နည္းယူရမယ့္ပညာ
ဒီလုိေလးစဥ္းစားၿပီး ဒီလုိေလးလုပ္ေဆာင္ခဲ့လို႔၊ ႀကိဳးစားခဲ့လုိ႔ ဒီလုိေလးျဖစ္ေျမာက္လာတဲ့အခါ ျဖစ္ေျမာက္လာတာေလးကိုသာ အမ်ားက သတိထားၾကည့္လို႔ရတယ္ေလ။ ဘယ္လုိေလးစဥ္းစားလုိ႔ ဘယ္လုိေတြလုပ္ေဆာင္ခဲ့ရတယ္၊ ဘယ္ေလာက္ထိေအာင္ ႀကိဳးစားခဲ့ရတယ္ဆုိတာေတြက ျမင္ကြင္းရဲ႕ေနာက္ကြယ္မွာပဲ က်န္ေနခဲ့တတ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူလုိ ျဖစ္ေျမာက္ေအာင္ျမင္ခ်င္ရင္ေတာ့
မ႐ုိးတဲ့စိတ္ထား
မြန္ျမတ္တဲ့စိတ္ထားသည္ ဘယ္ေသာအခါမွ ႐ုိးသြားသည္ဟူ၍ မရွိ။
ကုိယ့္အရွိ ကိုယ္တိုင္သိ
ကုိယ့္ဒုကၡ ကိုယ္သာလွ်င္ အသိဆံုးျဖစ္ပါ၏။ မိမိအခက္အခဲကို မိမိမွတစ္ပါး အျခားမည္သူက ပိုမုိ၍ နားလည္ႏုိင္ပါမည္နည္း။ ထို႔ေၾကာင့္ ကုိယ့္ရွိတဲ့ဒုကၡ ကုိယ္ကိုယ္တိုင္ သိေအာင္ႀကိဳးစားေနရင္း သူတစ္ပါးဒုကၡကုိလည္း ကုိယ္ခ်င္းစာတတ္လာၾကမည္သာျဖစ္ပါ
အဂတိတရား မလိုက္စားသင့္
ဆႏၵ ေဒါသ ဘယ ေမာဟ ဆိုတဲ့ အဂတိတရား (၄) ပါး တစ္ပါးပါးလုိက္စားရင္ မမွ်တမႈနဲ႔ မတရားမႈဆုိတာ ျဖစ္လာတာ။ ဒါေၾကာင့္ ကုိယ့္ဆႏၵခ်ည္း ဦးစားေပးလြန္းရင္လဲ အဆင္ေျပမွာမဟုတ္ပါဘူး။ ကုိယ့္ေဒါသခ်ည္း ေရွ႕တန္းတင္ရင္လဲ ျပႆနာႀကီးထြားလာတတ္တယ္။ အေၾကာက္တရားေၾကာင့္ သူမ်ားခုိင္းတုိင္း အေကာင္းအဆုိးမခြဲျခား မေ၀ဘန္ဘဲ လုပ္မိရင္လဲ ကုိယ္သာနစ္နာဆံုး႐ံႈးရတယ္။ ဒီထဲ အဆိုးဆံုးကေတာ့ အသိတရား ေခါင္းပါးျခင္းပါပဲ။ အသိဉာဏ္ ဆင္ျခင္တံု ကင္းမဲ့ၿပီဆုိရင္ ေကာင္းေကာင္း ဆုိးဆုိး ဘာမဆုိ အကုန္လုပ္မိတတ္တယ္။
ကုသုိလ္ကုိ ေမ့မထားလုိက္ပါႏွင့္
ကုသုိလ္ဒါနတစ္ခု ျပဳလုပ္ၿပီးရင္ ေမ့ေမ့ေပ်ာက္ေပ်ာက္ ပစ္မထားလုိက္ပါနဲ႔။ ျပန္လည္သတိရတဲ့ အက်င့္ေလး လုပ္လုပ္ေပးေနရတယ္။ ကုသုိလ္ျပဳတုန္းက ဒါန၊ ျပန္လည္သတိရေနတာက စာဂါႏုႆတိဘာ၀နာေပါ့။ ျပန္လည္သတိတရရွိေနတာဟာ တကယ္ေတာ့ ဒါနထက္ျမင့္ျမတ္တဲ့ ဘာ၀နာတစ္ခုျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာကုိ ဘယ္သူမွ သတိမထားမိၾကဘဲ ျဖစ္ေနေလ့ရွိၾကတယ္ေလ။
မသိတတ္သူရဲ႕ အသိ
မသိတတ္တဲ့သူ သိတာ တစ္ခုရွိတယ္။ အဲဒါဟာ သူလုိခ်င္တာ သူျဖစ္ခ်င္တာ သူလုပ္ခ်င္တာပဲ သိေနတာ။ က်န္တာ ဘာမွမသိေတာ့ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ မသိတဲ့သူ သိေနတဲ့အသိဟာ သိပ္ေၾကာက္စရာေကာင္းတယ္။
အဆိုးဓာတ္ေျပာင္း အေကာင္းဓာတ္စုေဆာင္း
အတိတ္ကံေတြ ဘယ္လုိပင္ ရွိေနေစကာမူ လတ္တေလာ ေကာင္းေနဖို႔အေရးႀကီးတယ္။ အကုသုိလ္ ပါပဓာတ္ေတြ နဲႏုိင္သမွ် နဲေနေအာင္ ေလ့က်င့္၊ ကုသုိလ္ပုညဓာတ္ေတြ မ်ားႏုိင္သမွ် မ်ားေအာင္ ပြားျမားထား။ ဒါဟာ မျဖစ္မေန လုပ္ရမယ့္အလုပ္လုိ႔ခံယူလုိက္ရင္
အ႐ႈပ္ရွိမွ အရွင္းတန္ဖုိးသိမည္
အ႐ႈပ္ေတြ အရင္ျမင္ေအာင္ၾကည့္တတ္ဖို႔ ႀကိဳးစား။ အ႐ႈပ္ေတြ ပိုနားလည္ထားေလ အျမင္ပိုမိုရွင္းလင္းလာေလ။ ေၾကာင္းက်ိဳးဆက္စပ္နားလည္လာတတ္တ
ကံဆိုသည္မွာ
ကံဆိုတာ တုိက္ဆုိင္မႈတစ္ခုပါ။ ဒါေပမယ့္ အေၾကာင္းမဲ့ တုိက္ဆုိင္မႈမ်ိဳးေတာ့မဟုတ္၊ အေၾကာင္းနဲ႔ တုိက္ဆုိင္မႈမ်ိဳးသာ ဟုတ္၏။
မဂၢင္ငါးအင္ လူ႔က်င့္စဥ္
မွန္ကန္တဲ့ႀကိဳးစားမႈကုိ သမၼာ၀ါယမလို႔ေခၚတယ္။ အျပစ္ကင္းတဲ့ ႀကိဳးစားမႈမ်ိဳးေပါ့။ အျပစ္မဲ့ ႐ုိးသားတဲ့ႀကိဳးစားမႈမ်ိဳးနဲ႔သာ
အလုိက္သိ
အလိုက္သိတယ္ဆိုတာ အသိလိုက္ေနလို့ပါပဲ။ အရာရာမွာ အသိေလး လိုက္ေပးႏိုင္မယ္ဆိုရင္ အလိုက္သိသူတစ္ေယာက္ ျဖစ္လာတာပါပဲ။
အရမ္းဆိုတာ မေကာင္းပါ
အရမ္းလဲ အထင္မေသးလိုက္ပါႏွင့္၊ အရမ္းလဲ အထင္မႀကီးလိုက္ပါႏွင့္။ အရမ္းဆိုရင္ ဘယ္အရမ္းမွမေကာင္းဘူး။
ကံဆိုတဲ့ ကံ
ကံဆိုတာ အေကာင္းခ်ည္းရွိတာမဟုတ္ပါ။
ဒီလုိေလးစဥ္းစားၿပီး ဒီလုိေလးလုပ္ေဆာင္ခဲ့လို႔၊ ႀကိဳးစားခဲ့လုိ႔ ဒီလုိေလးျဖစ္ေျမာက္လာတဲ့အခါ ျဖစ္ေျမာက္လာတာေလးကိုသာ အမ်ားက သတိထားၾကည့္လို႔ရတယ္ေလ။ ဘယ္လုိေလးစဥ္းစားလုိ႔ ဘယ္လုိေတြလုပ္ေဆာင္ခဲ့ရတယ္၊ ဘယ္ေလာက္ထိေအာင္ ႀကိဳးစားခဲ့ရတယ္ဆုိတာေတြက ျမင္ကြင္းရဲ႕ေနာက္ကြယ္မွာပဲ က်န္ေနခဲ့တတ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူလုိ ျဖစ္ေျမာက္ေအာင္ျမင္ခ်င္ရင္ေတာ့
မ႐ုိးတဲ့စိတ္ထား
မြန္ျမတ္တဲ့စိတ္ထားသည္ ဘယ္ေသာအခါမွ ႐ုိးသြားသည္ဟူ၍ မရွိ။
ကုိယ့္အရွိ ကိုယ္တိုင္သိ
ကုိယ့္ဒုကၡ ကိုယ္သာလွ်င္ အသိဆံုးျဖစ္ပါ၏။ မိမိအခက္အခဲကို မိမိမွတစ္ပါး အျခားမည္သူက ပိုမုိ၍ နားလည္ႏုိင္ပါမည္နည္း။ ထို႔ေၾကာင့္ ကုိယ့္ရွိတဲ့ဒုကၡ ကုိယ္ကိုယ္တိုင္ သိေအာင္ႀကိဳးစားေနရင္း သူတစ္ပါးဒုကၡကုိလည္း ကုိယ္ခ်င္းစာတတ္လာၾကမည္သာျဖစ္ပါ
အဂတိတရား မလိုက္စားသင့္
ဆႏၵ ေဒါသ ဘယ ေမာဟ ဆိုတဲ့ အဂတိတရား (၄) ပါး တစ္ပါးပါးလုိက္စားရင္ မမွ်တမႈနဲ႔ မတရားမႈဆုိတာ ျဖစ္လာတာ။ ဒါေၾကာင့္ ကုိယ့္ဆႏၵခ်ည္း ဦးစားေပးလြန္းရင္လဲ အဆင္ေျပမွာမဟုတ္ပါဘူး။ ကုိယ့္ေဒါသခ်ည္း ေရွ႕တန္းတင္ရင္လဲ ျပႆနာႀကီးထြားလာတတ္တယ္။ အေၾကာက္တရားေၾကာင့္ သူမ်ားခုိင္းတုိင္း အေကာင္းအဆုိးမခြဲျခား မေ၀ဘန္ဘဲ လုပ္မိရင္လဲ ကုိယ္သာနစ္နာဆံုး႐ံႈးရတယ္။ ဒီထဲ အဆိုးဆံုးကေတာ့ အသိတရား ေခါင္းပါးျခင္းပါပဲ။ အသိဉာဏ္ ဆင္ျခင္တံု ကင္းမဲ့ၿပီဆုိရင္ ေကာင္းေကာင္း ဆုိးဆုိး ဘာမဆုိ အကုန္လုပ္မိတတ္တယ္။
ကုသုိလ္ကုိ ေမ့မထားလုိက္ပါႏွင့္
ကုသုိလ္ဒါနတစ္ခု ျပဳလုပ္ၿပီးရင္ ေမ့ေမ့ေပ်ာက္ေပ်ာက္ ပစ္မထားလုိက္ပါနဲ႔။ ျပန္လည္သတိရတဲ့ အက်င့္ေလး လုပ္လုပ္ေပးေနရတယ္။ ကုသုိလ္ျပဳတုန္းက ဒါန၊ ျပန္လည္သတိရေနတာက စာဂါႏုႆတိဘာ၀နာေပါ့။ ျပန္လည္သတိတရရွိေနတာဟာ တကယ္ေတာ့ ဒါနထက္ျမင့္ျမတ္တဲ့ ဘာ၀နာတစ္ခုျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာကုိ ဘယ္သူမွ သတိမထားမိၾကဘဲ ျဖစ္ေနေလ့ရွိၾကတယ္ေလ။
မသိတတ္သူရဲ႕ အသိ
မသိတတ္တဲ့သူ သိတာ တစ္ခုရွိတယ္။ အဲဒါဟာ သူလုိခ်င္တာ သူျဖစ္ခ်င္တာ သူလုပ္ခ်င္တာပဲ သိေနတာ။ က်န္တာ ဘာမွမသိေတာ့ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ မသိတဲ့သူ သိေနတဲ့အသိဟာ သိပ္ေၾကာက္စရာေကာင္းတယ္။
အဆိုးဓာတ္ေျပာင္း အေကာင္းဓာတ္စုေဆာင္း
အတိတ္ကံေတြ ဘယ္လုိပင္ ရွိေနေစကာမူ လတ္တေလာ ေကာင္းေနဖို႔အေရးႀကီးတယ္။ အကုသုိလ္ ပါပဓာတ္ေတြ နဲႏုိင္သမွ် နဲေနေအာင္ ေလ့က်င့္၊ ကုသုိလ္ပုညဓာတ္ေတြ မ်ားႏုိင္သမွ် မ်ားေအာင္ ပြားျမားထား။ ဒါဟာ မျဖစ္မေန လုပ္ရမယ့္အလုပ္လုိ႔ခံယူလုိက္ရင္
အ႐ႈပ္ရွိမွ အရွင္းတန္ဖုိးသိမည္
အ႐ႈပ္ေတြ အရင္ျမင္ေအာင္ၾကည့္တတ္ဖို႔ ႀကိဳးစား။ အ႐ႈပ္ေတြ ပိုနားလည္ထားေလ အျမင္ပိုမိုရွင္းလင္းလာေလ။ ေၾကာင္းက်ိဳးဆက္စပ္နားလည္လာတတ္တ
ကံဆိုသည္မွာ
ကံဆိုတာ တုိက္ဆုိင္မႈတစ္ခုပါ။ ဒါေပမယ့္ အေၾကာင္းမဲ့ တုိက္ဆုိင္မႈမ်ိဳးေတာ့မဟုတ္၊ အေၾကာင္းနဲ႔ တုိက္ဆုိင္မႈမ်ိဳးသာ ဟုတ္၏။
မဂၢင္ငါးအင္ လူ႔က်င့္စဥ္
မွန္ကန္တဲ့ႀကိဳးစားမႈကုိ သမၼာ၀ါယမလို႔ေခၚတယ္။ အျပစ္ကင္းတဲ့ ႀကိဳးစားမႈမ်ိဳးေပါ့။ အျပစ္မဲ့ ႐ုိးသားတဲ့ႀကိဳးစားမႈမ်ိဳးနဲ႔သာ
အလုိက္သိ
အလိုက္သိတယ္ဆိုတာ အသိလိုက္ေနလို့ပါပဲ။ အရာရာမွာ အသိေလး လိုက္ေပးႏိုင္မယ္ဆိုရင္ အလိုက္သိသူတစ္ေယာက္ ျဖစ္လာတာပါပဲ။
အရမ္းဆိုတာ မေကာင္းပါ
အရမ္းလဲ အထင္မေသးလိုက္ပါႏွင့္၊ အရမ္းလဲ အထင္မႀကီးလိုက္ပါႏွင့္။ အရမ္းဆိုရင္ ဘယ္အရမ္းမွမေကာင္းဘူး။
ကံဆိုတဲ့ ကံ
ကံဆိုတာ အေကာင္းခ်ည္းရွိတာမဟုတ္ပါ။
ေဒါက္တာအရွင္ပါရမီ
No comments:
Post a Comment
Without insight meditation, it is incomplete to be a Buddhist.