Monday, January 31, 2011

ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ လမ္းၫႊန္ (၁)

(…အရင္ေန႔ အဆက္)

ဒိ႒ိနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အျမင္ေလးေတြကုိ မဇၥ်ိမပဏၰာသအ႒ကထာ၊ ဒီဃနခသုတ္အဖြင့္မွာ အ႒ကထာဆရာက သုံးသပ္ျပထားတာ ဒီေနရာမွာ တင္ျပခ်င္ပါတယ္။ အလြန္အင္မတန္ သိထားသင့္တဲ့ အခ်က္အလက္ေတြ ျဖစ္ေနလို႔ပါပဲ။

ဒိ႒ိ(၆၂)ပါးကုိ ေပါင္းေျပာလုိက္ရင္ သကၠာယဒိ႒ိ တစ္မ်ိဳးတည္းပဲ၊ လုိရင္း ခြဲေျပာလုိက္ရင္ သႆတဒိ႒ိနဲ႔ ဥေစၧဒဒိ႒ိ ဆိုၿပီး ႏွစ္မ်ိဳးျဖစ္လာတယ္တဲ့။ (သကၠာယဒိ႒ိ = သႆတဒိ႒ိ + ဥေစၧဒဒိ႒ိ)။ ဒီေဖာ္ျမဴလာအရ လူတုိင္းမွာ ဒိ႒ိကေတာ့ ရွိေနတာပဲ။ သကၠယဒိ႒ိကေတာ့ မူရင္းေပါ့။ အခ်ိဳ႕က သႆတဒိ႒ိဘက္အားသန္တယ္၊ အခ်ိဳ႕က ဥေစၧဒဒိ႒ိဘက္အားသန္တယ္။ ဒါကြာသြားမယ္။ အခ်ိဳ႕က်ေတာ့လဲ ႏွစ္မ်ိဳးလံုး တစ္လွည့္စီ ျဖစ္ေနတတ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ အယူတစ္ခု လက္လႊတ္ၿပီးမွ စြန္႔ၿပီးမွ အျခားအယူတစ္ခုကို လက္ခံႏုိင္ပါတယ္။ ႏွစ္မ်ိဳးလံုးကုိ တစ္ေယာက္ထဲက တစ္ခ်ိန္တည္း လက္ခံလုိ႔ေတာ့ မရပါဘူး (သႆတံ ဂေဟတြာ တမၸိ အပၸဟာယ ဥေစၧဒံ၀ါ ဧကစၥသႆတံ ၀ါ ဂေဟတံု န သကၠာ)။ သဘာ၀အားျဖင့္ သႆတသမားက အျပစ္ေတာ့ ေသးတယ္၊ နိဗၺာန္ရဖုိ႔က်ေတာ့ ေ၀းတယ္။ ဥေစၧဒသမားက အျပစ္ေတာ့ ႀကီးတယ္၊ နိဗၺာန္ရဖုိ႔က်ေတာ့ နီးတယ္တဲ့။ (သႆတ = ေသး + ေ၀း။ ဥေစၧဒ = ႀကီး + နီး) (သႆတဒႆနံ အပၸသာ၀ဇၨံ ဒႏၶ၀ိရာဂံ၊ ဥေစၧဒဒႆနံ မဟာသာ၀ဇၨံ ခိပၸ၀ိရာဂံ)။

သႆတဒိ႒ိသမားက ဘ၀ကုိယံုတယ္။ ကံကုိလဲ ယံုတယ္။ ကံကိုယံုတဲ့အတြက္ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈေတြ အမ်ားႀကီးလုပ္တယ္။ မေကာင္းမႈကုိေတာ့ ေရွာင္တယ္။ ကုသုိလ္လုပ္မွ ေကာင္းရာေရာက္မယ္၊ အကုသုိလ္လုပ္ရင္ မေကာင္းရာ ဒုဂၢတိေရာက္မယ္လို႔ ခံယူထားေတာ့ ဒုဂၢတိကုိ အရမ္းေၾကာက္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကုသိုလ္အလုပ္မ်ားၿပီး အကုသိုလ္ အလုပ္နဲတယ္။ ၀ဋ္ကုိသာယာတယ္။ ၀ဋ္သာယာတယ္ဆုိတာက ဘ၀ေကာင္းကုိ သာယာတာ။ လူ႔ဘ၀ရဖို႔ လူခ်မ္းသာရဖို႔ စသည္ျဖင့္ အေကာင္းစံဘ၀ကို ႏွစ္သက္တာဟာ ၀ဋ္ကုိသာယာတာပဲ။ သူ႔မွာ အားနဲခ်က္က ဘာလဲဆုိရင္ ဘုရား ရဟႏၲာ တုိ႔နဲ႔ေတြ႕လုိ႔ နိဗၺာန္ေရာက္ေၾကာင္း တရားေတြ နာရေသာ္လဲ သူ႔မွာ စိတ္အားထက္သန္မႈ မရွိဘူး။ ႐ုပ္နာမ္သိမ္းေၾကာင္းတရားေတြ ေဟာလာရင္ ေအာ္ ႐ုပ္နာမ္သိမ္းလို႔ ၿငိမ္းသြားရင္ ငါလုပ္ထားတဲ့ ကုသိုလ္ကံေတြရဲ႕ ေကာင္းက်ိဳး ငါဘယ္လုိလုပ္ခံစားရေတာ့မလဲ၊ ဒါေလာက္ႀကီးလဲ မလုိအပ္ေသးပါဘူးဆုိၿပီး ခပ္ေပါ့ေပါ့လုပ္တတ္တယ္။ သူက ၀ဋ္ကို သာယာတဲ့သူမ်ိဳးကိုး။ ၀ဋ္ထဲမွာ ေပ်ာ္ေမြ႔ခ်င္တာ။ ဒါေၾကာင့္ တရားအရေႏွးလုိ႔ နိဗၺာန္နဲ႔ ေ၀းတယ္လုိ႔မွတ္လုိက္။

ဥေစၧဒဒိ႒ိသမားကလဲ ဘ၀ကိုယံုတာပဲ။ ကံကုိလဲ ယံုတာပဲ။ ဒါေပမယ့္ သူက ကုသုိလ္အလုပ္နဲတယ္။ အကုသုိလ္ကိုေတာ့ ရဲရဲတင္းတင္းလုပ္တယ္။ ၀ဋ္ကုိ မသာယာဘူး။ သူက အျပတ္ယူထားတာကိုး။ ေကာင္းက်ိဳး မေကာင္းက်ိဳးဆုိတာ သူ လက္မခံဘူး။ ဒီေတာ့ အကုသုိလ္အလုပ္မ်ားတယ္။ ေနာက္ဘ၀ေကာင္းစားေရးတရားေတြ သူ သေဘာမက်ဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဒီလုိ ပုဂၢိဳလ္က ဘုရား ရဟႏၲာတို႔နဲ႔ေတြ႕လုိက္လုိ႔ သူ႔ကို သေဘာက်ေအာင္ ေဟာျပလုိက္ရင္ `ဒီလုိလုပ္ရင္ ဒီလုိက်င့္ရင္ ႐ုပ္နာမ္သိမ္းတဲ့ နိဗၺာန္ေရာက္မယ္´ဆုိတာနဲ႔ ခ်က္ခ်င္း ထလုပ္တတ္တယ္။ ဘယ့္သူ႔ကိုမွ မငဲ့ေတာ့ဘူး။ လုပ္ရင္ ေနာက္လွည့္မၾကည့္ေတာ့ဘူး။ အျပတ္အသတ္ လုပ္တတ္တဲ့သေဘာရွိေတာ့ နိဗၺာန္အရျမန္လုိ႔ နိဗၺာန္နဲ႔ နီးတယ္လုိ႔ ေျပာတာ။ သူက ၀ဋ္ကုိ သာယာလုိစိတ္မရွိဘူးေလ။

ဒါေၾကာင့္ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ သႆတသမားလား၊ ဥေစၧဒသမားလားဆိုတာ ဒီသံုးသပ္ခ်က္ကိုအေျခခံၿပီး ဆံုးျဖတ္လို႔ ရပါၿပီ။ ဒီအခ်က္ေတြထဲက ကုိယ္နဲ႔ အကုိက္အညီမ်ားတဲ့ဘက္ဟာ ကုိယ့္ဘက္ပဲ။ ဒါမွ ကုိယ့္ရွိတဲ့ဒိ႒ိ ကုိယ္တုိင္ သိၿပီး ခြါနည္း မွန္မွန္ကန္ကန္ ရႏုိင္မယ္။ ဒါမွမဟုတ္ရင္ ရမ္းတုတ္ ရမ္းလုပ္နဲ႔ ဒိ႒ိသာေျပာေနတယ္၊ ဘာႀကီးမွန္းလဲ မသိဘူးဆုိၿပီး ျဖစ္ေနၾကတာေတြ အမ်ားႀကီးပါ။

သႆတဒိ႒ိအယူရွိသူရဲ႕သေဘာ

ဥေစၧဒဒိ႒ိအယူရွိသူရဲ႕သေဘာ

ဘ၀ကုိယံုၾကည္။

ကံကုိယံုၾကည္။

ကုသုိလ္အလုပ္မ်ား၊ အကုသုိလ္အလုပ္နဲ။

၀ဋ္ကုိ သာယာ။

တရားအရေႏွး၊ အျပစ္ေသး၊ နိဗၺာန္နဲ႔ ေ၀း။

ဘ၀ကုိယံုၾကည္။

ကံကုိယံုၾကည္။

ကုသုိလ္အလုပ္နဲ၊ အကုသုိလ္အလုပ္မ်ား။

၀ဋ္ကုိ မသာယာ။

တရားအရျမန္၊ အျပစ္ႀကီး၊ နိဗၺာန္နဲ႔ နီး။

(မ၊႒၊၃၊ ၁၄၄။)

ဒါဟာ မဇၥ်ိမပဏၰာသအ႒ကထာ၊ ဒီဃနခသုတ္အဖြင့္မွာ ေ၀ဘန္သံုးသပ္ျပထားတဲ့ မွတ္ခ်က္ကုိ အက်ဥ္းခ်ဳပ္တင္ျပလုိက္တာပါ။ ဒီသံုးသပ္ခ်က္ကိုၾကည့္ၿပီး ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ဘယ္ဒိ႒ိဘက္အားသန္ေနလဲဆုိတာ အကဲခတ္ႏုိင္ပါတယ္။ ႐ုပ္နာမ္ေၾကာင္းက်ိဳး သေဘာမိမိ မသိေသးဘူးဆုိရင္ေတာ့ ဒီဒိ႒ိေတြက တစ္ခုမဟုတ္ တစ္ခု လူတိုင္းမွာ ရွိေနမယ္။ ယဥ္ယဥ္ေလးနဲ႔ ရွိတဲ့ ဒိ႒ိနဲ႔ ႐ုိင္း႐ုိင္း ၾကမ္းၾကမ္း ရွိတဲ့ ဒိ႒ိပဲ ကြာမယ္။ ရွိတာကေတာ့ ဒိ႒ိကုိယ္စီ ရွိေနၾကတာပဲ။ ဟုိ မိစၧာဒိ႒ိကုိ ေျပာတာမဟုတ္ဘူး။ ေဟာဒီ သကၠာယဒိ႒ိ၊ သႆတဒိ႒ိ၊ ဥေစၧဒဒိ႒ိေတြကို ေျပာတာ။ အခ်ိဳ႕က ဒိ႒ိရွိတယ္ေျပာရင္ကုိ လက္မခံလုိၾကဘူး။ ငါ့မွာ ဒိ႒ိမရွိဘူးလုိ႔ ဇြတ္ျငင္းဖုိ႔ ႀကိဳးစားၾကတယ္။ ငါလုိ႔ ယူဆထားကတည္းကုိက ဒိ႒ိျမစ္ဖ်ားခံေနတယ္ဆုိတာသာ သေဘာေပါက္လုိက္ပါ။ ဒီဒိ႒ိ မ်ိဳးေတြ ရွိေနလို႔လဲ သံသရာ လည္ခြင့္ေတာ့ရၿပီး မဂ္ဖုိလ္နိဗၺာန္ လမ္းမွန္မေရာက္ဘဲ ျဖစ္ေနတာ။ ဒိ႒ိက အ၀ိဇၨာနဲ႔ေပါင္းၿပီး လူကုိ မူးေအာင္ ေ၀ေအာင္ လုပ္ေနတာ၊ လမ္းမွားေရာက္ေအာင္လုပ္ေနတာ၊ လမ္းမွန္ကုိ မသြားေအာင္ တားျမစ္ထားတာပဲလုိ႔သာ မွတ္လုိက္ပါ။ တဏွာက အမွားကုိပဲ အမွန္လိုသေဘာက်ၿပီး သာယာေန ေတာင့္တေနတယ္။ မက္ေမာေနတယ္။ ဒီေတာ့ ျဖစ္ေလရာဘ၀မွာ ေပ်ာ္ၿပီေပါ့။

(ဆက္ရန္....)

No comments:

Post a Comment

Without insight meditation, it is incomplete to be a Buddhist.