သတၱ၀ါေတြဟာ ကံတရားကုိယ္စီနဲ႔ ခရီးသြားေနၾကတာျဖစ္တယ္။ သူလဲ သူ႔ကံနဲ႔ သူ၊ ကုိယ္လဲ ကုိယ့္ကံနဲ႔ကုိယ္ ကံကုိယ္စီ ပါေနၾကတယ္။ ကုိယ္ျပဳတဲ့ကံက ကုိယ့္ထံသာ ျပန္လာလိမ့္မယ္။ ေကာင္းတဲ့ကံကလဲ ျပန္လာမွာပဲ။ မေကာင္းတဲ့ကံကလဲ ျပန္လာမွာပဲ။ အခ်ိဳပင္စုိက္ရင္ အခ်ိဳသီး သီး၍ အခ်ဥ္ပင္စုိက္ရင္ အခ်ဥ္သီးသီးသလို။ ဒါက ဘုရား ေပးတဲ့ဥပမာ။ (ယာဒိသံ ၀ပေတ ဗီဇံ၊ တာဒိသံ ဟရေတ ဖလံ။) ဒါေၾကာင့္ ဘုရားရွင္က ကံနဲ႔ စပ္လို႔ မိန္႔ေတာ္မူတာက ကုိယ္လုပ္ခဲ့သမွ် ကုိယ္ျပန္ေတြ႔ေနရတာပါပဲတဲ့။ (ယာနိ ကေရာတိ ပုရိေသာ၊ တာနိ အတၱနိ ပႆတိ။)
ဒါေပမယ့္ ကံသေဘာတရားက ဆန္းၾကယ္တယ္။ အခုလုပ္တယ္။ အခုေတြ႔ခ်င္မွေတြ႕ရတာ။ ခ်က္ခ်င္းလက္ငင္း အက်ိဳးေပးတာမ်ိဳးလဲရွိ၊ မေပးတာမ်ိဳးလဲရွိတယ္။ ယခုဘ၀မွာတင္ ခ်က္ခ်င္း အက်ိဳးေပးတာမ်ိဳးက်ေတာ့ ဒိ႒ဓမၼလို႔ ဆိုပါတယ္။ ေနာက္ေနာက္ဘ၀ေတြ အက်ိဳးေပးတာမ်ိဳးက်ေတာ့ ဥပပဇၨ၊ အပရာပရိယဆုိတဲ့ကံေတြေပါ့။ ဘာမွ အက်ိဳးမေပးေတာ့ဘူးဆုိရင္ေတာ့ အေဟာသိကံ ျဖစ္သြားတယ္။ အခုဘ၀အက်ိဳးေပးတဲ့ကံရယ္ ေနာက္ဘ၀အက်ိဳး ေပးမယ့္ကံရယ္ ဒါလုိရင္းပါပဲ။ ကံတစ္ခုလုပ္လုိက္တဲ့အခါမွာ ယခုဘ၀အက်ိဳးေပးတဲ့ကံလဲ ပါသြားတယ္။ ဒုတိယဘ၀ အက်ိဳးေပးမယ့္ကံ၊ တတိယဘ၀မွ နိဗၺာန္မရမီ ၾကားကာလမွာ အလ်ဥ္းသင့္သလုိ အက်ိဳးေပးမယ့္ကံေတြလဲ ပါသြားတာပါပဲ။ အက်ိဳးေပးခ်ိန္တန္လို႔ အက်ိဳးမေပးေတာ့ဘူးဆုိရင္ေတာ့ အေဟာသိကံ ျဖစ္သြားတာေပါ့။
အဘိဓမၼာနည္းက်က် ေဇာေတြနဲ႔ ပုိင္းျခားေျပာရမယ္ဆုိရင္ ပထမေဇာေစတနာက ယခုဘ၀ အက်ိဳးေပးတယ္။ သတၱမေဇာေစတနာက ဒုတိယဘ၀အက်ိဳးေပးတယ္။ အလယ္ေဇာငါးခ်က္ေစတနာက တတိယဘ၀မွ နိဗၺာန္မရမီ ၾကားကာလမွာ အက်ိဳးေပးတယ္။ ယခုဘ၀အက်ိဳးေပးရမယ့္ ပထမေဇာေစတနာက ယခုဘ၀အက်ိဳးမေပးေတာ့ဘူး ဆုိရင္ အေဟာသိကံ၊ သတၱမေဇာေစတနာက ဒုတိယဘ၀အက်ိဳးမေပးေတာ့ဘူးဆုိရင္ သူလဲ အေဟာသိကံ၊ အလယ္ေဇာငါးခ်က္ေစတနာက တတိယဘ၀မွ နိဗၺာန္မရမီၾကားကာလမွာ အက်ိဳးေပးခြင့္မရလုိက္ဘူးဆုိရင္ သူလဲ အေဟာသိကံျဖစ္သြားတယ္။ ကံတစ္ခုျဖစ္ၿပီဆုိရင္ ေဇာခုႏွစ္ခ်က္ က်တာပဲ။ ဒါေပမယ့္ ေဇာတုိင္းကေတာ့ ကံေတြမဟုတ္ပါဘူး။ ေလာကီကုသုိလ္ေဇာ၊ အကုသုိလ္ေဇာေတြကသာလွ်င္ ကံအျဖစ္ တာ၀န္ယူသြားတာပါ။ ဒါက အဘိဓမၼာအေျခခံရွိသူေတြ နားလည္ေအာင္ေျပာလုိက္တာပါ။
အမ်ားနားလည္ေအာင္ေျပာရရင္ ကုသုိလ္ေစတနာ၊ အကုသုိလ္ေစတနာ အေျခခံလုပ္တဲ့ အလုပ္ေတြမွန္သမွ်ဟာ ေကာင္းသည္ျဖစ္ေစ ဆုိးသည္ျဖစ္ေစ ကံျဖစ္သြားတယ္။ ကုိယ္နဲ႔လုပ္လုပ္၊ ႏႈတ္နဲ႔ေျပာေျပာ၊ စိတ္နဲ႔ႀကံႀကံ အားလံုးဟာ ကံေတြပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ သတၱ၀ါေတြဟာ အခ်ိန္နဲ႔အမွ် ကံေတြကို ဖန္တီးေနၾကတယ္။ ကံမျပဳလုပ္တဲ့ေန႔ဆုိတာ မရွိဘူး။ ကုိယ့္ေစတနာအေပၚမူတည္ၿပီး ေကာင္းတဲ့ကံ၊ ဆုိးတဲ့ကံဆုိတာေတြ အလုိလို ကြဲျပားသြားတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သတၱ၀ါေတြမွာ ကံတရားကုိယ္စီရွိၾကတယ္လုိ႔ မွတ္ရမယ္။ ကုိယ္ျပဳတဲ့ကံသာလွ်င္ ကုိယ္ပုိင္ဥစၥာပဲ။ ေကာင္းတဲ့ဥစၥာကုိ ပုိင္ေအာင္လုပ္မလား၊ မေကာင္းတဲ့ဥစၥာကုိ ပုိင္ေအာင္လုပ္မလား၊ ဒါပဲ စဥ္းစား ဆံုျဖတ္။ ကံသာလွ်င္ ကုိယ့္ရဲ႕ အေမြပဲ။ ေကာင္းေမြရခ်င္လား ဆုိးေမြရခ်င္လားေပါ့။ ကံသာလွ်င္ အေၾကာင္းပဲ။ ေကာင္းတဲ့အေၾကာင္း ထားခဲ့မလား၊ ဆုိးတဲ့အေၾကာင္းထားခဲ့မလား။ ကံသာလွ်င္ ေဆြမ်ိဳးပဲ။ ေကာင္းတဲ့ေဆြမ်ိဳးနဲ႔ေနခ်င္လား၊ မေကာင္းတဲ့ေဆြမ်ိဳးနဲ႔ ေနခ်င္လား။ ကံသာလွ်င္ အားကုိးအားထားရာပဲ။ ေကာင္းတာကုိ အားကုိးမလား၊ မေကာင္းတာကုိ အားကုိးမလား။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ကုိယ္ျပဳတဲ့ကံေတြရဲ႕ ေကာင္းေမြ ဆုိးေမြေတြကို ခံၾကရစၿမဲပါပဲ။
စူဠကမၼ၀ိဘဂၤသုတ္မွာ သုဘလုလင္က ဘုရားရွင္ကုိ သူသိခ်င္တာေလးေတြ ေမးလုိ႔ ဘုရားရွင္ေျဖၾကားခ်က္ေလးေတြ ဒီမွာ အလ်ဥ္းသင့္လုိ႔ေျပာျပမယ္။ သတၱ၀ါေတြ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ မတူတာဟာ ကံေတြ မတူၾကလို႔တဲ့။ အက်ယ္ခ်ဲ႕ေျပာရရင္
၁။ သူ႔အသက္သတ္တဲ့ပုဂၢဳိလ္ေတြ ေသရင္ငရဲက်မယ္၊ ငရဲမက်ဘဲ လူျဖစ္လာရင္ အသက္တုိမယ္။ အသက္သတ္ျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္ရင္ နတ္ျပည္ေရာက္မယ္၊ နတ္ျပည္မေရာက္ဘဲ လူျဖစ္လာရင္ အသက္ရွည္မယ္။
၂။ သတၱ၀ါေတြကို ညႇင္းဆဲႏွိပ္စက္တဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြ ေသရင္ ငရဲက်မယ္၊ ငရဲမက်ဘဲ လူျဖစ္လာရင္ အနာေရာဂါမ်ားမယ္။ ညႇင္းဆဲႏွိပ္စက္ျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္ရင္ နတ္ျပည္ေရာက္မယ္၊ နတ္ျပည္မေရာက္ဘဲ လူျဖစ္လာရင္ အနာေရာဂါကင္းမယ္။
၃။ ေဒါသ အဃာတႀကီးတဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြ ေသရင္ငရဲက်မယ္၊ ငရဲမက်ဘဲ လူျဖစ္လာရင္ အ႐ုပ္ဆိုးမယ္။ ေဒါသမႀကီးဘဲ ေမတၱာနဲ႔ေနရင္ နတ္ျပည္ေရာက္မယ္၊ နတ္ျပည္မေရာက္ဘဲ လူျဖစ္လာရင္ ႐ုပ္ရည္အဆင္းလွပမယ္။
၄။ မနာလုိျခင္း ျငဴစူျခင္း ဣႆာအားႀကီးတဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြ ေသရင္ငရဲက်မယ္၊ ငရဲမက်ဘဲ လူျဖစ္လာရင္ ဘုန္းတန္ခုိး၊ အရွိန္အေစာ္၊ အေက်ာ္ေစာမဲ့မယ္။ ဣႆာ ကင္းမယ္ဆုိရင္ နတ္ျပည္ေရာက္မယ္၊ နတ္ျပည္မေရာက္ဘဲ လူျဖစ္လာရင္ ဘုန္းတန္ခိုး အရွိန္အေစာ္ႀကီးမယ္၊ ထင္ေပၚေက်ာ္ေစာမယ္။
၅။ အလွဴအတန္း အေပးအကမ္းနဲတဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြ သရင္ ငရဲက်မယ္၊ ငရဲမက်ဘဲ လူျဖစ္လာရင္ စည္းစိမ္ဥစၥာနဲ ဆင္းရဲမယ္၊ အလွဴအတန္း အေပးအကမ္း ရွိတဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြ နတ္ျပည္ေရာက္မယ္၊ နတ္ျပည္မေရာက္ဘဲ လူျဖစ္လာရင္ ခ်မ္းသာမယ္။
၆။ မာနထန္ျပင္းတဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြ ေသရင္ ငရဲက်မယ္၊ ငရဲမက်ဘဲ လူျဖစ္လာရင္ နိမ့္က်တဲ့အမ်ိဳးမွာ ျဖစ္မယ္၊ မာနကင္းတဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြ ေသရင္ နတ္ျပည္ေရာက္မယ္၊ နတ္ျပည္မေရာက္ဘဲ လူျဖစ္လာရင္ အဆင့္အတန္းျမင့္တဲ့ မ်ိဳး႐ုိးမွာ ျဖစ္မယ္။
၇။ ကုသုိလ္မွန္း အကုသုိလ္မွန္းသိေအာင္ ဆည္းပူးေလ့လာမထားတဲ့ပုဂၢိဳေတြ ေသရင္ ငရဲက်မယ္၊ ငရဲမက်ဘဲ လူျဖစ္လာရင္ ပညာနဲမယ္၊ ဉာဏ္ထုိင္းမယ္၊ ဆည္းပူးေလ့လာထားတဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြ ေသရင္ နတ္ျပည္ေရာက္မယ္၊ နတ္ျပည္မေရာက္ဘဲ လူျဖစ္လာရင္ ပညာႀကီးမယ္၊ ဉာဏ္ေကာင္းမယ္။
ဒါဟာ ဘုရားရွင္က သုဘလုလင္ကုိ ကံအေၾကာင္း ထင္လြယ္ျမင္လြယ္ေအာင္ နားလည္ေအာင္ ခ်ဲ႕ေဟာခဲ့တဲ့ တရားေတာ္ပါ။ အကုသုိလ္ကံရဲ႕ ဆုိးက်ိဳးနဲ႔ ကုသုိလ္ကံရဲ႕ ေကာင္းက်ိဳးကို ႏိႈင္းယွဥ္ေဟာေတာ္မူခဲ့တာပါပဲ။ ဒါဟာ ဘုရားရွင္က သေဘာတရားေလာက္ ေထာက္ျပေတာ္မူခဲ့တာပါ။ ဒါထက္လဲ အက်ယ္ခ်ဲ႕ၿပီး ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ သိနားလည္ထားရပါမယ္။
ကမၼံ သေတၱ ၀ိဘဇတိ- တဲ့။ သတၱ၀ါေတြကို ကံတရားက စီမံေနတာ။ ကံတရားက တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ မတူေအာင္ ခြဲျခားထားတာ။ အခ်ဳိ႕ အသက္တုိ၊ အခ်ိဳ႕ အသက္ရွည္။ အခ်ိဳ႕ ေရာဂါမ်ား၊ အခ်ိဳ႕ ေရာဂါနဲ။ အခ်ိဳ႕ ႐ုပ္ဆုိး၊ အခ်ိဳ႕ ႐ုပ္လွ။ အခ်ိဳ႕ မထင္ေပၚ၊ အရွိန္အ၀ါနဲ၊ အခ်ိဳ႕ ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကား၊ အရွိန္အ၀ါေကာင္း။ အခ်ိဳ႕ခ်မ္းသာ၊ အခ်ိဳ႕ဆင္းရဲ။ အခ်ိဳ႕ အမ်ိဳးယုတ္၊ အခ်ိဳ႕ အမိ်ဳးျမတ္။ အခ်ိဳ႕ဉာဏ္ေကာင္း၊ ပညာတတ္၊ အခ်ိဳ႕ ဉာဏ္ထုိင္း၊ ပညာမတတ္။ စသည္ျဖင့္ ဒီလိုေတြ မတူေအာင္ျဖစ္ေနၾကတာဟာ အျခားေၾကာင့္မဟုတ္ဘူး၊ ကုိယ္ျပဳခဲ့တဲ့ကံအတုိင္း ျဖစ္ေနၾကတာပါပဲ။ မွန္ထဲမွာ ကုိယ္က ၿပံဳးျပရင္ ၿပံဳးၿပံဳးေလးေပၚၿပီး မဲ့ျပရင္ မဲ့မဲ့ႀကီးေပၚသလုိ ကုိယ္လုပ္ခဲ့တဲ့ကံေတြရဲ႕ အက်ိဳးေတြ ျပန္ေပၚေနတာပါပဲ။ ဒါေလာက္ဆုိရင္ ကုိယ့္ဘ၀နဲ႔ ကုိယ့္ကံကုိ အကဲခတ္ႏုိင္ေလာက္ပါၿပီ။ ကုိယ့္ဘ၀မွာ ဘာေတြ ညံ့ေနလဲဆုိတာ သံုးသပ္ဆင္ျခင္ရပါတယ္။ ညံ့ေနတာေလးေတြ ေတြ႕ရင္ အဲဒီဟာကြက္ကုိ သတိထားၿပီး ျပန္ျဖည့္ဖုိ႔လုိပါတယ္။ ႐ုပ္ဆုိးေနရင္ အတိတ္က ေဒါသႀကီးခဲ့လို႔။ ဒါဆို ဒီဘ၀ ေဒါသေလွ်ာ့၊ ေမတၱာပြား။ ဒီဘ၀ ေရာဂါမ်ားေနရင္ အတိတ္က သတၱ၀ါေတြ ညႇင္းဆဲအားႀကီးလုိ႔။ ဒီဘ၀ သတၱ၀ါေတြကို အထူးေစာင့္ေရွာက္ေပါ့။
အတိတ္ကံက ပဋိသေႏၶနဲ႔ တြဲေပးလုိက္တဲ့အက်ိဳးကိုေတာ့ ျပင္လို႔မရေတာ့ဘူး။ ဥပမာ နိမ့္က်တဲ့မ်ိဳး႐ုိးမွာ အတိတ္ကံက ပုိ႔လုိက္တာ၊ ကုိယ္က ျမင့္ျမတ္တဲ့သူကို မိဘေတာ္ခ်င္လုိ႔ မရေတာ့ဘူး။ ဒါက အတိတ္ကပုိ႔လုိက္တဲ့ကံကိုး။ ဒါေပမယ့္ (ပ၀တၱိကာလ) ေမြးဖြားၿပီးေနာက္မွ ေပၚလာမယ့္ အက်ိဳးေပးမယ့္ အတိတ္ကံေတြလဲရွိတယ္။ အဲဒီကံမ်ိဳးေတြက်ေတာ့ ပစၥဳပၸန္ကံနဲ႔ ျပန္ထိန္းလို႔ရတယ္။ ကံဆုိတာက လူတုိင္းလူတိုင္းမွာ အမ်ားႀကီးရွိေနၾကတာပါ။ ေကာင္းတာေတြေရာ မေကာင္းတာေတြေရာပဲ။ ဒီဘ၀ေကာင္းေနေပမယ့္ အတိတ္ဘ၀က မေကာင္းတာေတြလဲ လုပ္ခဲ့မိတတ္တာ ဘယ္သူမွ မျငင္းပယ္ႏုိင္ပါဘူး။ သုိ႔ေသာ္ ကံဆုိတာ ေရမ်ားေရႏုိင္ မီးမ်ား မီးႏုိင္ဆုိတဲ့သေဘာရွိတယ္။ ဒီဘ၀ အကုသုိလ္ေတာ ထဲမွာေပ်ာ္ေနရင္ အတိတ္အကုသုိလ္ကံေတြက အက်ိဳးေပးခြင့္သာေနမယ္။ ဒီဘ၀ ကုသုိလ္မ်ားမ်ားလုပ္ေနရင္ အတိတ္က အကုသုိလ္ကံေတြက အက်ိဳးေပးခ်ိန္တန္ေနေပမဲ့ အက်ိဳးမေပးႏုိင္ေတာ့ဘူး။ ကုသုိလ္ကံေတြကပဲ အက်ိဳးေပး ခြင့္သာေနမယ္။
တစ္ခ်က္ သတိထားရမွာက အက်ိဳးေပးကို တားလုိ႔မရႏုိင္တဲ့ကံေတြလဲ ရွိေနတတ္တယ္။ ဘယ္လုိပင္ ကုသုိလ္ လုပ္လုပ္ အတိတ္အကုသုိလ္ကံအက်ိဳးေပးက ျပင္းထန္လြန္းေတာ့ တားဆီးလို႔မရႏုိင္ဘဲ ဆုိးက်ိဳးေတြ လာေပးတတ္ တာေတြေပါ့။ ဘယ္လုိုပင္ အကုသုိလ္ေတြ မေကာင္းမႈေတြ တစ္ဘ၀လံုးလုပ္ေနေန အတိတ္က သူ႔ရဲ႕ကုသုိလ္ကံေတြက အားႀကီးလြန္းေတာ့ ဒီဘ၀မွာ ႀကီးပြားခ်မ္းသာေနတာေတြေပါ့။ အတိတ္ကလုပ္ခဲ့တဲ့ ကုသုိလ္ကံအားက ေကာင္းလြန္းေနေတာ့ အတိတ္ကုသုိလ္ကံရဲ႕အက်ိဳးေပးကုိ ဒီဘ၀လုပ္ေနတဲ့အကုသုိလ္ကံက မတားဆီးႏုိင္ေတာ့ဘူး။
ဒါေၾကာင့္ အကုသုိလ္ကံေတြကပင္ မတားဆီးႏုိင္ေလာက္ေအာင္ ေကာင္းတဲ့ကုသုိလ္ကံေတြကုိ မ်ားမ်ားလုပ္ထားရင္ ဘ၀မွာ အင္မတန္အားကုိးရတယ္။ အကုသုိလ္ကံေတြ နဲႏုိင္သမွ်နဲေအာင္ ႀကိဳးစား၊ ကုိယ့္ဘ၀ ကံပုိင္းဆုိင္ရာ လိုကြက္ ဟာကြက္ေလးေတြ ေတြ႔ရင္ တတ္ႏုိင္သေလာက္ ျဖည့္ဆည္း။ အထူးသျဖင့္ အကုသုိလ္ကံက တားဆီးလုိ႔မရတဲ့ ကုသုိလ္ကံမ်ိဳးေတြျဖစ္ေအာင္ မ်ားမ်ားလုပ္ထားဖုိ႔လုိပါတယ္။ ေစတနာအားေကာင္းတဲ့ ကုသုိလ္ကံမ်ိဳးေတြ၊ သဒၶါအား ေကာင္းတဲ့ ကုသိုလ္ကံမ်ိဳးေတြ၊ ဉာဏ္ပါတဲ့ ကုသုိလ္ကံမ်ိဳးေတြသာ မ်ားမ်ားလုပ္ထားလုိက္ပါ၊ အက်ိဳးေပး ခ်ိန္တန္လာရင္ ဘယ္အကုသုိလ္ကံကမွ တားဆီးလို႔မရေအာင္ ေကာင္းက်ိဳးေတြေပးပါလိမ့္မယ္။
Dr. V. Parami
အရွင္ဘုရား ..
ReplyDeleteကံနဲ႕ ပတ္သက္လို႕ ဒီေန႕ေရးတဲ့ post ထဲက အေဟာသိကံ ျဖစ္သြားတယ္ ဆိုတာရယ္၊ တစ္ခ်က္ သတိထားရမွာက အက်ိဳးေပးကို တားလုိ႔မရႏုိင္တဲ့ကံေတြလဲ ရွိေနတတ္တယ္ ဆိုတာရယ္ကို ထပ္ၿပီး အက်ယ္ရွင္းျပေပးဖို႕ ေတာင္းဆိုပါတယ္ဘုရား...