အဆက္ျဖတ္ၾကပါစုိ႔

သံသရာစက္၀ုိင္းအလည္အပတ္ ရပ္ေအာင္ ေ၀ဒနာနိေရာဓာ တဏွာနိေရာေဓာ- လုပ္ရမယ္လုိ႔ မေန႔ကေျပာခဲ့တယ္။ ေ၀ဒနာနိေရာေဓာ ျဖစ္မွ အဆက္ျပတ္မွာ။ အဆက္ျပတ္ေအာင္ ဘယ္လုိျဖတ္ရမလဲဆုိတာ ဒီေန႔ ဆက္လက္ရွင္းေပးမယ္။

အဆက္ျဖတ္ခ်င္တယ္ဆုိရင္ ေ၀ဒနာကို ၀ိပႆနာ႐ႈရမယ္။ ေ၀ဒနာက သုခေ၀ဒနာ၊ ဒုကၡေ၀ဒနာ၊ ဥေပကၡာေ၀ဒနာလို႔ သံုးမ်ိဳးရွိတယ္။ ေသာမနႆေ၀ဒနာ၊ ေဒါမနႆေ၀ဒနာထည့္ၿပီး ငါးမ်ိဳးေဟာထားတာလဲ ရွိတယ္။ ဒီေ၀ဒနာေတြဟာ ေပၚတုိင္းေပၚတုိင္း ပစၥဳပၸန္ခႏၶာမွာ ေပၚတာပဲ။ ေ၀ဒနာေပၚတုိင္း ဉာဏ္နဲ႔ ျဖစ္ပ်က္႐ႈေပးလုိက္။ ဉာဏ္နဲ႔႐ႈေပးလုိက္ေတာ့ ေ၀ဒနာနဲ႔ တဏွာၾကား အဆက္ကေလး ျပတ္သြားတယ္။ ဉာဏ္နဲ႔ ႐ႈခုိက္မွာ မဂ္က အစပ္ျမားေလးေပၚမွာ က်ၿပီး အစပ္ကုိ မစပ္ေအာင္ ျဖတ္လုိက္တယ္။ တဏွာမလာေတာ့ဘူး။ တဏွာမလာေတာ့ တဏွာနိေရာေဓာတိ မေဂၢါ- တဏွာခ်ဳပ္ေအာင္ ႐ႈႏုိင္တဲ့ မဂ္ေပၚလာတယ္။ ေ၀ဒနာကို ေ၀ဒနာအတုိင္း ထားလုိက္ရင္ေတာ့ တဏွာ ဥပါဒါန္လာမယ္။ ေ၀ဒနာကို ျဖစ္ပ်က္ အနိစၥဆိုတဲ့ မဂ္ေလး အစပ္ေနရာမွာ သြင္းလုိက္ေတာ့ မစပ္ႏုိင္ေတာ့ဘဲ ျပတ္သြားတယ္။ အစပ္က ျပတ္သြားေတာ့ အနာဂတ္သံသရာေတြ အကုန္ျပတ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေ၀ဒနာေပၚတုိင္း ႐ႈေနတာသည္ ပစၥဳပၸန္အေၾကာင္းတရားေတြ ျဖတ္ေနတာ။ ဒီအစပ္ေလးက မျဖတ္ရင္ မျပတ္ဘူး။ တကယ့္ကို ၀မ္းထဲမွာ မဂ္လာမွ ျပတ္မယ္။ ေပၚတဲ့ေ၀ဒနာကလဲ ၀မ္းထဲမွာ ေပၚတဲ့ေ၀ဒနာ၊ မဂ္ကလဲ ၀မ္းထဲမွာ ေပၚတဲ့မဂ္ျဖစ္ရမယ္။ မဂ္မလာဘဲ ထံုးစံအတုိင္းသာ ေနရင္ေတာ့ ေ၀ဒနာပစၥယာ တဏွာ-ပဲ လာမယ္။ ေ၀ဒနာျဖစ္ပ်က္ျမင္ရင္ေတာ့ ၾကားထဲေပၚလာတဲ့ မဂ္က အဆက္ကိုျဖတ္တယ္၊ မစပ္ႏုိင္ေတာ့ဘူး။ ဒါျဖင့္ ၀ိပႆနာလုပ္တာသည္ ေ၀ဒနာနဲ႔တဏွာအစပ္ကုိ ျဖတ္ေနတာ။ သခၤါရနဲ႔ ၀ိညာဏ္အစပ္ကေတာ့ လြန္ၿပီးျဖစ္လုိ႔ ျဖတ္လုိ႔မရေတာ့ဘူး။ ေ၀ဒနာနဲ႔ တဏွာအစပ္ကေတာ့ အခုျဖတ္မယ္ဆုိရင္ ရေသးတယ္။ ဒီအစပ္ကုိ ျဖတ္ႏုိင္ရင္ ယခုဘ၀ နိဗၺာန္ရႏုိင္တယ္။

ဒါန သီလေလာက္လုပ္ၿပီး သားေရး သမီးေရးနဲ႔ အခ်ိန္ကုန္ေနမယ္၊ ၀ိပႆနာအလုပ္မလုပ္ဘူးဆုိရင္ ေ၀ဒနာနဲ႔ တဏွာ ျပန္ဆက္မယ္။ ေ၀ဒနာနဲ႔ တဏွာဆက္ၿပီး ေသသည္၏အျခားမဲ့၌ ဘ၀နဲ႔ ဇာတိဆက္လိမ့္မယ္။ အဲဒီမွာ ဇာတိ ဇရာမရဏ ျပန္လာတာပဲ။ ၀ိပႆနာမလုပ္လုိ႔ရွိရင္ေတာ့ စပ္သာ စပ္တယ္၊ မျဖတ္ဘူး။ ၀ိပႆနာလုပ္တာသည္ ကုိယ့္အစပ္ကုိယ္ ျဖတ္ေနၾကျခင္းသာျဖစ္တယ္၊ ေရွ႕လာမယ့္ ကုိယ့္ဒုကၡေတြကို ျဖတ္ေနတာသာျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကုိယ္ျဖတ္ရင္ ကုိယ္သာ ျပတ္တယ္၊ သားသမီးက ျဖတ္ရင္ သားသမီးသာ ျပတ္တယ္၊ မိဘကျဖတ္ရင္ မိဘသာျပတ္တယ္။ ဒါန သီလလုပ္ၿပီး အမွ်ေ၀လုိ႔ အမွ်ယူေတာ့ ကုိယ္ပါကုသုိလ္ရတယ္။ မဂ္ကေတာ့ ကုိယ္တုိင္ျဖတ္မွ ကုိယ္ရတာျဖစ္တယ္။ သူမ်ား အမွ်ေ၀တာ သာဓုလုိက္ေခၚ႐ံုနဲ႔ သာဓုေခၚတဲ့ကုသုိလ္ေတာ့ရမယ္၊ ကုိယ္ရတဲ့မဂ္ေတာ့ ျဖစ္မလာဘူး။

ကုိယ့္၀မ္းထဲကေ၀ဒနာကို ကုိယ့္မဂ္နဲ႔ ႐ႈလုိက္ေတာ့ အစပ္ေလး ျပတ္သြားတယ္။ ေ၀ဒနာေတြ ျဖစ္ပ်က္ ခ်ဳပ္သြားတဲ့အတြက္ မဂ္၀င္လာရင္ တဏွာခ်ဳပ္တယ္၊ မလာေတာ့ဘူး။ ေ၀ဒနာကို ျဖစ္ပ်က္႐ႈလုိက္ေတာ့ မဂ္က အစပ္မွာလာေပၚတယ္၊ စပ္မယ့္တဏွာကို ျဖတ္ခ်လုိက္တယ္။ ဒါဟာ ကုိယ့္ဒုကၡျဖစ္ေၾကာင္း ကုိယ္ျဖတ္ေနတာပါပဲ။ ၀ိပႆနာမလုပ္ရင္ မဂ္မေပၚဘူး။ မဂ္မေပၚရင္ ေ၀ဒနာပစၥယာ တဏွာ၊ တဏွာပစၥယာ ဥပါဒါနံ၊ ဥပါဒါနပစၥယာ ကမၼဘေ၀ါ၊ ကမၼဘ၀ပစၥယာ ဇာတိ။ ဒီမွာ ကမၼဘ၀နဲ႔ ဇာတိဆက္သြားတယ္။ ဇရာမရဏလဲ လာမယ္။ (၃)နဲ႔ (၄) ဆက္သြားတာ။ (၃)က သမုဒယသစၥာ၊ (၄)က ဒုကၡသစၥာ၊ သမုဒယနဲ႔ ဒုကၡဆက္သြားတာ။ ဒါေၾကာင့္ ၀ိပႆနာမလုပ္ျဖစ္ဘူးဆုိရင္ (၂)နဲ႔ (၃)ဆက္ေနတယ္။ ေ၀ဒနာနဲ႔ တဏွာလဲဆက္၊ ဖႆနဲ႔ တဏွာလဲဆက္၊ သဠာယတနနဲ႔ တဏွာလဲဆက္၊ နာမ္႐ုပ္နဲ႔ တဏွာလဲဆက္၊ ၀ိညာဏ္နဲ႔ တဏွာလဲဆက္တယ္။ သူတုိ႔က အ႐ႈခံေတြ၊ အ႐ႈခံေတြကုိ မ႐ႈမိေတာ့ ဆက္သြားတာ။ ၀ိပႆနာမ႐ႈျဖစ္ဘူးဆုိရင္ ေ၀ဒနာပစၥယာ တဏွာ၊ ဖႆပစၥယာ တဏွာ၊ သဠာယတနပစၥယာ တဏွာ၊ နာမ႐ူပပစၥယာ တဏွာ၊ ၀ိညာဏပစၥယာ တဏွာ- ဒီလုိပဲ လာမယ္။ (၂)နဲ႔ (၃)သာ ဆက္မိရင္ (၄)တားမရေတာ့ဘူး။ တားမရေတာ့ ဇာတ္ိ ဇရာမရဏ ဒုကၡသစၥာ ရမယ္။ (၂) ဒုကၡသစၥာကေနၿပီး (၃)သမုဒယသစၥာ ဆက္မိတာနဲ႔ (၄)နံပါတ္ ဒုကၡသစၥာ ကုိယ္ပုိင္သိမ္းပုိက္လုိက္ရၿပီ။ ဒါေၾကာင့္ ဒုကၡနဲ႔ သမုဒယသာဆက္ရင္ ဒီသမုဒယက ေနာက္ ဒုကၡအက်ိဳးေပးလိမ့္မယ္။ ဒုကၡေရာက္တဲ့ပုဂၢိဳလ္ဟာ ဒုကၡခ်ဳပ္ေၾကာင္းကုိ ရွာရမယ္။ ဒုကၡျဖစ္ေၾကာင္း ထပ္ရွာလို႔ ဒုကၡက မလြတ္ဘူး။ ဒုကၡခ်ဳပ္ေၾကာင္း ရွာခ်င္ရင္ ေ၀ဒနာကုိ ျဖစ္ပ်က္႐ႈ။ ဖႆ ျဖစ္ပ်က္႐ႈ၊ မ်က္စိ နား ႏွာေခါင္း လွ်ာ ကုိယ္ စိတ္ ျဖစ္ပ်က္႐ႈ။ နာမ္ကုိ ျဖစ္ပ်က္႐ႈ၊ ႐ုပ္ကုိ ျဖစ္ပ်က္႐ႈ၊ စိတ္ကုိ ျဖစ္ပ်က္႐ႈ။ ျဖစ္ပ်က္႐ႈေတာ့ မဂ္က အဆက္ကုိျဖတ္လုိက္တယ္။ ဒုကၡျဖစ္ေၾကာင္းေတြ ေပၚမလာေတာ့ဘူး။ ဒုကၡျဖစ္က်ိဳးလဲ ေပၚမလာေတာ့ဘူး။ ဒုကၡ ျဖစ္ေၾကာင္းက သမုဒယသစၥာ၊ ျဖစ္က်ိဳးက ဒုကၡသစၥာ။ ဒါျဖင့္ ဒီအဆက္ကုိ ျဖတ္ႏုိင္ရင္ သမုဒယနဲ႔ ဒုကၡခ်ဳပ္တယ္။ ေ၀ဒနာနိေရာဓာ တဏွာနိေရာေဓာ- ေ၀ဒနာခ်ဳပ္ တဏွာလဲခ်ဳပ္တာပဲ။ တဏွာခ်ဳပ္ေအာင္လုပ္ႏုိင္ၿပီဆုိရင္ (၂)နဲ႔ (၃) အဆက္ျပတ္သြားတယ္။ ျပတ္သြားေတာ့ (၄) ဒုကၡသစၥာ အက်ိဳးေပး မလာႏုိင္ေတာ့ဘူး။ ဒုကၡသစၥာအက်ိဳးေပးမလာေတာ့ ဒုကၡေတြသိမ္း ၿငိမ္းခ်မ္းသြားတာ၊ ဒါဟာ နိဗၺာန္ပါပဲ။ ေ၀ဒနာနဲ႔ တဏွာ အဆက္ျပတ္မွသာလွ်င္ ဒီနိဗၺာန္ ကုိယ့္သႏၲာန္မွာေပၚလာမွာပါ။ ဒါေၾကာင့္ အဆက္ျဖတ္ၾကပါစို႔။

ေဒါက္တာအရွင္ပါရမီ