဇၨာ တဏွာတို႔သည္ ကိေလသ၀ဋ္ပင္ျဖစ္၏။ အ၀ိဇၨာက မသိေအာင္ဖံုး၊ တဏွာက ဘံုဘ၀ကုိ ခင္မင္သျဖင့္ သတၱ၀ါတုိင္းသည္ ကုိယ့္ဘ၀ကိုယ္ ခင္မင္တြယ္တာေနၾကသည္သာျဖစ္၏။ မည္မွ်ဆုိးသည့္ဘ၀ပင္ ျဖစ္ေနေစကာမူ ကုိယ့္ဘ၀ကိုယ္ေတာ့ ခင္မင္ေနၾက၏။ ဆင္းရဲသားကလည္း ဆင္းရဲသားဘ၀အလုိက္ ၿပံဳးေပ်ာ္ေနၾက၏။ လူလတ္တန္းစားကလည္း လူလတ္တန္းစားဘ၀အလုိက္ ၿပံဳးေပ်ာ္ေနၾက၏။ လူခ်မ္းသာကလည္း လူခ်မ္းသာအလုိက္ ၿပံဳးေပ်ာ္ေနၾက၏။ ထို႔အတူ နတ္ျဗဟၼာတို႔သည္လည္း သူျဖစ္ေလရာဘံုဘ၀ကုိ သာယာစံုမက္ေနၾကသကဲ့သုိ႔ အပါယ္ဘံုသားတုိ႔သည္လည္း ဘ၀စြဲရွိေနသျဖင့္ သူ...