Mya Kyun Thar Mogok Meditation Centre

Why hasn’t Nibbāna appeared yet? Because the friction is still too slow. Just as fire emerges when two bamboo sticks are rubbed together repeatedly, you should understand that practicing with anicca (impermanence) and magga (the path) is like rubbing to ignite the fire that is Nibbāna. If you repeatedly strike impermanence with the path, the fire-like Nibbāna will surely appear. However, for those of inferior roots (ahetuka, dvihetuka), how can Nibbāna arise? But for those who understand insight wisdom (vipassanā ñāṇa), they are tihetuka individuals (of superior roots). Even if one is tihetuka, if they do not rub, the fire will not emerge. If you resolve to rub with viriya (energy) as the dominant factor or chanda (wish) as dominant, the fire will arise. However, if desire becomes dominant—thinking, "I must make the fire of Nibbāna emerge at all costs!"—then it becomes chandiddhipāda (accomplishment through desire). If energy becomes dominant and turns into iddhipāda (ps...

ဘာကြောင့် နိဗ္ဗာန်မပေါ်သေးတာပါလိမ့်မလဲဆိုရင် ပွတ်တာ နှေးနေသေးလို့။ ဝါးနှစ်လုံးပွတ်လို့ ပွတ်ဖန်များရင် မီးထွက်သလို အနိစ္စနဲ့ မဂ္ဂတိုက်အောင် လုပ်နေတာဟာ နိဗ္ဗာန်တည်းဟူသောမီး ထွက်အောင် ပွတ်နေတယ်လို့ မနေ့က ပြောခဲ့တာနဲ့ ဆက်ပြီး နားလည်ရမယ်။ အနိစ္စနဲ့ မဂ္ဂတိုက်ဖန်များရင်တော့ မီးနဲ့တူတဲ့ နိဗ္ဗာန် ပေါ်လာမှာပါပဲ။ ဒါပေမဲ့ အဟိတ်၊ ဒွိဟိတ်ပုဂ္ဂိုလ်မျိုးတွေဆိုရင်တော့လည်း နိဗ္ဗာန်က ဘယ်ပေါ်နိုင်လိမ့်မလဲ။ သို့သော် ဝိပဿနာဉာဏ်နားလည်တဲ့ပုဂ္ဂိုလ်တွေ ဖြစ်ရင်တော့ တိဟိတ်ပုဂ္ဂိုလ်ပဲတဲ့။ တိဟိတ်ပင်ဖြစ်သော်လည်း မပွတ်လို့ရှိရင် မီးမထွက်ပါဘူး။ မီးထွက်အောင် ပွတ်တိုက်မယ်ဆိုပြီး ဝိရိယအဓိပတိထား၊ ဆန္ဒအဓိပတိထားရင်တော့ မီးထွက်လာမှာပါပဲ။ ဆန္ဒကလည်း အဓိပတိဖြစ်လို့ နိဗ္ဗာန်တည်းဟူသောမီး မထွက် ထွက်အောင် မရ ရအောင်လုပ်မယ်ဆိုပြီး ဆန္ဒပြင်းပြလို့ရှိရင် ဆန္ဒိဒ္ဓိပါတ်ဖြစ်သွားတယ်။ ဝီရိယကလည်း အဓိပတိဖြစ်လို့ ဣဒ္ဓိပါတ်ဖြစ်သွားတဲ့အခါကျတော့ နိဗ္ဗာန်ဆိုတာ မရ မရှိပါဘူးတဲ့။ ခန္ဓာနဲ့ ဉာဏ်နဲ့တိုက်တဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်မှာဖြင့် မီးနဲ့တူတဲ့ နိဗ္ဗာန် ဧကန်ထွက်ပါလိမ့်မယ်။ ခန္ဓာနဲ့ ဉာဏ်နဲ့ တိုက်ဖန်များတော့ ဖြစ်ပျက်ဆိုရင် ဥဒယဗ္ဗယနဲ့ ဉာဏ်နဲ့ သွားတိုက်တယ်။ ရှုဖ...

King Milinda asked Venerable Nāgasena: "Venerable Sir, if Nibbāna already exists, it would be good for people of the past to encounter it. If it exists now, it would be good for present people to encounter it. If it awaits, we disciples could simply wait, ready to attain it whenever we go. So, Venerable Sir, how does Nibbāna exist?" Venerable Nāgasena replied: "It exists in no period of time." It did not exist in the past, does not exist in the present, and will not exist in the future. "Then, Venerable Sir, should we conclude that Nibbāna does not exist?" "It exists." For example, before two bamboo sticks are rubbed together, there is no fire within either stick. Yet, when rubbed, fire emerges. Where does this fire come from? We must say it comes from the bamboo itself. Was the fire already present beforehand? No. Does it exist while rubbing? No. Will it exist later? No. Just so, Nibbāna transcends the three periods of time; it exists in ...

မိလိန္ဒမင်းကြီးက `အရှင်ဘုရား- နိဗ္ဗာန်ဟာ ရှိနှင့်တယ်ဆိုရင်လည်း ရှေးကလူတွေ တွေ့ဖို့ကောင်းတယ်၊ ရှိဆဲဆိုရင်လည်း အခုလူတွေ တွေ့ဖို့ကောင်းတယ်၊ စောင့်နေတယ်ဆိုရင်လည်း တပည့်တော်တို့ ဘယ်အချိန်သွားသွား ရတာပဲဆိုပြီး နေလို့ရတယ်၊ ဒီတော့ နိဗ္ဗာန်ဟာ ဘယ်လိုရှိပါသလဲဘုရား´လို့ အရှင်နာဂသိန်ကိုမေးလိုက်တယ်။ ဒီတော့ အရှင်နာဂသိန်က `ဘယ်ကာလမှာမှ မရှိဘူး´တဲ့။ အတိတ်မှာလည်း မရှိဘူး၊ ပစ္စုပ္ပန်မှာလည်း မရှိဘူး၊ အနာဂတ်မှာလည်း မရှိဘူး။ `ဒါဖြင့် နိဗ္ဗာန်မရှိဘူးလို့ ယူရမှာလားဘုရား´ `ရှိပါတယ်´၊ ဥပမာအားဖြင့် ဝါးလုံးနှစ်လုံးပွတ်ရာမှာ မပွတ်ခင်က ဝါးလုံးထဲမှာ မီးမရှိဘူး။ တကယ်တမ်း ပွတ်လိုက်တော့ မီးထွက်လာတာဟာ ဘယ်ကမီးလဲဆိုရင် ဝါးထဲကပဲ ထွက်တဲ့ မီးလို့ဆိုရမယ်။ မီးဟာ အရင် ရှိနှင့်တာလားဆိုရင်လည်း မဟုတ်ဘူး၊ ပွတ်ဆဲရှိတာလားဆိုရင်လည်း မဟုတ်ဘူး၊ ရှိလတံ့လားဆိုရင်လည်း မဟုတ်ဘူး။ ဒီအတိုင်းပဲ နိဗ္ဗာန်ဟာ ကာလသုံးပါးမှ လွတ်တယ်၊ ဘယ်ကာလမှာမှ မရှိဘူး။ နိဗ္ဗာန်ဟာ မရှိဘူးလားဆိုရင် အနိစ္စ ဒုက္ခ အနတ္တ ဒီတရားသုံးပါးနဲ့ ဝိပဿနာဉာဏ်နဲ့ ပွတ်ပေးလိုက်ရင် ဝါးနှစ်လုံးပွတ်တော့ မီးထွက်သလို နိဗ္ဗာန် ထွက်လာတယ်တဲ့။ ဒါဖြင့် ဘယ်ကာလမှာ ရှိသလဲဆိုရင် ဘယ်ကာလမှာမှ မရှိ...

Among the two types of Right View, the precursor is the Right View that sees Sankhāradukkha (the suffering inherent in conditioned formations). Only when this ceases does the Right View that sees Asankhatasukha (the bliss of the Unconditioned) arise. Therefore, the precursor Right View is Puresācarikā Vipassanā Sammādiṭṭhi (Preliminary Insight Right View), the Right View that sees arising and passing away. When one persistently follows these phenomena of arising and passing away until they cease to be perceived – meaning one no longer sees the Sankhāradukkha, the formations of suffering – then the Path Right View (Magga Sammādiṭṭhi) arises, seeing the Asankhata Sukha (Unconditioned Bliss). When the Magga Sammādiṭṭhi arises, the kammic burdens (Vipāka Vatta) fall away. This body of arising and passing away, this impermanent body, is Vipāka Vatta (the burden of kammic result). When these burdens (the formations of arising and passing away) are no longer perceived, they fall away. The...

သမ္မာဒိဋ္ဌိနှစ်မျိုးအနက် ရှေ့ပြေးအဖြစ် သင်္ခါရဒုက္ခမြင်တဲ့ သမ္မာဒိဋ္ဌိလာရမယ်။ သူဆုံးသွားမှ အသင်္ခတသုခမြင်တဲ့ သမ္မာဒိဋ္ဌိလာတယ်။ ဒီတော့ ရှေ့ပြေးသမ္မာဒိဋ္ဌိက ပုရေစာရိကာ ဝိပဿနာသမ္မာဒိဋ္ဌိ၊ ဖြစ်ပျက်မြင်တဲ့သမ္မာဒိဋ္ဌိပါပဲ။ အဲဒီဖြစ်ပျက်တွေ ဆုံးအောင်လိုက်လိုက်တဲ့အခါကျတော့ ဆုံးလည်းဆုံးရော သင်္ခါရဒုက္ခ ဖြစ်ပျက်တွေ မမြင်တော့ဘူးဆိုလို့ရှိရင် အသင်္ခတသုခကိုမြင်တဲ့ မဂ်သမ္မာဒိဋ္ဌိပေါ်လာတယ်။ မဂ်သမ္မာဒိဋ္ဌိပေါ်လာတဲ့အခါကျတော့ ဝိပါကဝဋ်တွေ ကျွတ်သွားတယ်။ ဖြစ်ပျက် ခန္ဓာကိုယ်ကြီး အနိစ္စခန္ဓာကိုယ်ကြီးဆိုတာ ဝိပါကဝဋ်ပဲ။ ဒီဝဋ်တွေဟာ ဖြစ်ပျက်တွေ မမြင်တော့ဘူးဆိုရင် ကျွတ်သွားတယ်။ ကမ္မဝဋ်ကြောင့် ဒီဘ၀ ရုပ်နာမ်တွေပေါ်လာတာဟာ ဝိပါကဝဋ်ကြီးပေါ်နေတာပါ။ ရုပ်နာမ်ကြည့်လိုက်တော့လဲ ဖြစ်ပျက်ဆိုတော့ ဝိပါကဝဋ်ဆိုတာနဲ့ တစ်ထပ်တည်းကျနေတယ်။ ဖြစ်ပျက်မမြင်တော့ဘူးဆိုရင် ကိုယ့်ဝဋ်ကျွတ်သွားတာပါပဲ။ ပထမ ဝိပါကဝဋ်နဲ့ သမ္မာဒိဋ္ဌိတွေ့နေတာ။ မတွေ့တော့ဘူးဆိုတော့ ဝိပါကဝဋ်ကျွတ်သွားတာ။ ကိုယ့်ခန္ဓာ ဖြစ်ပျက် ဒုက္ခသစ္စာ ဆိုတဲ့ ဒုက္ခဝဋ်ကြီးက ကျွတ်ပြီး အသင်္ခတဘက် ကူးသွားတယ်။ နိဗ္ဗာန်ဘက်ကိုကူးသွားတာ၊ လောကုတ္တရာမဂ်ပေါ်လာတာပါပဲ။ တစ်နည်းအားဖြင့် မဂ်သမ္မာဒိဋ္ဌိ...

The perception of sankhāra dukkha (the suffering inherent in all conditioned phenomena) discussed yesterday is the forerunner view to the Path (pubbabhāga sammā-diṭṭhi, preliminary insight right view). It is the view immediately preceding the supramundane Path (lokuttara magga). When one attains this view and dies, they will be reborn in a heavenly realm, and before realizing they are in that realm, the Path consciousness will arise first. If a Buddha appears in the world, such a person who has attained this view will appear in the Buddha's mind. Therefore, it is crucial to strive to see sankhāra dukkha. If one sees sankhāra dukkha, even if they encounter the time of a Buddha's appearance, they will be the first to attain liberation. If dwelling in a dispensation without a Buddha, continuing the practice from sankhāra dukkha will lead directly from the Right View that sees sankhāra dukkha to the Right View that sees Nibbāna. The Right View that sees sankhāra dukkha is followe...

မနေ့က ပြောခဲ့တဲ့ သင်္ခါရဒုက္ခအမြင်လေးဟာ မဂ်ရဲ့ရှေ့ပြေးအမြင် (ပုရေစာရိကာ ဝိပဿနာသမ္မာဒိဋ္ဌိ)တဲ့။ လောကုတ္တရာမဂ် ကပ်နေတဲ့ အမြင်။ ဒီအမြင်ရပြီး သေရင် နောက်ဘ၀ နတ်ပြည်ရောက်ပြီး နတ်ပြည်ရောက်မှန်းမသိခင် မဂ်ကအရင်ပေါ်မယ်။ ဘုရားပွင့်မယ်ဆိုရင်လည်း ဒီအမြင်ရှိပြီးသာပုဂ္ဂိုလ်ဟာ ဘုရားဉာဏ်ထဲ ထင်လာမယ်။ ဒါကြောင့် သင်္ခါရဒုက္ခမြင်အောင် ကြည့်ဖို့ အရေးကြီးပါတယ်။ သင်္ခါရဒုက္ခမြင်ရင် ဘုရားပွင့်ချိန်နဲ့ကြုံရင်လည်း အရင်အချွတ်ခံရမယ်။ ဘုရားမရှိတဲ့ သာသနာတွင်းရောက်နေရင်လည်း သင်္ခါရဒုက္ခကနေ ဆက်အားထုတ်တော့ သင်္ခါရဒုက္ခမြင်တဲ့ မဂ်ပြီးတော့ နိဗ္ဗာန်မြင်တဲ့ မဂ်လာတာပဲ။ သင်္ခါရဒုက္ခမြင်တဲ့ သမ္မာဒိဋ္ဌိပြီးတော့ နိဗ္ဗာန်မြင်တဲ့ သမ္မာဒိဋ္ဌိလာတယ်။ သမ္မာဒိဋ္ဌိနဲ့ မဂ်ဟာ အတူတူပဲ။ သင်္ခါရဒုက္ခမြင်တဲ့ဉာဏ်သည် နောက်လာမယ့်ပဋိစ္စသမုပ္ပါဒ် ဖြတ်တယ်။ ဒါကြောင့် သင်္ခါရဒုက္ခကို တစ်ချက်မြင်မြင် နှစ်ချင်မြင်မြင် များများမြင်လေ ကောင်းလေပဲ။ မြင်အောင်သာလုပ်ပါ။ များများမြင်နေပြီဆိုရင်တော့ လောကုတ္တရာမဂ်လာတော့မလို့သာ မှတ်ပေတော့။ သင်္ခါရဒုက္ခမြင်တဲ့သမ္မာဒိဋ္ဌိသည် လောကုတ္တရာမဂ်၏ ရှေ့ပြေးသမ္မာဒိဋ္ဌိ။ ဒါဖြင့် သင်္ခါရဒုက္ခတွေ ဟိုနေရာမှာဖြစ်လိုက် ပျက်လို...

ဆရာတော်၏ ဇာတိရွာတွင် တည်ထားအပ်သော ကျွန်းတောကြီးဓာတ်ပေါင်းစုစေတီတော် မူလထီးတော်(ထီးတော်ဟောင်း)ပူဇော်ရန်နှင့် ကျောက်မဏ္ဍပ် (RC ဓမ္မာရုံ) တည်ဆောက်ရန်အတွက် မြကျွန်းသာဆရာတော်ဒေါက်တာအရှင်ပါရမီမှ ၁၀,၀၀၀,၀၀၀/ ကျပ်၊ သိန်းတစ်ရာကျပ်။ နန္ဒာရွှေဘုံဆရာတော်များမှ ၅,၅၀၀,၀၀၀/ ကျပ်၊ ငါးဆယ့်ငါးသိန်းကျပ်။ ဒေါ်သိန်းဟန်မိသားစု၊ စိန်ရွှေကုန်းမှ ၁,၅၀၀,၀၀၀”/ ကျပ်၊ တစ်ဆယ့်ငါးသိန်းကျပ်။ မောင်မျိုးဇော်နိုင်မှ ၁၀၀,၀၀၀/ ကျပ်၊ တစ်သိန်းကျပ်။ မောင်ဇော်မျိုး၊ မောင်ခင်မောင်ထွန်း၊ မောင်ကျော်သူတို့မှ ၁၅၀,၀၀၀/ ကျပ်၊ တစ်သိန်းငါးသောင်းကျပ်။ (၇၆)ကြိမ်တရားစခန်းမှ ၁၅၀,၀၀၀/ ကျပ်၊ တစ်သိန်းငါးသောင်းကျပ်။ မသူဇာဝင်း (စင်္ကာပူ)၊ မအေးနှင်းဦး (ဂျပန်)မှ မအေးနှင်းဦးမွေးနေ့အလှူ ၁၃၀,၀၀၀/ ကျပ်၊ တစ်သိန်းသုံးသောင်းကျပ်။ ကိုလွတ်@သိန်းနိုင်ထွန်းမှ ၅၀,၀၀၀/ ကျပ်၊ ငါးသောင်းကျပ်။ ဦးပြည့်စုံ+ဒေါ်အိအိရှိန်၊ သမီး မနေခြည်ရွှန်းလဲ့ မိသားစုမှ ၁၀၀,၀၀၀/ ကျပ်၊ တစ်သိန်းကျပ်။ အရှင်ကောသလ္လ (မြကျွန်းသာ) မှ ၁၀၀,၀၀၀/ ကျပ်၊ တစ်သိန်းကျပ်။ စုစုပေါင်း ၁၇,၇၈၀,၀၀၀/ ကျပ်၊ တစ်ရာခုနစ်ဆယ့်ခုနစ်သိန်းရှစ်သောင်းကျပ်ကို မဟာနန္ဒာရာမဆရာတော် အရှင်ဣန္ဒာစရိယထံသို့ လွှဲ...

The Buddha taught there are two types of Sammādiṭṭhi (Right View). Sammā means 'right' or 'correct', and Diṭṭhi means 'view' or 'seeing'. Therefore, we should understand that the Buddha taught about Two Types of Seeing Reality. These two types are: one is seeing arising and passing away (impermanent conditioned phenomena - Saṅkhāra), and the other is seeing Nibbāna. The knowledge that sees arising and passing away does not see Nibbāna, and the knowledge that sees Nibbāna does not see arising and passing away. When you focus your attention (ñāṇa) on the body, whether you call it the aggregate of feeling (Vedanākkhandha) or the aggregate of consciousness (Viññāṇakkhandha) - the mind - what you actually see is arising and passing away, the impermanent (anicca). As you observe repeatedly, when you contemplate feeling, you don't find 'feeling' as such; you see the impermanent (anicca), unsatisfactory (dukkha), and non-self (anatta) nature of w...

ဘုရားရှင်က သမ္မာဒိဋ္ဌိနှစ်မျိုးရှိတယ်လို့ ဟောထားတယ်။ သမ္မာက မှန်ကန်တာ၊ ဒိဋ္ဌိက မြင်တာ။ အမှန်မြင်နှစ်မျိုးကို ဘုရားရှင်ဟောတော်မူတယ်လို့ မှတ်ရလိမ့်မယ်။ အမှန်မြင်နှစ်မျိုးဆိုတာ ဖြစ်ပျက် သင်္ခါရ မြင်တာကတစ်မျိုး၊ နိဗ္ဗာန်မြင်တာက တစ်မျိုးတဲ့။ ဖြစ်ပျက်မြင်တဲ့ ဉာဏ်က နိဗ္ဗာန်မမြင်ဘူး၊ နိဗ္ဗာန်မြင်တဲ့ ဉာဏ်ကလည်း ဖြစ်ပျက်မမြင်ဘူး။ ခန္ဓာကိုယ်ကို ဉာဏ်စိုက်လိုက်တဲ့အခါ ဝေဒနာက္ခန္ဓာပဲ ပြောပြော၊ ဝိညာဏက္ခန္ဓာ စိတ်ကပဲ ပြောပြော၊ အမြင်ကတော့ ဖြစ်ပျက် အနိစ္စမြင်မှာပဲ။ ရှုဖန်များလာတဲ့အခါကျတော့ ဝေဒနာရှုလိုက်လည်း ဝေဒနာမတွေ့ဘူး၊ ဖြစ်ပြီး ပျက်တဲ့ အနိစ္စ ဒုက္ခ အနတ္တတွေတွေ့တယ်။ စိတ်ရှုလိုက်ပြန်လည်း စိတ်မတွေ့ဘူး၊ ဖြစ်ပျက်ပဲတွေ့တယ်။ ဒီလို ဖြစ်ပျက်ပဲ တွေ့တာသည် သင်္ခါရဒုက္ခမြင်တာ။ သင်္ခါရဒုက္ခမြင်ရင် အမြင်ကတော့ အမှန်ပဲ။ ဒီနေရာဖြစ် ဒီနေရာ ပျက်သွားတာလေးကို မြင်ရင် ဉာဏ်မြင်၊ မနောဒွါရနဲ့ မြင်တာလို့ မှတ်ထားလိုက်ပါ။ ဒီနေရာက ယားတယ်၊ ဒီနေရာပဲ ပျောက်သွားတယ်၊ ဒါ သင်္ခါရဒုက္ခမြင်တာ။ အမြင်မှန်ပါပဲ။ သင်္ခါရဆိုတာ အကြောင်းတရားက ပြုပြင်လို့ သူများပြုပြင်လို့ပေါ်တာ။ ပိုးကောင်လေးတက်လို့လည်း ယားတတ်တယ်၊ ချွေးထွက်လို့လည်း ယားတတ်တယ်၊ မိတ်...

Yesterday, we discussed that when greed arises, we should not identify with it but observe its arising and passing away. Similarly, when a spark of anger arises, if we identify with that anger, we should indeed be afraid. But when a little anger arises, recognize with faith that it is merely a mental formation (saṅkhāra) appearing in your mind due to coinciding conditions. When you observe it with wisdom, as you have faith, the anger becomes impermanent (anicca). Thus, anger is the arising and passing away (udayabbaya), and wisdom is the Path (magga). It no longer sends you to the lower realms. Why? Because your association has become correct. If you associate with clinging (upādāna), it's dangerous. If you associate with kamma, it's also dangerous. But now, by associating it with wisdom, even your enemy becomes a benefactor. Greed and anger were once enemies, but now, through associating them with faith and wisdom, they become friends and help you realize the Path. Therefor...

လောဘပေါ်ရင် လောဘအတိုင်းမထားဘဲ ဖြစ်ပျက်ရှုဖို့ အရင်နေ့က ပြောခဲ့ပြီ။ ဒီအတိုင်းပဲ ဒေါသလေး ပေါ်လာရင်လည်း ဒေါသအတိုင်း ထားရင်တော့ ကြောက်ရမှာပါပဲ။ ဒေါသလေးပေါ်ရင် ကိုယ့်သန္တာန်မှာ သင်္ခါရက္ခန္ဓာလေး ပေါ်တယ်၊ အကြောင်းတိုက်ဆိုင်လို့ ပေါ်လာတာပဲလို့ ယုံကြည်ထားလိုက်။ ယုံကြည်တဲ့အတိုင်း ပညာနဲ့ ပေါင်းပြီး ကြည့်လိုက်တော့ ဒေါသက အနိစ္စဖြစ်သွားတယ်။ ဒီတော့ ဒေါသက ဖြစ်ပျက်၊ ပညာက မဂ်။ အပါယ်မပို့တော့ဘူး။ ဘာကြောင့် အပါယ်မပို့တာလဲ ဆိုရင် အပေါင်းအသင်းမှန်သွားလို့။ ဥပါဒါန်နဲ့ ပေါင်းရင် ခက်ပြီ၊ ကံနဲ့ပေါင်းရင်လည်း ခက်ပြီ။ အခုတော့ ဉာဏ်နဲ့ပေါင်းလိုက်တဲ့အတွက် ရန်သူသည်ပင် ကိုယ့်အကျိုးဆောင်ရွက်တဲ့သူ ဖြစ်သွားတယ်။ လောဘ၊ ဒေါသဟာ အရင်က ရန်သူပဲ၊ အခုတော့ သဒ္ဓါ ပညာနဲ့ ပေါင်းလိုက်လို့ မိတ်ဆွေဖြစ်ပြီး မဂ်ပေါ်အောင် ကျေးဇူးပြုသွားတယ်။ ဒါဖြင့် အကုသိုလ်တိုင်း ကြောက်ဖို့ မလိုဘူး၊ အပေါင်းအသင်းတည့်ဖို့သာ အရေးကြီးပါတယ်။ မဂ်နဲ့ မပယ်သေးသရွေ့ကာလပတ်လုံး လောဘ၊ ဒေါသ၊ မောဟတွေကတော့ ပေါ်လာမှာပဲ ဆိုတာ ယုံကြည်ထားလိုက်။ ယုံကြည်ထားတဲ့အတိုင်းပဲ ကိုယ့်ခန္ဓာထဲမှာ ပေါ်မှာပဲ။ ပေါ်လာတဲ့အခါကျတော့ သဒ္ဓါ ပညာနဲ့ ပေါင်းပြီး ပေါ်လာတယ်ဆိုတာ သဒ္ဓါကယုံကြည်၊ ပညာနဲ့...

ဝါဆိုလပြည့်နေ့တွင် ဂေါတမမြတ်စွာဘုရားအလောင်းတော်သည် ပဋိသန္ဓေ နေတော်မူခြင်း၊ တောထွက်တော်မူခြင်း၊ ဘုရားဖြစ်ပြီးနောက် တရားဦးဓမ္မစကြာကို ဟောကြားတော်မူခြင်းဟူသော ထူးခြားသည့် ဖြစ်ရပ်များနှင့် တိုက်ဆိုင်သောနေ့ ဖြစ်သည်။ ထိုမျှသာမက သံဃာတော်များသည် ဝါဆိုလပြည့်ကျော် တစ်ရက်မှစ၍ ဝါတွင်းသုံးလ ကာလပတ်လုံး ဝါဆိုဝါကပ်သော အခါထူး အခါမြတ်လည်း ဖြစ်သည်။ ဂေါတမမြတ်စွာဘုရားသည် ဘုရားအဖြစ်သို့ ရောက်တော်မှုပြီးနောက် တရားဦးဓမ္မစကြာဒေသနာတော်ကို ပဉ္စဝဂ္ဂီငါးဦးတို့အား ဝါဆိုလပြည့်နေ့တွင် မိဂဒါဝုန်တော၌ ဟောကြားတော်မူသည်။ ထို့ကြောင့် ဝါဆိုလပြည့်ကို ဓမ္မစကြာအခါတော်နေ့ဟူ၍ သတ်မှတ်ထားသည်။ ဗုဒ္ဓ ဘာသာဝင်လူပုဂ္ဂိုလ်များသည် ဝါဆိုလပြည့်နေ့တွင် ကျောင်းကန်ဘုရားသို့ သွားရောက်၍ ဥပုသ်သီတင်းစောင့်ခြင်း၊ ဝါဆိုသင်္ကန်းဆက်ကပ်လှူဒါန်းခြင်း၊ တရားတော်များနာယူကြည်ညိုခြင်း၊ တရား အားထုတ်ခြင်း၊ ဓမ္မစကြာရွတ်ဖတ်ပူဇော်ခြင်း စသည့်ကုသိုလ်တို့ကို အလေးအနက်ထားကာ ပြုလုပ်လေ့ရှိကြသည်။ ဗုဒ္ဓဘာသာဝင်လူပုဂ္ဂိုလ်တို့ ဝါဆိုအကြောင်းပြု၍ ဝါဆိုသင်္ကန်းကပ်လှူကြခြင်းမှာလည်း ထူးခြားသည့် ကာလဒါနကုသိုလ်တစ်ခုပင် ဖြစ်သည်။ ဝါဆိုသင်္ကန်းကပ်လှူခြင်းသည် သရဏဂုံသုံးပါး ဆောက်...

First, understand this: Wholesome deeds (kusala) are of two kinds – those that lead to suffering and those that liberate from suffering (or those that lead to Nibbāna and those that do not lead to Nibbāna). Unwholesome deeds (akusala) are also of two kinds – those that lead to the lower realms (apāya) and those that do not lead to the lower realms. Such wholesome deeds can lead to suffering, yet they can also lead all the way to Nibbāna. Similarly, unwholesome deeds can lead to the lower realms, but if one skillfully applies unwholesome states, one may avoid the lower realms. Whether one experiences suffering or liberation, falls to the lower realms or avoids them, depends entirely on having right or wrong spiritual companionship. "Spiritual companionship" (Apaung Athin) does not merely mean associating with people; it means associating through Faith (saddhā). As the saying goes: "Faith is the man's companion" (saddhā dutiyā purisassa hoti). Saddhā here does ...

ကုသိုလ်သည် ဒုက္ခရောက်တဲ့ကုသိုလ်နဲ့ ဒုက္ခလွတ်တဲ့ကုသိုလ် သို့မဟုတ် နိဗ္ဗာန်ရောက်တဲ့ ကုသိုလ်နဲ့ နိဗ္ဗာန်မရောက်တဲ့ ကုသိုလ်လို့ နှစ်မျိုးရှိတယ်။ အကုသိုလ်ကလည်း အပါယ်ရောက်တဲ့ အကုသိုလ်နဲ့ အပါယ်မရောက်တဲ့ အကုသိုလ်ဆိုပြီး နှစ်မျိုးရှိတယ်လို့ ရှေးဦးစွာ မှတ်ထားလိုက်။ ဒီလို ကုသိုလ်တွေက ဒုက္ခရောက်စေနိုင်သလို နိဗ္ဗာန်ထိအောင်လည်း ရောက်စေနိုင်တာ၊ အကုသိုလ်တွေကလည်း အပါယ်ရောက်စေနိုင်သလို အကုသိုလ်ကို အသုံးချတတ်ရင်လည်း အပါယ်မရောက်ဘဲ ဖြစ်ရတာဟာ အပေါင်းအသင်းလွဲတာနဲ့ မှန်တာအပေါ်မူတည်နေတယ်တဲ့။ အပေါင်းအသင်းဆိုတာက လူ လူချင်းပေါင်းသင်းတာကို မဆိုလိုဘူး၊ သဒ္ဓါတရားနဲ့ ပေါင်းသင်းတာကို ဆိုလိုတယ် (သဒ္ဓါ ဒုတိယာ ပုရိသဿ ဟောတိ)။ သဒ္ဓါသည် ပေးကမ်းတာကို ပြောတာမဟုတ်ဘူး။ ဘုရား တရား သံဃာအပေါ်၌ ယုံကြည်မှုကို ဆိုလိုတာ။ သဒ္ဓါတရားနဲ့ပေါင်းတော့ ဘုရားရှင်ရဲ့ သဗ္ဗညုတဉာဏ်တော်ကြီးဟာ အကုန်သိတယ်ဆိုတာ ယုံကြည်တယ်။ သူဟောတဲ့တရားတွေဟာ ချမ်းသာသုံးမျိုးကို ပေးနိုင်တယ်၊ ကျင့်ကြံရင် ချမ်းသာသုံးမျိုးရလိမ့်မယ်လို့ ယုံကြည်တယ်။ ဘုရားအပေါ်၌ ယုံကြည်မှု၊ သဗ္ဗညုတဉာဏ်အပေါ်၌ ယုံကြည်မှု၊ တရားအပေါ်၌ ယုံကြည်မှု၊ အရိယာသံဃာတွေ အပေါ်၌ ယုံကြည်မှုဆိုတဲ့ သဒ္ဓါတရားနဲ...

There are two types of merit-sharing: 1. Intentional merit-sharing: Sharing merits with a specific intention (e.g., dedicating merits to the deceased). 2. Non-intentional merit-sharing: Sharing merits openly so that anyone who rejoices ("sādhu") may receive them. Intentional Merit-Sharing When merits are intentionally shared with the deceased, the deceased must be a peta (hungry ghost) and must come to rejoice ("sādhu") to receive the merits. If they do not rejoice, they cannot receive the merits. Non-Intentional Merit-Sharing When merits are shared non-intentionally, anyone who rejoices ("sādhu") may receive the merits. Those who do not rejoice will not receive them. Traditional Practice Therefore, when performing the water-pouring ritual to share merits after a good deed, both methods are combined: A portion is dedicated intentionally (e.g., to specific deceased beings). Another portion is shared non-intentionally (open to all). ...