မေန႔ကေဆြးေႏြးခ်က္ေလး မျပတ္ေသးတာ ဆက္လက္တင္ျပရဦးမယ္။ ကမၼ၀ါဒလုိ႔ ဗုဒၶဘာသာကုိ ၿခံဳငံုေျပာမယ္ဆုိရင္ မွန္ေတာ့မွန္တယ္၊ အျပည့္အ၀မွန္သလားဆုိေတာ့ အဲေလာက္ေတာ့ မမွန္ဘူးဆုိတာ ေဆြးေႏြးခဲ့တယ္ေလ။ အဂၤလိပ္လုိဆုိရင္ေတာ့ half-truth ေပါ့။ ဒီအတုိင္းပဲ ဗုဒၶဘာသာဟာ ၀ိဘဇၨ၀ါဒပဲဆုိၿပီး ေျပာေနၾကျပန္တယ္။ ၀ိဘဇၨ၀ါဒ ဆုိတာ အေ၀ဖန္ အဆန္းစစ္ခံတဲ့၀ါဒေပါ့။ ၀ိဘဇၨ၀ါဒဆုိၿပီးေတာ့ ဗုဒၶဘာသာမွာ ဂုိဏ္းတစ္ခု သီးသန္႔ေထာင္ထား တာေတာင္ ရွိပါတယ္။
ဒီ ၀ိဘဇၨ၀ါဒအယူအဆဟာလဲ တစ္စိပ္တစ္ပုိင္းေလာက္ေတာ့ မွန္ပါတယ္။ အျပည့္အ၀ေတာ့မ မမွန္ေသးဘူး။ ဘာလို႔လဲ ဆုိေတာ့ ဗုဒၶဘာသာဟာ အလြန္က်ယ္ျပန္႔တဲ့ နက္နဲတဲ့ဘာသာ၊ အလြန္အထက္တန္းက်တဲ့ဘာသာ၊ ပညာရပ္ဆန္တဲ့ဘာသာ ျဖစ္တယ္။ ဗုဒၶဘာသာကုိ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တစ္ေယာက္က ေလ့လာလုိက္စားမယ္ဆုိရင္ ပညာတတ္ေလ ဗုဒၶတရားေတာ္ေတြကုိ ပုိမုိနက္႐ိႈင္းစြာ နားလည္သေဘာေပါက္လာေလ၊ ပုိမုိနားလည္ေလ ပုိမုိသက္၀င္ယံုၾကည္လာေလျဖစ္တယ္။ ဗုဒၶဘာသာမွာ သိမ္ေမြ႔တဲ့ အယူအဆ၊ ခက္ခဲတဲ့အယူအဆ၊ နက္နဲတဲ့ အယူအဆ၊ တုိက္႐ုိက္မဟုတ္ဘဲ သြယ္၀ုိက္တဲ့အယူအဆ စသည္ျဖင့္ မ်ားစြာရွိရာ အယူအဆေတြကုိ တိတိက်က် ျပတ္ျပတ္သားသား သိနားလည္ဖုိ႔ဆုိရင္ ပညာအေျခခံ ေကာင္းဖုိ႔လုိအပ္ပါတယ္။ ဗုဒၶဘာသာကို ေလ့လာခ်ဥ္းကပ္ ရာမွာ ပညာမတတ္သူ နားလည္ပံုကတစ္မ်ိဳး၊ မူလတန္းေအာင္အဆင့္နဲ႔ နားလည္ပံုကတစ္မ်ိဳး၊ အလယ္တန္းေအာင္ အဆင့္နဲ႔ နားလည္ပံုက တစ္မ်ိဳး၊ အထက္တန္းေအာင္အဆင့္နဲ႔ နားလည္ပံုက တစ္မ်ိဳး၊ ဘြဲ႕ရ ပညာတတ္ေတြ နားလည္ပံုကတစ္မ်ိဳး၊ သာမန္ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြ နားလည္မႈကတစ္မ်ိဳး၊ တရားအားထုတ္ဆဲ ေယာဂီေတြနားလည္မႈ ကတစ္မ်ိဳး၊ တရားရၿပီးတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြ နားလည္မႈကတစ္မ်ိဳး။ နားလည္မႈ အဆင့္ကြာျခားခ်က္ေတြ ရွိပါတယ္။ ပညာရည္ျမင့္ေလ ဗုဒၶဘာသာအေပၚ နားလည္မႈက ပုိမုိ ျမင့္လာေလ ျဖစ္တယ္ဆုိတာ ကုိယ္ေတြ႕မ်က္ျမင္ ရွိၾကမွာပါ။
ဒါေပမယ့္ အဂၤုတၱရနိကာယ္၊ တိကနိပါတ္၊ ေကသမုတၱိသုတ္မွာ ကာလာမရြာသားေတြကို ျမတ္စြာဘုရား ေဟာထားတဲ့ တရားတစ္ပုဒ္ရွိတယ္။ အက်ဥ္းခ်ဳပ္ကေတာ့ ေျပာသံၾကား တစ္ဆင့္စကားနဲ႔လဲ မယံုနဲ႔၊ မ်ိဳး႐ိုးစဥ္ဆက္စကားနဲ႔လဲ မယံုနဲ႔၊ ဒီလုိျဖစ္ခဲ့ဘူးတယ္ဆုိၿပီးလဲ မယံုနဲ႔၊ ပိဋကတ္စာေပနဲ႔ ညီၫြတ္တယ္ဆုိၿပီးလဲ မယံုနဲ႔၊ ေတြးေတာႀကံဆ၍လဲ မယံုနဲ႔၊ နည္းမွီၿပီးလဲ မယံုနဲ႔၊ အေၾကာင္းအရာတစ္ခုခုကို ႀကံဆ၍လဲ မယံုနဲ႔၊ ငါႀကံထားတာနဲ႔ တစ္ထပ္တည္း က်တယ္ဆုိၿပီးလဲ မယံုနဲ႔၊ ဒုိ႔ၾကည္ၫိုတဲ့ ရဟန္းကေဟာတာပဲ ဆုိၿပီးလဲ မယံုနဲ႔။ မေကာင္းတဲ့တရားကုိ မေကာင္းတဲ့တရားမွန္း ကုိယ္တုိင္သိရင္ ပယ္လုိက္၊ ေကာင္းတဲ့တရားကို ေကာင္းတဲ့တရားမွန္း ကိုယ္တုိင္သိရင္ လုိက္စား။ ဒီသုတၱန္ကို ၾကည့္ၿပီးေတာ့ အမ်ားစုက ဗုဒၶဘာသာဟာ ၀ိဘဇၨ၀ါဒဆုိၿပီး ေကာက္ခ်က္ခ်ၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီသုတၱန္ကုိ ဘုရားက ဘယ္လိုလူေတြကုိ ေဟာတာလဲဆုိေတာ့ အေတြးအေခၚ ပညာနဲ႔ ျပည့္စံုတဲ့ ဗဟုသုတၾကြယ္၀တဲ့ ကာလာမမ်ိဳးႏြယ္ေတြကို ေဟာတာ။ ၀ိဘဇၨလုပ္ႏုိင္တဲ့ အရည္အခ်င္းရွိသူေတြမုိ႔ ေဟာတာပါပဲ။ အဲလုိ အရည္အခ်င္းမ်ိဳး မရွိတဲ့သူေတြကို ဘုရားက ေ၀ဖန္ဖို႔ ဖြင့္မေပးခဲ့ပါဘူး။
ဗုဒၶဘာသာဟာ ပညာရပ္ဆန္တဲ့ဘာသာျဖစ္တယ္လုိ႔ ေျပာခဲ့ၿပီေလ။ ပညာရပ္ဆန္တဲ့ ဘာသာ အယူ၀ါဒေတြကို ပညာရွိမွ ၀ိဘဇၨလုပ္လုိ႔ ရပါမယ္။ ပညာမရွိဘဲ ၀ိဘဇၨလုပ္လုိ႔ အမွားအယြင္းေတြခ်ည္း ျဖစ္ကုန္ေတာ့မွာေပါ့။ ဒီေဒသနာေတာ္ကုိ လက္ကုိင္ထားၿပီး ဒီေန႔ေခတ္မွာ ၀ိဘဇၨလုပ္ႏုိင္ေလာက္ေအာင္ ပညာမရွိတဲ့သူ မတတ္တဲ့ သူေတြက ၀ိဘဇၨ ထ လုပ္ေနၾကတဲ့အခါက်ေတာ့ အလြဲလြဲ အမွားမွားေတြျဖစ္ၿပီး ဘုရားရွင္ရဲ႕အလုိေတာ္နဲ႔ ကြာဟသြားတဲ့ အယူအဆေတြ ေပၚေပါက္လာတာ အဖတ္တင္က်န္ရစ္တယ္။
ဒါေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာသာဟာ ၀ိဘဇၨ၀ါဒ လုိ႔ ဟစ္ေအာ္ၿပီး ထင္ရာျမင္ရာ ေ၀ဖန္ရမယ့္ဘာသာ မဟုတ္ဘူး၊ အက်ိဳးသင့္ အေၾကာင္းသင့္ ေ၀ဖန္ခ်င့္ခ်ိန္ႏုိင္တဲ့ ပညာရွိေတြသာ ေ၀ဖန္ဖုိ႔ သင့္ေတာ္တယ္လို႔ ျဖည့္စြက္နားလည္လုိက္ပါ။ ေ၀ဖန္ခ်င္တယ္ဆုိရင္ အရင္ဆံုး ဗုဒၶတရားေတာ္ေတြကုိ ေသေသခ်ာခ်ာ သိေအာင္လုပ္ၿပီးမွ ေ၀ဖန္တာ ေဆြးေႏြးတာမ်ိဳးပဲ ျဖစ္သင့္တယ္လုိ႔ အႀကံေပးလုိက္ပါတယ္။ ဗုဒၶတရားေတာ္ေတြကို အထူးသျဖင့္ ေ၀ဖန္ေန႐ံုနဲ႔ မၿပီးဘူး၊ လက္ေတြ႕က်က် လုိက္နာမွ က်င့္သံုးမွ ကုိယ့္အတြက္တန္ဖုိးရွိမွာ ျဖစ္လို႔ ေ၀ဖန္ေရး၀ါဒဆုိၿပီး ေ၀ဖန္ေန ၾကမယ့္အစား ကုိယ္နားလည္သေလာက္ လုိက္နာက်င့္သံုးျခင္းဟာ အေကာင္းဆံုးပဲလုိ႔သာ ေကာက္ခ်က္ခ်လုိက္ပါ။
Dr. V. Parami
No comments:
Post a Comment
Without insight meditation, it is incomplete to be a Buddhist.