သမုဒယသစၥာ

သမုဒယ-ကုိ သံ + ဥ + အယ- လုိ႔ ပုဒ္ခြဲလုိက္လွ်င္ သံ-က ေပါင္းစု၍။ ဥ-က ျဖစ္တာ။ အယ-က အေၾကာင္းတရား။ ေပါင္းစု၍ ျဖစ္ေနတဲ့ အေၾကာင္းတရားဟာ သမုဒယပါပဲ။ သစၥာ-က အမွန္တရား။ ဒါေၾကာင့္ သမုဒယသစၥာ-ဆုိတာ ေပါင္းစု၍ ျဖစ္ေနတဲ့ အေၾကာင္း အမွန္တရား လုိ႔ အဓိပၸါယ္ရတယ္။

အဘိဓမၼတၳသဂၤဟက်မ္းအလုိ- တဏွာ သမုဒေယာ ဘေ၀။ တဏွာဟာ သမုဒယသစၥာလုိ႔ ဆုိပါတယ္။ ဓမၼစကၠပ၀တၱနသုတၱန္အလုိ ကာမတဏွာ၊ ဘ၀တဏွာ၊ ၀ိဘ၀တဏွာ ဆိုတဲ့ တဏွာသံုးပါးဟာ သမုဒယသစၥာပါပဲ။ ကာမဂုဏ္ငါးပါးကုိ သာယာတဲ့တဏွာက ကာမတဏွာ၊ ျဖစ္ေနတဲ့ဘ၀အေပၚမွာ သာယာတဲ့ တဏွာက ဘ၀တဏွာ။ ဘ၀ျပတ္စဲတာ ဘ၀မရွိမွ ေအးမယ္လုိ႔ ထင္ၿပီး ဘ၀ျပတ္စဲမႈအေပၚမွာ သာယာတဲ့ တဏွာက ၀ိဘ၀တဏွာပါပဲ။

ကာမဂုဏ္အာရံုငါးပါးအေပၚမွာ သာယာေတာ့ ကာမတဏွာျဖစ္တယ္။ ဒီလုိ သာယာမႈေတြ ျဖစ္တယ္ဆုိတာ ငါစြဲ သကၠာယဒိ႒ိခံေနလုိ႔ပါ။ ပုဂၢိဳလ္စြဲ သတၱ၀ါစြဲ ငါစြဲ သူစြဲ ေယာက်္ားစြဲ မိန္းမစြဲ စသည့္ သကၠာယဒိ႒ိရွိေနရင္ ရုပ္နာမ္အေပၚ အမွန္ျမင္ႏုိင္တဲ့ ဉာဏ္မ၀င္ႏုိင္ေတာ့ပါဘူး။ ပရမတ္ကုိ ေဖာက္ထြင္းျမင္ႏုိင္တဲ့ ဉာဏ္မ၀င္ဘဲ ပညတ္အေပၚမွာ ေသာင္တင္ၿပီး ငါထင္ သူထင္ ေယာက္်ားထင္ မိန္းမထင္ ဒီအထင္မွားက သကၠာယဒိ႒ိပါ။ ဒီလုိ သကၠာယဒိ႒ိနဲ႔ ၿငိစြန္းေနသမွ်ေတာ့ တပ္မက္စရာေတြ႕ရင္ တပ္မက္မွာ၊ တြယ္တာစရာရွိရင္ တြယ္တာမွာ၊ လုိခ်င္စရာေတြ႕ရင္ လုိခ်င္မွာ အမွန္ပါပဲ။ ဒီလုိ လုိခ်င္တပ္မက္တြယ္တာတာကုိ ကာမတဏွာလုိ႔ေခၚပါတယ္။ ဒီေတာ့ ကာမတဏွာဟာ သကၠာယဒိ႒ိနဲ႔ တြဲျဖစ္ေလ့ျဖစ္ထရွိတယ္ေပါ့။

ဘ၀တဏွာကေတာ့ ကုိယ္ရရွိထားတဲ့ ဘ၀အေပၚမွာ သာယာေက်နပ္ေနတာ၊ ေပ်ာ္ေမြ႕ေနတာပါပဲ။ အခု လူ႔ဘ၀ ရ ထားခုိက္ လူ႔ဘ၀ကုိ သာယာေက်နပ္ေနတာ၊ နတ္ဘ၀ ရ ထားသူမ်ားက နတ္ဘ၀ကို ေက်နပ္ေနတာ၊ အပါယ္ဘ၀ ရ ထားတဲ့သူမ်ားကလည္း အပါယ္ဘ၀ကုိ ေက်နပ္ေနတာ။ ဒါဟာ ဘ၀တဏွာပါ။ ဒီလုိ ဘ၀တဏွာျဖစ္ရတယ္ဆုိတာ သႆတဒိ႒ိမကင္းလုိ႔ပါ။ ကုိယ္ ရရွိပုိင္ဆုိင္ထားတဲ့ဘ၀ဟာ ေျပာင္းလဲမႈမရွိဘူး၊ တည္ၿမဲေနတယ္၊ ျဖစ္တာ ပ်က္တာ မထင္ျမင္ဘူးဆုိရင္ တည္ၿမဲအယူ သႆတ၀င္ေနတာပါပဲ။ ငယ္ရာက ႀကီးလာခဲ့ေပမယ့္ ငယ္တုန္းကလည္း ငါပဲ၊ အခုလည္း ငါပဲ လုိ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္ကနဲ႔ အခုလက္ရွိ အေနအထားကို တစ္သားတည္း ထပ္ေနသလုိမ်ိဳး အထင္ရွိေနတာဟာ လူတုိင္းမွာ ျဖစ္ေလ့ျဖစ္ထ ရွိေနတဲ့ သႆတအယူပါ။ ဒီလုိိ မေျပာင္းမလဲ တည္ၿမဲတယ္ထင္ေနလုိ႔လဲ ကုိယ့္ဘ၀နဲ႔ကုိယ္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနႏုိင္ၾကတာေပါ့။ ကုိယ့္ဘ၀နဲ႔ကုိယ္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနႏုိင္တာဟာ ဘ၀တဏွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဘ၀တဏွာဟာ သႆတဒိ႒ိနဲ႔ တြဲၿပီး ျဖစ္ေလ့ ျဖစ္ထရွိတယ္။

ေနာက္တစ္ခုက ၀ိဘ၀တဏွာ။ ဘ၀ျပတ္စဲမႈကုိ သာယာတာ။ ဘ၀မွာ ဒုကၡသုကၡ မ်ားလြန္းလုိ႔ မခံမရပ္ႏုိင္ေအာင္ ျဖစ္လာတဲ့အခါ ဒီဘ၀ႏွယ္ ဆင္းရဲလုိက္တာ။ အသက္ရွင္ေနရတာနဲ႔စာရင္ ေသတာက ေကာင္းေသးတယ္ဆုိၿပီး ဘ၀ျပတ္စဲမႈကုိသာယာသြားတာမ်ိဳးပါ။ ဒီလုိျဖစ္တာဟာလဲ အယူမွားတစ္ခုခုနဲ႔ ဆက္စပ္လ်က္ရွိေနပါတယ္။ ေသတာနဲ႔ ဘ၀ဟာ ျပတ္သြားတယ္၊ ေသရင္ ေအးတာပဲဆုိၿပီး ဘ၀ျပတ္အယူ ဥေစၧဒဒိ႒ိ၀င္ေနတာပါပဲ။ ေသရင္ ေအးတယ္လုိ႔ ယူဆတာဟာ ရွင္ေနလုိ႔ ဒုကၡေရာက္တာ၊ ေသရင္ ဒုကၡမေရာက္ေတာ့ဘူးလုိိ႔ ယူဆေနလုိ႔ေပါ့။ တကယ္ေတာ့ ေသရင္ မေအးဘဲ ပုိ၍ ပူရမွာကုိ သူမွ မသိတာကုိး။ ဒီလုိိအသိကင္းေနတဲ့အခါ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ အဆံုးစီရင္သြားတာမ်ိဳးေတြ၊ ေသေၾကာင္းႀကံသြားတာမ်ိဳးေတြဟာ ေလာကမွာ မၾကာခဏ ျဖစ္တတ္တဲ့သဘာ၀ေတြပါ။ ဒါဟာ ဥေစၧဒသမားေတြရဲ႕ လုပ္ရပ္လုိိ႔ဆုိရင္လဲ မလြဲပါဘူး။ ဒီလုိ အယူက မိမိစိတ္ထဲမွာ စြဲၿငိလာၿပီဆုိရင္ ဘ၀ျပတ္စဲမႈကုိ လုိလားတဲ့ ၀ိဘ၀တဏွာဆုိတာ ျဖစ္လာရတာပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ၀ိဘ၀တဏွာဆုိတာ ဥေစၧဒဒိ႒ိနဲ႔ ယွဥ္တြဲျဖစ္ေလ့ရွိတယ္လုိ႔မွတ္လုိက္ပါ။

ဒီတဏွာသံုးမ်ိဳးလံုးဟာ ဓမၼစၾကာေဒသနာေတာ္မွာ သမုဒယသစၥာလုိ႔ ေဟာေတာ္မူထားပါတယ္။ တဏွာသံုးမ်ိဳးလုိ႔ ဆုိေသာ္လည္း သၿဂႋဳဟ္က်မ္းက ဆုိထားတဲ့ တဏွာဟာ သမုဒယသစၥာ ဆုိတာနဲ႔ အတူတူပင္ ျဖစ္တယ္လုိ႔မွတ္ရမယ္။ သံုးမ်ိဳးခြဲျပလုိက္ေသာ္လည္း လုိရင္းမွာ တဏွာသည္ သမုဒယသစၥာပါပဲ။ ကာမဂုဏ္အေပၚ သာယာတဲ့ တဏွာေပၚရင္လည္း သမုဒယသစၥာတည္ေထာင္ေနတာ၊ ဘ၀အေပၚသာယာတဲ့ တဏွာေပၚေနရင္လည္း သမုဒယသစၥာတည္ေထာင္ေနတာ၊ ဘ၀ျပတ္စဲမႈအေပၚ သာယာတဲ့တဏွာေပၚရင္လည္း သမုဒယသစၥာတည္ေထာင္ေနတာသာျဖစ္တယ္။ အေၾကာင္းတရားေတြ ေပါင္းစု ျဖစ္ေပၚေနျခင္းသာျဖစ္တယ္။ ဘာအတြက္အေၾကာင္းတရားေတြလည္း ဆုိရင္ ေနာင္ဘ၀ ေနာင္ခႏၶာရေစမယ့္ အေၾကာင္းတရားေတြပါ။ ဒါေၾကာင့္ သမုဒယသစၥာဟာ အေၾကာင္းသစၥာပါပဲ။ ေနာင္ခႏၶာ ဒုကၡသစၥာ ရမယ့္အေၾကာင္းသစၥာေပါ့။ ဒီေတာ့ ဒုကၡေရာက္ေၾကာင္းတရားဆုိရင္လည္း မလြဲပါဘူး။ ဘာေၾကာင့္ ဒုကၡေတြ ဒီေလာက္မ်ားေနရတာလည္းဆုိရင္ သမုဒယေတြေၾကာင့္ ဒုကၡေတြ မ်ားေနၾကရတာပါ။ သမုဒယမ်ားေလ ဒုကၡမ်ားေလ၊ သမုဒယအားႀကီးေလ ဒုကၡႀကီးေလသာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဆုိရင္ အျပန္အားျဖင့္ သမုဒယနဲေလ ဒုကၡနဲေလ၊ သမုဒယ အားေပ်ာ့ေလ ဒုကၡအားေပ်ာ့ေလဆုိတာ သိႏုိင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒုကၡနဲခ်င္ရင္ သမုဒယနဲေအာင္လုပ္၊ ဒုကၡပါးခ်င္ရင္ သမုဒယပါးေအာင္လုပ္၊ ဒုကၡကင္းခ်င္ရင္ သမုဒယကင္းေအာင္ လုပ္ရပါလိမ့္မယ္။ (ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္)။

ေဒါက္တာအရွင္ပါရမီ