လူ႔ဘ၀ လူ႔ခႏၶာ ရ ထားတာဟာ အတိတ္ကုသုိလ္ေတြေၾကာင့္ပါပဲ။ အတိတ္က ဘယ္လုိကုသုိလ္မ်ိဳးလဲဆုိရင္ သစၥာမသိဘဲ ျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့ကုသုိလ္။ အတိတ္ဘ၀က သစၥာမသိတဲ့ အ၀ိဇၨာန႔ဲ လွဴခဲ့လို႔ ယခုဘ၀ လူ႔ခႏၶာ ဒုကၡသစၥာျဖစ္ေနတယ္။ ဒါဟာ လူ႔ခ်မ္းသာလား၊ မဂ္ခ်မ္းသာလား၊ ဒုကၡသစၥာလားေမးရင္ ဒုကၡသစၥာသာျဖစ္တယ္။ လူ႔ဘ၀ နတ္ဘ၀ ျဗဟၼာဘ၀ကို ဒုကၡသစၥာမွန္း သိၿပီး ဒီလုိဒုကၡသစၥာႀကီးကုိ ရြံလို႔ မုန္းလို႔ မလိုခ်င္လို႔ ဒုကၡလြတ္ရာသာရခ်င္လုိ႔ လွဴဒါန္းပါ၏ဆိုေတာ့ သစၥာသိတဲ့ပုဂၢိဳလ္ရဲ႕အလွဴျဖစ္သြားတယ္။
တကယ္ေတာ့ ဒါဟာ ဒုကၡသစၥာႀကီးလုိ႔ စာသိပဲရွိေသးတယ္။ တရားထုိင္ၾကည့္လုိက္တဲ့အခါက်ေတာ့ ခႏၶာႀကီးဟာ ေရႊြ႕ခ်င္တာ၊ ေျပာင္းခ်င္တာ၊ ယားတာ နာတာ ကုိက္တာ ေညာင္းတာ အကုန္တစ္မ်ိဳးၿပီး တစ္မ်ိဳး ျပလိမ့္မယ္။ ဒါဟာ ဒုကၡသစၥာမုိ႔ ဒုကၡေတြ ျပေနတာ။ ဒီလုိျမင္လာေတာ့ ခႏၶာဟာ ဒုကၡသစၥာ၊ စာသိမဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ကုိယ္ေတြ႕အသိျဖစ္လာၿပီ။ ဒီလုိ ကုိယ္ေတြ႕ျမင္လာတဲ့အခ်ိန္က်ရင္ေတာ့ မုိးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးက `ယခုျမင္ေနရေသာ ဒုကၡ၀ဋ္မွ ကၽြတ္ရပါလုိ၏ဘုရားဆိုၿပီး သိန္းကုန္ ေသာင္းကုန္ လွဴၾက´တဲ့။ ဟုတ္ပါတယ္။ တကယ္ၾကည့္လို႔ တကယ့္အရွိကို ကုိယ္တုိင္သိလုိက္ရတာျဖစ္ေတာ့ သူမ်ားအေျပာ ဒုကၡသစၥာမဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ကုိယ့္ခႏၶာက ေျပာေနတာ၊ မယံုလုိ႔ မရေတာ့ဘူး။ ထိုင္လုိက္တာနဲ႔ ခႏၶာက ေညာင္းတာ နာတာ ကိုက္တာ ခဲတာေတြ ျပလိမ့္မယ္။ ဘာေတြခ်ည္းျပေနတာလဲဆုိရင္ ဒုကၡသစၥာေတြခ်ည္း ျပေနတယ္။ `ဒီလုိ ဒုကၡသစၥာႀကီးကို ေနာင္တစ္ဖန္မရခ်င္လုိ႔ ဒုကၡကၽြတ္ရာ နိဗၺာန္ကုိသာ ရည္မွန္း၍ တပည့္ေတာ္တို႔ သိန္းကုန္ ေသာင္းကုန္ လွဴဒါန္းပါ၏´လို႔ ေျပာင္းလုိက္တဲ့။
ဒီလုိလွဴမွ ၀ဋ္ကုိ ရြံမုန္းၿပီးလွဴတဲ့အလွဴျဖစ္မွာ။ ဒီလုိလွဴတာကုိ ၀ဋ္ကၽြတ္တဲ့အလွဴလုိ႔ ေသေသခ်ာခ်ာမွတ္လုိက္ပါ။ ဘယ္အခ်ိန္လွဴလွဴ ဘယ္မွာလွဴလွဴ ဒီစိတ္ေလး ေမြးျဖစ္ေအာင္ေမြးပါ။ ဒီလုိလွဴလုိက္ေတာ့ ကုိယ့္အလွဴပြဲကလဲ ၀ဋ္ကၽြတ္တဲ့ အလွဴပြဲႀကီး ျဖစ္သြားတယ္။ ဒီလုိမွမဟုတ္ရင္ အ၀ိဇၨာပစၥယာ သခၤါရာ-ျဖစ္ေတာ့ သမုဒယသစၥာ လုပ္မိသြားတယ္။ လွဴတာလား သမုဒယသစၥာလုပ္တာလားလုိ႔မ်ား ေမးရင္ သမုဒယသစၥာ အလုပ္ျဖစ္ေနတယ္။ သစၥာမသိဘဲနဲ႔ လွဴရင္ သမုဒယသစၥာ။ သမုဒယသစၥာလုပ္မိရင္ ခႏၶာငါးပါး ဒုကၡသစၥာတရားသာ ရမယ္။ ဒါဆုိ ၀ဋ္ထဲ လည္တဲ့ အလွဴျဖစ္သြားတယ္။ (၁)ၿပီး (၂) သြား၊ (၂)ကေန (၃)လုပ္၊ (၃)လုပ္ေတာ့ (၄)အကြက္ထဲ မျဖစ္မေန ေရာက္ရေတာ့မယ္။ တစ္ခါ (၄)ထဲကေန (၁)ျပန္ျဖစ္။ ဒါကုိ ၀ဋ္လည္တယ္ေခၚတယ္။
ဒီေတာ့ သစၥာသိၿပီးလွဴတဲ့ပုဂၢိဳလ္မွာ ၀ဋ္ကၽြတ္တယ္။ သစၥာမသိတဲ့ပုဂၢိဳလ္လွဴေတာ့ ေသၿပီးေနာက္ ဒုကၡသစၥာပဲ ရမယ္၊ ၀ဋ္ထဲ ျပန္လည္ရမယ္ေပါ့။ အခုလက္ရွိခႏၶာကုိ ၾကည့္လုိက္၊ အတိတ္က မသိလုိ႔လွဴခဲ့တဲ့ ကုသုိလ္ေၾကာင့္ ရလာတဲ့ ခႏၶာပဲ။ အကြက္(၂)ထဲမွာ ေရာက္ေနတယ္၊ ဒီဘ၀ ဘယ္က စ ခဲ့ရသလဲဆုိရင္ ဇာတိက စ ခဲ့ရတာ၊ ဒီဘ၀ ပဋိသေႏၶက စ ခဲ့ရတာ။ ဒါေၾကာင့္ ၀ိညာဏ္ဆုိတာ ပဋိသေႏၶ၀ိညာဏ္။ ၀ိညာဏ္ၿပီးေတာ့ နာမ္႐ုပ္၊ နာမ္႐ုပ္ၿပီးေတာ့ မ်က္စိ နား ႏွာေခါင္း လွ်ာ ကုိယ္ စိတ္ဆုိတဲ့ သဠာယတန။ ၿပီးေတာ့ ခႏၶာထဲက အာ႐ံုကို ေတြ႕ထိတတ္တဲ့ ဖႆ၊ အေကာင္းအဆုိး ခံစားတတ္တဲ့ ေ၀ဒနာ။ ဒါျဖင့္ ပဋိသေႏၶ၀ိညာဏ္ဆိုတဲ့ ဇာတိဟာ ဒုကၡသစၥာ (ဇာတိပိ ဒုကၡသစၥာ)။ ဘ၀ အစကတဲက ဒုကၡနဲ႔ စခဲ့ရတာ။ မသိလွဴေၾကာင့္ ရလုိက္တဲ့ ခႏၶာ၊ ဒုကၡသစၥာပဲ ဆုိတာ ရွင္းေလာက္ပါၿပီ။
ေဒါက္တာအရွင္ပါရမီ
No comments:
Post a Comment
Without insight meditation, it is incomplete to be a Buddhist.