ဘုရားရွင္ ကု႐ုတိုင္း ကပိလ၀တ္ျပည္မွာ တစ္ပါးတည္း ဆြမ္းခံၾကြေတာ္မူၿပီးေနာက္ တစ္ခုေသာေတာထဲ ဥသွ်စ္ပင္ေအာက္မွာ ဆြမ္းဘုဥ္းေပးေတာ္မူတယ္။ ၿပီးတာနဲ႔ ဒီေနရာမွာပဲ ေန႔သန္႔စင္၊ ဒီေနရာမွာပဲ ဖလသမာပတ္၀င္စားေတာ့မယ္ဆိုၿပီး သီတင္းသံုးေနေတာ္မူတယ္။ ထိုအခ်ိန္ ဒ႑ပါဏိပုဏၰားႀကီးက ေရႊတုတ္ေကာက္ႀကီးကုိင္ၿပီး ဘုရားရွင္ထံေရာက္လာတယ္။ ဘုရားရွင္ကုိလဲ ၀တ္မခ်ဘူး။ ႏႈတ္ဆက္႐ံုေလာက္ႏႈတ္ဆက္ၿပီး `ရွင္ေဂါတမရဲ႕ အယူနဲ႔ ၀ါဒကိုေျပာစမ္းပါ´လို႔ ေမးတယ္။ ေမးေတာ့ ဘုရားရွင္က ရိပ္မိတယ္။ သူဟာ ေဒ၀ဒတ္နဲ႔လဲ အမ်ိဳးေတာ္တယ္၊ ကၽြတ္တမ္း၀င္မယ့္ပုဂၢိဳလ္လဲမဟုတ္ဘူး။ ေဒ၀ဒတ္ကို သံဃာက ၾကဥ္ထားတာ၊ ေဒ၀ဒတ္သံဃာအသင္းခြဲလုိ႔ အပါယ္သြားရမယ့္ပုဂၢိဳလ္လုိ႔ ေဟာေတာ္မူထားတာေတြကို သူက မႀကိဳက္ဘူး။ ေလာကီသမားဆုိေတာ့ ရာဟုလာေလး သကၤန္း၀တ္ေပးလုိက္တာကိုလဲ သူ မႀကိဳက္ဘူး။ ဒီလုိ မႀကိဳက္ေပမယ့္ ေတြ႕တုန္း ေမးဦးမွပဲဆုိၿပီး `ရွင္ေဂါတမ ဘယ္အယူရွိလဲ၊ ရွင္ေဂါတမ၀ါဒက ဘယ္လုိ၀ါဒလဲ´လို႔ ေမးလုိက္တာ။ ဒီေတာ့ ဘုရားရွင္က `ငါ့၀ါဒက ဘယ္သူနဲ႔မွ ရန္မျဖစ္တဲ့၀ါဒ´တဲ့။ ဘုရားရွင္ရဲ႕ ၀ါဒကေတာ့ ဘယ္သူနဲ႔မွ ရန္မျဖစ္တဲ့၀ါဒ။ ဒါေပမယ့္ ဒီ၀ါဒကုိ မႀကိဳက္တဲ့သူေတြက ဘုရားကုိ လာၿပီးစစ္တုိက္တာ။ တိတၳိေတြ၊ ေဒ၀ဒတ္ အဇာတသတ္တုိ႔လုိပုဂၢိဳလ္ေတြ၊ မာရ္နတ္ႀကီးလုိ ပုဂၢိဳလ္ေတြ လာစစ္ထုိးၾကတာ။ ဘုရား၀ါဒကေတာ့ အမွန္ပါပဲ။ ဒီ၀ါဒ မႀကိဳက္သူေတြကေတာ့ လာတုိက္ၾကတာေပါ့။
ဘုရားက `ေရွးဘုရားေတြက ဒါ ဒုကၡသစၥာပဲလုိ႔ ေဟာရင္ ငါလဲ ဒုကၡသစၥာပဲလုိ႔ ေဟာတယ္၊ အပုိမေဟာဘူး၊ ဒုကၡသစၥာမွာလဲ သစၥာသိမႈ သစၥဉာဏ္၊ ျဖစ္ပ်က္သိမႈ ကိစၥဉာဏ္၊ ျဖစ္ပ်က္ဆံုးသြားရင္ ကတဉာဏ္လို႔ ေဟာေတာ့ ငါဘုရားလဲ ဒီလုိပဲ ေဟာတယ္´တဲ့။ ဒီလုိေဟာတာကို နားမလည္တဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြကေတာ့ ရန္လာျဖစ္ၾကတယ္။ ဘုရားရွင္ကေတာ့ ရန္မျဖစ္ဘူး။ ဒါျဖင့္ သူ႔၀ါဒက ရန္မျဖစ္တဲ့၀ါဒ၊ ပညာရွိေတြ အကုန္လက္ခံတဲ့၀ါဒတဲ့။ ပညာမဲ့ေတြက သူတုိ႔ ဘယ္တုန္းကမွ မၾကားဘူးတာေတြ ေဟာရမလားဆုိၿပီး ျငင္းပြားၾကတာေတြေတာ့ ရွိတယ္။ သို႔ေသာ္လဲ ဘုရားက ခံၿပီး ရန္မျဖစ္ပါဘူး။ ျငင္းၾကခံုၾကတာေတြဟာ ဘုရားက ရန္ျဖစ္တာမဟုတ္ဘူး၊ သူတို႔က မႀကိဳက္လို႔ ျဖစ္ေနတာ။ ဘုရားရွင္ရဲ႕ ၀ါဒကေတာ့ ဘယ္သူနဲ႔မွ ရန္မျဖစ္တဲ့၀ါဒပဲ။
ဒါတင္မကေသးဘူး။ `ငါသည္ သံသယ၀ိစိကိစၧာကင္းၿပီး အားလံုးအေပၚမွာ တဏွာျဖတ္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္လုိ႔လဲ မွတ္ပါ´တဲ့။ သံသယကင္းၿပီး တဏွာျဖတ္တဲ့အလုပ္ဟာ ဘုရားအလုပ္။ ဘယ္သူနဲ႔မွ ရန္မျဖစ္တဲ့၀ါဒက ဘုရား၀ါဒ၊ သံသယကင္းၿပီး တဏွာျဖတ္တဲ့အလုပ္က ဘုရားလုပ္ငန္းစဥ္။ ဒီလုိရွင္းျပတာကို နားေထာင္ၿပီးေတာ့ ဒ႑ပါဏိက ျပန္သြားတယ္။ ဘုရားရွင္ ေက်ာင္းျပန္ၾကြေတာ္မူတဲ့အခါ ရဟန္းတုိ႔ကို ငါေတာ့ ဒီေန႔ ဒ႑ပါဏိနဲ႔ေတြ႔လုိ႔ ငါ့၀ါဒနဲ႔ ငါ့လုပ္ငန္းစဥ္ကုိ ေျပာခဲ့တယ္လို႔ မိန္႔ေတာ္မူတယ္။ ငါ့၀ါဒကေတာ့ ဘယ္သူနဲ႔မွ ရန္မျဖစ္တဲ့၀ါဒ၊ ငါ့လုပ္ငန္းစဥ္က သံသယမရွိဘဲနဲ႔ ကိေလသာသတ္တဲ့ လုပ္ငန္းစဥ္ပဲတဲ့။ ဘုရားရွင္က အက်ဥ္းပဲ ေဟာျပသြားေတာ့ အခ်ိဳ႕ရဟန္းေတြက နားမလည္လို႔ ဘုရားရွင္ကုိလဲ မေမးရဲတာနဲ႔ အရွင္မဟာကစၥည္းကို ခ်ဥ္းကပ္ၿပီး ေမးၾကတယ္။ အရွင္မဟာကစၥည္းက `အႏွစ္ရွိတဲ့သစ္ပင္ဆီက အႏွစ္မရွိတဲ့သစ္ပင္ဆီ လာၿပီး အႏွစ္ေတာင္းသလုိ ျဖစ္ေနပါလား´လုိ႔ မိန္႔ေတာ္မူတယ္။ ဘုရားရွင္ႏွင့္စာရင္ သူ႔မွာ ဘာမွအႏွစ္မရွိဘူးလို႔ေျပာလုိက္တာပဲ။ ရဟန္းေတာ္ေတြက `အရွင္ဘုရားကို ဘုရားရွင္ကလဲ ခ်ီးမြမ္း၊ အက်ဥ္းကုိ အက်ယ္ေဟာႏုိင္တယ္လို႔လဲ ဂုဏ္သတင္းေမႊးေနလို႔ တပည့္ေတာ္တုိ႔ လာရတာပါဘုရား´လုိ႔ေလွ်ာက္ၾကတယ္။ ဒါဆုိရင္ အရွင္ဘုရားတုိ႔ တကယ္နာခ်င္တယ္ဆုိရင္ေတာ့ သစၥာတရားပဲ ေဟာေပးမယ္ဆိုၿပီး သစၥာအလုပ္တရားကို ေဟာေတာ္မူပါတယ္။
(ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္)
No comments:
Post a Comment
Without insight meditation, it is incomplete to be a Buddhist.