Mya Kyun Thar Mogok Meditation Centre

ဆန္ခ်ီေစတီဟာ Madhya Pradesh ျပည္နယ္၊ ဘုိပါးၿမိဳ႕နဲ႔ (၄၆)ကီလုိမီတာအကြာ Raisen District မွာရွိတဲ့ ေတာင္ထိပ္တည့္တည့္မွာ တည္ထားတဲ့ေစတီတစ္ဆူပါ။ ေစတီေတာ္အျမင့္ (၉၁)မီတာရွိပါတယ္။ ေစတီေတာ္ကုိ ေက်ာက္အုတ္မ်ားနဲ႔ တည္ထားတာျဖစ္ပါတယ္။ ေတာင္ကုန္းထိပ္မွာ တည္ထားတာျဖစ္တဲ့အတြက္ အေ၀းကေန လွမ္း၍ဖူးေျမာ္ႏုိင္ေသာေစတီတစ္ဆူလဲျဖစ္ပါတယ္။ စိမ္းစုိၫိဳ႕မိႈင္း အုပ္အုပ္ဆုိင္းေနတဲ့သစ္ပင္ေတြၾကားမွာ ထီးထီးထင္ထင္ လွမ္းျမင္ေနရသည္ကပင္ အလြန္က်က္သေရရွိ ျမင္လုိက္ရသည္ႏွင့္ ပီတိျဖစ္ေစႏုိင္စြမ္းလွတယ္ေလ။ ဆန္ခ်ီေစတီ၀န္းက်င္ ဗုဒၶဘာသာဗိသုကာပညာရပ္၀န္းႏွင့္ပတ္သက္၍ လြန္ခဲ့တဲ့ 3 rd Century BC ကေန 12 th Century AD အတြင္း ထြန္းကားခဲ့တဲ့ လက္ရာမ်ားျဖစ္တယ္လုိ႔ သမုိင္းမွတ္တမ္းတင္ထားတာ ေတြ႕ရပါတယ္။ ဆန္ခ်ီေစတီအေၾကာင္းကို သီရိလကၤာေရး မဟာ၀ံသႏွင့္ ဒီပ၀ံသက်မ္းစာမ်ားမွာ ေဖာ္ျပထားတာ ေတြ႕ရပါတယ္။ အေသာကမင္းႀကီး (273-236 BC) ဘုရင္မျဖစ္ခင္က ဥေဇၨနီ (ဥဇၨယနိ) (modern Ujjain) ျပည္ကုိ စစ္ေအာင္ၿပီး အျပန္လမ္းမွာ တပ္စခန္းခ်နားေနစဥ္ ၀ိဒိသာၿမိဳ႕ (modern Vidisha) ကုန္သည္သမီး ေဒ၀ီနဲ႔ လက္ထပ္ခဲ့ပါတယ္။ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာၾကာတဲ့အခါ သူ႔သားေတာ္ မဟိႏၵဟာ သူ...

ဘုိပါးၿမိဳ႕က ဗုဒၶဘာသာေတြကလဲ Ambedkar ဗုဒၶဘာသာေတြျဖစ္ပါတယ္။ Dr. Ambedkar သာသနာဆက္ေတြေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ သူတို႔က ရတနာသံုးပါး ကုိးကြယ္သလုိ Ambedkar ႐ုပ္တုကုိလဲ အေလးအျမတ္ထား ကုိးကြယ္ၾကတယ္။ စကားမစပ္ ကုလားကလဲ ခပ္ၾကြားၾကြားပဲ ဆုိတာ ေရာက္ေတာ့မွ သိလုိက္ရတယ္။ ေစာေစာကေျပာေတာ့ လူေတြ အမ်ားႀကီးလာမယ္၊ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြအားလံုး အေၾကာင္း ၾကားထားတယ္တဲ့။ သတင္းစာထဲေတာင္ ထည့္ဦးမယ္ ဆုိလုိက္ေသး။ အခု ေတြ႕ရတဲ့ ပရိသတ္ဦးေရၾကည့္လုိက္ေတာ့ `ဘဲ - ဘဲ`နဲ႔ မၾကာမၾကာ ထ ငုိတတ္တဲ့ ကေလးေလးပါ တြက္လုိက္မွ စုစုေပါင္း (၁၂)ေယာက္။ ဒါေတာင္ သူတုိ႔က မေလွ်ာ့ေသးဘူး၊ မုိးရြာလုိ႔မလာၾကတာ၊ မုိးသာမရြာရင္ ေဟာဒီတစ္၀င္းလံုး ျပည့္တယ္တဲ့။ ထားပါေတာ့။ ဒါကေတာ့ လူတုိင္း ၾကြားတတ္တဲ့သေဘာဆုိတာ အနဲနဲ႔ အမ်ား ရွိၾကတာခ်ည္းပါပဲ။ ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ဘုရားကုိ ပန္းကပ္လွဴတယ္၊ ၿပီးေတာ့ Ambedkar ရုပ္တုကုိလဲ ပန္းကုံုးစြပ္ေပးရေသးတယ္။ ၿပီးတာနဲ႔ အခမ္းအနားစတယ္ဆုိပါေတာ့။ ပထမဦးဆံုး ကုလားစကားတတ္တဲ့ကုိယ္ေတာ္က ရဟန္းတစ္ပါးခ်င္းစီ မိတ္ဆက္ေပးၿပီး သူတို႔ကလဲ သူတုိ႔ေဂါပကအဖြဲ႔ ဥကၠ႒၊ ဒုတိယဥကၠ႒၊ အတြင္းေရးမွဴး၊ ဘ႑ာေရးမွဴး၊ အဖြဲ႕၀င္မ်ား စသည္ကုိ တစ္ေယာက္ခ်င္း မိတ္ဆ...

Dr. Ambedkar ႐ုပ္တု တစ္ညလံုး ရထားစီးခဲ့ရ၊ တစ္ေနကုန္ ၿမိဳ႕ထဲ လွည့္လည္တာနဲ႔ ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္ေနေတာ့တယ္။ ဒါနဲ႔ ဟုိတယ္မွာ အဲယားကြန္းဖြင့္ၿပီး နားရင္း ေတြ႔ဆံုပြဲမွာ ဘာေတြေျပာရင္ ေကာင္းမလဲလုိ႔ keynotes ေလးေတြ စဥ္းစားေနျဖစ္တယ္။ ကုလားဒကာကလဲ ဒီေတြ႔ဆံုပြဲက လူေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားလာမယ္၊ ျမန္မာသံဃာေတြေရာက္ေနေၾကာင္း အားလံုးကုိ အေၾကာင္းၾကားထားတယ္လုိ႔ ႀကိဳေျပာထားေတာ့ `အင္း ဆီမီနာတစ္ခုလုိျဖစ္မယ္ထင္တယ္` ဆိုတဲ့ အေတြးနဲ႔ေပါ့။ စိတ္ေတြလႈပ္ရွား၊ ဘာေတြမ်ားေျပာခ်လုိက္ရ ေကာင္းမလဲဆုိၿပီး စဥ္းစားေနရတာ။ လူကသာ နားေနတယ္၊ ဦးေႏွာက္ေတြက ခ်ာခ်ာလည္ဆိုသလုိေပါ့။ ဘုရားဆင္းတုေတာ္ႏွင့္ Dr. Ambedkar ႐ုပ္တု ည(၇)နာရီခြဲေလာက္ ကားနဲ႔ လာေရာက္ပင့္ၾကတယ္။ (၅)ပါးထဲက တစ္ပါးကေတာ့ က်န္းမာေရး သိပ္မေကာင္းလို႔မလုိက္ေတာ့ဘူးဆုိၿပီး ဟုိတယ္မွာပဲ ေနခဲ့တယ္။ ဤအရွင္ႏွင့္အတူ (၄)ပါး လုိက္သြားၾကတယ္။ ဘုိပါးၿမိဳ႕က လွတယ္လုိ႔ မေန႔က ေျပာခဲ့ေပမယ့္ ေတာၿမိဳ႕ျဖစ္တာေၾကာင့္ ၾကည့္လုိ႔သာ လွေနတာ၊ လမ္းေတြက ၿမိဳ႕လယ္ေလာက္ပဲေကာင္းတာ၊ ၿမိဳ႕စြန္က လမ္းေတြက ဘာမွမေကာင္းဘူး။ ျမန္မာျပည္ကလမ္းေတြ ဆုိးတယ္ဆုိတာ ဘုိပါးၿမိဳ႕ကလမ္းေလာက္ေတာ့ မဆုိးေသးဘူး။ ကုိ...

ဘုိပါး (Bhopal) ၿမိဳ႕က အိႏၵိယႏုိင္ငံ Madhya Pradesh ျပည္နယ္ရဲ႕ ၿမိဳ႕ေတာ္ျဖစ္ပါတယ္။ အိႏၵိယႏုိင္ငံရဲ႕ စိမ္းစိမ္းစုိစုိရွိတဲ့ ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕ပါပဲ။ အိႏၵိယႏုိင္ငံရဲ႕ အလယ္တဲ့တဲ့ေလာက္မွာ ရွိတဲ့ ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳလဲျဖစ္တယ္။ ဘုိပါးၿမိဳ႕ကုိ သဘာ၀ျဖစ္တည္ေနတဲ့ေနရကန္ႀကီး ရွိတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ Lake City or City of Lake လို႔လဲ တင္စားေခၚေ၀ၚၾကတယ္။ ၁၉၈၄- ခုႏွစ္၊ ဒီဇဘၤာ (၂၊ ၃)ရက္က ဘုိပါးၿမိဳ႕မွာ Carbide India Limited ဓာတ္ေပါင္းဖုိယုိစိမ့္မႈေၾကာင့္ Methyl isocyanate ပါ၀င္တဲ့အဆိပ္ေငြ႔ေတြ ျပန္႔ႏွံ႔ၿပီး လူေတြ ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာ ေသေၾကခဲ့ရတဲ့အတြက္ Bhopal Disaster လုိ႔အမည္နာမတပ္ၿပီး ကမၻာက အာ႐ံုအစုိက္ခံခဲ့ရတဲ့ ၿမိဳ႕လဲျဖစ္တယ္။ ဓာတ္ေငြ႔အဆိပ္သင့္ၿပီး လူေပါင္း (၅၀၀၀)ေလာက္ ေသတယ္လုိ႔ဆုိတယ္။ အခ်ိဳ႕ခန္႔မွန္းခ်က္အရ ႏွစ္ပတ္အတြင္းမွာပင္ လူေပါင္း (၁၈၀၀၀)ေလာက္ေသခဲ့တယ္လို႔လဲေျပာၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ႏွစ္စဥ္ ဒီဇဘၤာ(၃)ရက္ေန႔တုိင္း လြမ္းဆြတ္အမွတ္တရေန႔အျဖစ္ ဒီျပည္နယ္မွာ တရား၀င္ ႐ံုးပိတ္ေပးေလ့ရွိတယ္။ ဘုိပါးၿမိဳ႕ေတာ္ကုိ Paramara dynasty (1000-1055 A.D.) က ဘုရင္ Bhoja ကတည္ေထာင္ခဲ့တဲ့အတြက္ Bhojpal လုိ႔ေခၚရာကေန ေနာက္ပုိင္း တစ္ျဖည...

ဆန္ခ်ီေစတီ (Sanchi Pogada) ဟာ အိႏၵိယႏုိင္ငံ Madhya Pradesh ျပည္နယ္၊ Bhopal ၿမိဳ႕မွ (၄၆)ကီလုိမီတာ အကြာတြင္ တည္ရွိပါတယ္။ Bhopal ၿမိဳ႕ဟာ နယူးေဒလီၿမိဳ႕ကေန (၆၉၄) ကီလုိမီတာ္ေ၀းတယ္။ ရထားနဲ႔ တစ္ညအိပ္စီးရတယ္။ ဤအရွင္ႏွင့္အတူ ရဟန္းေတာ္ (၅)ပါး အဖြဲ႕ဟာ (၁၈-၈-၂၀၁၁) ေန႔ ည (၉း၀၀) နာရီရထားနဲ႔ ဆန္ခ်ီေစတီ ဘုရားဖူးခရီးစဥ္ စတင္ထြက္ခဲ့ပါတယ္။ ရထားက (၉)နာရီထြက္မယ့္ရထား၊ ကုိယ္ေနတဲ့ေနရာကေန ရထားထြက္မယ့္ H Nizamudoin (NZM) ဘူတာႀကီးအထိ သြားခ်ိန္ (၁)နာရီေလာက္မွန္းၿပီး ဒီကေန ည (၈)နာရီမတ္တင္းေလာက္ထြက္၊ Metro (ၿမိဳ႕ပတ္အျမန္ရထား) ႏွစ္ဆင့္စီးသြားၾကတယ္။ ညပုိင္းျဖစ္ေတာ့ Metro ရထားက ေန႔ပုိင္းေလာက္ သိပ္ျမန္ျမန္ မေမာင္းေတာ့ Metro ကဆင္းတဲ့အခ်ိန္မွာ (၉)နာရီ မတ္တင္းရွိေနၿပီ။ ဒီေတာ့ Bhopal Express အျမန္ရထားအမီဆုိၿပီး Metro က အျမန္ထြက္၊ အားႀကိဳးမာန္တက္ ေျပးၾကလႊားၾကရတယ္။ တစ္သက္နဲ႔တစ္ကုိ ဒီေလာက္ ျမန္ေအာင္ တစ္ခါမွ မေျပးဘူးခဲ့ပါဘူး။ သကၤန္းေတြ လြင့္ေနေအာင္ေျပးၾကေတာ့ ဘူတာက အေစာင့္ရဲေတြက သူခုိးလုိက္တယ္ထင္ၿပီး ဘာျဖစ္တာလဲ ဘာညာ ေမးျမန္းေနေသးတယ္။ ငါတုိ႔ ရထားမွီေအာင္လုိ႔ ေျပးေနတာဆုိေတာ့မွ သူတုိ႔လဲ ရယ္ေမာၿပီး က်န္ေနခဲ့ၾကတ...

Dharamshala (၂၂-၈-၂၀၁၁) ရက္ကေန (၂၅-၈-၂၀၁၁)အထိ တိဗက္တုိ႔ရဲ႕ေနရာ Dharamshala ၿမိဳ႕သုိ႔ အလည္အပတ္သြားျဖစ္ခဲ့တယ္။ Dharamshala ဆုိတာ ပါဠိလုိ ဓမၼသာလာ လုိ႔ရွိတယ္။ တရားစရပ္၊ ဓမၼာ႐ံုေပါ့။ ဒီၿမိဳ႕ေလးအေၾကာင္း စပ္သမွ် သိသမွ်ေလးေတြ မွ်ေ၀ခ်င္စိတ္ေပၚလာတာနဲ႔ စာတစ္ပုဒ္ေရးျဖစ္တယ္ဆုိပါေတာ့။ ဒလုိင္းလားမား တရားေဟာသည့္ေနရာ တိဘက္ကုိယ္ေတာ္မ်ား တရားေဆြးေႏြးပြဲက်ဥ္းပေနစဥ္ မႏၲာန္ဘီးမ်ား၊ မႏၲာန္မရြတ္ခ်င္လွ်င္ ဒီဘီးေတြလွည့္ေပးရသည္ဆုိ၏။ ဘက္ဂ္ဆူး ေရတံခြန္ ဒီၿမိဳ႕ေလးက ၁၈၄၉-ခုႏွစ္ေလာက္က စတင္ထင္ရွားလာခဲ့တယ္လုိ႔ သိရတယ္။ Dhauladhar ေတာင္ေစာင္းမွာ တည္ရွိတဲ့ၿမိဳ႕ေလးပါပဲ။ ေဒလီကေန (၅၈၂) ကီလုိမီတာ ေ၀းတယ္။ ေဆာင္းတြင္းမွာဆုိ ႏွင္းခဲေနတဲ့ ေတာင္တန္းေတြကုိ လွမ္းျမင္ေနရမွာျဖစ္ပါတယ္။ အခုလုိ မုိးရာသီမွာေတာ့ အၿမဲစိမ္းသစ္ပင္ေတြ အထူးသျဖင့္ ေတာင္တန္းေတြကုိ အလွဆင္ထားတာကေတာ့ ထင္း႐ွဴးပင္ေတြ ျဖစ္တယ္။ တိဗက္လူမ်ိဳး အမ်ားစုေနထုိင္တဲ့ေနရာျဖစ္တယ္။ ဓရမ္ဆာလာၿမိဳ႕က ႏွစ္ပုိင္းရွိတယ္။ အထက္ဓရမ္ဆာလာရယ္ ေအာက္ဓရမ္ဆာလာရယ္ေပါ့။ အဓိကသြားလည္ပတ္ရမယ့္ ဓရမ္ဆာလာၿမိဳ႕ေတာ့ အထက္ဓရမ္ဆာလာၿမိဳ႕ပါပဲ။ ေအာက္ဓရမ္ဆာလာၿမိ...

ဒိ႒ိရွိေနရင္ေတာ့ နိဗၺာန္မေရာက္ႏုိင္ဘူးလုိ႔ မွတ္လုိက္ပါ။ ဒါေၾကာင့္ ၀ိပႆနာအလုပ္ မလုပ္ခင္မွာ အသိနဲ႔ ဒိ႒ိကို အရင္ခြါႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကရတယ္။ ဒိ႒ိဘာေၾကာင့္ ကပ္ေနပါလိမ့္မလဲဆုိရင္ ခႏၶာ့ျဖစ္စဥ္ကုိ နားမလည္လုိ႔ ကပ္ေနတယ္လုိ႔ မွတ္ရမယ္။ ခႏၶာ့ျဖစ္စဥ္ဆုိတာ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ပါပဲ။ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္နားမလည္ရင္ ခႏၶာ့ျဖစ္စဥ္ကုိ နားမလည္ဘူး။ ခႏၶာ့ျဖစ္စဥ္နားမလည္ရင္ ဒိ႒ိက ကပ္ၿမဲကပ္ေနမွာပဲ။ အနိစၥ ဒုကၡ အနတၱေတြ အာေပါက္ေအာင္ ရြတ္ေနေပမယ့္ ဒိ႒ိကပ္ေနမယ္ဆုိရင္ နိဗၺာန္မျမင္ႏုိင္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဒိ႒ိျဖဳတ္မႈကုိေရွ႕ထား၊ ၀ိပႆနာ႐ႈမႈကုိ ေနာက္ထားဖုိ႔ မုိးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး မၾကာခဏမိန္႔ေတာ္မူတာ။ အသိနဲ႔မွ ဒိ႒ိမျပဳတ္လုိ႔ရွိရင္ ပြားမႈေတြ ခရီးမေရာက္ျဖစ္တတ္တယ္။ အရွင္ဆႏၷမေထရ္ဟာ ႏွစ္ေပါင္းေလးဆယ္ေက်ာ္ေလာက္ အနိစၥ ဒုကၡ အနတၱေတြ ပြားလုိက္တာ၊ ဒိ႒ိမျပဳတ္တဲ့အတြက္ နိဗၺာန္မရရွာဘူး။ အရွင္အာနႏၵာက ဒိ႒ိခြါတဲ့နည္းကုိ ေပးၿပီး ျဖစ္ပ်က္ အားထုတ္ခုိင္းလုိက္ေတာ့မွ နိဗၺာန္ရသြားတယ္။ ၀ိပႆနာမွာ အနိစၥ ဒုကၡ အနတၱ႐ႈမႈ၊ ဒိ႒ိခြါမႈဆုိၿပီး ႏွစ္မ်ိဳးရွိတယ္။ ဒီႏွစ္မ်ိဳးအနက္ ဒိ႒ိခြါမႈကို ေရွ႕ထားရမယ္လုိ႔ မွတ္လုိက္ပါ။ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္နားမလည္ေတာ့ ေၾကာင္းက်...

ျမန္မာျပည္သည္ ကုိယ္ပုိင္ယဥ္ေက်းမွဳ၊ ကုိယ္ပုိင္ဘာသာ၊ ကုိယ္ပုိင္သာသနာ၊ ကုိယ္ပုိင္လူမ်ဳိး စသည္ေတြနဲ႔ ရပ္တည္လာတဲ့ ႏုိင္ငံျဖစ္ပါတယ္။ ကိုယ္ပုိင္ယဥ္ေက်းမႈဆုိတာကေတာ့ ဦးဇင္းတုိ႔ျမန္မာသကၠရာဇ္ အေနနဲ႔ (၁၂)လရွိပါတယ္။ လတုိင္းလတုိင္းမွာ ျမန္မာယဥ္ေက်းမႈေလးေတြ ရွိေနတာကုိဆုိလုိခ်င္တာပါ။ ဆုိပါဆုိ႔။ တန္ခူးလမွာဆုိရင္ အတာေရသဘင္ပြဲဆင္ႏႊဲၾကျပီး သက္ၾကီးရြယ္အုိမ်ားကုိ ပူေဇာ္ၾကတယ္။ ဘုရားေက်ာင္းကန္သြားျပီးေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားကုိေရသပၸါယ္ၾကတယ္။ တိရိစာၦန္ေလးေတြကုိ ေဘးမဲ့လႊတ္ၾကတယ္။ ဒါက တန္ခူးလမွာ ျမန္မာလူမ်ဳိးမ်ားျပဳလုပ္ေလ့ရွိတဲ့ ယဥ္ေက်းမႈပါ။ ကဆုန္လမွာဆုိရင္ ကဆုန္လျပည့္ဗုဒၶေန႔သတ္မွတ္ျပီး ေညာင္ေရသြန္းပြဲက်င္းပျခင္းဆုိတဲ့ ယဥ္ေက်းမႈ ရွိေနပါတယ္။ နယုန္လမွာက်ေတာ့ စာေတာ္ျပန္ပြဲေတြ ဆင္ႏႊဲက်င္းပၾကပါတယ္။ မႏၱေလး သက်သီဟ(အဘိဝံသ) စာျပန္ပြဲဆုိရင္ နယုန္လျပည့္ေန႔စာျပန္ေတာ္ပြဲ အထိမ္းအမွတ္နဲ႔ က်င္းပတာ ႏွစ္ေပါင္း တစ္ရာေက်ာ္ပါျပီ။ အဲဒါကုိအမွီျပဳျပီး ေရွးတုန္းက ပထမျပန္စာေမးပြဲေတြဟာ နယုန္လမွာ က်င္းပၾကတာပါ။ ေနာက္ပုိင္းက်ေတာ့ စာသင္သံဃာေတာ္ေတြဟာ မိမိတုိ႔အရပ္ေဒသျပန္ရတာ ေနာက္က်ပါတယ္ဆုိျပီးေတာ့ တပုိတြဲ၊ တေပါင္း အဲဒီမွာ က်င္းပၾက...

ခႏၶာငါးပါးထဲက တစ္ပါးပါး ေပၚၿပီး ပ်က္သြားတာဟာ သစၥာလုိ႔ မွတ္လုိက္ပါ။ ကုိယ့္ခႏၶာထဲက ေပၚလာတဲ့ ျဖစ္မႈေလးေတြ ပ်က္မႈေလးေတြဟာ သစၥာပါပဲ။ ေ၀ဒနာေပၚလာရင္လဲ ေ၀ဒနာေလးက ျဖစ္တာလဲ ရွိတယ္ ပ်က္တာလဲ ရွိတယ္။ စိတ္ေပၚလာရင္လဲ စိတ္ကေလးက ျဖစ္တာလဲ ရွိတယ္ ပ်က္တာလဲ ရွိတယ္။ စိတ္ကေလးေပၚလာတာက ျဖစ္တာ၊ စိတ္ကေလး သူ႔သက္တမ္းေစ့လုိ႔ ေပ်ာက္သြားတာလးက ပ်က္တာ။ ဒါဟာ ျဖစ္ပ်က္- ဒုကၡသစၥာပါပဲ။ သစၥာသိလုိက္တာဟာ ဉာဏ္ပဲ။ သစၥာသိတဲ့ဉာဏ္ေပါ့။ ျဖစ္ပ်က္က ဒုကၡသစၥာ၊ သိတာက မဂၢသစၥာ။ ခႏၶာကုိယ္မွာ ေပၚတုိင္းေပၚတုိင္း ဒီ မဂၢသစၥာေလးနဲ႔ သိသိေပးေနရမယ္။ ၀ိပႆနာေခၚတဲ့ ပုဗၺဘာဂမဂ္ကေလးနဲ႔ သိသိေပးေနရမယ္။ ဒီလုိခ်ည္း ခႏၶာမွာ ေပၚတုိင္းေပၚတုိင္း သိသိေပးေနရင္ ျဖစ္ပ်က္က ဒုကၡသစၥာ၊ ျဖစ္ပ်က္ကို ကုိယ္တုိင္ျမင္လုိက္တာေလးက မဂၢသစၥာပါပဲ။ သံသရာတစ္ခြင္ က်င္လည္ခဲ့ၾကရတာဟာ ေဟာဒီ သစၥာသိတဲ့ဉာဏ္ကေလး မေပၚခဲ့လုိ႔ပါ။ ဒီဉာဏ္ကေလး ေပၚခြင့္မရေတာ့ သံသရာမွာ အုိေဘး နာေဘး ေသေဘးေတြနဲ႔၊ မြဲေဘး ကြဲေဘး အပါယ္ေဘးေတြနဲ႔၊ နိမ့္လုိက္ ျမင့္လုိက္ဘ၀ေတြနဲ႔ က်င္လည္ခဲ့ၾကရတာပါပဲ။ သစၥာသိတဲ့ ဉာဏ္ေလးရလုိက္ရင္ ေနာင္လာမယ့္ ဒုကၡ၀ဲလည္ေနရတဲ့ စက္ရဟတ္ႀကီး ရပ္စဲသြားလိမ့္မယ္။ ဒီဉာဏ္ေလး ရလုိက္တာနဲ႔...

တရားဘယ္မွာ ရွိလဲဆုိတာ သိမွ တရားဘယ္မွာ ရွာရမလဲဆုိတာ သိမယ္။ တရားဆုိတာ ခႏၶာထဲမွာ ရွိတယ္။ ဒီေတာ့ ခႏၶာထဲ ရွာရလိမ့္မယ္ေပါ့။ ခႏၶာထဲမွာ ရွိတာသိလုိ႔ ခႏၶာထဲမွာ ၾကည့္လုိက္ရင္ ခႏၶာထဲမွာ တရားေတြ႕ပါလိမ့္မယ္။ ဒါေၾကာင့္ တရားရွာခ်င္တယ္ဆုိရင္ ဟုိဟုိဒီဒီ ေျပးလႊားေနမယ့္အစား ခႏၶာထဲမွာ ၾကည့္၊ ခႏၶာထဲမွာ ရွာပါလုိ႔ အေျဖေပးလုိက္ပါတယ္။ ခႏၶာထဲမွာ ရွာဆုိတာ ခႏၶာကုိယ္ႀကီးကုိ ေစာင့္ၾကည့္ရတာပါပဲ။ ေစာင့္ၿပီးေတာ့ အသက္ကေလး မွန္မွန္႐ွဴၿပီးၾကည့္ပါ။ အာ႐ံုေတြ တုိက္ခ်င္ရာက တုိက္ၿပီးေတာ့ ေပၚခ်င္ရာစိတ္ေတြ ေပၚလာပါလိမ့္မယ္။ ဒီလုိေပၚလာတဲ့စိတ္ကေလးေတြကုိ ေစာင့္ၿပီးၾကည့္ေပးရမယ္။ မ်က္လံုးဖြင့္လုိက္ေတာ့ ျမင္စိတ္ကေလးေပၚလာတယ္။ ဒီျမင္စိတ္ကေလးဟာ အရင္ကတည္းက ေပၚေနတာလား အခုမွ ေပၚလာတာလားလုိ႔ ေစာင့္ၾကည့္ သတိထားၾကည့္ ၀ီရိယစုိက္ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ဒီျမင္စိတ္ကေလးဟာ အခုမွ အာ႐ံုတုိက္လုိ႔ေပၚလာတာ။ အခုမွေပၚလာတဲ့စိတ္ဟာ ေပၚဆဲစိတ္ေလးပါပဲ၊ ပစၥဳပၸန္စိတ္ကေလးပါပဲ။ ဒီစိတ္ကေလးေပၚတာနဲ႔ သတိ သမာဓိ ပညာနဲ႔ ခ်က္ခ်င္းလုိက္ပါ။ ျမင္စိတ္ကေလးေပၚၿပီး ျမင္စိတ္ကေလး မရွိေတာ့ဘူးဆုိတာ ခ်က္ခ်င္း သိလုိက္ပါ။ ျမင္စိတ္ေပၚရင္ အဲဒီျမင္စိတ္ကေလးကို သတိ ပညာနဲ႔ ခ်က္ခ်င္း...

(က) အပါယ္ေလးပါး အပါယ္ေလးပါးဆုိတာက ငရဲ၊ တိရိစာၦန္၊ ျပိတၱာ၊ အသုရကာယ္တုိ႔ျဖစ္ပါတယ္။ အပါယ္ဆုိတာက (အပါယ) ဆုိတဲ့ပါဠိပုဒ္ကေနဆင္း သက္လာတာပါ။ (အပါယ)မွာ (အပ+အယ) ဆုိျပီးႏွစ္ပုဒ္ရွိပါတယ္။ အပ= ကင္းျခင္း၊ အယ= ကုသုိလ္တရား၊ သုိ႔မဟုတ္ ခ်မ္းသာ။ ႏွစ္ပုဒ္ေပါင္းလုိက္ေတာ့ ကုသုိလ္တုိ႔မွကင္းျခင္း၊ ခ်မ္းသာတုိ႔မွ ကင္းျခင္းလုိ႔အဓိပၸါယ္ရပါတယ္။ ဆုိလုိတာက အပါယ္ေလးဘုံးသားတုိ႔မွာ ကုသုိလ္ေတြမွကင္းျခင္း၊ ကုသုိလ္တရားတုိ႔ကုိျပဳလုပ္နဳိင္စြမ္းမရွိျခင္း ခ်မ္းသာျခင္းတရားတုိ႔မွကင္းျခင္း လုိ႔အဓိပၸါယ္ရပါတယ္။ မွန္ပါတယ္။ အပါယ္ေလးဘုံကုိေရာက္သြားျပီဆုိရင္ ကုသုိလ္တရားေတြကုိ ျပဳလုပ္နုိင္စြမ္းမရွိသည့္အတြက္ ေကာင္းေသာဘုံဌာနကုိျပန္ေရာက္ဖုိ႔ အင္မတန္မွခက္ခဲပါတယ္။ အကုသုိလ္ကံ အဟုန္ေတြကုန္ဆုံးမွသာ ေကာင္းရာဘုံကုိေရာက္ေစတာပါ။ ငရဲဘုံဆုိရင္လည္း ငရဲသူ၊ ငရဲသားတုိ႔ရဲ႕ ဆင္းရဲဒုကၡက အလြန္ၾကီးပါတယ္။ သံရည္ပူမ်ားႏွင့္ေလာင္းခံရျခင္း၊ ေခြးနက္ၾကီးမ်ားရဲ႕ ကုိက္ခဲျခင္းကုိခံရျခင္း၊ ဓါး၊ လွံတုိ႔ျဖင့္ထုိးခံရျခင္း စသည္ျဖင့္ ဒုကၡမ်ားစြာျဖစ္ေနတဲ့ေနရာ၊ ခ်မ္းသာဆုိလုိ႔ျမဴမႈန္တစ္မႈန္မွ်မရွိလုိ႔ ငရဲလုိ႔ေခၚတာပါ။ ဒုကၡမ်ားစြာျဖစ္တည္ ခံစားေနရတဲ့ေနရ...