သစၥာႏွစ္ခု
မူလႏွစ္ျဖာ ဆုိတဲ့ ပထမအသြယ္ကုိ အသင့္အတင့္ ရွင္းလင္းၿပီးခဲ့ပါၿပီ။ မူလႏွစ္ျဖာဆိုတဲ့ ပထမအသြယ္ကုိ နားလည္မယ္ဆိုရင္ သကၠာယဒိ႒ိ၊ သႆတဒိ႒ိ၊ ဥေစၧဒဒိ႒ိ အသိဉာဏ္နဲ႔ျပဳတ္တယ္ဆုိတာ လုိရင္းေလာက္မွတ္ခဲ့ၿပီး ဒုတိယအသြယ္ျဖစ္တဲ့ သစၥာႏွစ္ခု ကုိဆက္ေလ့လာၾကမယ္။
သစၥာႏွစ္ခုဆုိတာ သမုဒယသစၥာနဲ႔ ဒုကၡသစၥာႏွစ္ပါးပါ။ သစၥာဟာ ေလးပါးရွိေသာ္လဲ ဒီစက္၀ုိင္းမွာေတာ့ သတၱ၀ါေတြဟာ ၀ဋ္သစၥာႏွစ္ပါးနဲ႔သာ သံသရာ က်င္လည္ေနၾကရတာျဖစ္လုိ႔ စက္၀ုိင္းထဲမွာ သစၥာ ႏွစ္ပါးထဲသာ ေတြ႔ရတာျဖစ္ပါတယ္။ (အကြက္ ၁ နဲ႔ ၃ က သမုဒယသစၥာ၊ ၂ နဲ႔ ၄ က ဒုကၡသစၥာ) သံသရာလည္ရတဲ့ သစၥာႏွစ္ပါးေပါ့။ ၀ိပႆနာတရားအားထုတ္လုိ႔ မဂ္ဉာဏ္ဖုိလ္ဉာဏ္ေတြ ရတဲ့အခါက်မွ ၀ိ၀ဋၬသစၥာႏွစ္ပါးျဖစ္တဲ့ နိေရာဓသစၥာနဲ႔ မဂၢသစၥာႏွစ္ပါးကုိ ရမွာပါ။
ဒုကၡသစၥာကို ပုိင္းျခား၍သိရမွာျဖစ္ၿပီး သမုဒယသစၥာကိုေတာ့ ပယ္ရမွာျဖစ္ပါတယ္။ သံသရာလည္တဲ့သစၥာႏွစ္ပါးလံုးဟာ သိရမယ့္သစၥာနဲ႔ ပယ္ရမယ့္သစၥာေတြသာျဖစ္တယ္။ ဒုကၡသစၥာက အက်ိဳးသစၥာ၊ သမုဒယသစၥာက အေၾကာင္း သစၥာ။ ဒါေၾကာင့္ သံသရာလည္တယ္ဆုိတာ အေၾကာင္းနဲ႔ အက်ိဳးလွည့္ေနတာ၊ သစၥာႏွစ္ပါးနဲ႔ လွည့္ေနတာလို႔ သေဘာေပါက္ထားရပါမယ္။ ဒုကၡသစၥာက ေလာင္စာ၊ ထင္းနဲ႔ တူၿပီး သမုဒယသစၥာက မီးနဲ႔တူတယ္။ ေလာင္စာနဲ႔ မီးနဲ႔ေတြ႔တဲ့အခါ မီးေတာက္က ၿငိမ္းမသြားဘဲ ပို၍သာ ေတာက္ေလာင္အားေကာင္းလာသလို သမုဒယ မီးကို မပယ္ႏုိင္သေရြ႕ ခႏၶာေလာင္စာေတြကလဲ ဒုကၡမီးေတြ မၿငိမ္းႏုိင္ေအာင္ ဆက္လက္ေတာက္ေလာင္ ေနမွာပါ။ ဒီအေၾကာင္း၊ အက်ိဳးႏွစ္မ်ိဳးလံုး ခ်ဳပ္ၿငိမ္းသြားမွ နိေရာဓသစၥာေပၚလာပါမယ္။ နိေရာဓသစၥာဟာ မ်က္ေမွာက္ျပဳရမယ့္သစၥာပါပဲ။ နိဗၺာန္လုိ႔လဲ ေခၚတယ္။ ေလာင္စာသိမ္းေတာ့ မီးလဲ ၿငိမ္းသြားတဲ့သေဘာပါပဲ။ ဒီလို အေၾကာင္းေရာ အက်ိဳးပါ ႏွစ္မ်ိဳးလံုး ခ်ဳပ္ၿငိမ္းေအာင္ က်င့္တဲ့အက်င့္ကုိေတာ့ မဂၢသစၥာလုိ႔ေခၚတယ္။ မဂၢသစၥာကေတာ့ ပြားမ်ားရမယ့္သစၥာပါ။ သစၥာေလးပါးလံုးကို လွည့္ၿပီး က်င့္ေနရမွာမ်ိဳးမဟုတ္ပါဘူး။ ဒုကၡသစၥာတစ္မ်ိဳးကို ပဋိေ၀ဓဉာဏ္နဲ႔ ထုိးထြင္း၍ ပုိင္းပုိင္းျခားျခား ပိုင္ပုိင္ႏုိင္ႏုိင္ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း သိလုိက္ၿပီဆုိရင္ သမုဒယသစၥာလဲ ပယ္ၿပီးသား ျဖစ္သြားပါတယ္။ နိေရာဓသစၥာလဲ မ်က္ေမွာက္ျပဳၿပီးသား ျဖစ္သြားပါတယ္။ မဂၢသစၥာလဲ ပြားျမားၿပီးသား ျဖစ္သြားပါတယ္။ ဒီလုိ ေလးခ်က္ကို တစ္ၿပိဳင္နက္ၿပီးစီးေစဖုိ႔ အဓိကက်တဲ့ သစၥာကေတာ့ မဂၢသစၥာပါပဲ။ မဂၢသစၥာကုိ ပြားမ်ားလုိရင္ ဒုကၡကုိသိပါမယ္။ မပြားမ်ားရင္ မသိပါဘူး။ ပြားလုိ႔ သိရင္ ပယ္ၿပီးသားလဲျဖစ္၊ ဆုိက္ေရာက္ၿပီး မ်က္ေမွာက္ျပဳၿပီးသားလဲျဖစ္သြားပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ `သိ၊ ပယ္၊ ဆုိက္၊ ပြား၊ ေလးပါးအခ်က္၊ တစ္ၿပိဳင္နက္၊ မဂ္၏ကိစၥတည္း´လုိ႔ လကၤာေလးနဲ႔ မွတ္လိုက္ပါ။
၀ိပႆနာဉာဏ္၊ မဂ္ဉာဏ္လို႔ေခၚတဲ့ ထူးေသာဉာဏ္နဲ႔ ပိုင္းျခားသိရမယ့္တရားဆုိတာ ခႏၶာငါးပါးပါ။ ဒုကၡသစၥာဆုိတာလဲ ဒီခႏၶာငါးပါးပဲ။ ဥပါဒါနကၡႏၶာလုိ႔လဲ ေခၚပါတယ္။ ေလာကီခႏၶာကုိေျပာတာ၊ ၀ိပႆနာ႐ႈလုိ႔ရတဲ့ခႏၶာကုိ ေျပာတာ။ အဓိပၸါယ္အားျဖင့္ တဏွာဒိ႒ိတို႔နဲ႔ ငါ၊ ငါ့ဥစၥာလုိ႔ စြဲလမ္းလို႔ရတဲ့ ခႏၶာငါးပါးျဖစ္လုိ႔ ဥပါဒါနကၡႏၶာလုိ႔ ေခၚတယ္။ ၀ိပႆနာ႐ႈတယ္ဆုိတာ ဒီခႏၶာငါးပါးကုိ လႊတ္လို႔မရဘူး။ ကုိယ့္ခႏၶာငါးပါးမွာပဲ ကုိယ့္ အ႐ႈခံေတြရွိေနတာ။ ဒါေပမယ့္ အတံုးအခဲ ခႏၶာငါးပါးကုိ ႐ႈရမွာမဟုတ္ဘူး။ သေဘာခႏၶာကုိသာ ႐ႈရမွာပါ။ ထူးေသာဉာဏ္နဲ႔ ပယ္ရမယ့္တရားက အ၀ိဇၨာနဲ႔ ဘ၀တဏွာ။ သမုဒယသစၥာပါပဲ။ ထူးေသာဉာဏ္နဲ႔ မ်က္ေမွာက္ျပဳရမယ့္တရားက ၀ိဇၨာနဲ႔ ၀ိမုတၱိျဖစ္တယ္။ နိေရာဓသစၥာလို႔ေခၚတဲ့ နိဗၺာန္ကုိေျပာတာ။ ထူးေသာဉာဏ္နဲ႔ ပြားမ်ားရမယ့္တရားက သမထနဲ႔ ၀ိပႆနာ၊ အထူးသျဖင့္ မဂၢသစၥာလုိ႔မွတ္လုိက္။
အတိတ္က သမုဒယသစၥာနဲ႔ ႀကိဳးစားခဲ့လုိ႔ ယခုဘ၀ ဒုကၡသစၥာ ခႏၶာငါးပါးႀကီးရထားတာလို႔ သိျမင္သေဘာေပါက္လာတဲ့အခါ သိၾကားျဗဟၼာ ဘုရားလာဖန္ဆင္းလုိ႔ ဒီခႏၶာ ရလာတာလားဆုိတဲ့ သံသယ၀ိစိကိစၧာ ေသတယ္။ ယခုရထားတဲ့ လက္ရွိခႏၶာငါးပါးႀကီးဟာလဲ လူေတြ နတ္ေတြ ေယာက္်ားေတြ မိန္းမေတြမဟုတ္၊ ဒုကၡသစၥာအစုအပံုႀကီးရထားတာပဲလို႔ သိနားလည္လုိက္ေတာ့ ဒိ႒ိျပဳတ္သြားတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သစၥာႏွစ္ခုဆုိတဲ့အလႊာကုိ သိနားလည္ျခင္းျဖင့္ ဒိ႒ိနဲ႔ ၀ိစိကိစၧာ အသိနဲ႔ စင္ၾကယ္ပါတယ္။
ေဒါက္တာအရွင္ပါရမီ
No comments:
Post a Comment
Without insight meditation, it is incomplete to be a Buddhist.