ပါဏာတိပါတာ ေဝရမဏိ သိကၡာပဒံ သမာဒိယာမိ (သတၱဝါ၏ အသက္ကုိသတ္ျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္ပါ၏)တဲ့။ ဒါက ဦးဇင္းတုိ႔ ဗုဒၶဘာသာ ျမန္မာလူမ်ဳိးတုိ႔ ေစာင့္ထိန္းေနၾကျဖစ္တဲ့ ငါးပါးသီလရဲ႕ ပထမဆုံး သီလျဖစ္ပါတယ္။ သတၱဝါ၏ အသတ္ကုိ သတ္ျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္တယ္ဆုိရင္ ပါဏာတိပါတ ကံလုံျခဳံတယ္ေပါ့။ သတၱဝါရဲ႕ အသတ္ကုိ သတ္လုိက္ရင္ ပါဏာတိပါတကံကုိ က်ဴးလြန္တာပါ။ ပါဏာတိပါတကံကုိ က်ဴးလြန္လုိက္ရင္ ေအာက္ပါဆုိးက်ဳိးေတြကုိ ရရွိေစပါတယ္။ (၁)။ အသက္တုိျခင္း။ (၂)။ အနာေရာဂါထူေပါျခင္း။ (၃)။ အင္အားဆုတ္ယုတ္ျခင္း။ (၄)။ ေၾကာက္ရြံ႕တတ္ျခင္း။ (၅)။ စုိးရိမ္ ပူေဆြးစိတ္ မ်ားျခင္း။ (၆)။ သူတစ္ပါး အႏွိပ္စက္ခံရျခင္း၊ (၇)။ သူတစ္ပါးသတ္လုိ႔ေသရျခင္း။ (၈)။ ကုိယ္လက္အဂၤါခ်ဳိ႕တဲ့ျခင္း။ (၉)။ ကုိယ္လုံးကုိယ္ထည္အခ်ဳိးမက်ျခင္း။ (၁၀)။ ခ်စ္သူတုိ႔ႏွင့္ကြဲကြာရျခင္း- စေသာ ဆုိးက်ဳိးမ်ားကုိ ရတတ္ပါတယ္။ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႔ေသဆုံးသူ၊ က်န္းမာေရး မၾကာခဏမေကာင္းပဲ အနာေရာဂါထူေျပာသူ၊ အားအင္ယိုယြင္းျပီး ခ်ည့္နဲ႔ေနသူ၊ ေဘးရန္တစ္ခုခုေပၚေပါက္လာလွ်င္ အလြန္အမင္းေၾကာက္ရြံ႕တတ္သူ၊ စုိးရိမ္ ပူပန္မႈမ်ားတတ္တဲ့သူ၊ သူတပါးရဲ႕ႏွိပ္စက္ျခင္းကုိ ခံေနရသူ၊ သူတစ္ပါးသတ္လုိ႔ေသျခင္း၊ မိမိကုိယ္မိမိ အဆိပ္ေသာက္ ၾကိဳးးဆြဲခ်ျပီး ေသတတ္သူ၊ ကုိယ္လက္အဂၤါ မျပည့္မစုံပဲ ခ်ဳိ႕ယြင္းေနသူ၊ ကုိယ္လုံးကုိယ္ထည္ အခ်ဳိးမက်ပဲျဖစ္ေနသူ၊ အေျခြရံေတြပ်က္စီးျပီး ခ်စ္တဲ့သူနဲ႔ေဝးကြာျခင္းစတဲ့ခ်က္ေတြနဲ႔ျပည့္စုံေနသူမ်ားကုိေတြ႕ရင္ အဲဒီသူသည္ အတိတ္က ပါဏာတိပါတကံကုိ က်ဴးလြန္းခဲ့သူလုိ႔ သိထားေစခ်င္ပါတယ္။ ဒါက ပါဏာတိပါတကံကုိ က်ဴးလြန္လုိ႔ ခံစားရတဲ့ဆုိက်ဳိးေတြပါ။ ပါဏာတိပါတလုံျခဳံသူမ်ားက်ေတာ့ ဆုိးက်ဳိးနဲ႔ေျပာင္းျပန္ ေကာင္းက်ဳိးေတြကုိျဖစ္ေစပါတယ္။ အသက္ရွည္ျခင္း၊ အနာေရာဂါကင္းျခင္း၊ အားအင္ျပည္ျဖဳိးျခင္း၊ ေၾကာက္ရြံ႕မႈကင္းျခင္ း၊စုိးရိမ္ပူပန္မႈကင္းျခင္း၊ သူတစ္ပါးတုိ႔၏ႏွိပ္စက္ျခင္းမွကင္းေဝးျခင္း၊ သူတစ္ပါး သတ္လုိ႔ေသရျခင္းမွကင္းေဝျခင္း၊ မိမိကိုယ္မိမိ အဆိပ္စသည္ေသာက္ေသျခင္းမွကင္းေဝးျခင္း၊ ကုိယ္လက္အဂၤါခ်ဳိ႕တဲ့မႈမရွိျခင္း၊ ကုိယ္လုံးကုိယ္ထည္လွပျခင္း၊ ခ်စ္ရသူနဲ႔ေပါင္းသင္းရျခင္း၊ အေျခြအရံမ်ားျပားျခင္း- စတဲ့အက်ဳိးတရားေတြကုိခံစားၾကရမွာျဖစ္ပါတယ္။
အရွင္လတ္လတ္ ပုပ္ေနေသာ ရဟန္း သာဝတၳိျပည္ ေဇတဝန္ေက်ာင္းဝင္း၏ အစြန္က်ေသာ ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္း၌ ရဟန္းေတာ္တစ္ပါး ေညာင္ေစာင္းေပၚမွာ လူးလိွမ့္ရင္း ေဝဒနာအျပင္းအထန္ခံစားေနပါတယ္။ ရဟန္းရဲ႕ခႏၶာကုိယ္ေပၚမွာေတာ့ ဆီးသီးခန္႔၊ ဆီးျဖဴသီးခန္႔ ပမာဏရွိတဲ့ အနာလုံးၾကီးမ်ား ေသြးတစုိစုိ ျပည္တရႊဲရႊဲ တစ္ကုိယ္လုံး အပ္ခ်စရာ ေနရာမက်န္ေအာင္ အႏွ႔ံအျပားေပါက္ေနပါတယ္။ ရဟန္းေတာ္ရဲ႕ တစ္ကုိယ္လုံးကား ပုပ္ေစာ္နံေနပါတယ္။ ျပဳစုမည့္သူလည္း တစ္ဦးတစ္ေယာက္မွ်မရွိပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ရဲ႕ မဟာဂရုဏာေတာ္ ေမတၱာကေတာ့ အင္မတန္မွၾကည္ညိဳဖြယ္ေကာင္းလွပါတယ္။ ဘာလုိ႔လဲဆုိေတာ့ ပုပ္ေစာ္နံျပီး မည္သူမွ မကပ္ခ်င္တဲ့ ဂိလာနရဟန္းေတာ္ကုိ ျပဳစုဖုိ႔ဆုိျပီးၾကြေရာက္ေတာ္မူပါတယ္။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္က ရဟန္းေတာ္နားကုိေရာက္လာေတာ့မွ အျခားရဟန္းေတြက ဝိုင္းအုံလာျပီး ဂိလာန ရဟန္းရဲ႕ ကုိယ္ေပၚမွာရွိတဲ့ သကၤန္းေတြကုိ ေလွ်ာ္ဖြပ္ လဲလွယ္ေပးျခင္း၊ အနာလုံးၾကီးမ်ားကုိ ဖန္ရည္ျဖင့္ေဆးေၾကာေပးျခင္း၊ ေဆးထည့္ေပးျခင္း စတဲ့ သူနာျပဳလုပ္ငန္းမ်ားကိုလုပ္ေဆာင္ေပးတာပါ။ အဲလုိျပဳစုေပးလုိက္ေတာ့မွ ထုိဂိလာနရဟန္း သက္သာရာရကာ ျငိမ္သက္တဲ့ စိတ္နဲ႔ မွိန္းေနပါတယ္။ ေျပာခ်င္တာက ထုိဂိလာနရဟန္း ဘာလုိ႔အခုလုိ ဆုိးရြားတဲ့ေရာဂါေဝဒနာကုိ ခံစားရတာလဲဆုိတာကုိေျပာျပခ်င္တာပါ။ ေလာကမွာ တရားသေဘာအရ (အေၾကာင္းရွိမွ အက်ဳိးျဖစ္တယ္)။ အေၾကာင္းကင္းျပီး အက်ဳိးျဖစ္လုိ႔မရဘူး။ ဒီရဟန္းဘာေၾကာင့္ အခုလုိ ေရာဂါဆုိး ေဝဒနာဆုိက်ဳိးေတြကုိခံစားရတာလည္းဆုိေတာ့ ကႆပ ျမတ္စြာဘုရားလက္ထက္ေတာ္အခါက ထုိရဟန္းဟာ ငွက္မုဆုိးျဖစ္ခဲ့ပါတာပါ။ ငွက္မ်ဳိးစုံကုိ သတ္ျပီး ဘုရင့္စားေတာ္ပြဲအတြက္ ဟင္းလ်ာတစ္ခုအေနနဲ႔ဆက္သရပါတယ္။ က်န္တဲ့ ငွက္ေတြကုိေရာင္းပါတယ္။ ေရာင္းလုိ႔ မကုန္တဲ့ငွက္ေတြကုိေတာ့ မပ်ံႏုိင္ေအာင္ အေတာင္ ေတြကုိခ်ဳိးထားပါတယ္။ မသြားႏုိင္ေအာင္ေျခေထာက္ေတြကုိ ခ်ဳိးထားပါတယ္။ တစ္ခ်ဳိ႕ငွက္ေတြကုိေတာ့ ေနာက္တစ္ေန႔မွာသတ္ျပီးေရာင္းခ်ပါတယ္။ အေတာင္ခ်ဳိး၊ ေျခခ်ဳိးထားတဲ့ငွက္ေတြကုိေတာ့ ႏွစ္ရက္ သုံးရက္ေနျပီးမွသတ္ျဖတ္ျပီးေရာင္းခ်ပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ ငွက္မ်ားဟာ ဆင္းရဲဒုကၡကုိ အခ်ိန္ၾကာၾကာခံစားရျပီးမွ အသတ္ခံၾကရတာပါ။ အဲဒီမေကာင္းတဲ့ အကုသုိလ္ကံအေၾကာင္းေၾကာင့္ ယခုဘဝမွာ အရွင္လတ္လတ္ပုပ္ေနတဲ့ ဆုိးက်ဳိးကုိခံစားရတာပါ။ ဒါေပမယ့္ တစ္ေန႔ေတာ့ ငွက္မုဆုိးက ထိန္႔လန္႔သံေဝဂျဖစ္တာနဲ႔ ရဟႏၱာအရွင္ျမတ္တစ္ပါးကုိ အရသာရွိတဲ့ ဆြမ္းႏွင့္ ဆြမ္းဟင္းလ်ာကုိေလာင္းလွဴျပီး မဂ္ဥာဏ္၊ ဖုိလ္ဥာဏ္ရပါေစလုိ႔ဆုေတာင္းပါတယ္။ ယခုဘဝေရာက္ေတာ့ ထုိဂိလာနရဟန္းက ေဝဒနာကေနသက္သာလာတဲ့အခါ ျမတ္စြာဘုရားက ဘာမွ် အသုံးမက်တဲ့၊ ဘာမွ်တင့္တယ္ျခင္းမရွိတဲ့ ဒီခႏၶာကုိယ္ၾကီးရဲ႕ အျပစ္ျပတရားေတြကုိေဖာ္ထုတ္ျပီး သစၥာေလးပါးတရားတုိ႔ကုိေဟာေပးလုိက္ေတာ့ ရဟႏၱာ အရွင္ျမတ္ကုိ လွဴဒါန္းခဲ့တဲ့ ကုသုိလ္အေထာက္ပ့ံေၾကာင့္ အရဟတၱဖုိလ္ဥာဏ္ထိရျပီး ပရိနိဗၺာန္စံဝင္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီေနရာမွာတစ္ခုေမးဖြယ္ရွိလာျပန္တယ္။ အဲဒါဘာလဲလုိ႔ဆုိေတာ့ သတၱဝါေတြကုိညႇဥ္းပန္းႏွိပ္စက္တဲ့ အကုသုိလ္ကံၾကီးရွိေနပါလွ်က္ အရဟတၱဖုိလ္ဉာဏ္ထိရနုိင္သလားေပါ့ေလ။ အဲဒီေတာ့ ပဥၥာနႏၲရိယကံ- ျမတ္စြာဘုရားကုိေသြးစိမ္းတည္ေအာင္ျပဳျခင္း၊ ရဟႏၱာကုိသတ္ျခင္း၊ သံဃာသင္းကြဲေစျခင္း၊ အမိကုိသတ္ျခင္း၊ အဖကုိသတ္ျခင္းဆုိတဲ့ ကံကလြဲရင္ က်န္တဲ့အကုသုိလ္ကံကုိ အရိယာမဂ္က ပယ္သတ္ႏုိင္ပါတယ္။ အဇာတသတ္မင္းသားဆုိလွ်င္ သာမညဖလသုတ္ကုိ နားၾကားျပီးေတာ့ ေသာတာပန္တည္ရမည့္အစား အဖသတ္ထားတဲ့ကံေၾကာင့္ အရိယာမဂ္နဲ႔လြဲခဲ့တာပါ။ အဲဒီေတာ့ အတိတ္ဘဝက မျမင္ရတဲ့ အကုသုိလ္ကံေၾကြး၊ ဒီဘဝမွာျပဳလုပ္ထားတဲ့အကုသုိလ္ကံေၾကြးေတြကုိ ႏွလုံးမသာမယာမျဖစ္ၾကပဲ ျပဳသင့္ျပဳထုိက္တဲ့ ဒါန၊ သီလ၊ သမထ၊ ဝိပႆနာအလုပ္မ်ားကုိၾကိဳးစားလုပ္သင့္တယ္လုိ႔အသိေပးခ်င္တာပါ။ အကုသိုလ္ကံေၾကြးေတြကုိ အရိယာမဂ္ကပယ္သတ္ႏုိင္တယ္ဆုိျပီး ကုသုိလ္အလုပ္ကုိမလုပ္ပဲ အကုသုိလ္အလုပ္ေတြကုိေတာ့မလုပ္ေစခ်င္ပါ။ ဘာလုိ႔လဲဆုိေတာ့ ဒီဘဝမွာတကယ္အရိယာမဂ္ကုိရမယ္ဆုိတာ ဘယ္သူမွက်ိန္းေသ တြက္ဆလုိ႔မရပါဘူး။ ဂိလာနရဟန္းအရိယာမဂ္ကုိရတယ္ဆုိတာကလည္း သားသတ္မုဆုိးဘဝက ရဟႏၱာအရွင္ျမတ္ကုိလွဴဒါန္းခဲ့တဲ့ကုသုိလ္ရယ္၊ အျခားဘဝေတြမွာျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့ေကာင္းမွဳကုသုိလ္ေတြရယ္ ပါရမီဉာဏ္ေတြရင့္သန္လုိ႔သာရခဲ့တာပါ။ ဦးဇင္းတုိ႔ေတြက ပါရမီဉာဏ္ရင့္သန္ေနတဲ့သူေတြဟုတ္ မဟုတ္ဆုိတာ ေသခ်ာေျပာလုိ႔မရတာျဖစ္သည့္အတြက္ အကုသုိလ္ကုိေတာ့ေရွာင္ၾကဥ္ေစခ်င္ပါတယ္။ ဒါက ပါဏာတိပါတကံကုိက်ဴးလြန္လုိ႔ ခံစားရတဲ့ အက်ဳိးဒုကၡျပ ပုံျပင္ေလးတစ္ခုပါ။
ပါဏာတိပါတကံလုံျခဳံရင္ေတာ့ အထက္ကေဖာ္ျပခဲ့တဲ့ ေကာင္းက်ဳိးေတြထဲက သူတစ္ပါးသတ္လုိ႔မေသပဲအသက္ခ်မ္းသာခြင့္ရ၊ လက္ေတြ႕ခံစားရတဲ့ အက်ဳိးတရားေလးတစ္ခုေျပာပါဦးမယ္။ ေရွးတုန္းက သီဟုိဠ္ကၽြန္းမွာလယ္သမားၾကီးတစ္ဦးေပါ့ေလ၊ ႏြားေပ်ာက္လုိ႔ ေနရာအႏွံ႔အျပားလုိက္ရွာေနရာကေန ေတာင္ေစာင္းတစ္ခုေပၚမွာရပ္ျပီး ႏြားမ်ားကုိလွမ္းေမွ်ာ္ၾကည့္႐ႈျပီးရွာေဖြေနတုန္း စပါးၾကီးေျမြတစ္ေကာင္က လယ္သမာၾကီးရဲ႕ ေျခေထာက္ကုိ ရစ္ပတ္ထားပါတယ္။ လယ္သမားၾကီးက လက္ထဲမွာကုိင္ထားတဲ့ ထက္လွတဲ့ ပဲခြပ္(ဓား)ျဖင့္ ေျမြၾကီးကုိ ခုတ္ပုိင္းရန္ၾကံစည္ျပီးကာမွ၊ ပိဂၤလဗုဒၶရကၡိတမေထရ္ထံမွာ ေဆာက္တည္ခဲ့တဲ့သီလကုိ ျပန္ျပီးသတိရလုိ႔ ေျမြၾကီးကုိ မသတ္ပဲ ပဲခြပ္ကုိေတာထဲသုိ႔လြင့္ပစ္လုိက္ပါတယ္။ အဲဒီေတာ့မွ ေျမြၾကီးက အေခြကုိေျဖကာ ေတာထဲသုိ႔ေလွ်ာကနဲ ဝင္သြားပါတယ္။ ေျပာခ်င္တာက သူတစ္ပါးအသတ္ကုိ သတ္ျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္လွ်င္ မိမိလည္း အသက္ခ်မ္းသာရတယ္၊ အသက္ရွည္တယ္လုိ႔ေျပာလုိျခင္းသာျဖစ္ပါတယ္။ ပါဏာတိပါတကံက်ဴးလြန္ လွ်င္ ပစၥဳပၸန္လည္းမေကာင္း၊ ေနာင္သံသရာလည္းမေကာင္း။ ေနာင္သံသရာဆုိရင္ေတာ့ ဆုိးက်ဳိးဆယ္မ်ဳိးလုံးနဲ႔ဆုိးက်ဳိးေတြခံစားရျပီး၊ ေရွာင္ၾကဥ္မယ္ဆုိရင္ေတာ့ အခုလည္းေကာင္း ေနာင္သံသရာလည္းေကာင္းပါတယ္။ အားလုံး သူတစ္ပါးအသတ္ကုိသတ္ျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္ေစလုိေၾကာင္း ဒီပုိစ့္ေလးနဲ႔ အသိေပးလုိက္ပါရေစ။ ဒီေလာက္ဆုိရင္ ပါဏာတိပါတကံရဲ႕ ဆုိးက်ဳိး၊ ေကာင္းက်ဳိးတုိ႔ကုိ သိနားလည္ေလာက္ပါျပီ။ အဒိႏၷာဒါန အေၾကာင္းကုိဆက္ေရးပါဦးမယ္္။ အားလုံးကုိယ္စိတ္ႏွစ္ပါး၊ က်န္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစလုိ႔ ဆုေတာင္းေပးလုိက္ပါတယ္။
အရွင္ဝိမလဝံသ (နာလႏၵာတကၠသုိလ္)
